«Πόσο υπαρκτή είναι η τουρκική απειλή»; Χρήστος Καπούτσης

Άρθρο του Χρήστου Καπούτση

Είναι πλέον πολλές οι χώρες, όχι μόνο της Χριστιανικής Δύσης, αλλά και μουσουλμανικές χώρες, που καταδικάζουν πολιτικές αναθεωρητισμού και βίαιης αλλαγής του υφιστάμενου συνοριακού και κυριαρχικού καθεστώτος.

Στο Κάιρο την Πρωτεύουσα της Αιγύπτου, έγινε η 5η Τριμερής Συνάντηση με τους Υπουργούς Άμυνας Ελλάδας Ν. Παναγιωτόπουλο , Κύπρου  Χαράλαμπο Πετρίδη και Αιγύπτου Στρατηγό Μοχάμεντ Ζάκι (Mohamed Zaki).  

Στην Κοινή Δήλωση,  οι Υπουργοί  Άμυνας καταδίκασαν τις μονομερείς ενέργειες που παραβιάζουν την κυριαρχία, τα κυριαρχικά δικαιώματα και την εδαφική ακεραιότητα οποιασδήποτε χώρας στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και τόνισαν ότι είναι απαραίτητο για όλες τις χώρες να σέβονται το Διεθνές Δίκαιο και τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας ( UNCLOS) και όλες τις άλλες σχετικές συμφωνίες. Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Ν. Παναγιωτόπουλος ενημέρωσε τους ομολόγους του για την παραβατικότητα και προκλητικότητα της Τουρκίας και τις υπερπτήσεις τουρκικών πολεμικών αεροσκαφών, τονίζοντας ότι πρόκειται για απολύτως απαράδεκτες ενέργειες και η Ελλάδα θα προστατεύσει την κυριαρχία της και τα κυριαρχικά της δικαιώματα, με αποφασιστικότητα, έναντι οιασδήποτε επιβουλής.

Η τουρκική απειλή

 Στο ερώτημα πόσο υπαρκτή είναι η τουρκική απειλή, μπορούμε επιγραμματικά να επισημάνουμε τα εξής: Η Τουρκία κλιμακώνει σε φραστικό επίπεδο τις απειλές , ενώ προβαίνει και παράνομες προκλήσεις σε βάρος γειτονικών κρατών. Η Τουρκία ισχυροποιείται στρατιωτικά,  εξοπλίζεται από Ρωσία και Κίνα, ενώ  διαθέτει και αξιόπιστη πολεμική βιομηχανία, που εκσυγχρονίζεται διαρκώς. Η ΤΟΥΡΚΙΑ,  συμμετέχει στο G20 (δηλαδή στο κλαμπ των 20 ισχυρότερων χωρών του πλανήτη). Έχει σαν στρατηγική την «Γαλάζια Πατρίδα»,  αμφισβητεί διεθνείς συμβάσεις, αδιαφορεί για το διεθνές δίκαιο, και  θέτει μαξιμαλιστικούς στόχους για το γκριζάρισμα των μεγάλων ελληνικών νησιών στο Ανατολικό Αιγαίο και στα Δωδεκάνησα, απαιτώντας μάλιστα και την αποστρατιωτικοποίηση. Θέμα (της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του ΑΝ. Αιγαίου), που θα θέσει και επισήμως ο Πρόεδρος της Τουρκίας Τ. Ερντογάν, στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Μαδρίτη. Να προσθέσουμε ακόμη ότι  με το τουρκολιβυκό σύμφωνο, που έχει κατατεθεί αρμοδίως στον ΟΗΕ, η Τουρκία, αμφισβητεί την ΑΟΖ νότια της Κρήτης.

 Η Τουρκία, είναι εξαρτημένη  από τη Ρωσία,  για την συντήρηση και λειτουργία ρωσικών οπλικών συστημάτων αιχμής, όπως τα αντιαεροπορικά και αντιπυραυλικά συστήματα S-400, γιαυτό άλλωστε , είναι η  μοναδική χώρα του ΝΑΤΟ,  που δεν έχει καταδικάσει την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, έχοντας μάλιστα κερδίσει και την ανοχή του ΝΑΤΟ, για αυτή την επιλογή. Και «παζαρεύει» με τις ΗΠΑ,   την ένταξη της Σουηδίας και της Φιλανδίας στο ΝΑΤΟ. Η Τουρκία με την συμπεριφορά της απαντά και σε κάποια ελληνικά ΜΜΕ, που ως ιμάντες παραπληροφόρησης, προσπάθησαν να πείσουν, ότι οι υπουργοί Άμυνας Ελλάδας και Τουρκίας , σε μία καθαρά εθιμοτυπική συνάντηση διάρκειας 3-4 λεπτών της ώρας και στα όρθια στις Βρυξέλλες, «ανίχνευσαν» την θέλησης της  Τουρκίας για αποκλιμάκωση της έντασης στις διμερείς ελληνοτουρκικές σχέσεις!!!

Οι μισθοφόροι

Επίσης, χαρακτηριστικό, της επιδεινούμενης γεωπολιτικής και ενεργειακής ανασφάλειας στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή μας, είναι και το  εγγονός ότι: οι Υπουργοί Άμυνας Ελλάδας, Αιγύπτου και Κύπρου, μετά τις συνομιλίες τους στο Κάιρο  εξέφρασαν τη βαθιά ανησυχία τους για την επανεμφάνιση των τρομοκρατικών οργανώσεων και τη δραστηριότητά τους σε πολλές εστίες συγκρούσεων και εντάσεων στη Μέση Ανατολή και στο αφρικανικό Σαχέλ. 

Επιπλέον επισήμαναν τους κινδύνους και τις απειλές για την περιφερειακή σταθερότητα, που προέρχονται , από την άνθηση του λαθρεμπορίου σε όλες του τις μορφές, από την  παράνομη μετανάστευση και από την  εμπορία ανθρώπων. Ενώ οι 3 υπουργοί Άμυνας,  έβαλαν για πρώτη φορά, τόσο έντονα,  το φαινόμενο των μισθοφόρων στρατιωτών, τη στρατολόγηση ξένων μαχητών επαγγελματιών απάτριδων  με τα χρυσοφόρα συμβόλαια,  που πολεμούν δίπλα στον τακτικό Στρατό, είτε στη Συρία, είτε στο Ιράκ, είτε στην Ουκρανία. 

Φαινόμενα, που συνιστούν  επικίνδυνη απειλή,  για την περιφερειακή και διεθνή ειρήνη , την πολιτική σταθερότητα και την ασφάλεια των πολιτών.