Υποστηριξε το militaire
Άποψη
17/03/2022 | 06:15 (ενημερώθηκε 2 έτη πριν)
Militaire News

«Ουκρανία, η μεγάλη παραχώρηση»; Μια άλλη, «αιρετική» άποψη

«Ουκρανία, η μεγάλη παραχώρηση»; Μια άλλη, «αιρετική» άποψη

Κ. Καβάφης : “Στην Pώμη δόθηκε ο χρησμός· έγιν’ εκεί η μοιρασιά” 

Γράφει ο 

Λάμπρος Βαΐου , Σγος ε.α.

ΜΕΡΟΣ 1ον  

Διατυπώσαμε,  (περιληπτικά, λόγω “χώρου”) στο TWITTER την θέση μας για την Ουκρανία την επαύριο της Ρωσικής Εισβολής.  Χωρίς τους συναισθηματισμούς που διεγείρονται είτε από την προσωπική ευαισθησία είτε από την εκατέρωθεν Προπαγάνδα, εστιάσαμε στην Μεγάλη (Γεωπολιτική) Εικόνα – αυτήν που αποκρύπτουν οι “Παίκτες” & αποσιωπάται στην Προπαγάνδα.

Την συνοψίζουμε αρχικά για να την αναλύσουμε κατόπιν :

1/ Η Ουκρανία “παραχωρήθηκε” στην Ρωσία από τις ΗΠΑ, στην προσπάθειά τους να την εφελκύσουν στο συνασπισμό της Μεγάλης Ανάσχεσης ενώπιον μιας καλπάζουσας ΚΙΝΑΣ.

2/Με την παραχώρηση αυτή (& την επακόλουθη εισβολή) οι ΗΠΑ επιτυγχάνουν ταυτόχρονα :

(α) -Την δημιουργία ενός “μπαμπούλα” στα όρια της Ευρώπης που νομιμοποιεί το ΝΑΤΟ & την Αμερικανική παρουσία στην Ευρώπη για τον 21ο αιώνα.

(β) – Απενεργοποιούν την κρυφή φιλοδοξία (& πράξη) της Ευρώπης να συμπτύξει έναν Γεωπολιτικό Άξονα με την Ρωσία ώστε να πετάξει έξω τις ΗΠΑ και – ως Άξονας- να αντιμετωπίσουν ισότιμα την Κίνα & ΗΠΑ στην Παγκόσμια Σκακιέρα.

(γ) -Μετατρέπουν την Ευρώπη σε κανονική Ορντινάτσα των ΗΠΑ . Και εφεξής  οι σχέσεις/δοσοληψίες της Ευρώπης με Κίνα & Ρωσία θα υπερκαθορίζονται από τα Γεωπολιτικά/ΓεωΟικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ.

3/ Στην ερώτηση: “Γιατί η Ρωσία επέλεξε τις ΗΠΑ & όχι τον ανωτέρω Άξονα με Ευρώπη ;”, η απάντηση είναι πολλαπλή:

(α) – Η μη-Πολιτική Ενοποίηση της Ευρώπης & οι πολλαπλές αντιφατικές “φωνές” εντός αυτής

(β) – Οι φανερές & κρυφές αντιδράσεις, ιδιαίτερα της Πολωνίας συν Βαλτικές Χώρες αλλά & Ρουμανίας, με την σκέψη οτι ένας ‘Αξονας Ευρώπης-Ρωσίας θα ενείχε παραχωρήσεις εις βάρος των (προς Ρωσία. Απότοκος των εμπειριών του ΓερμανοΡωσικού Συμφώνου Ρίμπεντροπ-Μολότωφ, 1939, κλπ)

(γ) – Οι ΗΠΑ, με την κυνική παραχώρηση της Ουκρανίας, αποδεικνύονται γαλαντόμος & αξιόπιστος Γεωπολιτικός Εταίρος. Και ας μην ξεχνάμε, ένας εταίρος μεγάλου εκτοπίσματος…

