Όλο το παρασκήνιο και οι “πονηριές” της ΑΓΟΡΑΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ με τα 40 F-16 και τα 40 Mirage
Μια αξέχαστη Ιστορία
Του Κων/νου Φράγκου
Η αγορά του Αιώνα: Αρχική Προμήθεια F-16 και Mirage 2000
Το πρόσφατο κλείσιμο της θρυλικής υπόθεσης του εκσυγχρονισμού των F-16, συνειρμικά, μας γυρίζει πίσω στο 1984 όταν έγινε η λεγομένη αγορά του Αιώνα. Φυσικά χωρίς προθέσεις τυμβωρυχίας.
• Το 1984 η υπόθεση αγοράς του αιώνα, δηλ. μαχητικών αεροσκαφών είχε κλείσει. Τα μισά (40) αμερικανικά F-16 και τα άλλα μισά (40) γαλλικά MIRAGE 2000.
Τα γαλλικά εξαιρετικά ακριβότερα από τα αμερικανικά. Δεν προτίθεμαι εδώ να κάνω ανάλυση της προμήθειας. Θ’ αναφέρω όμως τα ελάχιστα απαιτούμενα στοιχεία ώστε να διευκολυνθεί ο αναγνώστης στην κατανόηση της υπόθεσης.
• Η Πολεμική Αεροπορία είχε, με ομόφωνη απόφαση του Ανωτ. Αερ. Συμβουλίου εκφράσει την απαίτηση αγοράς ενός τύπου (120 τεμ.) για ευνόητους λόγους: Ομοιοτυπία συντήρησης, εκπαίδευσης κλπ. Είχε καταλήξει, μάλιστα, στον Τύπο. Τα λίαν επιτυχή και επί μακρόν δοκιμασμένα F18C της ΒΟΕΙΝG, τύπος άγνωστος στην αντίπαλο πλευρά. Την εισήγηση προς την Κυβέρνηση υπέγραψε ο τότε Α/ΓΕΑ Πτέραρχος κ. Ν. Κουρής.
• Προς τα εκεί πήγαινε το πράγμα όταν ο Πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου απεφάσισε να προμηθευτεί από δύο πηγές (USA-Γαλλία) και για πολιτικούς λόγους αλλά, κυρίως, γιατί, όπως είπε, σε μια δεδομένη στιγμή κρίσης φοβόταν το αμερικανικό embargo οπότε θα μπορούσαν να επιχειρήσουν τουλάχιστον τα γαλλικά μαχητικά.
Καίτοι, αρκετοί, θεωρούσαν ότι αυτό αποτελούσε σαθρό επιχείρημα για διάσπαση της προμήθειας, δεδομένου ότι ήταν απίθανο να κόψουν την ροή ανταλλακτικών οι Αμερικανοί, προσωπικά, μπορώ να πω, ότι υπήρχε ένα ψήγμα πιθανότητας γιατί τότε οι Αμερικανοί με τους Τούρκους ήταν αγκαλίτσα ενώ οι υπερατλαντικοί φίλοι μας έδειχναν ότι δυσπιστούσαν στην σοσιαλιστική Κυβέρνηση Α. Παπανδρέου, η οποία, τελικά, αποδείχθηκε ως η πιο πιστή και πειθαρχημένη φίλη τους.
Η απόφαση Παπανδρέου προκάλεσε αλλαγή πλεύσης Κουρή που με νέο έγγραφό του συμφωνούσε με την Κυβέρνηση. Εγράφησαν και ελέχθησαν πολλά τότε αλλά δεν είναι του παρόντος.
• Στην πιάτσα των αγορών πολεμικού υλικού, έντονα κυκλοφορούσε η φήμη ότι στις δύο προμήθειες υπάρχουν μεσάζοντες που όπως είχε δηλώσει προεκλογικά ο Παπανδρέου θα τους εξαφάνιζε. Το ίδιο υποσχέθηκε και ο Καραμανλής Β (2004) για τους νταβατζήδες και τελικά τους «σπίτωσε».
