Πρόεδρο βρήκαμε, ώρα να βρούμε και τα λογικά μας για τα εθνικά συμφέροντα της χώρας

Πρόεδρο Δημοκρατίας βρήκαμε και είναι μια γυναίκα. Η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος. Δεν ασχοληθήκαμε σχεδόν καθόλου με το θέμα “προεδρολογία”. Οι αρμοδιότητες που έχει είναι ασήμαντες και η παρέμβαση που μπορεί να΄ χει μηδαμινή. Η επιλογή του προσώπου, ευθύνη του εκάστοτε πρωθυπουργού, γίνεται με κριτήρια πολιτικών-κομματικών ισορροπιών. Στη προκειμένη περίπτωση ακούστηκαν και ονόματα υποψηφίων που έκαναν τους πολίτες να κοιτάζονται μεταξύ τους με έκπληξη… Το θέμα ενδιέφερε μόνο τους δημοσιογράφους και όσους περνούν τις μέρες τους στα καφέ της πλατείας Κολωνακίου, κάνοντας αναλύσεις και κουτσομπολιά που ελάχιστα αφορούν τον κόσμο. Όπως και να ΄χει η ανούσια συζήτηση πήρε τέλος χθες βράδυ με την ανακοίνωση του πρωθυπουργού και την επιλογή της κυρίας Σακελλαροπούλου.

Ώρα να ασχοληθούμε και με τα σοβαρά. Η χώρα βρίσκεται σε κρίση πολύ χειρότερη από την οικονομική κρίση που κλήθηκε να αντιμετωπίσει από το 2008 και μετά. Πρόκειται για κρίση που έχει να κάνει με την επιβίωσή της. Τα εθνικά θέματα βρίσκονται στην πιο κρίσιμη φάση τους και η εντύπωση που δίνεται από την δημόσια πολιτική συζήτηση, είναι ότι αυτό δεν έχει γίνει απολύτωε κατανοητό.

Δεν αρκούν οι ανακοινώσεις εξοπλιστικών προγραμμάτων που θα έχουν ολοκληρωθεί όταν θα ΄ναι πολύ αργά και θα ΄χουν πληρωθεί από τον κόσμο που πιστεύει ότι “σήμερα πληρώνουμε κι αύριο τα έχουμε”. Αυτό προσπαθούν να τον κάνουν να πιστέψει για να καλύψουν τις ευθύνες τους και την αδράνεια πολλών ετών. Αυτό που πρέπει να γίνει άμεσα είναι να προετοιμαστεί ο κόσμος για όλα τα ενδεχόμενα. Μπορεί κι ευχόμαστε κανένα από τα δυσμενή σενάρια των ελληνοτουρκικών να μην επαληθευτεί. Όμως οι πιθανότητες να συμβεί το αντίθετο είναι πολλές και ο κόσμος πρέπει να ξέρει τι μπορεί να προκύψει, τι δυνατότητες έχουμε και πως θα το αντιμετωπίσουμε.

Όσοι επιμένουν να “παραμυθιάζουν” τον κόσμο θα το βρουν μπροστά τους αν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα υπολογίζουν.

Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να φοβόμαστε. Δεν έχουμε να φοβόμαστε κανέναν. Τον φόβο προσπαθούν να μας τον “περάσουν” όσοι ήδη έχουν επιλέξει “εύκολους δρόμους” . Όσους δεν υιοθετούν στην επιχειρηματολογία τους την προάσπιση των αυτονόητων για τη χώρα και το μέλλον της. Όσων έχουν πειστεί χρόνια τώρα ότι “είμαστε χαμένοι από χέρι” και άρα “πρέπει να κουβεντιάσουμε” ότι άλλοι μας ζητήσουν κι όχι όσα εμείς θέλουμε.

Δεν μπορεί να υπάρξουν εύκολες λύσεις στα ελληνοτουρκικά. Υπάρχουν δύσκολες και δυσκολότερες. Οι πρώτες είναι αυτές που προβλέπουν την αταλάντευτη επιμονή μας στην διαφύλαξη όσων το διεθνές δίκαιο που κάθε μέρα επικαλούμαστε, προβλέπει για τα συμφέροντα μας. Οι δυσκολότερες είναι εκείνες που κάνουν λόγο για “συνθηκολόγηση”. Οι πολίτες είναι βέβαιο ότι επιλέγουν τις πρώτες…