(δ) – Η ίδια η Ρωσία δεν αισθάνεται καθόλου ευτυχής (αλλά μάλλον ανασφαλής) με την ραγδαία Οικονομική, Τεχνολογική & Στρατιωτικο-Γεωπολιτική ανάπτυξη της Κίνας η οποία προβλέπεται να κυριαρχήσει στον 21ο αιώνα. Τα 3.000  μίλια κοινά σύνορα με την Κίνα αποτελούν τον δικό της “Γεωπολιτικό Εφιάλτη”, σύμφωνα με τον H. KISSINGER [Πρβλ  https://www.youtube.com/watch?v=RPqxISYxjcI, μεταξύ 1:02:00 min & 1:07:50 min. – όπου  περιγράφονται & οι άλλοι “Εφιάλτες” της σύγχρονης Ρωσίας] 

Επιπλέον, οι πλούσιες πρώτες ύλες της αχανούς και αραιοκατοικημένης Ρωσικής Σιβηρίας αποτελούν δέλεαρ πρώτου μεγέθους για την συνορεύουσα Κίνα που διψά για ενέργεια & πρώτες ύλες.

——- ————————————————————–

Ερχόμαστε τώρα στο “Γιατί” οι ΗΠΑ επιλέγουν την Ρωσία ως Γεωπολιτικό Εταίρο στην Ανάσχεση της Κίνας. 

Αυτό περιγράφεται ως “Ο ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΩΝ ΗΠΑ”.

Δεν  βρήκαμε καθόλου τυχαίο πως, την επαύριο της Ρωσικής Εισβολής στην Ουκρανία (25 Φεβρ 2022), το περοδικό FOREIGN AFFAIRS των ΗΠΑ είχε άρθρο με τίτλο : “The Eurasian Nightmare” και υπότιτλο: “Chinese-Russian Convergence and the Future of American Order”

[https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2022-02-25/eurasian-nightmare  ] Θα έλεγε κανείς, με κάποια ειρωνική διάθεση: “Οδηγίες για το Παγκόσμιο Διπλωματικό Προσωπικό” των ΗΠΑ ως προς τα φίλτρα με τα οποία θα έπρεπε να διηθίσουν την Ρώσική Εισβολή… Αυτό που – δια της αποσιωπήσεως, φυσικά…- εξηγούσε το άρθρο είναι οτι μια Γεωπολιτική Συμμαχία Κίνας-Ρωσίας είναι Εφιάλτης για τις ΗΠΑ (…οπότε καλώς κάνουμε που “παραχωρούμε” την Ουκρανία στην Ρωσία για να την πάρουμε με το μέρος μας.…) [αυτά δεν γράφονται φυσικά, αλλά “ο νοών νοείτο”].

Αυτές οι σκέψεις δεν ήταν “χθεσινές”. Ήδη προετοιμαζόταν από καιρό. Ένα άρθρο (πιό σοφιστικέ /ακαδημαϊκό) του 2019 εξηγούσε “Τον Εφιάλτη του Mackinder” [ https://www.aei.org/articles/mackinders-nightmare-part-one/] . 

Ο Mackinder ήταν ο πρώτος θεωρητικός της τότε Μεγάλης Βρετανίας (1908) που μίλησε για τον Κίνδυνο της Γεωπολιτικής ενοποίησης του Ευρασιατικού Χώρου υπό την Ηγεμονία μιας Μεγάλης Χερσαίας Ευρασιατικής Δύναμης. Κίνδυνος φυσικά για τα τότε Μεγάλα Ναυτικά Έθνη (Αγγλία & μεταγενέστερα ΗΠΑ) [Θεωρία της Heartland – και η συμπληρωματική θεωρία του μεταγενέστερου Spykman περί της Rimland, δηλαδή η Θαλάσσια/ναυτική “οφρύς” της Heartland] 

Σημειώνουμε οτι  ο Κίνδυνος της Ευρασιατικής Ενοποίησης για τα Ναυτικά Έθνη (τότε Μ. Βρετανία , τώρα ΗΠΑ) μπορεί να μην έγινε άμεσα αισθητός με την (αποτυχημένη) εκστρατεία του Μ. Ναπολέοντα στην Μόσχα, αλλά έγινε πρόδηλος με την (εξίσου αποτυχημένη) απόπειρα του Χίτλερ της κατάκτησης της Σοβιετικής Ένωσης. Ξανάγινε επίκαιρος & ενδεχόμενος με τις διευρυμένες Οικονομικές & Ενεργειακές σχέσεις/ εξαρτήσεις ΕΕ (ιδίως Γερμανίας)-Ρωσίας της τελευταίας 20ετίας. Η δεύτερη εκδοχή του θα ήταν η ενοποίηση διά της Κίνας μέσω μιάς οικονομικά & συνεπώς πολιτικά εξαρτώμενης Ρωσίας.

