“Φρεγάτες ή ανάπτυξη” το νέο δίλημμα μετά το “βούτυρο ή κανόνια” με το οποίο …προκόψαμε

Γράφει ο Σπύρος Λίτινας 
Δικηγόρος
Παρ ‘ Αρείω Πάγω LLM Διεθνές Εμπορικό Δίκαιο

Παλαιότερα στην Ελλάδα πλανιόταν σχεδόν συνθηματικά το δίλημμα από τους κρατούντες , « τι θέλετε κανόνια ή βούτυρο »; Σήμερα το σύνθημα έχει μεταλλαχθεί σε  «φρεγάτες  ή ανάπτυξη ». Αμφότερα τα διλήμματα δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα για τον απλούστατο λόγο ότι  οι εξοπλισμοί και ανάπτυξη σε μια χώρα σαν την Ελλάδα πάνε πακέτο  όπως πιο κάτω καταδεικνύεται :

1.     Η εξασφάλιση των ενεργειακών πόρων των μελλοντικών γενεών και η διασφάλιση της βιωσιμότητας του έθνους είναι θέμα μεγίστης ανάπτυξης .
2.     Η δημογραφική δυναμική της Ελλάδας είναι τέτοια που ο πληθυσμός βαίνει συνεχώς μειούμενος . Ειδικότερα μειώνονται οι νέοι και πληθαίνουν οι γηραιότεροι . Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα σήμερα  η  αναλογία νέων – εργαζομένων προς συνταξιούχων να είναι περίπου 4 ηλικιωμένοι σε κάθε 10 εργαζόμενους ηλικίας από 24 έως 64 ετών ενώ για να είναι βιώσιμο το ασφαλιστικό θα έπρεπε η αναλογία να είναι 4 εργαζόμενοι ανά συνταξιούχο ..( πηγή  newmoney.gr, 18.06.2020 με τίτλο άρθρου Έκθεση βόμβα από κομισιόν : Μόλις δύο εργαζόμενοι ανά έναν συνταξιούχο το 2070  . )

Την ίδια στιγμή και στον αντίποδα η Τουρκία έχει μέσο όρο ηλικίας σχεδόν στα 31-32 έτη , και η παραγωγική ομάδα του πληθυσμού, δηλαδή 15-64 ετών,   αποτελεί την πλειοψηφία  με  67,9% του συνολικού πληθυσμού, ενώ αυτοί που είναι άνω των 65 ετών είναι μόλις το 8,5%.  Είναι σαφές με βάση τα παραπάνω ότι αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά στη λογική που διέπει  τη χώρα μας ,είτε με συνταγματική μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό, είτε με εκδήλωση αποφασιστικής βούλησης να εκμεταλλευτούμε τα ενεργειακά μας κοιτάσματα ,είτε με συνδυασμό αυτών των δύο ,   τότε από μόνοι μας θα εξαφανιστούμε . Θα πρέπει οι  κρατούντες να εξηγήσουν στον Έλληνα συνταξιούχο ότι εάν θέλει να εξακολουθήσει να λέγεται  Έλληνας και το εγγονάκι του να συνεχίσει να μιλάει Ελληνικά ο μόνος τρόπος είναι  να ληφθεί μέριμνα με έναν από τους παραπάνω τρόπους

3.     Για να καταστεί η χώρα ασφαλής επενδυτικός προορισμός θα πρέπει να εμπεδωθεί το αίσθημα ασφάλειας στο εσωτερικό και παράλληλα αυτό να γίνει δεόντως  αντιληπτό και στο εξωτερικό . Όταν τουρίστες φεύγουν έντρομοι από το Καστελόριζο  υπάρχει αίσθημα ασφάλειας ?  Γενικότερα όσο συντηρείται αυτή η αναταραχή με την Τουρκία δεν υπάρχει αίσθημα επαρκούς ασφάλειας . Φυσικά και υπάρχει εμπιστοσύνη στο σημερινό αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων αλλά θα πρέπει αυτή η εμπιστοσύνη να στηριχθεί και να επαυξηθεί ώστε να διατηρηθεί το αξιόμαχο  . Αν ένα δικό μας πλοίο  10 μίλια από τα Φαλάσαρνα είναι σε θέση να εξαπολύσει ένα στρατηγικό χτύπημα στα βάθη της Τουρκίας τότε η Τουρκία θα το σκεφτεί πολύ σοβαρά να μας σύρει σε εξαναγκαστικό διάλογο . Όταν ο Έλληνας διπλωμάτης αισθανθεί αυτή τη σιγουριά θα μιλάει με άλλος κύρος σε συνομιλίες , μυστικές ή μη . Όταν και εάν πάμε σε διαπραγμάτευση το πάνω χέρι θα το έχει αυτός που θα έχει την ισχύ όχι μόνο την πολιτική αλλά και την στρατιωτική .

