“Ήρθε η ώρα της πολιτικής και οικονομικής ένωσης των εθνών κρατών της ΕΕ με κοινά συμφέροντα”

Γράφει ο Κωνσταντίνος Γιανναδάκης

Η μέχρι σήμερα πορεία της ΕΕ έχει δείξει ότι η Γερμανία δεν πρόκειται να παρεκκλίνει της πολιτικής της, που στόχο έχει την δημιουργία της Γερμανικής Ευρώπης. Αυτό την συμφέρει και αυτό θα πράξει. Το ευρώ ως μεταμφιεσμένο γερμανικό μάρκο, (υποτιμημένο σε σχέση με την ισοτιμία που θα είχε το μάρκο αν ήταν το νόμισμα της Γερμανίας σήμερα) προσφέρει στην ισχυρή γερμανική οικονομία την ανταγωνιστικότητα που χρειάζεται ώστε να πλεονεκτεί έναντι των άλλων μεγάλων εξαγωγικών δυνάμεων (Κίνα, ΗΠΑ, Ιαπωνία, Νότια Κορέα κτλ). Επιπλέον αυξάνει την πελατεία της εντός ΕΕ, όπου με την βοήθεια και του υπέρμετρου δανεισμού των προηγούμενων δύο δεκαετιών, πωλούσε τα βιομηχανικά προϊόντα της στις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης καθιστώντας τις όλες, εκτός ίσως 2 – 3 δορυφόρων της (βλέπε Ολλανδία, Αυστρία, Φιλανδία), ελλειμματικές και αυτήν ως την μόνη πλεονασματική χώρα.
Αυτή η κατάσταση είναι πλέον εμφανής από τις υπόλοιπες χώρες και με την πανδημία του Covid – 19, ως την σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, λόγω της άρνησης της Γερμανίας για την έκδοση ευρωομολόγου για την αντιμετώπιση του ιού, έχουν αρχίσει να συζητούνται και άλλες λύσεις για το μέλλον της ΕΕ. Η αίτηση των 9 κρατών της ΕΕ για την έκδοση ευρωομολόγου δημιουργεί το πρόπλασμα μιας ομάδας κρατών που θέλουν μια διαφορετική οικονομική πολιτική. Ίσως αυτή η ομάδα κρατών (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα, Πορτογαλία, Βέλγιο, Ιρλανδία, Σλοβενία και Λουξεμβούργο), μαζί με τις μεσογειακές Κύπρο και Μάλτα, (οι οποίες απαρτίζουν, μαζί με τους άλλους 5 του νότου της Ευρώπης, τους MED 7) να έχουν περισσότερα κοινά από όσα νομίζουν και να μπορέσουν να δημιουργήσουν μια πολιτική και οικονομική ένωση εντός της ΕΕ. Αυτές οι 11 χώρες θα πρέπει να θέσουν ισχυρά πολιτικά και οικονομικά θεμέλια ώστε να δημιουργηθεί μια πολιτική οντότητα με κοινά συμφέροντα και κοινούς στόχους. Αυτοί οι όροι που θα αποφασιστούν θα είναι απαράβατοι και θα πρέπει να υιοθετούνται από τα υποψήφια έθνη – κράτη προκειμένου να γίνονται δεκτά στην ένωση, ας την πούμε Δημοκρατική Ένωση Ανεξάρτητων Ευρωπαϊκών Εθνών – Κρατών. Η οποία Ένωση για να λειτουργήσει θα πρέπει να έχει ένα νέο κοινό νόμισμα (ας το πούμε Medeuro), πιο προσαρμοσμένο σε σχέση με το Euro στις οικονομίες των κρατών – μελών, μια κοινή Κεντρική τράπεζα, κοινή οικονομική, δημοσιονομική και νομισματική πολιτική, αποφασισμένη εκ των προτέρων, μια κοινή μεταναστευτική πολιτική και έναν κοινό στρατό προστασίας των εξωτερικών συνόρων της Ένωσης.