———————————————————————–

Μπορούμε να πολλαπλασιάσουμε τα παραδείγματα και με παλαιότερες Μελέτες και Δημοσιεύσεις, αλλά η ουσία των πραγμάτων ήδη εξετέθη : 

(α) – οι ΗΠΑ δελεάζουν με ένα Διαμάντι 380 καρατίων την Ρωσία (βλ. Ουκρανία) ώστε να συνασπισθεί μαζί τους στην Ανάσχεση της Κίνας. 

(β) – η Ρωσία το δέχεται γιατί αφ’ ενός ξαναγίνεται Αυτοκρατορία (με την Ευρωπαϊκή έννοια του όρου) & αφ’ εταίρου αποκτά αξιόπιστο Εταίρο έναντι ενδεχόμενων βλέψεων της Κίνας προς την πλούσια Ρωσική Σιβηρία.

Μιά ματιά στον χάρτη της ευρύτερης Ρωσικής Σφαίρας καταδεικνύει -αντίστροφα – και την σημασία της για την ανάσχεση της Κίνας, πράγμα που θα δικαιολογούσε ένα αντάλλαγμα επιπέδου Ουκρανίας.

(γ) – Η Ευρώπη, με το “μπαμπούλα” της Ρωσίας & την ανανεωμένη πλέον “νομιμοποίηση” του ΝΑΤΟ, μετασχηματίζεται σε Γεωπολιτικό Βασσάλο των ΗΠΑ  που είναι αναγκασμένος :

– (1) καί να πληρώσει το κόστος της Ρωσικής Εισβολής (βλ τιμές Ενέργειας & Σιτηρών) και (κατά πάσαν πιθανότητα) το κόστος της Οικονομικής Ανόρθωσης της Ρωσίας…Υπενθυμίζουμε πως η σήμερα λεγόμενη “ενεργειακή απεξάρτηση” από την Ρωσία, χρειάζεται – με σοβαρές προσπάθειες – τουλάχιστον 10 χρόνια.

– (2) και να “νομιμοποιήσει”  – διά του “Ρωσικού “Μπαμπούλα” – την εκ νέου υποταγή της στις ΗΠΑ.

(δ) – Η θρυλούμενη & μάλλον επικείμενη “Τήξη των πάγων” στον Αρκτικό Κύκλο, η οποία θα επιτρέπει στην Κίνα – μέσω μιας γεωπολιτικά/οικονομικά εξαρτώμενης Ρωσίας – να παρακάμπτει την θαλάσσια εμπορική οδό του Ινδοειρηνικού-Ατλαντικο/Μεσογειακού προς την Δυτική Ευρώπη, δηλαδή  οδό ελεγχόμενη  εν πολλοίς από την Ναυτική Δύναμη που ονομάζεται ΗΠΑ. Αυτό το ενδεχόμενο είναι πραγματικά εφιαλτικό για τις ΗΠΑ αφού, οιονεί, θα ακύρωνε όλη την Ναυτική Ισχύ των στην εκδοχή Εμπορικού Ναυτικού Αποκλεισμού. Και τούτο, σε συνδυασμό με τα πέντε ευρωπαϊκά κράτη του Αρκτικού Κύκλου (Ισλανδία, Δανία, Νορβηγία, Σουηδία, Φινλανδία) καθιστούσαν, αντίστροφα, επιτακτική την ανάγκη της εκ νέου “νομιμοποίησης” του ΝΑΤΟ, μέσω του Ρωσικού “Μπαμπούλα” – ο οποίος και (επαν)εμφανίζεται δια της παραχωρήσεως – εισβολής….                    

 [βλ. ενδεικτικά: https://www.newsecuritybeat.org/2018/05/chinas-ready-cash-melting-arctic/ ].