• Στην Γαλλική πλευρά υπήρχε και εκινείτο άνετα και χωρίς προσχήματα ο φοβερός Λιβανέζος πρίγκηψ Αντνάν Κασόγκι. Ο περί ου ο λόγος θεωρείτο ως ο μεγαλύτερος μεσάζων πώλησης οπλικών συστημάτων της εποχής, άξιος διάδοχος του φοβερού Έλληνα, του πρώτου όλων των εποχών, Sir Basile Zaharoff (έδρασε στον μεσοπόλεμο και ΑΠΠ) ο οποίος, μάλιστα, έκανε μεγάλες ευεργεσίες στην Ελλάδα όπως π.χ. δώρησε την πολυτελή έπαυλή του στο Παρίσι,ένθα σήμερα στεγάζεται η Ελληνική Πρεσβεία και ίδρυσε στην Αθήνα το Ινστιτούτο Παστέρ.
Ο Κασόγκι κατάφερε να πουλήσει τα γαλλικά MIRAGE στους Έλληνες σε ανεξέλεγκτες τιμές. Θου Κύριε φυλακήν εν τω στόματί μου… Ο πρίγκηψ, ζάμπλουτος, δεν έκανε καμία προσφορά στη χώρα παρά μόνο σε επιλεγμένους φίλους του Έλληνες, απήλθε στο επέκεινα τον Μάιο 2017. Τα ΝΕΑ (10 Ιουνίου 2018, μία εφημερίδα που υπηρετούσε τον Παπανδρεϊσμό σχολιάζει (sic) «Κασόγκι… Στην ελληνική επικαιρότητα το όνομά του ανέτειλε το 1984 με την αφορμή της προμήθειας των σαράντα (40) MIRAGE 2000 από την DASSAULT, αυτή που χαρακτηρίσθηκε ως αγορά του αιώνα και εδραιώθηκε λόγω της φιλίας του με τον Ανδρέα Παπανδρέου και ιδιαίτερα με την σχέση του με την κ. Δήμητρα Λιάνη… Λένε ότι ήταν αυτός που δίδαξε στους Έλληνες ισχυρούς το KNOW-HOW των μιζών και των OFF-SHORE εταιρειών. Εκείνα τα χρόνια είχε αναγορευθεί σε εκλεκτό της νέας κοσμικής νομενκλατούρας της Αθήνας…». Επαναλαμβάνω, ίνα μη παρεξηγηθώ, ότι αυτά δεν τα γέννησε η φαντασιόπληκτη κεφαλή μου αλλά τα έγραψαν τα ΝΕΑ.
• Αφήνουμε λοιπόν τα MIRAGE του πρίγκηπα και ερχόμαστε στα F-16.
