“Κατευνασμός έναντι της Τουρκίας”! Ποιος θα ΄ναι ο δικός μας Τσάμπερλεν;

Του Δημ.Σταθακόπουλου –Δρα Παντείου – Οθωμανολόγου , Δικηγόρου

29-30 Σεπτ. 1938, οι πρωθυπουργοί της Αγγλίας Άρθουρ Νέβιλ Τσάμπερλεν και της Γαλλίας, Εντουάρ Νταλαντιέ συναντούνται με τον Μπενίτο Μουσολίνι και τον Αδ. Χίτλερ συνοδευόμενοι από τους υπουργούς Εξωτερικών των χωρών τους για να υποφράψουν το Σύμφωνο του Μονάχου βάσει του οποίου συνομολογήθηκε η προσάρτηση της Σουδητίας (περιοχή Γερμανόφωνων Σουδητών της Τσεχοσλοβακίας) στο Γ΄ Ράιχ. Από τη διάσκεψη αυτή αποκλείστηκε η συμμετοχή εκπροσώπου της Τσεχοσλοβακίας.

Οι Σοβιετικοί είδαν τη Συμφωνία του Μονάχου σαν απόδειξη ότι οι δυτικές δυνάμεις ( Αγγλία & Γαλλία), προτιμούσαν να συνεργαστούν ακόμη και με τους ΦασιστοΝαζί, προκειμένου να απομονώσουν την ΕΣΣΔ, στρέφοντας το Γ΄ Ράιχ προς τ’ ανατολικά.
Με αφορμή την συμφωνία αυτή , οι Σοβιετικοί άλλαξαν εξωτερική πολιτική και προσπάθησαν να προσεγγίσουν τον Χίτλερ. Γι’ αυτό τον λόγο η Συμφωνία του Μονάχου θεωρείται – και, όπως τεκμηριώνεται σήμερα – προϋπόθεση για το ΓερμανοΣοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης του 1939 , ή Σύμφωνο Μολότωφ – Ρίμπεντροπ.

Το Σεπτέμβριο του 2008, ανοίχθηκαν τ’ απόρρητα έγγραφα της Συμφωνίας του Μονάχου, με τα οποία τεκμηριώνεται ότι η Γαλλία και η Βρετανία όντως σκόπευαν να στρέψουν τον Χίτλερ κατά της ΕΣΣΔ ώστε να τους “δουν να θάβουν ο ένας τον άλλο”.
Δεν υπολόγιζαν, όμως, πως θα γίνονταν τα πρώτα θύματα της Ναζιστικής επεκτατικότητας ” και πως η πολιτική του κατευνασμού με τις παραχωρήσεις στα “θέλω ” των Ναζί θα είχε αντίθετα αποτελέσματα.

Στις 30 Σεπτεμβρίου του 1940 ο Πρωθυπουργός της Αγγλίας Τσώρτσιλ σε μήνυμά του προς τον Τσεχοσλοβακικό λαό δήλωσε την ακύρωση της συμφωνίας του Μονάχου.

* Αν τα παραπάνω μπορούμε θεωρίης είνεκεν , να τα “προβάλουμε ” στο παρόν σε σχέση με την Τουρκία, βλέπουμε πως η λογική του “κατευνασμού ” και η ενδοτικότητα στα ” θέλω ” της , μάλλον θα μας αποβεί μοιραία. Η δε Ρωσία βλέποντας πως ΕΕ & ΗΠΑ είχαν/ έχουν στο άρμα τους την Τουρκία ως απειλή στο υπογάστριό της, στράφηκε υπέρ συμμαχίας και βοήθειας/ συνεργασίας με την Τουρκία για αντιπερισπασμό και όφελός της.

Έτσι η Τουρκία “παίζει το kazan Kazan/ win win , με ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσία όσο αντιλαμβάνεται πως είναι το “εργαλείο ” στην διελκυστίνδα ΗΠΑ-Ρωσίας, προσπαθώντας να ωφεληθεί και να δυναμώσει τόσο, ώστε κάποια στιγμή ν’ αυτονομηθεί.

Η Ελλάδα, παρά την επίκληση της διεθνούς νομιμότητας και των συμμαχιών που οικοδομεί , υστερεί ακόμα αφού η Τουρκία ( παρά τις λεκτικές υποδείξεις/ μέτρα που της κάνουν ) παραμένει “περιώνυμη νύφη” για τα σχέδια ΗΠΑ, Ρωσίας & Ε.Ε .

Για ν’ ανατραπεί αυτό, πρέπει αφενός ν’ αλλάξουν οι συγκυρίες, αφετέρου η Ελλάδα, πέραν των συμμαχιών, να σταθεί μόνη της αξιοπρεπώς στα πόδια της, κάτι για το οποίο έχει δρόμο ακόμα να διανύσει, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες αξ/κων, στελεχών και πολιτών.

** Όπως την επομένη της συμφωνίας των Πρεσπών ( που έγινε άρον άρον ) έγραψα πως υπεγράφη προς εξυπηρέτηση τρίτων χωρών και όχι πρωτίστως των συμβαλλομένων , έτσι μέσα στο 2020 ( πιθανολογώ) πως θα ξυπνήσουμε μια μέρα και θα “λυθεί ” το Κυπριακό. Ας ελπίσουμε πως από αυτή την “λύση ” ( που σίγουρα θα παρουσιαστεί ως επιτυχής και ειρηνική, όπως το 1938 παρουσίαζε τη Συνθήκη του Μονάχου ο Τσάμπερλεν ) ο Ελληνισμός( ευρύτερα) δεν θα βγει ζημιωμένος. Πάντως σίγουρα θα έχουν ωφεληθεί τρίτες χώρες.