Ποιοι είναι όμως αυτοί οι όροι που θα μπορούσαν να γίνουν δεκτοί από όλα αυτά τα έθνη – κράτη και οι οποίοι όροι θα λειτουργούσαν ως η συγκολλητική ουσία η οποία θα τους κρατούσε όλους ενωμένους σε μια κοινή πορεία προς το μέλλον χωρίς να δημιουργείται σε κάποιο από αυτά τα κράτη η ανάγκη να φύγει από την Ένωση; Εύκολη απάντηση: Οι όροι που προάγουν τα κοινά συμφέροντα. Πρώτος γρίφος λοιπόν ποια είναι τα κοινά συμφέροντα. Δεύτερος γρίφος είναι ποια έθνη – κράτη δικαιωματικά θα μπορούν να αιτηθούν την είσοδό τους στην Ένωση; Τρίτος γρίφος, ποια θα είναι τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις του κάθε κράτους μέλους και που θα σταματάει η εθνική κυριαρχία και θα ξεκινάει η ενωσιακή και το αντίστροφο. Τέταρτος γρίφος, αν υπάρχει ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων, αγαθών και υπηρεσιών εντός της Ένωσης, ποιος θα αποφασίζει για οτιδήποτε ή για οποιονδήποτε μπαίνει ή βγαίνει από τα εξωτερικά σύνορα της Ένωσης;

Ας δούμε αναλυτικά τα ζητήματα που προκύπτουν και να προσπαθήσουμε να καταγράψουμε τις εφικτές λύσεις. Κοινά συμφέροντα θα υπάρχουν όταν οι οικονομίες όλων των εθνών – κρατών κερδίζουν από αυτή την Ένωση, όταν οι πολίτες όλων των εθνών – κρατών ευημερούν και νοιώθουν ασφαλείς, όταν δεν υπονομεύονται τα ιδιαίτερα συμφέροντα ενός έθνους – κράτους από κάποιο άλλο έθνος-κράτος της Ένωσης και όταν στον κίνδυνο ενός έθνους – κράτους από κάποιον εξωτερικό εχθρό τα υπόλοιπα έθνη – κράτη θα είναι υποχρεωμένα να σπεύδουν να το βοηθήσουν.

Στον δεύτερο γρίφο η απάντηση είναι ότι δικαίωμα να εισέλθουν στην Ένωση θα έχουν όλα τα υφιστάμενα έθνη – κράτη της ΕΕ. Θεωρώ όμως ότι ενδιαφέρον θα δείξουν μόνο τα κράτη εκείνα, τα οποία δεν ανήκουν στην σφαίρα επιρροής της Γερμανίας και τα οποία θα θεωρήσουν ότι ανήκοντας στον νέο σχηματισμό θα εξυπηρετηθούν καλύτερα τα συμφέροντά τους. Τα κράτη αυτά θεωρώ ότι είναι τα κράτη των Βαλκανίων τα οποία είναι ήδη μέλη της ΕΕ, ήτοι Ρουμανία, Βουλγαρία και Κροατία και τα υποψήφια προς ένταξη έθνη – κράτη (εξαιρουμένης της Τουρκίας για λόγους που θα αναλύσουμε παρακάτω), ήτοι Σερβία, Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία, Μαυροβούνιο, Βοσνία Ερζεγοβίνη και Κόσοβο.

Η ένταξη αυτών των κρατών στην νέα Ένωση θα τα δεσμεύσει εντός αυτής και θα αποτρέψει τη χειραγώγησή τους από την Τουρκία. Όλα αυτά τα κράτη θα είναι ευπρόσδεκτα στη νέα Ένωση εφόσον το θέλουν και δεχτούν τους όρους της Ένωσης. Σχηματικά τα όρια της νέας Ένωσης θα μπορούσαν να οριστούν στα δυτικά σύνορα της Ρωσίας, της Λευκορωσίας, της Ουκρανίας και της Τουρκίας.

Στον τρίτο γρίφο η απάντηση είναι ότι το κάθε έθνος – κράτος θα είναι υπεύθυνο για την τήρηση του νόμου και της τάξης στο εσωτερικό του και θα υπάρχει ομοσπονδιακός στρατός για την προστασία των εξωτερικών συνόρων της Ένωσης. Εξυπακούεται ότι με την είσοδό του στην Ένωση κάθε έθνος – κράτος θα έχει αποδεχθεί τα υφιστάμενα σύνορα χερσαία και θαλάσσια) μεταξύ των κρατών μελών της Ένωσης, όπως απορρέουν από το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας και δεν θα υφίσταται στρατός στα σύνορα μεταξύ των μελών. Θα υπάρχει επίσης μια ομοσπονδιακή Αστυνομία για τα ζητήματα που αφορούν το διασυνοριακό έγκλημα εντός των ορίων της Ένωσης.

