“Καταιγίδα” αδικιών και “βροχή” οι ενδικοφανείς προσφυγές στο ΓΕΝ

Το να λέμε και να ξαναλέμε ότι “τα πλοία του Στόλου μας, χωρίς τους ανθρώπους τους θα ΄ταν σκέτα σίδερα”, δεν αρκεί. Θα πρέπει να το δείχνουμε με πράξεις. Κι αυτό μόνο η ηγεσία του ΓΕΝ μπορεί να το πράξει.

Δυστυχώς τα νέα δεν είναι καλά. Ούτε για την ηγεσία του ΓΕΝ, αλλά κυρίως για τον κόσμο.

Τα παράπονα του προσωπικού πάρα πολλά κι οι ενδικοφανείς προσφυγές “πέφτουν βροχή”, όπου οι περισσότερες  απ΄ αυτές αποκαλύπτουν εξόφθαλμες αδικίες. Δεν μπορεί για παράδειγμα στέλεχος που αποδεδειγμένα έχει την αποκλειστική ευθύνη ατόμου με αναπηρία να παραμένει σε πλοίο και οι στοιχειοθετημένες αναφορές του με τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις, να περιφρονούνται εδώ και δύο χρόνια.

Δεν μπορεί στέλεχος πολύτεκνο με θαλάσσια υπηρεσία περί τα 20 χρόνια, να επιστρέφει σε υπηρεσία πλοίου στα “γεράματα” για να “σκαντζάρει” γυναίκα με ελάχιστα χρόνια υπηρεσίας, χωρίς καμία οικογενειακή υποχρέωση, που όμως έχει ήδη αποσπαστεί μήνες πριν από το πλοίο  σε υπηρεσία ξηράς.

Δεν είναι δυνατόν να προκηρύσσονται θέσεις εξωτερικού με συγκεκριμενα χαρακτηριστικά και να επιλέγονται άτομα άσχετα με την προκήρυξη.

Να μην προάγονται αξιωματικοί με “εξαίρετα” προσόντα, στέλνοντας ως εξήγηση το συμβούλιο κρίσεων αστείες δικαιολογίες, βάζοντας τα στελέχη να τρέχουν και να ξοδεύονται στα Διοικητικά Δικαστήρια χωρίς λόγο.

Υπάρχουν πολλές άλλες παρόμοιες περιπτώσεις που θα μπορούσαμε να γράφουμε ώρες.

Θα ανέμενε οποιοσδήποτε ότι στο ΠΝ αυτές οι περιπτώσεις να ήταν ελάχιστες, ειδικά αυτή τη δύσκολη περίοδο για τις Ε.Δ.

Ο Α/ΓΕΝ βρίσκεται ήδη στον τρίτο χρόνο της θητείας του, άρα θα έπρεπε να είναι πολύ πιο ανθεκτικός στις όποιες πιέσεις και στα όποια παράλογα αιτήματα έρχονται “από ψηλά” και να είναι προτεραιότητα του η αξιοκρατία, η ισονομία και τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα/αιτήματα των στελεχών που ηγείται.