“Δυστυχώς η Κύπρος είναι ακόμη μακριά”! Ο Επίτιμος Α/ΓΕΣ Κ.Γκίνης δεν “μασά τα λόγια του” και προειδοποιεί

Η Τουρκία έχει επικεντρώσει το τελευταίο διάστημα το ενδιαφέρον της στην Κύπρο. Κάνει ότι είναι δυνατόν για να κάνει αισθητή την στρατιωτική της παρουσία και το ερώτημα που εύλογα υπάρχει είναι ένα: μπορεί η Ελλάδα να στηρίξει στρατιωτικά την Κύπρο, αν κάτι συμβεί; Αν δηλαδή η Τουρκία επιχειρήσει να κλιμακώσει τη στρατιωτική της δράση στην Κύπρο.

Την απάντηση δίνει ο Επίτιμος Α/ΓΕΣ Κωνσταντίνος Γκίνης. Είναι δυσάρεστη,σκληρή αλλά όπως αρμόζει σ΄έναν αξιωματικό με το κύρος του Στρατηγού Γκίνη, ειλικρινής και τεκμηριωμένη. Μιλώντας στην ημερίδα του New York College για την εξωτερική πολιτική και την Εθνική Άμυνα από το 1974 μέχρι σήμερα, ο Επίτιμος Α/ΓΕΣ είπε:

“Το ερώτημα αν σήμερα είναι εφικτή η επαρκής στρατιωτική υποστήριξη της Ελλάδος προς την Κύπρο, παραμένει πάντοτε επίκαιρο, τονίζω επαρκής και όχι συμβολική.

Δυστυχώς η απάντηση είναι και πάλι «η Κύπρος είναι μακράν».

Δεν είναι μακράν ο χρόνος όπου η Ελλάδα ούσα εγγυήτρια δύναμη ασφαλείας της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν παρενέβη αποφασιστικά προς υποστήριξη της στις τουρκικές παράνομες ενέργειες εντός της κυπριακής ΑΟΖ, με αποκορύφωμα την εκδίωξη του ιταλικού γεωτρυπάνου και τη διαρκή επίκληση τρίτων προς παρέμβαση. Η ανακάλυψη υδρογονανθράκων στην Α. Μεσόγειο οδήγησε στις τριμερείς συνεργασίες Ελλάδος – Κύπρου – Ισραήλ και Ελλάδος – Κύπρου – Αιγύπτου, αλλά και άλλες πρωτοβουλίες, οι οποίες είναι αναμφισβήτητα θετικές πλην όμως απαιτούν χρόνο και διαδικασίες για να ωριμάσουν και να μετατραπούν σε στρατιωτικές συμμαχίες, που θα αποδώσουν απτά αποτελέσματα και με ερωτηματικό πάντοτε αν θα λειτουργήσουν έναντι της Τουρκίας”.

Ο Στρατηγός Κ.Γκίνης είπε κι άλλες αλήθειες:

Εθνική Στρατηγική
Εδώ συναντάμε το παράδοξο, να έχουμε Πολιτική Εθνικής Αμύνης,δηλαδή μια υποστηρικτική στρατηγική, χωρίς να έχουμε Εθνική Στρατηγική…Το ερώτημα είναι γιατί δεν έχουμε Εθνική Στρατηγική για να απεικονισθούν αυτές και άλλες ενδεχομένως στρατηγικές επιλογές εκάστης κυβερνήσεως.
Κατά την άποψη μου γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις απεχθάνονται τις δεσμεύσεις και ως εκ τούτου τις ευθύνες που απορρέουν από αυτές και το σημαντικότερο διότι φλερτάρουν, ειδικά κατά την περίοδο προς ανάληψη της εξουσίας, με την αμφισβήτηση ή και απόρριψη βασικών στρατηγικών επιλογών και αφού περιπλανηθούν λίγο με τις «αυταπάτες» τους, χωρίς εναλλακτικό σχέδιο, επανέρχονται σε αυτές σχεδόν αμαχητί. Ενδεικτικά αναφέρω, την απόσυρση από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, το γνωστό σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και προσφάτως ότι «το νόμισμα δεν είναι φετίχ».

Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας
Βέβαια αποτελεί υποτίμηση τόσο του ακροατηρίου όσο και του εαυτού μου, να υπομνήσω, δεν κομίζω άλλωστε γλαύκα στην Αθήνα, τη αυτονόητη ανάγκη συγκροτήσεως ενός καταλλήλου οργάνου εκπονήσεως εφαρμογής και διαχειρίσεως της Εθνικής Στρατηγικής, δηλαδή ενός Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας ή όπως άλλως ήθελε ονομασθεί. Έπρεπε να είχε γίνει προχθές. Κάθε περαιτέρω συζήτηση, είναι σε βάρος του εθνικού συμφέροντος και αυτοί που κωλυσιεργούν, είναι υπόλογοι έναντι της Πατρίδος και του Έθνους.

Υποστήριξη της Κύπρου
Δυστυχώς κατά την τουρκική εισβολή τόσο κατά τον πρώτο όσο και κατά τον δεύτερο γύρο η Ελλάδα δεν ηδυνήθη να υποστηρίξει στρατιωτικά την Κύπρο ή η όποια περιορισμένη υποστήριξη δεν ήταν επαρκής προκειμένου να αντιμετωπίσει τις τουρκικές δυνάμεις. Αυτό συνοψίσθηκε στη φράση «Η Κύπρος είναι μακράν». Στη συνέχεια οι δυνάμεις που συγκροτήθηκαν ήταν εντελώς ανεπαρκείς να αντιμετωπίσουν τη συγκέντρωση των τουρκικών δυνάμεων στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου αλλά και την υποστήριξη την
οποία αυτές απολαμβάνουν από τον μικρασιατικό κορμό. Η πλέον προβεβλημένη προσπάθεια για ένταξη της Κύπρου στην αμυντική ομπρέλα της Ελλάδος ήταν με την εξαγγελία το Νοέμβριο του 1993 του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, η οποία προκάλεσε όπως ήταν φυσικό οξύτατες τουρκικές αντιδράσεις. Παρά τις καλές προθέσεις και προσπάθειες, ναυτική βάση στην Κύπρο, αεροδρόμιο στην Πάφο, δέχτηκε καίριο πλήγμα με την
υπόθεση της αναστολής της αναπτύξεως των S-300 στην Κύπρο (29 Δεκ 1998), τα δε τελευταία στοιχεία της, οι ασκήσεις «Νικηφόρος» και «Τοξότης» έχουν διακοπεί από αρκετού χρόνου. Το ερώτημα αν σήμερα είναι εφικτή η επαρκής στρατιωτική υποστήριξη της Ελλάδος προς την Κύπρο, παραμένει πάντοτε επίκαιρο, τονίζω επαρκής και όχι συμβολική. Δυστυχώς η απάντηση είναι και πάλι «η Κύπρος είναι μακράν». Δεν είναι μακράν ο χρόνος όπου η Ελλάδα ούσα εγγυήτρια δύναμη ασφαλείας της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν παρενέβη αποφασιστικά προς υποστήριξη της στις τουρκικές παράνομες ενέργειες εντός της κυπριακής ΑΟΖ, με αποκορύφωμα την εκδίωξη του ιταλικού γεωτρυπάνου και τη διαρκή επίκληση τρίτων προς παρέμβαση. Η ανακάλυψη υδρογονανθράκων στην Α. Μεσόγειο οδήγησε στις τριμερείς συνεργασίες Ελλάδος – Κύπρου – Ισραήλ και Ελλάδος – Κύπρου –
Αιγύπτου, αλλά και άλλες πρωτοβουλίες, οι οποίες είναι αναμφισβήτητα θετικές πλην όμως απαιτούν χρόνο και διαδικασίες για να ωριμάσουν και να μετατραπούν σε στρατιωτικές συμμαχίες, που θα αποδώσουν απτά αποτελέσματα και με ερωτηματικό πάντοτε αν θα λειτουργήσουν έναντι της Τουρκίας.

Εξοπλιστικά προγράμματα

Αν θέλαμε να προτεραιοποιήσουμε τις εξοπλιστικές ανάγκες πολύ συνοπτικά θα έλεγα:
• Υποστήριξη των υπαρχόντων οπλικών συστημάτων (συντήρηση,λειτουργικότητα, διαθεσιμότητα)
• Ενίσχυση του Στόλου (νέες μονάδες, εκσυγχρονισμός υπαρχόντων) και σκάφη για τις Ειδικές Δυνάμεις στο χώρο του Αιγαίου.
• Όλα τα άλλα έπονται

Διαβάστε ΕΔΩ  όλη την ομιλία του Επίτιμου Α/ΓΕΣ Κων.Γκίνη