Τέταρτος και τελευταίος γρίφος η διακίνηση ανθρώπων, αγαθών και υπηρεσιών. Εντός της ένωσης θα υπάρχει απόλυτη ελευθερία κινήσεως εργαζομένων, αγαθών και υπηρεσιών. Όσον αφορά την διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών με άλλες χώρες πρέπει να υπάρχουν κοινοί προαποφασισμένοι δασμολογικοί κανόνες για την προστασία των εργαζομένων και της ενωσιακής παραγωγής. Πρέπει να είναι ρητά προαποφασισμένο ότι προτεραιότητα στην εργασία έχουν οι πολίτες της Ένωσης και προτεραιότητα στην κοινή αγορά έχουν τα προϊόντα της Ένωσης.

Όσον αφορά την είσοδο μεταναστών πρέπει να είναι προαποφασισμένο ότι απαγορεύεται η παράνομη, με οποιοδήποτε τρόπο, είσοδος τους στην επικράτεια της Ένωσης. Όποιος μετανάστης θέλει μπορεί να υποβάλει αίτηση ασύλου στις πρεσβείες των εθνών – κρατών στην χώρα καταγωγής του και θα είναι στην διακριτική ευχέρεια του κάθε κράτους μέλους αν θα τον δεχτεί. Πρέπει όμως να υπάρχει όρος ότι πρώτα θα εξαντλείται η δυνατότητα άντλησης εργατικού δυναμικού από τις χώρες της ένωσης και μόνο αν δεν υπάρχει αρκετό εργατικό δυναμικό εντός της επικράτειας θα δέχεται η Ένωση μετανάστες. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει όσοι μετανάστες εισέρχονται νόμιμα στην Ένωση να αποδέχονται τον Ευρωπαϊκό τρόπο ζωής και να ορκίζονται πίστη στο Σύνταγμα και τους νόμους της Ένωσης και του έθνους – κράτους στο οποίο θα διαβιούν.

Άφησα για το τέλος το θέμα της Τουρκίας για να αναδείξω τους λόγους που δεν ανήκει στην Ευρώπη. Η Ευρώπη στηρίζει την ομοιογένειά της σε τρεις πυλώνες: Στο ρωμαϊκό δίκαιο, το αρχαιοελληνικό πνεύμα και τις χριστιανικές αξίες. Η Τουρκία δεν πιστεύει κανένα από αυτά, μάλλον τα εχθρεύεται και ενστερνίζεται το ριζοσπαστικό ισλάμ, μέρος της στρατηγικής του οποίου είναι η διοχέτευση του κύματος των μουσουλμάνων μεταναστών από την Αφρική και την Ασία στην Ευρώπη με σκοπό την κατάκτησή της όπως επιτάσσει η ιδεολογία τους. Για τον λόγο αυτόν είχε οργανώσει όλα αυτά τα χρόνια την πολιτική της εισροής μουσουλμάνων μεταναστών από όλες αυτές τις περιοχές στην Κωνσταντινούπολη μέσω της Tourkish Airlines με τουριστική visa και με φθηνά one way tickets. Μια Τουρκία που ονειρεύεται οθωμανικές αυτοκρατορίες και επεμβαίνει για την επιβολή της είτε με soft power στα Βαλκάνια, στη Γάζα, στη Σομαλία και αλλού, είτε με ωμή χρήση βίας στη Συρία, στο Βόρειο Ιράκ και στη Λιβύη δεν έχει καμία θέση στην Ευρώπη. Το δημογραφικό είναι επίσης ένας σημαντικός παράγοντας. Η Ευρώπη έχει σχετικά παρόμοιους δημογραφικούς δείκτες, δεν κινδυνεύουν κάποια έθνη – κράτη από την δημογραφική έκρηξη κάποιων άλλων. Με την Τουρκία δεν ισχύει αυτό. Η δημογραφική της έκρηξη θα προκαλέσει πιέσεις στις υπόλοιπες χώρες. Το ίδιο ισχύει και με τις χώρες της βόρειας Αφρικής αλλά και άλλες χώρες της Αφρικής και της Ασίας. Γι’ αυτό θεωρείται επιβεβλημένη η ανωτέρω πρόταση διαχείρισης του μεταναστευτικού.

Αν δομηθεί η Ένωση με τους όρους που περιεγράφηκαν παραπάνω θεωρείται εφικτή και λειτουργική η ομοσπονδιακή δομή της και θα μπορεί να σταθεί σαν μια μεγάλη δύναμη, ενταγμένη σαφώς εντός των πλαισίων του ΝΑΤΟ, στον νέο κόσμο που ανατέλλει όπου η Ευρώπη λόγω δημογραφίας θα έχει πολύ μικρότερο ειδικό βάρος στον κόσμο σε σχέση με τον προηγούμενο και τον προ – προηγούμενο αιώνα.