“Αεροπυρόσβεση Α.Ε”! Η πρόταση Μητσοτάκη για την εκχώρησή της στην ιδιωτική πρωτοβουλία

Η πρόταση Μητσοτάκη να αναλάβει το Ίδρυμα Νιάρχου το κόστος των εναέριων μέσων πυρόσβεσης προκαλεί προβληματισμό. Πρέπει ν΄ αρχίσουμε να εκχωρούμε τόσο κρίσιμους τομείς του κρατικού μηχανισμού σε Ιδρύματα και στον ιδιωτικό τομέα;

Είναι σωστό ένα κράτος να φθάνει στο σημείο να εμπιστεύεται περισσότερο τους ιδιώτες παρά τις δικές του δυνάμεις και δομές; Αν αρχίσουμε από την πυρόσβεση μήπως καταλήξουμε και σε άλλες εκχωρήσεις και ιδιωτικοποιήσεις που μπορεί να φθάσουν μέχρι και τις παρυφές έστω της Εθνικής Άμυνας; Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι υπάρχει κομματικός εγκέφαλος που να επεξεργάζεται “ιδιωτικοποιήσεις” και στον πυρήνα της Άμυνας της χώρας…

Η πρόταση Μητσοτάκη, εξετάζεται θετικά και από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε ο πρόεδρος της ΝΔ. Είναι μια πρόταση που ασφαλώς θα προκαλέσει συζητήσεις και θα ΄χει υπέρμαχους και πολέμιους.

Έτσι κι αλλιώς βεβαίως ένα κομμάτι της εναέριας πυρόσβεσης έχει εκχωρηθεί σε ιδιώτες, αφού χρόνια τώρα, νοικιάζουμε εναέρια μέσα.

Η πρόταση Μητσοτάκη περιλαμβάνει και το ενδεχόμενο, το Ίδρυμα Νιάρχου να πληρώσει για την απόκτηση νέου πυροσβεστικού αεροσκάφους.

Έχει νομίζουμε σημασία να θυμηθούμε πως φθάσαμε στο σημείο να σκεφτόμαστε και να συζητάμε τέτοιες λύσεις. Όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων 40 ετών έχουν βάλει το χεράκι τους…

Τα εναέρια μέσα πυρόσβεσης, τα Canadair δηλαδή δεν πάλιωσαν …χθες! Έχουν “γράψει” 44 χρόνια υπηρεσίας! Η γραμμή παραγωγής τους έχει κλείσει κάμποσα χρόνια κι αυτό ήταν γνωστό στις ελληνικές κυβερνήσεις. Παρόλα αυτά δεν διαπιστώσαμε κάποια ιδιαίτερη ανησυχία γι΄ αυτό! Υπουργοί και κυβερνήσεις άλλαζαν, φωτιές ξεσπούσαν , πολίτες και περιουσίες χάνονταν στις φλόγες, συζητήσεις πολλές γίνονταν για λίγες ημέρες μετά από κάθε τραγωδία και μετά όλα τα έσβηνε η λήθη που στην Ελλάδα εύκολα μας προκύπτει…

Τα γέρικα Canadair, κάθε καλοκαίρι με την αυτοθυσία των τεχνικών της πολεμικής αεροπορίας, εκεί στα υπόστεγα της Ελευσίνας, ήταν έτοιμα να πετάξουν και να βοηθήσουν. Οι πιλότοι τους ήρωες μ΄ όλη τη σημασία της λέξης κάθε χρόνο ήθελαν να πιστεύουν ότι κάποιος υπουργός, κάποια κυβέρνηση θα φιλοτιμηθεί να ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα των εναέριων μέσων πυρόσβεσης και “κάτι θα γίνει”. Τίποτα δεν έγινε ποτέ, εκτός από μερικά σόου, όπως τότε που μας έφεραν τον ρωσικό Beriev για να δούμε τις δυνατότητες έχει. Το είδαμε έκανε και κάποιες πτήσεις κι έφυγε.

Οι κυβερνήσεις ανεξαρτήτως χρώματος και ιδεολογίας υποτίθεται ότι εκλέγονται για να δίνουν λύσεις στα προβλήματα . Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που κάθε καλοκαίρι υποφέρει από πυρκαγιές θα ανέμενε κάποιος ότι το θέμα της πυρόσβεσης θα είχε λυθεί εδώ και χρόνια. Όχι ολοκληρωτικά, αλλά τέλος πάντως σε πολύ μεγάλο ποσοστό. Δεν λύθηκε…

Σε πολλές συνεδριάσεις υπουργικών συμβουλίων, διαφορετικών κυβερνήσεων το θέμα θα έπεσε στο τραπέζι. Πάντα αντιμετωπίστηκε με ελαφρότητα. Πάντα άλλα θέματα είχαν προτεραιότητα…

Κάπως έτσι έχουμε φθάσει σε προτάσεις τύπου Μητσοτάκη…