“Πανάθεμα την Ευρώπη, που έχει αξιωματούχους, σαν τον Μπορέλ”
Γράφει ο Χρήστος Κηπουρός
Δεν είναι μόνο η έμπνευση που λάμπει δια της απουσίας της από Ευρωπαϊκά γραπτά, όπως του ύπατου εκπροσώπου επί των εξωτερικών υποθέσεων της Ε. Ε. κ. Ζοζέπ Μπορέλ. Τα ίδια ισχύουν, και ως προς την απουσία των αρχών και των αξιών που αποτέλεσαν τα θεμέλια των Ευρωπαϊκών Δημοκρατιών.
Αντίθετα, εκείνο που προκαλεί εντύπωση, ειδικά στο τελευταίο κείμενο που δημοσιεύει στο μπλογκ του ο αξιωματούχος αυτός της Ε. Ε., είναι η παρουσία μιας εκλογίκευσης της Τουρκικής πολιτικής, μετά της Ευρωπαϊκής διανοητικής ρηχότητας που διατρέχει ολόκληρο το σώμα της λεγόμενης έκθεσης, προς την τελευταία Σύνοδο Κορυφής.
Κάτι για το οποίο, ο κύριος Μπορέλ σπεύδει αμέσως να καυχηθεί ότι: “Στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, οι ηγέτες χαιρέτισαν την έκθεση που παρουσίασα ως Ύπατος Εκπρόσωπος μαζί με την Επιτροπή ως τη σωστή βάση για τα συμπεράσματά τους και συμφώνησαν ότι, δεδομένης της πιο εποικοδομητικής στάσης της Τουρκίας πρόσφατα, πρέπει να στοχεύουμε σε τομείς κοινού ενδιαφέροντος κλπ”.
Κατά τα λοιπά, η εξ απαλών ονύχων κριτική που ασκεί το κείμενο στην Τουρκία, είναι αυτή που δεν μπορούσε να μην είναι. Ένα είδος στάχτης στα μάτια, ώστε να περάσουν στο ντούκου πολλά τα οποία έχρηζαν αποσιώπησης και που ο ίδιος, παρά το ότι πιο πριν είχε μια διαφορετική στάση, τελευταία, φαίνεται να είναι ιδιαίτερα “τοις κείνης ρήμασι πειθόμενος” και όχι μόνο “τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος.”
Θα περιοριστώ να επισημάνω τρεις από τις αποσιωπήσεις που επιβεβαιώνουν την αλλοίωση, αν όχι και την παραχάραξη της πραγματικότητας της Ανατολικής Μεσογείου και όχι μόνον.
Αποσιωπά στην έκθεσή του ο κύριος Μπορέλ, την από 31ης Αυγούστου 2019, εφαρμογή του πιο παράνομου χάρτη στην παγκόσμια ιστορία, που χαρτογράφησε η Τουρκία, και παρουσίασε ο ίδιος ο προκαθήμενός της, για τη “Γαλάζια Πατρίδα”, εις βάρος εθνικών χώρων άλλων χωρών, όπως είναι η Ελλάδα και η Κύπρος, συνολικής έκτασης 462.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι: “πόθεν τεκμαίρεται η “βελτίωση της Ανατολικής Μεσογείου”, για την οποία κάνει λόγο το ίδιο γραπτό;” Όταν η μείζων έκτασή της, τελεί υπό χαρτογραφική, και όχι μόνο κατοχή; Όπως βέβαια κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το Ανατολικό Αιγαίο;
Αγνοεί επίσης την προδιαγεγραμμένη εξέλιξη της Τουρκικής ιδέας για την πολυμερή διάσκεψη ως προς την Ανατολική Μεσόγειο, την οποία αφού αποδέχθηκε η Ε. Ε., δυστυχώς με τη σύμφωνη γνώμη του Ελληνισμού, χρεώθηκε ο ίδιος από την Ευρωπαϊκή αρχή, να φέρει εις πέρας
Και αυτό πότε; Όταν κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια, ότι πίσω από τη διάσκεψη αυτή βρίσκεται όχι απλά και μόνο η νομιμοποίηση του κάθε Τουρκικού πλιάτσικου στην ίδια θάλασσα, αλλά και η ταυτόχρονη αναβάθμιση της Τουρκοκυπριακής κοινότητας όχι μόνο σε κράτος αλλά και σε χώρα!!
Κάτι που θα παραπέμπει, σε ότι μας αφορά, στη βιβλική ρήση: “διεμερίσαντο τα ιμάτια και επί τον ιματισμό κλπ.”
Υπάρχει όμως και τρίτη αποσιώπηση. Τι είδους προοδευτικών μάλιστα πεποιθήσεων Δημοκράτης, όπως αναφέρεται στο βιογραφικό του, είναι αυτός ο οποίος ναι μεν κάνει λόγο για την “πολύ ανησυχητική απόφαση, ιδίως την καταστολή κατά του Δημοκρατικού κόμματος της αντιπολίτευσης HDP”, όμως ούτε λέξη για τον ιστορικό Κουρδικό λαό. Καμιά αναφορά. Όπως και για τις αναρίθμητες χιλιάδες Κούρδων στις φυλακές, από την Αδριανούπολη, έως την Κουρδική πρωτεύουσα Άμεντ. Και βέβαια στην αποσιώπηση κάθε αναφοράς στον έγκλειστο επί 22 έτη στο Ίμραλι, ιστορικό ηγέτη δεκάδων εκατομμυρίων Κουρδικού λαού, μετά της ομώνυμης ομογένειας. Πόσο μάλλον και για την περίπτωση να ζητηθεί η απελευθέρωσή του.
Δεν φταίω λοιπόν να σκεφτώ ότι η Ισπανοποιημένη Καταλανική, τρόπος του λέγειν, ταυτότητα, διευκολύνει την Τουρκικών προδιαγραφών μόνιμη αποσιώπηση του Κουρδικού λαού, αν δεν παραπέμπει σε μια Τουρκοποιημένη Κουρδική ταυτότητα.
Άλλο, αν η κατηγορία αυτή τείνει να εκμηδενιστεί, λόγω του Οτζαλάν. Του Κούρδου Κολοκοτρώνη, μέρες που είναι, και που έτσι τον αποκαλούσαμε στη γραπτή πρόσκληση που του απευθύναμε τον Απρίλιο του 1997, να έλθει στην Ελλάδα, και που την είχαν προσυπογράψει 187 Έλληνες Βουλευτές!
Και γιατί τελικά μια τέτοια έκθεση προς τη Σύνοδο Κορυφής, από τον ύπατο εκπρόσωπο, στις αρχές μάλιστα της άνοιξης του 2021, δεν έχει σχέση ούτε με τις αρχές ούτε και με την άνοιξη. Εννοείται, την άνοιξη των λαών. Εκτός και αν παραπέμπει στην αλήστου μνήμης Αραβική άνοιξη, απέναντι στην οποία ακόμη και η μεγαλύτερη βαρυχειμωνιά, ωχριά.
Πανάθεμα την Ευρώπη, που έχει Αξιωματούχους, σαν τον Μπορέλ.
