“Θρυαλλίδα πολιτικών εξελίξεων το μεταναστευτικό – προσφυγικό”

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΘΩΜΑ

Σε καμία σοβαρή και οργανωμένη χώρα δεν θα εισέρχονταν ανεξέλεγκτα δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, χωρίς ο κρατικός μηχανισμός να δύναται να αντιμετωπίσει και να διαχειριστεί μια κατάσταση που δημιουργεί αναταραχή, κινδύνους, διατάραξη της δημόσιας τάξης, πιέσεις στο σύστημα υγείας και τις κοινωνικές υπηρεσίες, πρόσθετα έξοδα για τον κρατικό προϋπολογισμό και τους φορολογούμενους πολίτες, και φυσικά τεράστια ανθρωπιστικά ζητήματα και προβλήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων που αγγίζουν τα όρια της ευρύτερης ανθρωπιστικής κρίσης, σε μια χώρα μάλιστα που επί μια ολόκληρη δεκαετία ταλανίστηκε από οξεία οικονομική και πολιτική κρίση.

Στις προηγμένες και οργανωμένες χώρες του πλανήτη, οι άνθρωποι που φθάνουν και εισέρχονται σε αυτές, υφίστανται αυστηρούς ελέγχους και εξονυχιστικές διαδικασίες, προκειμένου να περάσουν σε μια χώρα και να εξεταστούν τα αιτήματα τους, ανεξαρτήτως των λόγων που τους οδήγησαν στις χώρες αυτές, είτε είναι ο πόλεμος η φτώχεια και η ανέχεια, είτε είναι οι πολιτικές και θρησκευτικές διώξεις και διαμάχες, είτε οι εμφύλιοι πόλεμοι και η κλιματική αλλαγή, είτε απλά ο πόθος και τα όνειρα για μια καλύτερη ζωή.

Οι οργανωμένες κοινωνίες και τα λειτουργικά κράτη, με γνώμονα την προστασία των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των πολιτών τους, με σκοπό την διατήρηση της πολιτικής και κοινωνικής σταθερότητας, αλλά και την προστασία των εθνικών και οικονομικών συμφερόντων, προτάσσουν τον απόλυτο έλεγχο των συνόρων τους, την ανακοπή του οιουδήποτε προσφυγικού και μεταναστευτικού κύματος, παράλληλα με την αντιμετώπιση των ανθρωπιστικών αναγκών των ανθρώπων που μετακινούνται.

Τα κράτη είναι οργανωμένες οντότητες τα οποία έχουν φυσικά κύριο σκοπό την αυτοσυντήρηση τους, με θωράκιση των πολιτικών και πολιτειακών συστημάτων και αξιών που τα διέπουν, και τα οποία έχουν νομική υποχρέωση και πολιτικό καθήκον να «αμυνθούν», σε περίπτωση που κάποιος εσωτερικός ή εξωτερικός παράγων απειλεί τη συνοχή και τη σταθερότητα τους, ιδιαίτερα δε ακόμη περισσότερο όταν αυτά είναι και θεωρούνται δημοκρατικά και τηρούν τα πολιτικά πρότυπα και τις αξίες της Παγκόσμιας Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Σημασία έχει λοιπόν το κάθε κράτος και η κάθε κυβέρνηση να έχει, φυσικά, σχέδια, στόχους και αξίες τις οποίες υπερασπίζεται, αλλά να διαθέτει και τα μέσα για την αντιμετώπιση εκτάκτων καταστάσεων και κρίσεων, αλλά και τα μέσα για να εφαρμόσει και να υπερασπισθεί τις αξίες και τις αρχές που επαγγέλλεται. Με λίγα λόγια οι εκάστοτε κυβερνήτες και πολιτικοί γενικότερα θα πρέπει να μιλούν λιγότερο και να πράττουν περισσότερο, αποφεύγοντας τους συναισθηματικούς παροξυσμούς και τις κάλπικες υποσχέσεις. Καλές είναι δηλαδή οι υποσχέσεις για προάσπιση των εθνικών συμφερόντων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά αν δεν υπάρχουν τα μέσα, οικονομικά, τεχνολογικά όσο και η πολιτική βούληση, τα κράτη και οι κυβερνήσεις οδηγούνται σε αποτυχίες που συχνά αγγίζουν τα όρια του κράτους – παρία ή failed state.

