Οπλοκατοχή-οπλοφορία στρατιωτικών εκτός στραοπέδων: «Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα»

Τι έχει συμβεί τελικά με την απόφαση των υπουργών Εθνικής Άμυνας και Προστασίας του Πολίτη για την οπλοκατοχή και οπλοφορία των στελεχών των ΕΔ ,εκτός στρατοπέδων;

Ένα στέλεχος των ΕΔ εξηγεί τους προβληματισμούς που υπάρχουν :

Με ενδιαφέρον διάβασα στον έγκριτο ιστοχώρο σας militaire.gr το άρθρο με τίτλο «Τι αλλάζει για οπλοκατοχή, οπλοφορία, οπλοχρησία για τις ΕΔ ΕΚΤΟΣ στρατοπέδων!» (https://www.militaire.gr/ti-allazei-gia-oplokatochi-oploforia-oplochrisia-gia-tis-ed-ektos-stratopedon/), περιμένοντας ότι η ηγεσία του ΥΠΕΘΑ επέλυσε επιτέλους ένα χρονίζον πρόβλημα των στρατιωτικών: αυτό της νομικής κάλυψής τους όταν οπλοφορούν εκτός στρατοπέδων για εκτέλεση υπηρεσίας.

Δυστυχώς, ακόμα μια φορά διαπίστωσα ότι έδρασε μικρόνοα, επιλύοντας κυρίως τα προβλήματα της ένοπλης συνοδείας της και δευτερευόντως, θέματα που πλέον δεν υφίστανται καθόσον η «συνοδεία χρηματαποστολών, υλικών και μέσων στρατιωτικού ενδιαφέροντος, που μεταφέρονται εκτός στρατιωτικών χώρων» γίνεται εδώ και καιρό, και ορθώς, συνοδεία της ΕΛ.ΑΣ. Οι στρατιωτικοί δεν είναι εκπαιδευμένοι στον χειρισμό περιστατικών απόπειρας ληστείας και πιστεύω ότι κανείς δεν θα ήθελε να δει στελέχη με G3 να ανταλλάσσουν πυρά με κακοποιούς με AK-47 σε κατοικημένη περιοχή.

Ο ν. 2168/1993, όπως τροποποιήθηκε διαδοχικά με τους ν. 4678/2020 και 4937/2022, στο Άρθρο 10, παρ. 2 καθορίζει ότι «Για την οπλοκατοχή και την οπλοφορία αυτών που υπηρετούν στις ένοπλες δυνάμεις, στην Ελληνική Αστυνομία, στο Πυροσβεστικό και Λιμενικό Σώμα, στην υπηρεσία εξωτερικής φρούρησης, στην τελωνειακή υπηρεσία και σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες, εφαρμόζονται οι ισχύουσες κατά περίπτωση διατάξεις. Εφόσον δεν υφίστανται τέτοιες διατάξεις, με κοινή απόφαση του οικείου υπουργού και του Υπουργού Δημόσιας Τάξης, καθορίζονται οι περιπτώσεις, οι προϋποθέσεις και οι αναγκαίες λεπτομέρειες, με τις οποίες είναι δυνατή κατ` εξαίρεση από τη γενική απαγόρευση, η οπλοφορία του προσωπικού κάθε υπουργείου».

