“Επικίνδυνες ψευδαισθήσεις για εσωτερική κατανάλωση για την Τουρκία”! Στ.Φενέκος

Κείμενο του ΣΤΕΛΙΟΥ ΦΕΝΕΚΟΥ

Υποναύαρχος ε.α

Πρόεδρος Κοινωνίας Αξιών

Η αντίληψη που καλλιεργείται από τους κομματικούς προπαγανδιστές καθημερινά στα ΜΜΕ, για αυτοεπιβεβαίωση και εσωτερική κατανάλωση κυρίως, είναι ότι η Τουρκία είναι διεθνώς απομονωμένη και ότι η διεθνής της υπόσταση περνάει μέσα από την Ελλάδα.

Όμως ας δούμε γιατί η θέση αυτή είναι ψευδής:

1.   Τουρκία και ΝΑΤΟ

Όπως είναι πλέον ήδη γνωστό, η Τουρκία αναλαμβάνει να καλύψει το κενό της αποχώρησης του ΝΑΤΟ από το Αφγανιστάν, αναλαμβάνοντας το κρισιμότατο έργο του ελέγχου και της διαχείρισης του αεροδρομίου της Καμπούλ.

Παρά την κριτική που δέχθηκε για τον ρόλο της στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, στην Λιβύη,  στην Συρία και την ανατολική Μεσόγειο, εντούτοις η Άγκυρα έχει αναλάβει για το 2021 την ηγεσία της Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης της Συμμαχίας – Very High Readiness Joint Task Force (VJTF), με την 66η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία Πεζικού (4.200 στρατεύματα) και συνολικά 6500 στρατιώτες με συμμετοχή πολλών Νατοϊκών χωρών. 

Προχθές η Τουρκία άσκησε πιέσεις στο ΝΑΤΟ, προκειμένου να αμβλύνει την επίσημη αντίδρασή του κατά της Λευκορωσίας για την υπόθεση της «αεροπειρατείας» του αεροσκάφους της Ryanair, και το κατάφερε. 

Η Συμμαχία έδωσε χθες στη δημοσιότητα μια δήλωση δύο παραγράφων, καταδικάζοντας το περιστατικό που οδήγησε στη σύλληψη του δημοσιογράφου Ρομάν Προτάσεβιτς. Στην δήλωση αυτή δεν συμπεριέλαβε καμία τιμωρητική κίνηση κατά της Λευκορωσίας, υποκύπτοντας στην βούληση της Τουρκίας και παρά τις πιέσεις που άσκησαν οι βαλτικές χώρες, αλλά και η Πολωνία.  

Θυμίζουμε ότι σε αρχική τοποθέτηση του ο ΓΓ/ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ είχε κάνει λόγο για «κρατική αεροπειρατεία» και «εξωφρενικό» περιστατικό.  

Η Τουρκία επέβαλλε οποιαδήποτε αναφορά για κυρώσεις στη Λευκορωσία, τα αιτήματα για απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων, αλλά και αναστολή της συνεργασίας ΝΑΤΟ – Λευκορωσίας να μην συμπεριληφθούν στο κείμενο. Εξακολουθεί δε να διατηρεί τις καθημερινές πτήσεις  της Turkish Airlines προς το Μινσκ, και ο Λευκορώσος υπουργός Εξωτερικών ευχαρίστησε την Τουρκία για τις πιέσεις που άσκησε στους κόλπους του ΝΑΤΟ.

Και αυτό που είναι αναμενόμενο είναι ότι οι τόνοι αντιπαράθεσης Μπάϊντεν- Ερντογάν θα πέσουν στην συνάντησή τους, στο περιθώριο της επικείμενης συνδιάσκεψης του ΝΑΤΟ. 

2.  ΕΕ και Τουρκία

Ο βασικός στόχος της Τουρκίας, που ήταν να βγει από την ατζέντα των θεμάτων των Συμβουλίων κορυφής της ΕΕ η Ελληνοτουρκική διένεξη, επιτεύχθηκε. 