Κι αυτά δεν έρχονταν μόνα, χωρίς παρέα. Υπήρχε κι’ εδώ ενδιαφερόμενος αλλά όχι πρίγκηψ. Αλλά ας τον ονομάσω λομπίστα (πωλήτρια εταιρεία η GENERAL DYNAMICS από την οποία προέκυψε η σημερινή LOCKHEED – MARTIΝ). Ήταν ο Ελληνοαμερικανός Κ. Νίκος Μουρκογιάννης, μεγαλοστέλεχος της GD. Ανοίγοντας μια μικρή παρένθεση θ’ αναφέρω ότι οι αγορές μας πολεμικού υλικού από ΗΠΑ γίνονταν μέσω της Υπηρεσίας FMS (Foreign Military Sales: Ξένες στρατιωτικές πωλήσεις). Βάσει συμφωνίας οι Αμερικανοί όφειλαν να μας παρέξουν ένα χαμηλότοκο δάνειο, εφόσον το ζητούσαμε, και να υποχρεώνουν τις εταιρείες να μας κοστολογούν το υλικό ακριβώς, μέχρι σεντ, με τις ίδιες τιμές που το πουλάνε στις Αμερικανικές ΕΔ. Και το τηρούσαν! Πως προέκυψε λοιπόν η λαμογιά; Ότι οι Αμερικανοί επέμεναν να μην πουλήσουν τα 40 F-16 μέσω FMS ενώ ο Μουρκογιάννης, σε συνεννόηση με τους εγχώριους λεβέντες, απ’ ευθείας από την εταιρεία με τιμές αυξημένες. Γιατί; Ιδού ποιο ευτελές και τιποτένιο επιχείρημα πρόβαλαν: Αν η επίσημη Αμερικανική Κυβέρνηση μας έκανε εμπάργκο, τότε η Εταιρεία GENERAL DYNAMICS θα μπορούσε άνετα, να μας τροφοδοτεί. Και μόνο ως αστείο αυτό, ακούγεται τρελό. Δηλ. ν’ αποφασίζει ο Αμερικανός Πρόεδρος και η Αμερικανική Γερουσία να απαγορεύσει πώληση υλικών στην Ελλάδα και η εταιρεία να τους αψηφά και να πουλάει! Και για να χρυσώσουν το χάπι, Μουρκογιάννηδες και Co, είπαν ότι η GD θα μας δώσει πολλά, μα πάρα πολλά Αντισταθμιστικά Ωφέλη που θ’ απογειώσουν την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία*. (Τελικά δόθηκαν θεωρητικά αρκετά αλλά δεν υλοποιήθηκε ούτε το 5%). Γιατί επέμειναν οι ΗΠΑ να αγοράσουμε μέσω FMS; Διότι επιθυμούσαν σφόδρα να εισπραχθεί ένα μικρό, ελάχιστο ποσοστό της προμήθειας, από την υπηρεσία FMS στην οποία υπηρετούσαν και εμισθοδοτούντο βετεράνοι. Πλέον τούτου, αυτή ήταν και η πολιτική τους των πωλήσεων.
Για να συμπληρώσω το σκηνικό σας πληροφορώ ότι, έκτοτε, οκ. Μουρκογιάννης μπαινόβγαινε άνευ αναστολών στο «Παπανδρέϊκο», χαρακτηριζόμενος ως οικογενειακός φίλος. Αργότερα, το 2009, όταν ο Παπανδρεϊσμός, υπό την μορφή του αξεπέραστου Ηγέτη Γιωργάκη του επονομαζόμενου Καστελοριζιώτη, επανήλθε στην εξουσία, ο κ. Μουρκογιάννης, τιμής ένεκεν, διορίσθηκε Πρόεδρος της Λυρικής Σκηνής, λόγω των μουσικών του γνώσεων!
*Για να πάρετε μία ιδέα των ΑΩ των F-16 Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: υπήρχε ανάγκη εκσυγχρονισμού και μηχανοργάνωσης του ΝΙΜΙΤΣ. Είχαν συνταχθεί οι προδιαγραφές, έγινε ένας τυπικός διαγωνισμός που πρώτευσε μια αμερικανική εταιρία, ειδική στο θέμα, με χρηματικό κόστος Χ. Παράλληλα δόθηκε προσφορά από έναν εγχώριο οίκο, παντελώς άσχετο με το αντικείμενο κόστους 2Χ. Ο προσφέρων επιχειρηματίας ήταν ο κυβερνητικός φίλος, συγχωρεμένος πλέον και λίαν γνωστός Βλάσσης Καμπούρογλου ο οποίος και προτιμήθηκε. Άρχισε το έργο εισέπραξε πολύ χρήμα, το παράτησε στη μέση και απήλθε χωρίς κανείς να τον ενοχλήσει. Αν επισκεφτείτε σήμερα το ΝΙΜΙΤΣ ίσως σε κάποιο διάδρομο να συναντήσετε κατάλοιπα “του έργου”. ΖΗΤΩ το ΕΘΝΟΣ!
