“Ας αρχίσουμε επιτέλους να ζητάμε κι εμείς από την Τουρκία”!

Ζητούμε και συζητούμε!

Ιδέες Κώστα Μαρδά

Λοιπόν: Είναι καιρός, να αρχίσουμε και εμείς να ζητούμε από την Τουρκία!

Αντί να μας ζητούν μόνο οι Τούρκοι!

Αντί να καλούμεθα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων,  με μόνο αντικείμενο το τι θα δώσουμε στην Άγκυρα!

Διότι , μέχρι… στιγμής, οι Τούρκοι απαιτούν: 

Να μην επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια, να αποσυρθούμε  στον εναέριο χώρο από τα δέκα στα έξι μίλια, να μην έχουμε στρατό στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου, να μην έχουμε τη δικαιοδοσία ελέγχου του FIR Αθηνών, να μην έχουμε τον συντονισμό της έρευνας και διάσωσης σε όλο το Αιγαίο, να μην εκμεταλλευθούμε την ελληνική υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο, να μην εξαγγείλουμε ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο,  να μην ασκούμε κυριαρχία σε… 152 νησιά μας… Και… Και… βλέπουμε!…

Καλεσμένος, τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, των εξαιρετικών «Αταίριαστων» συναδέλφων Γιάννη Ντσούνου – Χρήστου Κούτρα, στον ΣΚΑΪ, έθεσα  το θέμα αυτό, που αποτελούσε ταμπού  στην επί μισό αιώνα ελληνο-τουρκική αντιπαράθεση.

Με αφορμή την ημέρα αυτή, είπα ότι θέλω να καταθέσω για σκέψη κάποιες ιδέες ελληνικών διεκδικήσεων, βάσει μιας πολιτικής που, κατά παραλλαγή του δόγματος  «Πατήρ-Υιός-Άγιο Πνεύμα», θα βασίζεται στο  τριαδικό στρατηγικό δόγμα… « Άμυνα – Αποτροπή – Διάλογος». Διάλογος μέσω ελληνικών διεκδικήσεων.

Παράδειγμα:

• Μετά την ανάγνωση του Κορανίου στην Αγιά Σοφιά, να ζητήσουμε και εμείς την ανάγνωση του Ευαγγελίου…  Χωρίς, βέβαια, η πράξη αυτή να λαμβάνει χαρακτήρα με πολιτικό ή φυλετικό περιεχόμενο, αφού η ίδια η Εκκλησία , έχει καταδικάσει τον εθνοφυλετισμό  στη Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως του 1872.
• Να ζητήσουμε, στην επόμενη απογραφή της Τουρκίας, το δικαίωμα  καταγραφής των άλλοτε κρυπτοχριστιανών του Πόντου, των Τουρκοκρητικών στα παράλια του Αιγαίου και των απογόνων Ελλήνων που στο Διωγμό του 1922 δεν έφυγαν από τη Σμύρνη, αλλά παρέμειναν, καλυπτόμενοι πίσω από υπηκοότητες που είχαν  οι γονείς τους, όπως τη ρουμανική,  ιταλική και γαλλική υπηκοότητα. Τέτοιους κρυπτο–Έλληνες και ελληνογενείς έχω συναντήσει στα σπίτια τους, σε δημοσιογραφικές αποστολές μου, στον Τσεσμέ και στην πόλη της Σμύρνης. 
• Να ζητήσουμε την απόδοση νησίδων τις οποίες κατέχει η Τουρκία, ενώ βρίσκονται εκτός των χωρικών υδάτων των τριών μιλίων που της δίνει η Συνθήκη της Λωζάννης.

Μεταξύ άλλων ιδεών για πολιτιστικά δικαιώματα, για  επανεγκατάσταση  απογόνων διωχθέντων Μικρασιατών , για  πτήσεις  πιστοποίησης συγκέντρωσης δυνάμεων απόβασης έναντι των ελληνικών νησιών , έθεσα  το θέμα της τουρκικής παρανομίας κατά την παρουσίαση του βιβλίου μου ΠΡΟ-ΙΜΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ, στο βιβλιοπωλείο Ιανός, στις 9 Απριλίου 2019.

Το επαναφέρω  προς προβληματισμό  για δημιουργία μιας κουλτούρας διεκδικήσεων με δυναμισμό αλλά και ευελιξία, με δεδομένη την επικείμενη απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας της Τουρκίας,  στις 2 Ιουλίου, για χρήση της Αγιάς Σοφιάς ως τζαμιού, παράλληλα με τη λειτουργία της ως μουσείο :

• Υποβολή αιτήματος μέσω UNESCO για τέλεση θείας λειτουργίας τα Χριστούγεννα, το Πάσχα και της Παναγίας, με δέσμευση της Ελλαδικής Εκκλησίας ότι η λειτουργία δεν θα λαμβάνει εθνοπολιτική διάσταση, του στυλ… «θα πάρουμε την Πόλη»…

Χαίρομαι, πάντως, που την ιδέα για ανακίνηση του θέματος των παρανόμως κατεχόμενων νησίδων από την Τουρκία, έθεσε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας σε συνέντευξή του στο Έθνος της Κυριακής…

Επιτέλους!

Ας ζητούμε και εμείς!

Ζητούμε και συζητούμε!

Διότι,  η άλλη πολιτική είναι αυτή του κ. Σημίτη. Ο οποίος προτείνει  «ευθαρσώς»  μια συμφωνία «οδυνηρή» με την Τουρκία, χωρίς να ζητεί τίποτα!..