Η ΕΕ στο Συμβούλιο κορυφής του Πόρτο (7-8 Μαΐου) αλλά στην έκτακτη σύνοδο στις  Βρυξέλλες (24-25 Μαΐου), δεν έκανε καμία αναφορά για τις παραβιάσεις της Τουρκίας ούτε για τα ανθρώπινα δικαιώματα (παρά το γεγονός ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα κοινωνικά δικαιώματα, όπως και ο αυταρχισμός και το έλλειμμα δημοκρατίας στη Λευκορωσία ήταν στην Ατζέντα και επιβλήθηκαν κυρώσεις στην Λευκορωσία). 

Επίσης παρά το γεγονός ότι στην διαδικτυακή σύνοδο του Μπαϊντεν με τους Ευρωπαίους ηγέτες ετέθη από την πλευρά του το ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της Δημοκρατίας στην Τουρκία, εν τούτοις οι Ευρωπαίοι έκαναν ότι δεν άκουσαν και δεν άρπαξαν την ευκαιρία για να ενασκήσουν πιέσεις στην Τουρκία για τα ζητήματα αυτά.

Η Γερμανία μεθοδεύει να ξεπεραστούν τα προβλήματα και να συνεργαστεί ως Τρίτη χώρα η Τουρκία με την ΕΕ στο πλαίσιο της PESCO. 

Και προσπάθησε να χρησιμοποιήσει γι αυτό το MCCE της Ολλανδίας, που ναι μεν έχει προσφερθεί ως αμυντική δυνατότητα στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, τελεί όμως υπό την αποφασιστική αρμοδιότητα του Steering Board (και όχι του ΝΑΤΟ ή της ΕΕ), που στελεχώνεται από τις συμμετέχουσες χώρες (28 willing Nations και τρίτες χώρες,  χωρίς να μετέχει η Ελλάδα) και την διαχείριση της Ολλανδίας. 

Συνεπώς έχουμε εξαιρετικά μειωμένη δυνατότητα για να αποτρέψουμε την συμμετοχή της Τουρκίας στην οντότητα αυτή, που έχει ενταχθεί στην PESCO και αξιοποιεί τον χρηματοδοτικό μηχανισμό της ΕΕ ATHENA (έχω γράψει επανειλημμένα για την PESCO, τις ολιγωρίες μας να την αξιοποιήσουμε με την Κύπρο και την Γαλλία και για τον χρηματοδοτικό μηχανισμό ATHENΑ).

Στην σύσκεψη δε για την Λιβύη, που γίνεται με πρωτοβουλία της Γερμανίας, η Τουρκία έχει πρωτεύοντα ρόλο ενώ η Ελλάδα δεν προσκλήθηκε παρά το γεγονός ότι έχει παραδοσιακές σχέσεις, περισσότερα συμφέροντα να υποστηρίξει και ανοικτά προβλήματα με την Λιβύη και οπωσδήποτε μεγαλύτερα και περισσότερα και από την ίδια την Γερμανία και επηρεάζεται σημαντικά από τις εξελίξεις εκεί.

Πέραν τούτων πολλές ευρωπαϊκές χώρες (της ΕΕ και εκτός αυτής) συνεχίζουν και επεκτείνουν τις διμερείς σχέσεις και επαφές τους, τις εμπορικές τους δραστηριότητες και τα προγράμματα εξοπλισμών με την Τουρκία και η Γερμανία διαμορφώνει μαζί με την Τουρκία το νέο σχέδιο για το μεταναστευτικό.

Και δεν αναφερόμαστε στις διευρυνόμενες σχέσεις της με την Κίνα, με το Πακιστάν, με πολλές ασιατικές και αφρικανικές χώρες και χώρες του κόλπου.

Προς τι λοιπόν ο στρουθοκαμηλισμός και η επικίνδυνη ψευδαίσθηση ότι η Τουρκία έχει απομονωθεί και ότι όλα αυτά οφείλονται στην ισχυρή εξωτερική πολιτική της Ελλάδος και ότι ο δρόμος για βελτίωση των σχέσεων της με τις ΗΠΑ και την ΕΕ, κυρίως περνάει από την Ελλάδα;

Ας προσγειωθούμε σύντομα και ας σπεύσουμε να καλύψουμε τις αδυναμίες μας κατοχυρώνοντας τα δικαιώματά μας, και ενισχύοντας την αποτροπή και την εκτεταμένη αποτροπή, για να μην διαπιστώσουμε οδυνηρά και απροετοίμαστοι την σκληρή πραγματικότητα!