ΠΡΟ-ΙΜΙΑ Πολέμου! Το βίβλιο του Κώστα Μαρδά και η ομιλία του στην παρουσίασή του

Το βιβλίο του δημοσιογράφου-συγγραφέα Κώστα Μαρδά, ΠΡΟ-ΙΜΙΑ Πολέμου για το οποίο είχαμε μιλήσει στο Militaire.gr, παρουσιάστηκε στον ΙΑΝΟ.Η ομιλία του συγγραφέα έχει σημασία να διαβαστεί, γι΄ αυτό και την δημοσιεύουμε ολόκληρη.

Κυρίες και κύριοι,
Το βιβλίο το έγραψα για να προειδοποιήσω ότι βρισκόμαστε ενώπιον του κινδύνου επιβολής ενός Μνημονίου στο Αιγαίο. Ενός δηλαδή ελληνοτουρκικού συμφώνου περιορισμένης ελληνικής κυριαρχίας . Το λέω ευθέως : Θα χάσουμε τον έλεγχο στο Αιγαίο , αν δεν υπάρξει αλλαγή πολιτικής, αφού ήδη ο αρμόδιος διεθνής Υδρογραφικός Οργανισμός Νavarea ΙΙΙ μέσω του Ισπανικού Ναυτικού δέχεται τις τουρκικές Νavtex , δηλαδή τις εκατοντάδες τουρκικές Αναγγελίες για ασκήσεις στο Αιγαίο, αρμοδιότητα που είχε επί δεκαετίες αποκλειστικά η Ελλάδα.
Ο τουρκικός κίνδυνος – από τα Σεπτεμβριανά του 55 έως σήμερα και έως …αύριο, ξεπερνά όλους τους Πρωθυπουργούς. Διότι ,ουδείς Έλλην Πρωθυπουργός εξήλθε νικητής μιας μεγάλης ελληνοτουρκικής κρίσης. Όλοι έκαναν πίσω. Ήταν μειωμένης εθνικής συνείδησης; Φυσικά και όχι! Εν ονόματι της ειρήνης, πιεζόμενοι από τις Ηνωμένες Πολιτείες, διαπιστώνοντας την χλιαρή στάση της Ευρώπης, βλέποντας την ουδετερότητα της Σοβιετικής Ένωσης επέλεξαν την οπισθοχώρηση. Οπισθοχώρηση, μάλιστα υπό τα αισθήματα ανακούφισης της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Όμως η ειρήνη αυτή- οσονούπω- τρώει τα ψωμιά της …
Oι απώλειες στο Αιγαίο και στην Κύπρο, δεν επισυνέβησαν μόνο εξ αιτίας της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της Άγκυρας. Προήλθαν και από δικά μας λάθη. Από αρχηγική άσκηση της εξωτερικής πολιτικής . Από παρορμήσεις ηγετών στη Λευκωσία και στην Αθήνα. Από την ανεξέλεγκτη δράση εθνικιστών . Από τυχοδιωκτισμό στρατιωτικών . Από ανεπάρκειες κοινοβουλευτικών . Από ανευθυνότητα αυτών που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία , αποδυναμώνοντας την εθνική άμυνα . Και από παιδικές δηλώσεις υπουργών…
Βαθμιαία, με την λαϊκιστική έξοδο από το ΝΑΤΟ το 1974 , έως την ταπεινωτική συμφωνία των Ιμίων, με τις συνεχείς παραβιάσεις της Τουρκίας , που αυξήθηκαν 50 % στον αέρα και 550 % στα χωρικά μας ύδατα το 20 17- 18, δημιουργήθηκε μια περαιτέρω δυσμενής κατάσταση. Και βέβαια οι παραβιάσεις απαντώνται αστραπιαίως από τους Ικάρους μας – ( που αμείβονται με λιγότερα από 2000 ευρώ το μήνα, όταν ο Πρόεδρος της χρεοκοπημένης Ελληνικής Δημοκρατίας εισπράττει 11.000 ευρώ μηνιαίως για να βάζει μια υπογραφή ) .Αλλά : Η επιθετική παραβίαση δεν ακυρώνεται. Οι είσοδοι τουρκικών αεροσκαφών από το 1987 έως το 2018 ανέρχονται σε 52.000 , σύμφωνα με στοιχεία του ΓΕΑ…
