Πρωτοχρονιά στο μέτωπο…Το γράμμα του στρατιώτη: “Τυχερός που είμαι εδώ

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Ο Ευάγγελος Νομικός, ήταν ένας από τους χιλιάδες νέους που στο έπος της Αλβανίας, βρέθηκε την Πρωτοχρονιά με το όπλο στο χέρι στα χαρακώματα.

Εκεί στα χιονισμένα και παγωμένα βουνά της βορείου Ηπείρου, έγραψε σ ένα μουλιασμένο από την βροχή χαρτί, ένα συγκινητικό γράμμα για να το διαβάσει η οικογένεια του την παραμονή του 1941 που ξημέρωνε.

Είναι ένα μνημείο θάρρους, ευαισθησίας, πατριωτισμού και προσφοράς.

Αναδεικνύει το μεγαλείο της ψυχής ενός μαχητή και ανθρώπου.

«ΣΕ ΜΕΝΑ ΕΠΕΣΕ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ»

«Αγαπημένες µου,

Χρόνια πολλά.

Μέ τό καλό ο καινούργιος χρόνος.

Είναι η πρώτη χρονιά, έπειτα από τόσα χρόνια, πού κάνω Πρωτοχρονιά μακρυά σας.

Πάντα, αυτή τήν στιγµή, κάθε χρόνο, µέ αξίωνε ο Θεός νά κρατώ τό µαυροµάνικο µαχαίρι τού σπιτιού γιά νά κόψω από τήν πήττα πού φιλοτεχνούσαν δυό αγαπηµένα χεράκια, τό κοµµάτι τού Χριστού, τής Παναγίας, τού Σπιτιού, … γύρω από τό στολισµένο τραπέζι µας.

Κι’ ερχόταν τότε η αγωνία τής τύχης τού νοµίσµατος.

 Ποιός θά είναι ο τυχερός τής χρονιάς;

Σέ ποιανού κοµµάτι θά βρεθη τό νόµισµα;

Α! όχι, εφέτος τήν ωραία Πρωτοχρονιά τού 41, εγώ, παιδιά µου, είμαι ο τυχερός!

Σέ µένα έπεσε τό ανεκτίµητο νόµισµα νά έλθω εδώ επάνω στά Αλβανικά βουνά, νά ακούω, κι’ αυτή τήν στιγµή ακόµη, τό βαρύ πυροβολικό µας νά κτυπά αλύπητα τόν δρόµο πού ακολουθούν, φεύγοντας πανικόβλητοι οι κατακτηταί τής Ρώµης, πού νόµισαν πώς µπορούσαν νά ποδοπατήσουν τήν Ελλάδα µας.

Σ’ εµένα έλαχε νά ιδώ τά µέρη όπου τό Σύνταγµα µας τού Ιππικού απεδεκάτισε τήν Μεραρχία τους, τήν περίφηµή τους «Τζούλια».

Σ’ εµένα έλαχε νά ακούσω άλλον αξιωµατικόν νά διηγείται πώς µέ 187 άνδρες εκράτησε έξ χιλιάδες Ιταλούς.

Εγώ είµαι ο τυχερός πού βλέπω κάθε µέρα τά κατσάβραχα, τά απρόσιτα καί στά γίδια ακόµη, όπου σκαρφάλωσαν οι θρυλικοί φαντάροι µας µέ τήν λόγχη, αψηφώντας τούς παντοειδείς όλµους καί ολµάκια πού διέθεταν αυτοί οι τσαρλατάνοι, πού έβαλαν τούς χάρτες κάτω καί εκοβαν τήν Ελλάδα σάν πρωτοχρονιάτικη πίτα.

Εγώ, έχω τόν µεγάλο κλήρο νά υπηρετώ τήν Ελλάδα µαζί µέ τά άλλα παιδιά της.

Νά µέ συµπαθάτε όµως…

Όταν µιλά κανείς γιά τόν αφάνταστο καί ανυπέρβλητο ηρωισµό τού Ελληνικού Στρατού παρασύρεται αθελά του.

Ήλθε, Πάκι µου, ο Άγιο-Βασίλης εφέτος;

Γουρλώσανε πάλι τά δυό σου γαλανά µατάκια, όταν άναψαν τά φώτα, µπροστά στά δώρα πού σού έφερε ο καλός Άγιος;

Γιά µένα, είναι η καλλίτερη Πρωτοχρονιά τής ζωής µου, σείς πώς υποδεχθήκατε τόν καινούργιο Χρόνο;

Πολλά φιλιά»

Η συγκινητική αυτή επιστολή, περιέχεται στο βιβλίο «Μαρτυρίες 41-44» των Κ. Χατζηπατέρα και Ν. Φαφαλιού.