“Εκλογές στην ΕΑΑΑ και μετά τι”;

Γράφει ο
Παναγιώτης Καράμπελας
Σμηναγός ε.α.
Επίτιμος Πρόεδρος Συλλόγου Αποφοίτων ΣΤΥΑ (ΣΑΣ)

Κάθε τρία (3) χρόνια καλούμαστε να αναδείξουμε το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΑΑΑ για τα επόμενα τρία χρόνια.
Είναι μια δημοκρατική διαδικασία που αφορά όσους είναι μέλη της ΕΑΑΑ.
Σκοπός αυτής της διαδικασίας είναι να επιλεγούν άτομα τα οποία με εθελοντική διάθεση θα μπορέσουν ναν ανταποκριθούν στις προσδοκίες των μελών της ΕΑΑΑ. Κύρια για την προβολή και επίλυση θεμάτων που μας απασχολούν, που δυστυχώς τελευταία συσσωρεύονται, από υπαιτιότητα των πολιτικών διαχειριστών της εξουσίας.
Παραβλέπουν, δυστυχώς, την υψηλή αποστολή και προσφορά των ΕΔ και αδιαφορούν, γιατί και οι εκάστοτε ηγεσίες των αποφεύγουν να αναφερθούν στα προβλήματα του προσωπικού, φοβούμενοι μην γίνουν δυσάρεστοι, με ό,τι τούτο συνεπάγεται! Έτσι η συμπεριφορά τους ενίοτε γίνεται και απαράδεκτη. Έτσι κάποιοι πολιτικοί τους προϊστάμενοι υπερβαίνουν τα εσκαμμένα και εκφράζονται με εκφράσεις όπως αυτιστικοί, γραφειοκράτες….!! Αγνωμοσύνη, εμπάθεια, θράσος!!
Βέβαια δεν σημαίνει ότι η όλη κακοδαιμονία που μας διατρέχει οφείλεται μόνο στους πολιτικούς. Ας είμαστε ρεαλιστές να αντιληφθούμε, ότι από το μετερίζι του αποστράτου θα πρέπει να λειτουργούμε σε άλλα πλαίσια, όπως όλων των υπολοίπων πολιτών. Όχι ως στρατόπεδο.
Δυστυχώς, μας ακολουθεί το ¨σύνδρομο του στρατοπέδου¨. Ιδιαίτερα οι δυσάρεστες αναμνήσεις της ένστολης διαδρομής, επικοινωνίας και λειτουργίας μας μέσα από τις τότε δυνατότητες και εξουσίες του βαθμού και της θέσεως ευθύνης μας.
Λειτουργία της ΕΑΑΑ με ηγεμονικές αντιλήψεις, αλλά και παραγνωρίζοντας τη σημασία της ύπαρξης των Παραρτημάτων, ως ένα σύνολο δυνάμεων, αναπαράγει εύλογες αντιρρήσεις και αντιπαραθέσεις. Ουσιαστικά, αποφασίζει και διατάσσει. ΔΕΝ ΣΥΝΕΡΓΑΖΕΤΑΙ. Δεν συναποφασίζει. Μην την απαξιώνουμε. Δώστε της χρώμα, ζωή.
Ένας απαρχαιωμένος αντιδημοκρατικός νόμος περιλαμβάνει τραγικές ελλείψεις για δημοκρατικές διαδικασίες Γενικών Συνελεύσεων και γενικού απολογισμού του εκάστοτε ΔΣ, όπου θα συζητούνται όλα τα θέματα και θα λαμβάνονται αποφάσεις επί των εισηγήσεων του ΔΣ ή μελών της ΕΑΑΑ. Λόγω μακρόχρονης ενασχόλησής μου με τα κοινά μας, πριν ένα χρόνο έστειλα στην ΕΑΑΑ και σε όλα τα Παραρτήματα μια μελέτη μου σχετικά με τις απόψεις μου για τη λειτουργία της ΕΑΑΑ. Τούτο ως μια αφετηρία έναρξης ενός δημιουργικού διαλόγου. Καμία αντίδραση!!
Σε αυτές τις εκλογές δεν αναζητούνται άτομα, με κριτήριο προσόντα για στρατιωτικούς χώρους. Ανάλογα με τη διεκδικούμενη θέση στο ΔΣ το ζητούμενο είναι για άτομα που πράγματι θέλουν και μπορούν εθελοντικά να εργαστούν εφόσον: ΄Eχουν διαθέσιμο χρόνο. Δεν έχουν παντός είδους δεσμεύσεις, εξαρτήσεις ή σκοπιμότητες. Έχουν ικανότητες, επικοινωνιακή ευχέρεια γραπτού και προφορικού λόγου. Έχουν ικανότητα παρουσίασης και πειστικής τεκμηρίωσης θεμάτων. Εμπνέουν σεβασμό, αγάπη, ενότητα και εκτίμηση. Έχουν δυναμισμό και διάθεση για αγωνιστικές ενέργειες κ.λ.π.