Τώρα πια φαίνεται ολοκάθαρα, καθ ΄όλο το μέτωπο Έβρος- Αιγαίο- Κυπριακή ΑΟΖ, ότι δεν αρκεί η Ελλάδα να μην θέλει τον πόλεμο. Πρέπει να μην τον θέλει και η Τουρκία. Και η Τουρκία φαίνεται να τον επιδιώκει ή, τουλάχιστον, να μην τον αποκλείει! Όπως εμείς…
Άρα; Τι κάνουμε; Δεν θα υποδείξω εγώ ως δημοσιογράφος αν θα πρέπει να απαντήσουμε κάποτε δυναμικά στην Τουρκία. Αυτό θα το αποφασίσει η πολιτική ηγεσία συμβουλευόμενη την στρατιωτική ηγεσία , ενημερώνοντας το λαό για τις επιπτώσεις. Αλλά και δεν θα στέρξω να πω ότι πρέπει να μην χρησιμοποιηθεί ο στρατός , ή ότι τα τανκς θα γίνουν πεταλούδες. Αυτά τα λέω στην ποίησή μου. Αλλά η ποίηση είναι η ρυθμική συνομιλία με το αδύνατο … Από την άλλη πλευρά, η γεωστρατηγική είναι το αδύνατο που μπορεί να γίνει δυνατό – δυστυχώς ή… ευτυχώς – δια της δυνάμεως . Ειρήσθω εν παρόδω ότι η μοντέρνα ποίηση, εις την οποίαν ομνύω, με προφυλάσσει δια του φιλοσοφημένου κυνισμού της, από τον μιλιταρισμό… Και η παραδοσιακή ποίηση, χάρη στον ρομαντισμό , με συνεγείρει με τον ηρωισμό της …
Καταγόμενος από την ακριτική Χίο , μελετώντας από φοιτητής τα ελληνοτουρκικά και μετέπειτα επί 35χρόνια στο δημοσιογραφικό βίο και γνωρίζοντας εκ του σύνεγγυς το έλλειμμα στρατηγικής κουλτούρας των πολιτικών μας , δικαιούμαι να επισημάνω ότι :
Το πρώτο που οφείλουμε να πράξουμε, βάσει του σημερινού συσχετισμού δυνάμεων, είναι να αποφύγουν οι θεσμικοί παράγοντες ρητορείες του στυλ «Μολών Λαβέ». Αν αποφύγουμε τον παρορμητισμό , θα έχουμε κερδίσει βραχυπρόθεσμα, αποφεύγοντας μια άκαιρη ρήξη. Παρακαλούνται οι ορμητικοί Έλληνες που ονειρεύονται την Πόλη , μεταξύ των οποίων είναι και ορισμένοι παραμεθόριοι Δεσπότες – στρατάρχες από άμβωνος – παρακαλούνται να αυτό- συγκρατηθούν. Και να τους θυμίσω το ρητό που λέει : «Ο ηρωισμός σε ένα έθνος είναι αναγκαίος. Αλλά στη μάχη. Πριν και μετά, είναι επικίνδυνος…».
Η αναψηλάφηση της Ιστορίας των κρίσεων με δίδαξε οτι οφείλουμε στο εξής να καλλιεργήσουμε στους πολίτες μια αντίληψη συνόρων. Μια κουλτούρα άμυνας. Μια λογοτεχνία εθνικής αξιοπρέπειας, πέραν της γυάλινης ζωής. Μια κουλτούρα που θα οδηγήσει εμάς τους δειλούς , πέρα από το φόβο του θανάτου…Προσοχή: Χωρίς εθνοφυλετισμό – δηλαδή χωρίς ρατσιστική αντίληψη για το Έθνος. Εθνοφυλετισμό που έχει καταδικάσει η Εκκλησία μας με τη σύνοδο της Κωνσταντινούπολης του 1872. Και χωρίς εθνομηδενισμό – δηλαδή χωρίς την αυταπάτη ότι τα σύνορα πέφτουν στο όνομα μιας διεθνιστικής αταξικής ουτοπίας ,που προσομοιάζει με την ουράνιο βασιλεία.
Ας έρθουμε όμως στην πεζογραφία των κρίσεων. Και ειδικά τον περιλάλητο διάλογο.

