Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Οι εμβολιασμοί προχωρούν. Προχωρούν με προβλήματα και με σημαντικές καθυστερήσεις, αλλά σε κάθε περίπτωση προχωρούν. Μέσα στους επόμενους μήνες θα χτίζεται σταδιακά ένα σοβαρό τοίχος ανοσίας στην χώρα και η covid θα μεταπίπτει με σταθερούς ρυθμούς σε μια διαχειρίσιμη εποχιακή – ενδημική νόσο…
Οι πολίτες θα αρχίσουν σταδιακά να ανακτούν μια πιο ρεαλιστική σχέση με την καθημερινότητα (κανονικότητα την βάφτισε το σύγχρονο πολιτικό μάρκετινγκ) αλλά αυτή η διαδικασία θα είναι ιδιαιτέρως επώδυνη και σοκαριστική…
Οι καθυστερήσεις που υπήρξαν αναφορικά με την διαχείριση του προβλήματος, ήσαν απαράδεκτες αλλά απολύτως αιτιολογημένες. Η πολιτική ανικανότητα των κυβερνώντων, τα δεμένα τους χέρια εξ αιτίας των εγκληματικών τους επιλογών αλλά και τα γνωστά φαινόμενα αντικοινωνικής συμπεριφοράς και ανευθυνότητας από μια μερίδα των πολιτών, στην διάδοση των οποίων πρωτοστάτησε ο πανταχού παρών κύκλος των γνωστών γυρολόγων του διαδικτύου και διάφορα ακροδεξιά γκρουπούσκουλα, ενοχοποιούνται γι’ αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση…
Η επιμήκυνση των συνεπειών της πανδημίας εξ αιτίας μιας στρεβλής διαχείρισης που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, θα αφήσει πίσω της ερείπια τα οποία δεν έχουν κάνει ακόμη αισθητή την παρουσία τους.
Οι συνέπειες αυτών που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η χώρα ως συνεπακόλουθο της περαιτέρω υπερχρέωσής της και της καθολικής αποδιάρθρωσης του οικονομικού – παραγωγικού της ιστού, θα είναι οδυνηρές ΚΑΙ στα ζητήματα που σχετίζονται με την γεωπολιτική της επιβίωση…
Η πατρίδα μας θα βγει από την υγειονομική κρίση, αλυσοδεμένη πισθάγκωνα στο άρμα του χρέους και με τους πολύ δυσμενείς όρους που απέσπασαν οι “προστάτες” της κατά την διάρκεια της διαχείρισης της οικονομικής κρίσης που παραμένει παρούσα και καθ’ όλα απειλητική. Η ανοχή που επιδείχτηκε κατά την διάρκεια της πανδημίας, σύντομα θα αποδειχτεί πως δεν ήταν παρά καταστροφική αυταπάτη, με κόστος εθνικό και δυσβάστακτο σε τελευταία ανάλυση…
Η κρίσιμη περίοδος των περίπου δυο χρόνων που θα έχει μεσολαβήσει μέχρι να αρχίσουν να επανενεργοποιούνται ρυθμοί σχετικής κανονικότητας, δυστυχώς φαίνεται πως θα έχει αναλωθεί σε μια συζήτηση για τα επουσιώδη και τα τραγικά μυθεύματα που με βίαιο αλλά καθ όλα υπαγορευμένο τρόπο εισέβαλαν στην καθημερινότητά μας. Λιγναδιάδα, Μπεκατωριάδα, Φιλιππιάδα, Χαϊκαλιάδα κλπ, πούλησαν κλικ στο διαδίκτυο την στιγμή που θα έπρεπε η δικαιοσύνη να επιβληθεί άμεσα και να φροντίσει απερίσπαστα να τσακιστεί στην ρίζα του το κακό…
Τσιπάκια, μεταλλάξεις ανθρωπίνου γονιδιώματος, ερπετά, συνωμοσίες και κάθε λογής αηδίες, συνέστησαν ένα πακέτο δημιουργικής ενασχόλησης για φαιδρούς και σοβαροφανείς τσαρλατάνους που αναζήτησαν μέσα από αυτήν τρόπους για ν αποκτήσει περιεχόμενο η πληκτική και τζούφια καθημερινότητά τους, και την ίδια στιγμή ενεργοποίησαν τα μυαλά των αλαφροΐσκιωτων που εν μια νυκτί μετατράπηκαν σε φαιδρά και άβουλα πελατάκια των αφελών.
Ο απολύτως συστημικός ρόλος όλων αυτών που στήριξαν αυτό το φαιδρό σκηνικό, θα αρχίσει να αποκαλύπτεται μαζί με την τραγικότητα μιας άλλης πραγματικότητας που με εργαλείο την ανοησία, εξασφάλισε τον χρόνο που της ήταν απαραίτητος για να εδραιωθεί στην ζωή μας.
Όταν λοιπόν αποσυρθεί οριστικά ο μπερντές του αποπροσανατολισμού και επειδή πολλά ήσαν αυτά που ειπώθηκαν και γράφτηκαν για να ρίξουν νερό στον μύλο του κοινωνικού διχασμού, τότε καλό θα ήταν να προσπαθήσουμε και πάλι όλοι μαζί να δούμε καλύτερα…
Και ποιοι ήταν εκείνοι που στον αντίποδα όλων αυτών των φαιδροτήτων, επέμειναν να ισχυρίζονται πως τα σκληρά διακυβεύματα της πολιτικής παραμένουν παρόντα και πως η Ελληνική κοινωνία δεν θα πρέπει να κυνηγάει σκιές αποδεχόμενη τον ρόλο του αναλώσιμου της υγειονομικής κρίσης, αλλά οφείλει να διεκδικήσει τον ρόλο του πρωταγωνιστή και δικαίωμα λόγου στα ζητήματα που σχετίζονται με την κρίσιμη πολιτική ατζέντα.