Ζώντας στην Ελληνική επικράτεια με ιστορία και δημοκρατικές καταβολές, οι εκλογές θα πρέπει να διέπονται και από Συνταγματικές-δημοκρατικές διαδικασίες. Η εκλογή Ανώτατου Αξιωματικού στην θέση Προέδρου και του Αντιπροέδρου, είναι οπωσδήποτε εκτός των Συνταγματικών προβλέψεων περί ισότητας των πολιτών. Είναι, ωστόσο, ένα ¨εθιμικό δίκαιο¨ που με κοινή βούλησή μας διατηρείται, για λόγους αναγνώρισης, τιμής και υψηλής εκπροσώπησης της ΕΑΑΑ. Για τις υπόλοιπες θέσεις γίνεται με δημοκρατικές διαδικασίες, όπως ορίζεται από την επί τούτου σχετική Υπουργική Απόφαση, ΦΕΚ 1142/2-9-2002, αναδεικνύοντας τους πλειοψηφούντες υποψηφίους για τις υπόλοιπες θέσεις του ΔΣ. Κάποιοι αντιδρούν με προσχηματικές αντιδημοκρατικές εισηγήσεις, όπου υποψήφιος και με μόνη την δική του ή ελάχιστο αριθμό ψήφων θα μπορεί να εκλέγεται, ενώ θα απορρίπτεται κάποιος που πιθανόν έχει λάβει και 500 ψήφους!! Πώς είναι δυνατόν κάποιος να κατέρχεται στις εκλογές έχοντας απαίτηση και να εκλεγεί, προβάλλοντας ως προσόν μόνο το βαθμό, φιλικές ή και ταξικές σχέσεις, χωρίς παρουσία σε χώρους αποστράτων, χωρίς κάποια εμπλοκή-ενδιαφέρον για τα κοινά;
Είναι να απορεί κανείς πώς όλοι εμείς οι απόστρατοι, άτομα με υψηλό νοητικό επίπεδο, με μοναδική διαπαιδαγώγηση και γαλούχηση με αξίες και ιδανικά, με τεράστιες εμπειρίες, με υψηλό επίπεδο συνεργασίας και ευθύνης, με δύσκολες στιγμές κρίσιμων γεγονότων, με θλίψη σε απώλειες συναδέλφων, με αμοιβαιότητα και συναδελφική αγάπη, με αγωνία για την ασφαλή επιστροφή συναδέλφων από κάθε πτήση τους, με περιοδικές ή ακόμη και έκτακτες χαρές συνεύρεσης σε κάποιο ταβερνάκι, μετά κάποιες πτήσεις, όλα αυτά εξαφανίστηκαν; Τόση μετάλλαξη!!!
Ας μη μας διαφεύγει, όμως και της προσοχής μας, ότι ερχόμενη η αποστρατεία, συνήθως σημαίνει ότι εμπίπτουμε και στο τελευταίο βιολογικό τμήμα της ζωής. Η αυτοκριτική είναι ευκολότερο να γίνει τώρα από τον καθένα μας, ώστε να αποβάλουμε πολλές μη συνάδουσες απόψεις της στρατιωτική μας λειτουργίας με το σήμερα. Η υστεροφημία μας, είναι το μόνο που μένει. Θα μας συνοδεύει πάντα. Είναι δυνατόν να την επιμεληθούμε και να την διακοσμήσουμε καλλίτερα. Συγκλονιστικά και διδακτικά είναι, άλλωστε, τα όσα σε μια εξόδιο ακολουθία ακούγονται από τον ιερέα όταν διαβάζει ¨Και είδον τα οστά τα γεγυμνομένα και είπον: ¨Άρα τις εστί βασιλεύς ή στρατιώτης ή πλούσιος ή πένης ή δίκαιος ή αμαρτωλός; Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα, όσα ουχ υπάρχει μετά θάνατον, ου παραμένει ο πλούτος, ου συνοδεύει η δόξα. Επελθών γαρ ο θάνατος, ταύτα πάντα εξηφάνισται!!!!¨ Καταθλιπτικό τέλος της επιστολής μου, ε; Συγνώμη. Όμως, μοναδικές αλήθειες. Μια ευκαιρία μήπως συγκινήσω, ευαισθητοποιήσω-προσγειώσω στην πραγματικότητα κάποιους. Ρεαλισμός υπάρχει; Μόνο τότε ελπίδα για ένα καλύτερο ανθρώπινο και συναδελφικό αύριο.