Ποιους διευκολύνει ο διαχωρισμός των κοινωνικών προβλημάτων από τα εθνικά

Άρθρο του Χρήστου Καπούτση

Διανύουμε την περίοδο της ακμής της Παγκοσμιοποίησης και του αδηφάγου χρηματοπιστωτικού συστήματος και διαπιστώνουμε ότι: Η θέληση των αγορών, κυριαρχεί στη βούληση των Λαών. Η Δημοκρατία έχει εξελιχθεί σε Δικτατορία της συναίνεσης των προθύμων. Ουσιαστικά και πρακτικά, έχουν καταλυθεί οι βασικές αρχές που πρέπει να διέπουν Δημοκρατικά καθεστώτα. Η Δημοκρατία αλώθηκε από την δικτατορία των απρόσωπων και υπερεθνικών αγορών. Βάλλεται ο ουμανισμός που προέρχεται από τον 18ο αιώνα και «ξηλώνεται» κάθε προστατευτικό δίχτυ για τους εργαζομένους και ανέργους, ενώ οι συνταξιούχοι αντιμετωπίζονται ως παρείσακτοι της κοινωνίας, στην οποία επιβλήθηκε η «λογική» της κερδοσκοπίας. Και το χειρότερο όλων, ως κοινωνική πρόοδος νοείται πλέον, η προώθηση των ιδιωτικών συμφερόντων και η αποθέωση του ατομισμού, του κέρδους που προέρχεται από την εκμετάλλευση της ανάγκης των άλλων, του ασυγκράτητου ωφελιμισμού….. δηλαδή η πλήρης επικράτηση της ανθρωποφαγίας. Έννοιες όπως αλληλεγγύη, ήθος, αρχές, κοινωνιολογικός στοχασμός, μέριμνα για τους κοινωνικά ασθενέστερους, λαϊκές παραδόσεις, Έθνος, Πατρίδα, εθνική ανεξαρτησία και Αξιοπρέπεια, τα εκχωρήσαμε (ως σύστημα υποταγμένης Κυβερνητικής εξουσίας) σκοπίμως, στην καπηλεία των Φασιστικών και εθνικιστικών μορφωμάτων, που δυστυχώς , έχουν διευρυμένο λαϊκό ακροατήριο!
Πρέπει να γίνει απολύτως σαφές ότι, στην σημερινή πραγματικότητα,
αντίπαλος είναι η παγκοσμιοποίηση, δηλαδή η υποταγή κρατών και πολιτών στο διεθνικό κεφάλαιο, στο εικονικό χρήμα που εξαπλώνεται χωρίς φραγμούς , που δεν εμποδίζεται από κρατικά σύνορα, που προωθεί τα κερδοσκοπικά σχέδια των τραπεζιτών, των τοκογλύφων επιχειρηματιών και των υπαλλήλων τους πολιτικών, που αδιαφορεί προκλητικά, για τις συνέπειες, μεταξύ αυτών και για την πλήρη εξαθλίωση εκατομμυρίων πολιτών.
Η αντιμετώπιση της λαίλαπας της παγκοσμιοποίησης απαιτεί την συγκρότηση μεγάλων κοινωνικών και εθνικών μπλοκ αντίστασης.
Γι αυτό ακριβώς, το κοινωνικό , δεν πρέπει να διαχωρίζεται από το εθνικό, αντίθετα πρέπει να συναποτελούν ενιαίο και αδιάσπαστο σύνολο, ειδικά μάλιστα για την Ελλάδα, που υποφέρει τα πάνδεινα από το επεκτατικό και ληστρικό κεφάλαιο . Η αδιαφορία για τα εθνικά συμφέροντα και η περιφρόνηση των απειλών κατά της εθνικής μας κυριαρχίας, όπως ο τουρκικός επεκτατισμός και αναθεωρητισμός, αλλά και ο αμερικανο-ιμπεριαλιστικός παρεμβατισμός, καθώς επίσης και η περιφρόνηση στα μέσα στήριξης της εθνικής κυριαρχίας (απαξίωση της αποτρεπτικής ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων), είναι στοιχεία, που διευκολύνουν την οικονομική εξάρτυση της χώρας, την υποδούλωση των πολιτών και επομένως, υπονομεύουν ευθέως τα λαϊκά συμφέροντα.
Η Ελλάδα, ως ένα από τα θύματα της Παγκοσμιοποίησης, αποτελεί το παράδειγμα και καύχημα του τοκογλυφικού κεφαλαίου, πως μια ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα, μετατρέπεται σε χώρο άσκησης οικονομικών και κερδοσκοπικών δραστηριοτήτων των πολυεθνικών, αφού προηγουμένως έχουν επιτύχει την κατάλυση της Εθνικής της Ανεξαρτησίας. Έτσι, εκμηδενίζονται τα εθνικά συμφέροντα και προωθούνται, με τη στήριξη των πρόθυμων μνημονιακών κυβερνήσεων, τα Στρατηγικά συμφέροντα των οικονομικών κατακτητών (ΗΠΑ-Ε.Ε. – ΝΑΤΟ). Για παράδειγμα: Τι κρύβει η εμμονή των ΗΠΑ για λύση του Μακεδονικού, που εκδηλώνεται με ασφυκτικές διπλωματικές πιέσεις προς την Ελληνική κυβέρνηση; Την σφοδρή επιθυμία των αμερικανών για την ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ, με οποιαδήποτε ονομασία. Γιατί; Διότι οι ΗΠΑ επιθυμούν τον απόλυτο έλεγχο της Βαλκανικής, ως γεωγραφικού χώρου διέλευσης των αγωγών μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου προς την Ε.Ε. , αλλά και διότι, η αμερικανή διπλωματία στοχεύει, στον περιορισμό της επιρροής της Ρωσίας στις χώρες της Βαλκανικής.
Θα πρέπει ωστόσο, να επισημάνουμε και το εξής: Ο αγώνας για την εθνική και λαϊκή κυριαρχία, για την ανάκτηση της εθνικής αξιοπρέπειας, για την απελευθέρωση της χώρας από την μέγγενη της παγκοσμιοποίησης, είναι αγώνας που αφορά, όχι μόνο την εργατική τάξη, αλλά και επαγγελματικές και κοινωνικές συλλογικότητες που έχουν συνθλιβεί από τα Μνημόνια και τον παράνομο πλουτισμό της εγχώριας οικονομικής ελίτ (ΣΕΒ, εφοπλιστές, μεγαλοεκδότες, φοροφυγάδες επιχειρηματίες, έμποροι ναρκωτικών με ισχυρές διασυνδέσεις που «ξεπλένουν» άφθονο χρήμα μέσω φιλανθρωπικών εκδηλώσεων και άλλοι, που έκαναν την οικονομική κρίση ευκαιρία για τη συσσώρευση πλούτου που διοχέτευσαν σε τράπεζες του εξωτερικού ή offshore εταιρείες).
Κοντολογίς, τα κοινωνικά και τα εθνικά προβλήματα, δεν θα πρέπει να διαχωρίζονται, στο όνομα ενός ιδεοληπτικού ουτοπικού διεθνιστικού αναχρονισμού, αλλά αντίθετα , να συγκροτούν μια ενιαία βάση συσπείρωσης και αγώνων των λαϊκών και ευρύτερων κοινωνικών δυνάμεων, για επιβίωση καταρχήν από την λαίλαπα της Παγκοσμιοποίησης , με προοπτική την ευημερία, σε ένα περιβάλλον ειρηνικής και δημιουργικής συνύπαρξης με τους γειτονικούς λαούς.