Υποστηριξε το militaire
Ιστορία ΠΝ
03/04/2019 | 06:15 (ενημερώθηκε 5 έτη πριν)
Militaire News

Που θα είναι το ΒΕΛΟΣ στην επέτειο της ανταρσίας του; Ένα μέλος του γράφει για την επιχείρηση “ΒΕΛΙΝΑ”

Που θα είναι το ΒΕΛΟΣ στην επέτειο της ανταρσίας του; Ένα μέλος του γράφει για την επιχείρηση

Θα είναι το ΒΕΛΟΣ στο Τροκαντερό για την επέτειο της ανταρσίας του; Δεν νομίζουμε. Ούτε το Ναύσταθμο όπου βρίσκεται εδώ και ενάμιση χρόνο για επισκευή θα είναι όμως. Όπως λένε οι πληροφορίες , υπάρχουν αιτήματα δημάρχων για την αποστολή του σε άλλα λιμάνια , όπως έγινε με το Θ/Κ Γ.Αβέρωφ στη Θεσσαλονίκη! Στο ΓΕΝ μαθαίνουμε ότι το σκέφτονται σοβαρά κι έχουν μάλλον προκρίνει και την πόλη που θα φιλοξενήσει το ιστορικό αντιτορπιλικό. Πότε θα επιστρέψει στο Τροκαντερό, παραμένει άγνωστο.

Με αφορμή την συζήτηση που βρίσκεται σε εξέλιξη, έχει σημασία να θυμηθούμε την “αποστολή ΒΕΛΙΝΑ” που είχε κάνει το ΒΕΛΟΣ , κάτω από εξαιρετικά άσχημες καιρικές συνθήκες τον Φεβρουάριο του 1982, στην Σκύρο. Αποστολή η μεταφορά μιας γυναίκας που έπρεπε να μεταφερθεί στην Αθήνα για να γεννήσει.
Ένα μέλος του πληρώματος μεταφέρει τις αναμνήσεις του.
Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί απόσπασμα όσων έχει γράψει ο Αλέξανδρος Κασίμης,Επικελευστής μηχανικός του ΒΕΛΟΥΣ σ΄ εκείνη την αποστολή, στη σελίδα που έχουν φτιάξει στο facebook τα μέλη των πληρωμάτων του θρυλικού αντιτορπιλικού. Από εκεί και οι φωτογραφίες που δείχνουν τη δυσκολία της αποστολής.

Αντιτορπιλικό Βέλος D-16
23 Φεβρουαρίου 1982
…το πλοίο συμμετείχε σε προγραμματισμένη άσκηση μέσα σε πολύ κακές καιρικές συνθήκες για το σκάφος και το πλήρωμα και μετά απο τέσσερις ημέρες ασκήσεων επιστρέφαμε στον ναύσταθμο Σαλαμίνας , κουρασμένοι ξενυχτισμένοι και ταλαιπωρημένοι με την λαχτάρα να επιστρέψουμε το γρηγορότερο στα σπίτια μας να αλλάξουμε ρουχα και να κάνουμε ενα μπανάκι μετα απο τόσες μερες απλυσιάς αξυρισιάς .
Αυτό το πλοίο 39 ετών κατασκευής το 1943, 2500 τόνων, 110 μέτρα μήκος ήταν πάνω απ΄ όλα ένα καλοτάξιδο πλοίο δοκιμασμένο σε κάθε καιρό και χάρη στις φιλότιμες προσπάθειες του πληρώματός του. ανταποκρινόταν πάντα σε ότι του ζητούσες δεν σε πρόδιδε ποτέ, είχε όμως ένα σοβαρό μειονέκτημα. Δεν διέθετε τις στοιχειώδεις ανέσεις για το προσωπικό του. 265 ήταν το πλήρωμα του και αυτό απο μόνο του έκανε πολύ δύσκολη την διαβίωση όλων μέσα στο πλοίο !
Οσο τα μίλια της επιστροφής λιγόστευαν τόσο ανέβαινε αυθόρμητα και η ψυχολογία του πληρώματος. Από τα μεγάφωνα του πλοίου ακούστηκε [ ανάταση στιλιδίων ],σε λίγες ώρες θα είμαστε στην ξηρά στο σπίτι μας στα αγαπημένα μας πρόσωπα .Κάθε φορά που βλέπαμε απο μακριά τους προβολείς του τότε αεροδρομίου του Ελληνικού ξέραμε ότι από εκείνο το σημείο μέχρι να δέσουμε στον Ναύσταθμο στην Π9 θέλαμε περίπου 60 ‘και αρχίζαμε τα κάνουμε σχέδια… για το βράδυ.
Σιγά σιγά είχαν αρχίσει να μαζεύονται επάνω στο ΑR κατάστρωμα όσοι δεν είχαν βάρδιες ,καθισμένοι πάνω σε βαρέλια με λάδια χαλαρώναμε συζητώντας όλοι μαζί ναύτες, δίοποι υπαξιωματικοί ,μηχανικοί. Αυτή η χαρά της επιστροφής δεν κράτησε πολύ, όταν από τα μεγάφωνα του πλοίου ενημέρωναν το πλήρωμα ότι το πλοίο θα αλλάξει πορεία και θα πηγαίναμε στη νήσο Σκύρο για να μεταφέρουμε κάποια γυναίκα που ήταν έγκυος και παρουσίαζε σοβαρό πρόβλημα ,η ίδια και το παιδί που κυοφορούσε και έπρεπε να μεταφερθεί άμεσα σε νοσοκομείο .