\

——————————————————————-

Η κοινή συνείδηση προφανώς εξεγείρεται (και μάλιστα, δικαιολογημένα) ενώπιον μιάς τέτοιας “κυνικής” ανταλλαγής, μιά τέτοιας “δοσοληψίας”. Αλλά οι Μεγάλες Δυνάμεις έχουν Μεγάλα Συμφέροντα & συνήθως οι διακανονισμοί μεταξύ των ενέχουν κυνισμό. Ως Έλληνες δεν πρέπει να ξεχνούμε οτι η Συμφωνία Τσώρτσιλ-Στάλιν για τα ποσοστά επιρροής στην Χώρα μας και αλλού καταχωρήθηκε σε μιά χαρτοπετσέτα. [ https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8E%CE%BD ]

Το δυνητικό ενδεχόμενο να πεταχτούν οι ΗΠΑ έξω απ’ την Ευρώπη, να αναδειχτεί η Ευρώπη σε αυτόνομο Παγκόσμιο Παίκτη που – εν συνδυασμώ με την Ρωσία – θα την  καθιστούσε ισοδύναμο παίκτη με ΗΠΑ και Κίνα, ενείχε το κίνδυνο σταδιακής διολίσθησης των ΗΠΑ στο επίπεδο της απλής περιφεριακής Δύναμης, ίσως & περιορισμένης στην Αμερικανική Ήπειρο. Αυτό είναι ανυπόφορο για τις ΗΠΑ που (μέχρι και σήμερα) ηγεμονεύουν εν πολλοίς τον Κόσμο. Εξίσου ανυπόφορο ήταν και η εκδοχή μιάς Γεωπολιτικής Εξάρτησης της Ρωσίας από την Κίνα. Αμφότερα ως διττό δυνητικό ενδεχόμενο, σφράγησαν την μοίρα της Ουκρανίας. ( Σε ποιά έκταση & τί ποσοστά θα το δούμε). 

Αντίστροφα, η Ευρώπη, διαιρεμένη, μυωπική (όταν υπέγραφε την επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς) & προπαντώς ηγεμονευόμενη από μιά πάντα κοντόθωρη Γερμανία  δεν μπόρεσε να αρθεί στο ύψος των Γεωπολιτικών Οραμάτων του 21ου Αιώνα – έναν αιώνα που, εκτός μιάς ενδεχόμενης εσωτερικής κατάρρευσης των ΗΠΑ , θα τον υποστεί πλέον ως Βασσάλος. 

Θα   αντιτάξει κάποιος οτι ποτέ δεν δηλώθηκε μιά πρόθεση συμπτύξεως Γεωπολιτικού Άξονα μεταξύ Ευρώπης – Ρωσίας. Αυτό είναι αλήθεια μόνον ως προς την Δημόσια Σφαίρα. Αλλά υπάρχουν και οι arcanes της Διπλωματίας, οι εμφανείς και αφανείς υπαινιγμοί, η υποδήλωση της πράξης. Ούτε πέρασε απαρατήρητο το γεγονός οτι ένας πρώην Καγκελάριος της Γερμανίας ερωτοτροπούσε ως υπάλληλος της Ρωσικής Gazprom  με προνομιακή πρόσβαση στον Πούτιν. Αλλά και σε τούτο, η Γερμανία άγαρμπη και ανίκανη για λεπτές υποθέσεις ή για τον εικασμό της «ετερογονίας των σκοπών». Θυμάται κανείς τον Π. ΚΟΝΔΥΛΗ , όταν αναφερόμενος στο θέμα του 21ου αιώνα & την Γερμανία, θρηνούσε που η Γαλλία δεν διαθέτει τα «τα είκοσι εκατομμύρια (πληθυσμού) περισσότερα» για να οδηγήσει την Ευρώπη με αξιοπρέπεια στον 21ο αιώνα.

Εδώ ας μου επιτραπεί & μιά προσωπική χαιρεκακία : την εποχή που η Γερμανία αναλωνόταν στο πώς θα τιμωρήσει τους “τεμπέληδες Έλληνες” (2014), η κα Νούλαντ, (και σήμερα Υφυπουργός Εξωτερικών ΗΠΑ) σκηνοθετούσε το Πραξικόπημα και την Πλατεία Μαϊντάν στο Κίεβο και διαμόρφωνε το πολιτικό πλαίσιο μιας “Ουκρανίας-προς-παραχώρηση”. Το «Fuck the Europeans» που δήλωσε τότε (στον εκεί πρέσβη Geoffrey Pyatt)  εξέφραζε και τον “σεβασμό” που έτρεφε για την ηγεμονεύουσα Γερμανία… .[https://www.theguardian.com/world/video/2014/feb/07/eu-us-diplomat-victoria-nuland-phonecall-leaked-video ]  . 

