Οι Πρέσπες και το “Μετέωρο βήμα” των κρίσεων Αρχηγών

Οι Πρέσπες δεν έχουν γίνει πρωτοσέλιδες τώρα, με τη συμφωνία που υπέγραψαν εκεί οι ΥΠΕΞ Ελλάδας και ΠΓΔΜ. Το 1991 είχαν ακουστεί σ΄ όλο τον κόσμο με την ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου, “Το Μετέωρο βήμα του Πελαργού”.

Αυτά τα δύο γεγονότα στις Πρέσπες, τι σχέση έχουν με τις κρίσεις Αρχηγών; Όπως όλα δείχνουν ζούμε το “Μετέωρο βήμα” για τις κρίσεις οι οποίες εξαρτώνται από το πότε θα τελειώσει η υπόθεση με τη συμφωνία των Πρεσπών.

ΚΥΣΕΑ για κρίσεις Αρχηγών δεν προβλέπεται όπως όλα δείχνουν, πριν κλείσει το θέμα της συμφωνίας των Πρεσπών. Πόσες ημέρες θα χρειαστούν γι΄ αυτό;

Η κυβέρνηση δεν φαίνεται να βιάζεται. Οι υπολογισμοί της δείχνουν ότι έχει 151 ψήφους ,ίσως και παραπάνω και γι΄ αυτό θεωρεί ότι έχει την άνεση να μην πιέσει τα υπόλοιπα κόμματα και να δώσει “όσο χρόνο θέλουν” όπως είπε ο πρωθυπουργός για να συζητηθεί το θέμα.

Το ερώτημα που από πολλούς τίθεται -ειδικά απόστρατους- είναι αν μπορούν κι αν πρέπει οι ΕΔ να μείνουν για πολλές ημέρες χωρίς αποφάσεις για την ηγεσία τους. Ότι μπορούν δεν συζητείται, γιατί οι ΕΔ έχουν τους μηχανισμούς να αντιμετωπίζουν τα πάντα. Αν πρέπει είναι το θέμα.

Το κλίμα αναμονής τροφοδοτεί το “βυζαντινό παρασκήνιο” ,τις φήμες, τα σενάρια και τις “υπόγειες διαμάχες” που συνήθως θα πρέπει να παραδεχτούμε αδικούν τους ικανούς. Γιατί οι πραγματικά ικανοί δεν ασχολούνται με το παρασκήνιο.

Η επιλογή να ληφθούν αποφάσεις μετά από τις Πρέσπες θα μπορούσε να αποδοθεί στο γεγονός ότι κανείς δεν μπορεί να προδικάσει τις πολιτικές εξελίξεις. Θεωρητικά και παρά τους κυβερνητικούς υπολογισμούς μπορεί η συμφωνία των Πρεσπών να μην πάρει τις 151 ψήφους και να οδηγηθούμε ακόμη και σε εκλογές. Θα πουν κάποιοι ότι είναι λογικό η κυβέρνηση να θέλει να αποφύγει την κατηγορία ότι προσπαθεί να κάνει τις δικές της επιλογές πριν από εκλογές. Επειδή τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα δεν μας έχουν συνηθίσει -ειδικά αυτή τη περίοδο- σε τέτοιες “αβρότητες”, συμπεραίνουμε ότι η επιλογή να πάνε έστω και κάποιες ημέρες πίσω οι κρίσεις έχουν μάλλον άλλο στόχο.

Ελπίζουμε ότι η παρουσία του Βαγγέλη Αποστολάκη στη θέση του ΥΕΘΑ θα οδηγήσει σε αποφάσεις ορθολογικές. Ο Αποστολάκης μπορεί να φορά πλέον κοστούμι και μάλιστα υπουργικό, αλλά είναι πάντα στρατιωτικός και “βάτραχος”. Συνεπώς δεν κάνει ποτέ “μετέωρα βήματα”…

Προς το παρόν από το περιβάλλον του εκπέμπεται μήνυμα απόρριψης όλων των σεναρίων που έχουν κυκλοφορήσει περί κρίσεων.