Είναι σαφές ότι μετά την σταδιακή αποχώρηση των Αμερικανών από εκρηκτικές γωνιές του κόσμου , δημιουργείται ένα κενό . Αυτό το κενό θα σπεύσουν να το καλύψουν  διάφορες χώρες . Πολύ σωστά ο Μακρόν εκπροσωπώντας τη χώρα του διευκρίνισε ότι δε θα επιτρέψει στην Τουρκία να καλύψει αυτό το κενό. Η Γερμανία που τώρα κάνει το μεσολαβητή ανάμεσα σε εμάς και τους Τούρκους σε είκοσι χρόνια θα έχει καταστεί όμηρος των ΄΄ Γερμανών ΄΄ Τούρκων δηλαδή των Τούρκων που θα έχουν γεννηθεί εκεί ενώ είναι ήδη όμηρος των γερμανοτουρκικών οικονομικών συμφερόντων . Αλίμονο εάν πάμε στη λογική της ΄΄ Γερμανικής ΄΄ Ευρώπης  . Με τρόμο άκουσα κάποιους ΄΄σοβαρούς ΄΄ κυρίους της χώρας  να δηλώνουν ότι χαίρονται που βλέπουν τη Γερμανία ,μετά την σταδιακή αποστασιοποίηση των Αμερικανών στην Ν.Α Μεσόγειο ,να αναλαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερο ρόλο στην περιοχή .  Αυτό μας έλειπε τώρα ,μετά τον Ρόμελ και δύο παγκόσμιους ολέθριους  πολέμους , να ξαναδούμε κάποτε Γερμανική ‘’μπότα’’ στη Λιβύη ή την Κρήτη .
Η μόνη χώρα της Ευρώπης που έχει αντιληφθεί και έχει πάρει στα σοβαρά τον κίνδυνο “Τουρκοποίησης”  της Ευρώπης κατά το δόγμα Ερντογάν , είναι η Γαλλία . Η  στρατηγική  συμμαχία με τη Γαλλία είναι μονόδρομος γιατί αυτό επιτάσσει το εθνικό συμφέρον .
Η συμπόρευση επιπλέον Γαλλίας και Αμερικής στην Ν.Α Μεσόγειο είναι εφικτή και δυνατή γιατί η Τουρκία βρίσκεται σε σχέση αναγκαστικής διπλωματίας με την Ρωσία, ελέγχει τα στενά του Βοσπόρου και κανείς δε θέλει να δει την Τουρκία να ελέγχει  το Αιγαίο και την ΝΑ Μεσόγειο πλήν ίσως της Γερμανίας η οποία επίσης έχει στενή ενεργειακή εξάρτηση από την Ρωσία . Πολύ σωστά ,λοιπόν,  το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης θα εξυπηρετήσει Αμερικανικά συμφέροντα . Η Γαλλο- Αμερικανική συνεργασία στην Κρήτη , ΤΟΤΑΛ – ΕΞΟΝ ΜΟΜΠΙΛ , έχει τη σωστή στόχευση και πρέπει περαιτέρω να εμβαθυνθεί με την καταλυτική συμμετοχή της Ελλάδας  (όπως ακριβώς έγινε με τον EAST MED) , η οποία εξυπηρετεί μαζί με τις άλλες δυνάμεις το στόχο της ενεργειακής απεξάρτησης της Ευρώπης από την Ρωσία αλλά και τον ρόλο του χωροφύλακα της περιοχής ,κατά τα πρότυπα του Ισραήλ, με τις πλάτες Γάλλων και Αμερικανών . Φυσικά απαιτούνται λεπτοί χειρισμοί και διατήρηση ισορροπιών από μέρους μας . Στο  χέρι μας είναι να τους ασκήσουμε  εν ευθέτω χρόνο και πριν η Τουρκία επιστρέψει με τις δύο αγκαλιές στη Δύση .
Κλείνοντας να πω ότι εύχομαι και ελπίζω να δούμε την ΤΟΤΑΛ για έρευνες  το Φθινόπωρο στην Κρήτη όπως φαντάζομαι και πολλοί παροικούντες εν ‘’Αθήναις’’ και εν’’ Ελλάδι . ‘’