Παίζοντας με το ηθικό των πληρωμάτων πολεμικών πλοίων! Ποιος επιτέλους θα ασχοληθεί;

Η είδηση για την ανακήρυξη του 2018 ως Έτους Μέριμνας για το προσωπικό δεν έχει φθάσει στο Αρχηγείο Στόλου στο Ναύσταθμο της Σαλαμίνας.
Έχουμε ασχοληθεί αρκετές φορές με φρεγάτες-γαλέρες.
Το μόνο που γίνεται συστηματικά είναι να προσπαθούν όσοι τις έχουν μετατρέψει σε γαλέρες, να αναζητούν την πηγή των πληροφοριών.
Ούτε σκέψη για να κάνουν κάτι, ώστε να διορθώσουν τη κατάσταση.

Τα πληρώματα των πλοίων του Στόλου, πάντα, αλλά ειδικά τα χρόνια της κρίσης “φτύνουν αίμα” για να γίνονται όλα όπως πρέπει. Αποστολές, ασκήσεις, βάρδιες, βλάβες, με δεκάδες προβλήματα σε κάθε πλοίο, δίνουν τα πάντα και ειδικά το μυαλό τους για να βρουν πατέντες και να λειτουργούν όλα καλά. Γιατί διαφορετικά δεν θα λειτουργούσαν…

Αυτό θα πρέπει να το εκτιμήσουν οι κυβερνήτες και οι Διοικητές.
Το ενδιαφέρον για τη καριέρα τους είναι θεμιτό. Αλλά δεν μπορούν να χτίζουν τη καριέρα τους αγνοώντας τον κόσμο που διοικούν.
Δεν μπορούν να αδιαφορούν για τη κούραση των πληρωμάτων τους και να το φωνάζουν κιόλας.
Δεν μπορεί να υπάρχουν ύπαρχοι με την ανοχή των Κυβερνητών,  μετά από ταξίδια που παρατείνονται και παρατείνονται, να ποινολογούν τον κόσμο “για πλάκα” και να φωνάζουν π.χ.: “δεν με ενδιαφέρει αν είστε κουρασμένοι και ούτε τα προσωπικά σας. Ξυπνήστε γιατί θα με βρείτε απέναντι σας.”

Ούτε θα πρέπει να “καταπίνουν” τις αθρόες και “αμαρτωλές διαθέσεις”, κυρίως θήλυ προσωπικού, από τα Πλοία προς τις Διοικήσεις και τα Επιτελεία, για να “ομορφαίνουν” τα γραφεία και να υποφέρει το μειωμένο πλέον εναπομείναν προσωπικό στο Πλοίο.

Ευθύνες γι΄ αυτές τις συμπεριφορές έχουν οι Διοικητές του Στόλου.
Τα ξέρουν κι όσοι δεν τα ΄ξεραν τα ΄χουν μάθει μετά από τόσα δημοσιεύματα κι όχι μόνο από το Militaire.gr. Αν αδιαφορούν για το προσωπικό ή λειτουργούν με τη συντεχνιακή λογική, είναι αδιάφορο. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Επιτρέπουν αλλά και ενισχύουν με την τακτική τους τις απαράδεκτες συμπεριφορές.
Καλό το εσπρεσάκι και η ιταλική χαλαρωτική μουσική μέχρι τις 10 το πρωί, αλλά είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για την μετατροπή πλοίων σε γαλέρες και αυτό δεν μπορεί πλέον να περνά απαρατήρητο.
Το ηθικό του κόσμου είναι το τελευταίο μεγάλο όπλο που μας έχει απομείνει και δεν δικαιούται κανένας να το καταρρακώνει.

Γι’ αυτό επιμένουμε ότι στις ετήσιες κρίσεις πρέπει όλα να λαμβάνονται υπόψη, διότι: “Ουδέν μορφώνει όσον το παράδειγμα, ουδέν επιβάλλει όσον η ευπρέπεια.”