Υποστηριξε το militaire
Άποψη
30/05/2021 | 06:05 (ενημερώθηκε 3 έτη πριν)
Militaire News

Η λογοκρισία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απειλή για τη δημόσια έκφραση

Η λογοκρισία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απειλή για τη δημόσια έκφραση

Γράφει ο

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΕΡΟΓΛΗΣ

Ταξίαρχος ε.α

Προ ολίγων ημερών, σχολίασα δημοσίευση διαδικτυακού φίλου,  σχετικά με επίσκεψη του στο ΕΜΣΤ (Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης), όπου εκείνος είχε σχολιάσει επικριτικά μια αίθουσα με πλήθος από κρεμασμένα ακουστικά από το ταβάνι (όλα ήταν συγκεκριμένης μάρκας και προέλευσης από μια πολύ γνωστή μας ευρωπαϊκή χώρα)…..

Το υπόψη σχόλιο , δεν εμφανίστηκε ποτέ (ως φωτό την οποία αναρτώ…και παρότι ίσως καυστικό-συνειρμικά χιουμοριστικό, το σχόλιο μου παρέμεινε βεβαίως στα όρια της κοσμιότητας….Τελικά χρήσιμο κουμπί το print screen, εδώ που “καταντήσαμε”,  μάλλον θα εξελιχθεί σε πιό χρήσιμο από το delete).

Αναφορικά λοιπόν με την τέχνη (και δη τις καλές τέχνες), το σίγουρο είναι ότι η τέχνη και οι μορφές μέσα από τις οποίες εκφράζεται εμπεριέχουν υποκειμενικά στοιχεία…Παρόλα αυτά η τέχνη εδράζεται και στην αντικειμενικότητα, με την προβολή του κάλλους , της ευαισθησίας, της καλλιέργειας της ψυχής και του πνεύματος και την ψυχ-αγω-γία, δηλαδή την ανάταση της ψυχής . Επίσης δε, η τέχνη, δύναται να θίξει ατομικά και κοινωνικά προβλήματα, να προβληματίσει λοιπόν, να επηρεάσει, να μεταφέρει μηνύματα, να συνεισφέρει στην ελεύθερα δημιουργούμενη άποψη…Επιπλέον δε, μου έχει “μείνει “, η απόδοση ορισμού σχετικά με την τέχνη, από πολύ γνωστό Έλληνα σύγχρονο εικαστικό σε προ-ολίγων ετών συνέντευξή του : ” Η τέχνη είναι δημιουργία. Και δεν μπορεί μία τέχνη να καταστρέφει. Πόσο δε μάλλον, να καταστρέφει μία άλλη τέχνη..” (η υπόψη ερώτηση, είχε τεθεί στο κατά πόσο τα graffiti αποτελούν τέχνη).

Ως εκ τούτου, προσωπικά, βλέποντας μία σπασμένη καρέκλα, χωρίς κάτι άλλο που να μου προκαλέσει κάποιο συνειρμό-μήνυμα, δεν μπορώ να την αντιμετωπίσω ως τέχνη…προφανώς και δεν έχω εντρυφήσει στη σύγχρονη, πόσο δε μάλλον στη μεταμοντέρνα τέχνη…όμως η εκτίμηση μου είναι ότι η τέχνη πρέπει να απευθύνεται στο ευρύ κοινό. Και να στοχεύει στα παραπάνω…δεν κάνεις τέχνη για τους κριτικούς….έστω και αν μερικές φορές η ίδια η τέχνη σοκάρει…

Αυτά λοιπόν, σχετικά με την άποψή μου για την τέχνη….

Το πρόβλημα όμως δεν είναι η άποψη που μπορεί να έχει ο καθένας μας, είτε για την τέχνη είτε για πολλά άλλα πράγματα, αλλά η ελευθερία της έκφρασης της, η ελευθερία του δημοσίου λόγου, η ελευθερία της άποψης στο πλαίσιο του σεβασμού στο συνάνθρωπο μας, στο πλαίσιο της κοσμιότητας και της αποδεκτής κοινωνικής ηθικής, εντός του θεσμοθετημένου συνταγματικού και νομικού μας πλαισίου ως επίτευγμα και κατάκτηση του νομικού μας πολιτισμού…

Και όλα αυτά, μπορούν κάλλιστα να διανθίζονται με δόσεις χιούμορ, ως μορφή έκφρασης, προκειμένου να “ελαφρύνουμε” καταστάσεις, να προκαλέσουμε έστω ένα μειδίαμα , ως βαλβίδα ανακούφισης, από το στρεσάρισμα των συμπληγάδων της σύγχρονης καθημερινότητας μας….

Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο, να επιβάλλεται απροκάλυπτα λογοκρισία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (η δική μου περίπτωση είναι παρωνυχίδα μπροστά στα συμβαίνοντα ), με θολά και ανερμάτιστα κριτήρια, από έναν(?) φορέα, ο οποίος έχει συμβληθεί (?), συνεργάζεται (?), με τον εν λόγω πάροχο….και διευκρινίζω ότι γνωρίζω πολύ καλά, ότι ούτε « ο ιστότοιχος μου», μου ανήκει, ούτε καν το «ταπεινό εμαιλ μου» (όποτε θέλει ο πάροχος, μας τα κλείνει, μας τα κατεβάζει, μας απαγορεύει την πρόσβαση, ή γιατί έτσι θέλει στο κάτω-κάτω, διακόπτει τις εργασίες του)….Όμως η λογοκρισία είναι κάτι το διαφορετικό!…

 Σήμερα διάβασα σε άρθρο αντιπολιτευόμενου μέσου, ότι ο εν λόγω φορέας, περισσότερο λειτουργεί ως opinion cutter, παρά σαν fact checker, ενώ η υπόψη λειτουργία , ανατέθηκε σε άλλο υπο-πάροχο του εξωτερικού, φέροντας άλλη μια αρνητική πρωτιά στη χώρα μας, δηλαδή να υπάρχουν δύο «αρχές» ελέγχου του υπόψη μέσου κοινωνικής δικτύωσης…….

Προσωπικά εκτιμώ, ότι είναι παραπάνω από απαραίτητη η σύσταση και ενεργοποίηση ενός θεσμικού οργάνου,  ως άλλη μία ανεξάρτητη αρχή (όπως αντίστοιχα υπάρχει το ΕΣΡ για το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο), προκειμένου να υπάρξει ένα πλαίσιο κανόνων στο διαδίκτυο συνολικότερα….Ένα θεσμικό πλαίσιο το οποίο θα συμπεριλάβει και τα κοινωνικά δίκτυα και θα καταστήσει δυνατές , συγκεκριμένες προβλέψεις, μεταξύ άλλων όπως αυτή της απαγόρευσης της ανερμάτιστης και της άνευ σαφών κριτηρίων λογοκρισίας, αλλά παράλληλα και της απαγόρευσης της μετάδοσης προπαγάνδας (κάλλιστα το διαδίκτυο δύναται να συμμετέχει δυναμικά και ενεργά  και χρησιμοποιείται ήδη για τη διεξαγωγή πληροφοριακών επιχειρήσεων…).

Αντικειμενικός στόχος της νέας αρχής, θα πρέπει να είναι η ελευθερία της έκφρασης, η διάχυση των ιδεών, η ελευθερία του δημόσιου λόγου και διαλόγου, ο πλουραλισμός της ενημέρωσης, η επαύξηση της ακρίβειας των διακινούμενων πληροφοριών και της αξιοπιστίας των πηγών και των μέσων, η απαγόρευση της προπαγάνδας, η ανάληψη της ευθύνης, η σύσταση συγκεκριμένου πλαισίου λογοκρισίας με σαφείς αρχές και στόχευση στην εξασφάλιση των ανωτέρω , καθώς και η επιβολή κυρώσεων όπου και όταν κριθεί ότι χρειάζεται…

Αυτός εκτιμώ ότι θα πρέπει να είναι  ο ρόλος της υπόψη Αρχής, λειτουργώντας ως θεματοφύλακας για την επίτευξη των ανωτέρω…

Και αν μου πείτε ότι το ΕΣΡ, πιθανόν δεν λειτουργεί τέλεια, σε μερικές περιπτώσεις δρα πιθανόν μεροληπτικά και υπερβολικά, δεν θα διαφωνήσω (…αξέχαστο το περιστατικό όπου κρατικό κανάλι, μας ενημέρωσε ότι “συνελήφθει συμμορία, η οποία έκοβε το ρολό χαρτί κουζίνας στη μέση και το επανασυσκεύαζε και το πουλούσε ως χαρτί υγείας/τουαλέτας”!!!!…για να αποκαλυφθεί την επόμενη ημέρα, ότι η είδηση ήταν αλιευμένο fake news από το διαδίκτυο!)….Παρόλα αυτά, το υπόψη κανάλι δεν τιμωρήθηκε για διασπορά φημών και ψευδών ειδήσεων…

Τα υπόψη φαινόμενα, έχουν ενταθεί πολύ περισσότερο στις μέρες μας, όπου βλέπουμε σε επίσημα δελτία ειδήσεων, να αλιεύονται είτε τυχαία, είτε κατά το δοκούν, “ειδήσεις” από το διαδίκτυο και από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προβάλλοντας πληροφορίες και αντιδράσεις, δίνοντας μας την αίσθηση, ότι έχουμε χαθεί σε ένα «γαϊτανάκι» μεταξύ διαδικτύου και λοιπών μη διαδικτυακών ΜΜΕ, όπου ο ένας «αλιεύει» ειδήσεις από τον άλλον, vice versa !!….

Ομοίως πολλά διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης, κάλλιστα θα μπορούσαν να κατηγορηθούν για διασπορά φημών και ψευδών ειδήσεων (προ ολίγων μηνών, αντίστοιχο μέσο διέδιδε, ότι “αυτά είναι τα νέα ΤΘ οχήματα, που φυλάνε τα σύνορα”, ενώ τα υπόψη εικονιζόμενα οχήματα, τόσους μήνες μετά, δεν έχουν καν παραληφθεί)….