Αφού , ούτως ή άλλως, βρισκόμαστε ενώπιον διαλόγου με την Τουρκία, από δω και πέρα ας μην πάμε με την πολιτική του «δεν υποχωρούμε- δεν διεκδικούμε». Έχω να προτείνω μια νέα πολιτική. Έχοντας το όπλο παρά πόδα, ας αρχίσουμε να ζητάμε και εμείς. Ενδεικτικά παραθέτω προσωπικές μου ιδέες προς συζήτηση σε επίπεδο ειδικών αλλά και σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων :

– Να ζητήσουμε το δικαίωμα τέλεσης Θείας Λειτουργίας στην Αγιά Σοφιά, κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα ,με δέσμευση της Ελλαδικής Εκκλησίας ότι η λειτουργία δεν θα λαμβάνει εθνικοπολιτική διάσταση .

– Να ζητήσουμε να αναγνωρίσει η Τουρκία σε επίσημη απογραφή το δικαίωμα προσδιορισμού των ελληνογενών κρυπτοχριστιανών Τούρκων στον Πόντο , των Τουρκοκρητικών του Τσεσμέ και απογόνων Ελλήνων της Σμύρνης που μετά τον Διωγμό του 1922 καλύπτουν την ρωμέϊκη καταγωγή τους πίσω από υπηκοότητες Ευρωπαϊκών χωρών .

– Να ζητήσουμε την κατοχύρωση του δικαιώματος σύστασης πολιτιστικών σωματείων των ελληνογενών μειονοτήτων με τήρηση των εθίμων , δικαίωμα εκμάθησης της ελληνικής ποντιακής και κρητικής διαλέκτου .

– Να ζητήσουμε την εγκατάσταση απογόνων διωχθέντων Κωνσταντινοπολιτών στην Πολη και διωχθέντων μικρασιατών στη Σμύρνη μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων .

– Να ζητήσουμε το δικαίωμα υπερπτήσεων ελληνικών αεροσκαφών αναγνώρισης, με ενημέρωση του ΝΑΤΟ , σε ζώνη κατά μήκος της τουρκικής ακτής, ώστε να πιστοποιείται η συγκέντρωση δυνάμεων που μπορούν να απειλήσουν τα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