Καλό θα είναι λοιπόν όταν κράτη και κυβερνήσεις θέλουν να μακροημερεύσουν και να πετύχουν τους στόχος υλοποιώντας προεκλογικές υποσχέσεις και διακηρύξεις, να κάνουν πράξη όσα δηλώνουν ότι πιστεύουν και όσα υποσχέθηκαν ή άφησαν να εννοηθεί ότι υπόσχονται στους πολίτες. Η νομοθεσία σε όλα τα επίπεδα είναι αρκετή και δείχνει το δρόμο στην εκάστοτε κυβέρνηση για το τι οφείλει και πρέπει να κάνει ώστε να αντιμετωπίσει την προσφυγική – μεταναστευτική κρίση, που έχει ήδη μετατρέψει ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου σε αποθήκες ψυχών, και πλήττει τα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών στις εστίες τους, αφού δεν μπορούν να συνεχίσουν ομαλά την ζωή και την οικονομική τους δραστηριότητα.

Αναλύοντας την κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή σε ολόκληρη τη χώρα, μπορεί κανείς να διαπιστώσει ψύχραιμα ότι αυτή τείνει να γίνει ανεξέλεγκτη και εκρηκτική, αν δεν εφαρμοσθούν με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα τα κυβερνητικά σχέδια, ειδικά δε αν οι προσφυγικές – μεταναστευτικές ροές αυξηθούν απότομα λόγο αποφάσεων εξωτερικών παραγόντων, όπως παραδείγματος χάριν ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, που θα μπορούσε να ανοίξει ανά πάσα στιγμή τις στρόφιγγες των ροών ανθρώπων προς την Ελλάδα, θέλοντας να εκβιάσει Ελλάδα και Ευρώπη.

Τόσο η σημερινή κατάσταση στα ελληνικά νησιά ιδιαίτερα στο ανατολικό Αιγαίο, όσο και το τεράστιο πολιτικό κόστος που πλήρωσε αλλά μάλλον δεν αντελήφθη ακόμη και σήμερα, η σημερινή παράταξη που βρίσκεται στην Αντιπολίτευση και πριν από μερικούς μήνες ήταν κυβέρνηση, καταδεικνύουν ότι τόσο η προσφυγική – μεταναστευτική κρίση όσο και τα εθνικά ζητήματα, συγκινούν και συνεγείρουν τους Έλληνες τόσο του εσωτερικού όσο και του εξωτερικού, οι οποίοι και ανησυχούν σφόδρα για το μέλλον της Ελλάδας.

Η συντηρητική Παράταξη που βρίσκεται στην κυβέρνηση της χώρας, και της οποίας το καταστατικό την χαρακτηρίζει εθνική παράταξη χωρίς ιδεολογικές παρωπίδες, έχει τεράστιες ευθύνες αλλά και τη μοναδική ευκαιρία να αντιμετωπίσει την κρίση αυτή και να οδηγήσει το «πλοίο» που ονομάζεται Ελλάδα σε ασφαλή ύδατα. Αν η κατάσταση ξεφύγει από τον έλεγχο κάτι που κανείς δεν εύχεται, οι εθνικές, κοινωνικές και πολιτικές επιπτώσεις θα είναι άμεσες και ραγδαίες. Αυτό φυσικά δεν θα πρέπει να ικανοποιεί κανένα και ειδικά τη μείζονα και ελάσσονα αντιπολίτευση, που φέρει βαρύτατες ευθύνες για την παρούσα κατάσταση, η οποία αν εκτραχυνθεί, δεν πρόκειται να την ωφελήσει πολιτικά, αφού οι αλλαγές στο πολιτικό σύστημα θα είναι τεκτονικές και θα οδηγήσουν στη δημιουργία νέων δυνάμεων, που σταδιακά θα αντικαταστήσουν εκείνες που θεωρητικά θα έχουν αποτύχει να προστατεύσουν τα συμφέροντα της πατρίδας.