“Ατομική ευθύνη, διαγωγή κοσμία, καζάν-καζάν και έφτασε η στιγμή για να αποφασίσεις”
Του Χρήστου Κουτσονάσιου, δικηγόρου, μέλος του ΠΣ του ΠΡΑΤΤΩ
Να το ξεκαθαρίσουμε, ατομική ευθύνη 100% για το μέλλον της χώρας έχει ο πολίτης μόνο την ώρα που ψηφίζει στις εκλογές. Σ’ όλες τις άλλες περιπτώσεις η οποία ευθύνη του περιορίζεται από την προσωπική και συλλογική ευθύνη της κυβέρνησης που νομοθετεί και παίρνει τις κρίσιμες αποφάσεις, όπως δευτερευόντως και από αυτήν της αντιπολίτευσης στο κατά πόσον, δηλαδή, επιτελεί τον ρόλο της εντός του κοινοβουλευτικού μας συστήματος και της δημοκρατίας.
Η κυβέρνηση δείχνει πελαγωμένη από την τριπλή κρίση που αντιμετωπίζει, επιδεικνύοντας διαγωγή “κοσμία”: α) στο υγειονομικό πεδίο από το δεύτερο κύμα του κορονοϊού και το ασυλόγιστο άνοιγμα στον εξωτερικό τουρισμό, β) στην οικονομία λόγω της αδυναμίας αντιμετώπισης της επερχόμενης ύφεσης και ανεργίας με ουσιαστικά μέτρα και εργαλεία και γ) και στα ελληνοτουρκικά από την παράνομη και προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας και την de facto αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, απέναντι στην οποία κυριαρχεί η γραμμή του Μαξίμου “να τα βρούμε” με διάλογο εφ’ όλης της ύλης και καζάν-καζάν συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με μυστικές διαπραγματεύσεις.
Η τριπλή αυτή καταιγίδα που επέρχεται με δριμύτητα, απειλεί να αποδιοργανώσει τελείως την χώρα, να την αποτελειώσει και να την υποβαθμίσει στον διεθνή ανταγωνισμό, με ανυπολόγιστες συνέπειες για το μέλλον της.
Την ίδια ώρα στον ΣΥΡΙΖΑ, ερίζουν για το “φύλλο των αγγέλων” και ασχολούνται με το αν η δήλωση Τσίπρα το Δεκαπενταύγουστο για την Παναγία είχε την σωστή δόση “αριστερής” ορθότητας. Υπάρχει ένα ετερόκλητο σύνολο (53+ και προερχόμενοι από το σημιτογενές ΠΑΣΟΚ) που ασκεί κριτική στην επίσημη θέση του κόμματος ότι η Συμφωνία με την Αίγυπτο περιέχει παραχωρήσεις από την Ελλάδα που δεν έπρεπε να είχαν γίνει και ότι η διαπραγμάτευση με την Τουρκία θα πρέπει να περιοριστεί στη οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ.
Η εσωτερική αυτή αντιπολίτευση καταλογίζει εθνικισμό στις ελληνική πλευρά και ζητούν από τον Αλέξη Τσίπρα να στηρίξει στην Βουλή την Συμφωνία για την ΑΟΖ με τη Αίγυπτο και γενικότερα να εμφανιστεί υπέρ της εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευσης με την Τουρκία και μάλιστα ως επισπεύδων! Είναι αυτοί που την πατριωτική θέση της υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας την εκλαμβάνουν ως “εθνικισμό” και οι οποίοι στην πράξη δίνουν άφεση αμαρτιών στον Τούρκικο εθνικισμό και νεοθωμανικό μεγαλοϊδεατισμό της “γαλάζιας” πατρίδας. Δεν είναι τυχαίο ότι η υποχωρητικότητα αυτή κρύβει τη στρατηγική μέρους της οικονομικής ελίτ της χώρας και της οικογένειας Μητσοτάκη για την ενεργειακή συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο.
Όπως τραγουδούσε παλιότερα, ο τότε “αριστερός” Σαββόπουλος: “έρχεται η στιγμή για να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις”.