– Και – το τελευταίο : Να ζητήσουμε την απόδοση στην Ελλάδα νησιών και βραχονησίδων εντός του Κόλπου του Αδραμυττίου – απέναντι από τη νήσο Λέσβο , αλλά και καθ΄όλο το μήκος των αιγαιακών συνόρων – που , ενώ βρίσκονται έξω από τα 3 μίλια από τις τουρκικές ακτές, και άρα δεν τα καλύπτει το όριο τουρκικής κυριαρχίας που ορίζει η Συνθήκη της Λωζάννης, τελούν υπό τουρκική κατοχή.
Αυτή την πολιτική την ονομάζω : «Ζητούμε και συζητούμε»!
Κυρίες και κύριοι.
Η δύναμη- κλειδί στη λύση της ελληνοτουρκικής εξίσωσης είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Που, αν δεν παρέμβουν σε αποτροπή πολέμου στο Αιγαίο, σύμφωνα με δέσμευσή τους στο προοίμιο της ισχύουσας Συμφωνίας των Βάσεων, τότε πρέπει να ξέρει ο ελληνικός λαός ότι σε μια αναμέτρηση θα είμαστε μόνοι μας. Αφού ούτε οι ΗΠΑ ,μήτε η Ευρωπαϊκή Ένωση εγγυώνται τα σύνορά μας στο Αιγαίο. Η ΗΠΑ εγγυώνται την αποτροπή πολέμου , όχι την ακεραιότητα των συνόρων . Όμως: Τώρα και αυτή η δέσμευση, τίθεται εν αμφιβόλω!.. Ειδικά με την απρόβλεπτη πολιτική Τραμπ, δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι θα παρέμβει αποτρεπτικά σε μια τουρκική επιχείρηση, όπως έπραξαν όλοι οι Πρόεδροι από το 1955 έως το 1966 στα Ίμια .
Αλλά, επιτέλους ! Μια ελληνική ηγεσία, ας υπομνήσει στο Λευκό Οίκο την από το 1953 ελληνική προσφορά των Βάσεων με τις οποίες η Αμερική βομβαρδίζει από το Αφγανιστάν έως τη Λιβύη, διαφεντεύοντας τον παράδεισο των πετρελαίων! Και ας υπομνήσει επίσης τον κίνδυνο αντιποίνων που διατρέχουν κάποιοι ιστορικοί πεζόδρομοι της Αθήνας από τους τζιχαντιστές … Μήπως και ο Πρόεδρος Τραμπ, ως ειρηνιστής επιχειρηματίας real estate που είναι , μπορέσει να εννοήσει το τι οφείλει σε δισεκατομμύρια δολάρια η μεγάλη Αμερική στην μικρή Ελλάδα. Που , πράγματι, απέτρεψε την υπαγωγή της στο σταλινικό στρατόπεδο το 1949, αλλά την μετέτρεψε σε μπανανία. Και να καταλάβει τι θα χάσει αν το Στεϊτ Ντιπάρτμεντ , εξωθήσει τους Έλληνες σε έναν νέο αντιαμερικανισμό, λόγω μη παρέμβασής του, προς αποτροπή τουρκικής επιχείρησης στο Αιγαίο. Αντιαμερικανισμό που θα αναγκάσει μια οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση να ζητήσει την αναστολή των λειτουργιών του αμερικανικού στρατιωτικού κρατιδίου της Σούδας , επικαλούμενη λόγους εθνικής ασφάλειας .
Μαζί με την αυτοδύναμη κουλτούρα συνόρων, απαιτείται και η αυτοδύναμη αμυντική βιομηχανία. Ώστε όταν, παρά τις υποχωρήσεις μας, παρά τις ταπεινώσεις μας, παρά τους έντιμους ή μη συμβιβασμούς, μας επιβληθεί ο πόλεμος , να μην εξαρτώνται οι Ένοπλες Δυνάμεις από τα αμερικανικά ανταλλακτικά. Είναι εξοργιστικό το ότι από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, πέρασαν από την πολυπόθητη εξουσία εννέα Πρωθυπουργοί και εικοσιτέσσερις υπουργοί Άμυνας. Όλοι αυτοί δεν στάθηκαν ικανοί να στήσουν κερδοφόρες επιχειρήσεις αμυντικού υλικού. Αποτέλεσμα ; Ενώ από το 1995 η Τουρκική Εθνοσυνέλευση μας έχει κηρύξει προκαταβολικά τον πόλεμο, με τον πιο επίσημο τρόπο , με το casus belli της τουρκικής Βουλής, οι μέχρι τώρα κυβερνήσαντες τον τόπο, άφησαν την χώρα εκτεθειμένη, μιας και η Ελλάδα καλύπτεται αυτοδυνάμως μόνο κατά το 10 % των αμυντικών της εξοπλισμών, έναντι 60 % της Τουρκίας.
Να γιατί φοβούμαι πως, αν συνεχίσουμε έτσι, βαδίζουμε προς μια οιονεί εθνική χρεοκοπία στο Αιγαίο .Με την επισήμανση ότι το Αιγαίο δεν είναι όλο δικό μας. Έχει δικαιώματα και η Τουρκία, αλλά αυτά που της δίνει το Διεθνές Δίκαιο.
Βαδίζουμε μάλιστα, με την ίδια εθνική αμεριμνησία που βαδίζαμε πλησίστιοι στην οικονομική χρεοκοπία, κλείνοντας , τα ώτα σε φωνές που προειδοποιούν . Η αναλογίες είναι δραματικά όμοιες. Όπως επί χρόνια δανειζόμαστε από τους εταίρους μας αμέριμνοι πέραν των δυνάμεών μας, μεταθέτοντας τη χρεοκοπία, έτσι και στο Αιγαίο: Δανειζόμαστε ειρήνη από την Αμερική και– εκβιαστικώ τω τρόπω – από την Τουρκία . Αλλά αργά ή γρήγορα, οι «δανείστριες» χώρες θα μας επιβάλλουν την ειρήνη τους, αναγκάζοντάς μας να υποκύψουμε ταπεινωτικά στους τουρκικούς όρους. Και χωρίς να ρίξουμε ούτε μια τουφεκιά…
Αγαπητοί φίλοι και αγαπητές φίλες,
Άφησα για το τέλος μια ακροτελεύτια πρότασή μου : Σε απάντηση της Τουρκίας, που εξοπλίζεται με δικής της κατασκευής υπερόπλα , πρέπει να αποκτήσουμε και εμείς ένα υπερόπλο. Οποιοδήποτε δρόμο και αν επιλέξουμε… Ή της σύγκρουσης ή του επωφελούς συμβιβασμού. Το υπερόπλο αυτό δεν κατασκευάζεται στην Ελλάδα. Μπορούμε όμως το εισάγουμε από προηγμένες χώρες του εξωτερικού. Είναι απλό στη χρήση και στη συντήρηση. Λέγεται … Σο-βα-ρό-τη-τα !.. Και οφείλει το οπλικό αυτό σύστημα, να το φέρει στη Ελλάδα, με το παράδειγμά της, η πολιτική ηγεσία, παρασύροντας όλους μας. Σοβαρούς και μη. Με πρώτο τον ελληνικό τύπο … Αλλιώς, ο κίνδυνος μιας καταστροφής στο Αιγαίο είναι πιθανός εξ αιτίας της έλλειψης σοβαρότητας. Το έχει πει ένας μεγάλος Έλληνας δημιουργός αλλά – όπως αποδεικνύεται – και στρατηγικός αναλυτής … Είχε πει, μετά την κρίση του Μάρτη 1987 που έφερε το Νταβός του 1988 :
«Ως εχθροί με τους Τούρκους είμαστε φιλικότατοι…
Και ως φίλοι είμαστε γελοίοι !»
Μάνος Χατζιδάκις !
Κυρίες και κύριοι,
Συγγνώμη αν σας μαύρισα την καρδιά…
Αλλά , αυτός ήταν ο στόχος μου !.. Και σας ευχαριστώ θερμά!..