Στα καταστρώματα επικράτησε απόλυτη ησυχία ,και σιωπή στο άκουσμα αυτής της νέας είδησης , μας πήρε λίγο χρόνο να την επεξεργαστούμε , και μετά το νέο σχολιάστηκε απο στόμα σε στόμα σε όλο πλοίο.Ακόμη θυμάμαι οτι παρόλη την κούραση που είχαμε δεν άκουσα απο κανέναν κάποιο σχόλιο, γιατί το δικό μας πλοίο [να πάρει το μπαλάκι] καμία αρνητική σκήψη ή συμπεριφορά. Όλων μας οι κουβέντες από εκείνη την στιγμή ήταν πως, και πότε θα φθάσουμε στην Σκύρο για να σώσουμε την μητέρα και το παιδάκι της .

Τα μεγάφωνα αναγγέλουν καλή στερέωση υλικών .Μπήκαν διπλά σύρματα ασφαλείας πάνω στα καταστρώματα ,και οδηγίες σε θέματα ασφαλείας του πληρώματος καθώς οι μετακινήσεις θα έπρεπε να πραματοποιούνταν από το κατάστρωμα των πυροβόλων πολύ προσεκτικά ,και απαγόρευση της κυκλοφορίας στο κύριο κατάστρωμα διότι οι καιρικές συνθήκες μόλις καβατζάρουμε το Σούνιο θα ήταν πολύ άσχημες 10 δύναμη μποφόρ,με σταδιακή επιδείνωση κατά την διάρκεια της νύχτας.

Κατέβηκα στο Α υπόφραγμα κοντά στην πλώρη να καταφέρω να ξεκουραστώ γιατί στις 0100 τα μεσλανυχτα θα έπρεπε να παραλάβω στο πλώριο λεβητοστάσιο Β1 βάρδια για 6 συνεχόμενες ώρες . Όση προσπάθεια και αν έκανα δεν τα κατάφερα να κοιμηθώ ή να ξεκουραστώ ,ήταν τόσο έντονο συνεχόμενο ανεβοκατέβασμα της πλώρης που τρανταζόνταν όλο το πλοίο, και αυτό με δυσκόλεψε μέσα στο σκοτάδι να ανέβω στο τελευταίο επάνω τρίκλινο κρεβάτι και να προσπαθήσω ανάσκελα να κρατηθώ για να μην βρεθώ απο 2 μέτρα ύψος στο δάπεδο.