Τέλος, και για να τελειώνουμε με την  δήθεν “σχιζοφρένεια” του “επεκτατικού Πούτιν” κλπ, ας το πούμε με τα λόγια του ίδιου του H. KISSINGER : «[Ukraine] it’s not a Putin problem, it’s a Russia problem», δηλαδή ως Γεωπολιτικό Πρόβλημα της Ρωσίας ενώπιον ενός επεκτεινόμενου ΝΑΤΟ. [ βλ.min 39-42 https://www.youtube.com/watch?v=wooGL__-OvA&t=2s. ] Αναδρομικά βέβαια μπορούμε να πούμε οτι η Επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς είχε διττό σκοπό : και να δεσμεύσει υπό τις ΗΠΑ περισσότερες Ευρωπαϊκές Χώρες και (συνδυαστικά) να επαυξήσει στα μάτια του Πούτιν το “αντάλλαγμα” της Ουκρανίας, για την πρόσδεσή του στο  Μπλόκ της Ανάσχεσης της Κίνας.

Ως κατακλείδα, θα αποκρούσουμε ως απλοϊκές τις δικαιολογίες οτι τάχα η Δύση, οι ΗΠΑ, η Ευρώπη (ΕΕ) ή το ΝΑΤΟ “έκαναν λάθος”, “δεν αξιολόγησαν ορθά τις προθέσεις του Πούτιν” και τα λοιπά συναφή. Τα “λάθη” – όπως σχολίασα κάπου – είναι τόσο πολλά & με τέτοια χρονική αλληλουχία ώστε να υποδηλώνουν πρόθεση & λεπτομερή σχεδιασμό, ώστε να προκύψει ακριβώς η Ρωσική Εισβολή στην Ουκρανία. [Στο ΜΕΡΟΣ  2ο  εξηγώ και τις υποθέσεις περί δήθεν “παγίδευσης” του Πούτιν στην Ουκρανία]

Επιπλέον, ακόμα και σήμερα λείπουν στο Διαδύκτιο & τα  ΜΜΕ (εκατέρωθεν)  οι αιματηρές & φρικώδεις εικόνες του πολέμου, εικόνες που θα εξήγειραν την Δυτική Κοινή Γνώμη & θα απαιτούσαν μιά “εδώ-και-τώρα” δυτική επέμβαση: σαν κάποιο αόρατο χέρι να τις φιλτράρει, προεικονίζοντας “μελλοντικές διακρατικές συμφιλιώσεις”… (Περισσότερα στο 2ο ΜΕΡΟΣ ).

Ο Ευρωπαϊκός θρήνος για την Ουκρανία – υποκριτικός εν μέρει, αληθινός για τους αθώους –  αύριο, όταν θα γίνουν αισθητές όλες οι συνέπειες της Παραχώρησης, θα καταλήξει θορυβώδης Αυτοοικτιρμός….  

 

Post Scriptum : 

Στο ΜΕΡΟΣ 2ο, θα περιγράψουμε το επί 8 έτη «ήξεις – αφίξεις» των ΗΠΑ περί της εισδοχής της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, την εκλογή Ζελένσκι στην Προεδρία της Ουκρανίας, την ηρωοποίησή του & τον ενδεχόμενο ρόλο που πρόκειται να διαδραματίσει. Θα διεξέλθουμε επίσης το ζήτημα των Κυρώσεων επί της Ρωσίας, το οποίο έχει πολλαπλή  ανάγνωση… Ο αναγνώστης βέβαια ας έχει υπ’ όψη του οτι μια Οικονομική Κατάρρευση της Ρωσίας & του Καθεστώτος Πούτιν θα δημιουργούσε ένα κενό που θα έσπευδε να το πληρώσει (στις δύο σημασίες του ρήματος) όχι η φθίνουσα Δύση, αλλά η ακμαία Οικονομικά & Δημογραφικά  Κίνα….

Μοιραστείτε αυτό το άρθρο Facebook Twitter LinkedIn Email Pinterest
booksandtoys

Δείτε επίσης