Επίσης, πόσες φορές δεν έχουμε δει έναν τίτλο είδησης στο διαδίκτυο, που μας ενδιαφέρει, και τελικά μετά από συνεχόμενα κλικ , δεν έχουμε φτάσει στην είδηση…Ή ακόμη πόσες φορές, στο διαδίκτυο, βλέπουμε μία είδηση, χωρίς να υπάρχει συντάκτης/πηγή , προκειμένου να είναι δυνατή η εξακρίβωση του γεγονότος και η αξιοπιστία της πληροφορίας….

Θα πρέπει να κατανοήσουμε, μέσα στις τεχνολογικές και διαδικτυακές εξελίξεις της σύγχρονης τεχνολογίας, ότι Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΜΙΑΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ, ΟΥΤΕ ΚΑΠΟΙΑΣ ΜΚΟ..ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ !!!…

Και αν η ιδιωτική εταιρεία-πάροχος, η οποία εμπορεύεται τη δραστηριότητα της, παρέχοντας ένα μέσο έκφρασης δημόσιου λόγου, διαλόγου και άποψης, δηλαδή εστιάζει την εμπορική της δραστηριότητα, στη βάση αντιστοίχων κοινωνικών δραστηριοτήτων οι οποίες στις δυτικές κοινωνίες είναι ήδη κατοχυρωμένες,  ΤΟ ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΘΕΣΕΙ ΟΥΤΕ Η  ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΟΥΤΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΥΠΟΠΑΡΟΧΟΣ, ΑΛΛΑ Η ΙΔΙΑ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΕΠΙΤΑΓΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΡΟΒΛΕΨΕΩΝ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΝΟΜΙΚΟΥ ΜΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ!!

Εν τέλει , γυρίζοντας πίσω, στο θέμα των Ανεξάρτητων Αρχών, εάν έχουμε μία Αρχή που δεν λειτουργεί σωστά, η λύση δεν είναι ούτε η κατάργησή της , ούτε η επίδειξη ανοχής στις στρεβλώσεις και σε πιθανές αδιαφάνειες που την διακρίνουν (αλήθεια πόσο “ανεξάρτητη” μπορεί να είναι μία αρχή που επιλέγεται από την κυβερνητική εξουσία ??), αλλά να βρούμε τι φταίει και να το διορθώσουμε, ώστε να επιτελεί το έργο και το σκοπό για τον οποίο συστάθηκε….

Και να προχωρήσουμε και παρακάτω και με επιπρόσθετη δημιουργία νέας Αρχής για το διαδίκτυο, εφόσον κρίνεται απαραίτητο….Δεν χρειάζεται ως χώρα, μόνο να “ακολουθούμε”…ούτε να μιμούμαστε….Εκτιμώ ότι είμαστε αρκετοί ικανοί ώστε να πρωτοπορήσουμε και σε πολλά πεδία της σύγχρονης κοινωνίας και των προβληματισμών που ανακύπτουν, μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες και ιδεώδη…

Διαφορετικά, η αδιαφανής, ανερμάτιστη και χωρίς πλαίσιο λογοκρισία, το μόνο που θα κάνει είναι να αποκαλύπτει όλο και περισσότερο ένα κοινωνικοπολιτικό προσωπείο με φασίζοντα και αυταρχικά χαρακτηριστικά, γυρίζοντας μας πίσω σε σκοτεινές εποχές,  χαρακώνοντας και πληγιάζοντας τις ζωτικές γραμμές που συνθέτουν την ανθρώπινη μορφή και αξιοπρέπεια, με τις αξίες, τα ιδανικά και τις κατακτήσεις της.!!…

Υ.Γ.1 : Μεταξύ άλλων προσώπων, που ήδη η απουσία τους είναι παραπάνω από ορατή στην κοινωνικοπολιτική ζωή του τόπου, όπως ο Σαράντος, ο Δελαστίκ, ο Θέμος (που’ να βλεπες πως κατέληξε το δημιούργημα σου, θα τρίζουν τα κόκκαλα σου), ..λείπει και ο “Τζίμης”, με τον ιδιαίτερα καυστικό και πολλές φορές ακραία σατυρικό του τρόπο…όταν λοιπόν αυτός ρωτήθηκε, που τίθενται  τα όρια της σάτιρας, η απάντηση του ήταν : “εκεί που τα θέτει η ίδια η κοινωνία, κανείς άλλος.”….

Υ.Γ.2 :…..στη φωτό που ανάρτησα, συγνώμη, αλλά εγώ έβλεπα μόνο μία σπασμένη καρέκλα. Δεν μπόρεσα να δω κάτι άλλο….για τα ακουστικά, όντως νομίζω, ότι του «εθνικού μας προμηθευτή» παίζουν καλύτερα από αυτά του ομοκρατικού ανταγωνιστή του!! …(στα «περί της τέχνης», ίσως να φταίει ο υποκειμενισμός της άποψης που λέγαμε…αλλά η ελευθερία της έκφρασης της, είναι τελείως διαφορετικό πράγμα….ακόμη και με χιούμορ!!…)!!

Μοιραστείτε αυτό το άρθρο Facebook Twitter LinkedIn Email Pinterest
booksandtoys

Δείτε επίσης