Ο εκνευριστικός ήχος,της άγκυρας και το τρίξιμο στο οκιο από τα μπόσικα που δημιουργήθηκαν απο το σκαμπανεβοκατέβασμα της πλώρης μέσα στην φουρτουνιασμένη θάλασσα σε αγρίευαν ακόμη περισσότερο μέσα στο σκοτάδι ,και εκείνο το κόκκινο φως εφοδείας κάτω στο δάπεδο έκαναν την σκέψη να μην μπορεί να ηρεμήσει. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον μου ηταν αδύνατον να σκεφτώ ήρεμα ,νηφάλια , και να προσπαθήσω να ξεκουραστώ.

Εφθασε η ώρα της βάρδιας από τα μεγάφωνα ακούγεται παραλαβή φυλακής [ 0100 εως 0700 – εν πλω ] …

…Προσπαθώ να κρατήσω την ανθρωποθυρίδα με το ένα χέρι να κρατάω τόσο βάρος, και με το άλλο να προσπαθώ να κατέβω την κάθετη γεμάτη απο λάδια και πετρέλαια σιδερένια σκάλα του λεβητοστασίου .Τελικά τα κατάφερα και έφθασα ,ξανά στο αγαπημένο μου Βυρόνι …μέσα στην ζεστασιά του λέβητα μαζι με την μαζουτίλα και τη λαδίλα, γνωστές μυρωδιές τόσα χρόνια εκεί κάτω τις γνωρίζω πολύ καλά…

…΄Ολα κυλούσαν σε οριακό σημείο μέχρι εκείνη την στιγμή που ένα μεγάλο κύμα ανάγκασε το πλοίο να πάρει πολύ μεγάλη κλίση που άγγιξε τις 47 μοίρες ,τόσο έδειξε το κλινομετρο στο λεβητοστάσιο και σκέφτηκα ότι εφθασε το τέλος μας και οτι το πλοίο δεν θα τα καταφέρει να επανέλθει. Και όμως μας διέψευσε όλους αυτό το γέρικο σκαρί με το πολύ χαμηλό κέντρο βέρους που είχε από πυρομαχικά και καύσιμα. Επανήλθε αμέσως στο μηδέν,κάτω στο λεβητοστάσιο δεν έμεινε τίποτα όρθιο ακομη και εγώ βρέθηκα κάτω στα πανιόλα …

Φθάνοντας στην Σκύρο

Mετά απο πολλές προσπάθειες να προσεγγίσει η ψαρόβαρκα με την έγκυο γυναάκα το πλοίο μας που ο φοβερός αέρας το γύρναγε γύρω, γύρω και υπήρχε μεγάλη δίνη γύρω του, κατόρθωσαν μαζί με το πλήρωμα να ανεβάσουν το φορείο με την γυναίκα επάνω στο πλοίο .
Σ’ όλο το ταξίδι της επιστροφής το φορείο με την γυναίκα ηταν στο δεξιό κατάστρωμα σε μια εσήχη που έκοβε το κύμα καθώς ηταν πολύ δύσκολο να την κατεβάσουν κάτω ατα υποφράγματα του πλοίου μέσα απο ανθρωποθυρίδες και σκάλες ,και έτσι σε όλο το ταξίδι της επιστροφής έμεινε σκεπασμένη με μουσαμάδες και κουβέρτες στο κατάστρωμα με τον ιατρό του πλοίου δίπλα της σε όλο το ταξίδι συνομιλώντας μέσω ασυρμάτου με γυναικολόγους απο κάποιο νοσοκομείο ή το ΕΚΑΒ
Η μητέρα με την συνδρομή του πλοίου και του πληρώματος κατωρθωσε να φθάσει έγκαιρα στο μαιευτήριο ΜΗΤΕΡΑ και εκεί κάτω απο την ιατρική φροντίδα να γεννηθεί ενα υγειέστατο κοριτσάκι . Νονός έγινε ο Κυβερνήτης του πλοίου μας ,και το βαφτίσαμε στην Σκύρο διίοντας το όνομα του πλοίου που την έσωσε δηλαδή το όνομα ΒΕΛΙΝΑ
Αλέξανδρος Κασίμης
Επικελευστής μηχανικός
Υπόλογος πρωραίου λεβητοστάσιου
23 Φεβρουαρίου 1982

Μοιραστείτε αυτό το άρθρο Facebook Twitter LinkedIn Email Pinterest
booksandtoys

Δείτε επίσης