Τέτοια ΚΥΑ για το προσωπικό του ΥΠΕΘΑ ουδέποτε εκδόθηκε από το 1993 μέχρι πρόσφατα! Το αποτέλεσμα, που κάποιοι αρμόδιοι το γνωρίζουν και δεν θέλουν ν’ ασχοληθούν, κάποιοι άλλοι όχι και πέφτουν από τα σύννεφα όταν τους τεθεί, είναι ένα: το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων που κινείται ένοπλο εκτός στρατοπέδων για εκτέλεση υπηρεσίας (π.χ. συμμετοχή σε άγημα για εορτασμούς ή κηδείες, περίπολα δασοπροστασίας, αντικατάσταση φρουράς φυλακίων, εκπαίδευση, ασκήσεις, θερινή/χειμερινή διαβίωση κ.λ.π.) είναι ακάλυπτο νομικά και ουσιαστικά παρανομεί! Η διαταγή ένοπλης κίνησης για εκτέλεση της υπηρεσίας δεν επαρκεί, αφού δεν εκδίδεται με νόμιμη εξουσιοδότηση του εκδότη. Αυτό ισχύει ακόμα και για τους αξιωματικούς που κινούνται για συμμετοχή σε τελετές με το ξίφος τους, οι οποίοι επιπρόσθετα διαπράττουν το αδίκημα της οπλοκατοχής όταν το φυλάσσουν στην οικία τους! Παράνομο είναι ακόμα και το Προεδρικό Διάταγμα 84 του 2009 με το οποίο κυρώθηκε ο Κανονισμός Εξωτερικής Υπηρεσίας Στρατευμάτων που προβλέπει, μεταξύ άλλων, οπλοφορία τμημάτων ασφαλείας και αγημάτων απόδοσης τιμής σε κηδείες, χωρίς να προβλέπεται τέτοια εξουσιοδότηση από νόμο.

Αντιλαμβάνεστε ότι δεν αναφέρομαι σε διαρκή οπλοκατοχή και οπλοφορία των στρατιωτικών με ατομικό οπλισμό εκτός υπηρεσίας στα πρότυπα όσων ισχύουν για το προσωπικό της ΕΛ.ΑΣ και του Λ.Σ./ΕΛ.ΑΚΤ. Δεν είμαστε στο Φαρ Ουέστ και τούτο δεν θα εξυπηρετούσε σε τίποτα, ακόμα και σε παραμεθόριες περιοχές που βρίσκονται υπό τη διαρκή απειλή των γειτόνων μας.

Θεωρώ απλά ότι το προσωπικό των ΕΔ που οπλοφορεί εκτός στρατοπέδων για εκτέλεση διατεταγμένης υπηρεσίας πρέπει να είναι καλυμμένο νομικά και να μην χρειάζεται την, επίσης παράνομη, ανοχή των αστυνομικών οργάνων. Αφού ο νόμος δίνει τη δυνατότητα στον ΥΕΘΑ να ρυθμίσει αυτά τα θέματα, γιατί δεν το κάνει σωστά; Δεν γνωρίζει την δυνατότητα που έχει, το έλλειμα που υπάρχει ή απλά δεν ενδιαφέρεται; Ήταν τόσο σημαντικό και επείγον να καλύψει νομικά τους 10-15 σωματοφύλακες της ηγεσίας και όχι την πλειονότητα του στρατιωτικού προσωπικού; Αλήθεια, γιατί δεν ζητά κατάλληλα εκπαιδευμένο και έμπειρο προσωπικό από την Προστασία Υψηλών Προσώπων της ΕΛ.ΑΣ;

Είναι πιο κατάλληλα τα λίγα στελέχη που έχουν αποφοιτήσει από το 15ήμερο σχολείο της ΕΛ.ΑΣ και δεν έχουν νόμιμη αρμοδιότητα προληπτικών αστυνομικών ενεργειών (π.χ. έλεγχο στοιχείων ύποπτων ατόμων και οχημάτων);

Ή μήπως είναι απλά θέμα βολέματος των δικών μας παιδιών σε θέσεις με κακώς εννοούμενο πρεστίζ («ασφάλεια του κυρίου υπουργού, το όπλο έχει άδεια, ΟΚ;») και οικονομικό όφελος από τα φύλλα πορείας;

Ή – ακόμα χειρότερα – το έμμεσο μήνυμα «με τα παιχνιδάκια σας μπορείτε να παίζετε όσο θέλετε αλλά μόνο μέσα στα στρατόπεδα» εντάσσεται στην μεταπολιτευτική προσπάθεια διαρκούς ευνουχισμού και (αυτό)ενοχοποίησης των Ενόπλων Δυνάμεων ώστε να μην μας προκύψει ένα νέο ’67;

Αν είναι έτσι, πρόκειται για μέγα σφάλμα. Ο σκοπός δεν αγιάζει πάντα τα μέσα!