Οι φρεγάτες ακριβές αλλά οι παράτες και τα “σόου” δεν σταματούν! Για που ετοιμάζουν πάλι το Θ/Κ ΑΒΕΡΩΦ

“Από φρεγάτες γιοκ, αλλά από παράτες άλλο τίποτα”… Το θέμα του “παγώματος” του προγράμματος νέων φρεγάτων για το Πολεμικό Ναυτικό μόνο στο κόστος των 2,5 δις ευρώ δεν πρέπει να αποδίδεται. Μετά από τη δημοσιοποίηση του θέματος, πολλές πληροφορίες έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν. Μία απ΄ αυτές αναφέρει ότι η Διεύθυνση Εξοπλισμών του ΓΕΝ εδώ και τουλάχιστον τέσσερεις μήνες έχει πάρει “κατεύθυνση” να μην ασχολείται με το θέμα! Συμπτωματικά σ΄ αυτό το διάστημα αντιπροσωπείες των Αμερικανών έκαναν “πέρα δώθε” στο ΥΠΕΘΑ και στο ΓΕΝ. Ήταν στελέχη της Lockheed Martin που μετά από το μονοπώλιο στην ΠΑ φαίνεται ότι ενδιαφέρεται σφόδρα και για τα προγράμματα του ΠΝ.

Την ίδια ώρα μαθαίνουμε ότι υπάρχει “πυρετός προετοιμασιών” για τον εορτασμό της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας, όχι στη Σαλαμίνα όπως θα ‘πρεπε, αλλά στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Θα είναι φαντασμαγορικός εορτασμός, αφού σχεδιάζεται να ρυμουλκηθεί το Θ/Κ Γ.ΑΒΕΡΩΦ από το Τροκαντερό στη ΣΝΔ! Μαζί και η τριήρης! Το ΒΕΛΟΣ το ΄χουν ξεχάσει στη Θεσσαλονίκη…

To Θ/Κ ΑΒΕΡΩΦ έκανε το συμβολικό διάπλου του Αιγαίου κι έδεσε στη Θεσσαλονίκη μια φορά, αλλά δεν είναι ούτε εύκολο ,ούτε φθηνό το εγχείρημα για να γίνεται κάθε λίγο και λιγάκι. Επιπλέον υπάρχει πάντα και το ρίσκο.

Όλα αυτά είναι χρήματα που ασφαλώς δεν συγκρίνονται με το κόστος των νέων φρεγατών, αλλά δείχνουν τη νοοτροπία που επικρατεί. Το μόνο εμπόδιο που μπορεί να “χαλάσει” το σόου στη ΣΝΔ είναι ο κορωνοϊός, αν η κατάσταση σ΄ αυτό το θέμα επιδεινωθεί.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει προκύψει με τις νέες φρεγάτες δεν είναι το “πάγωμα του προγράμματος”. Το μεγαλύτερο θέμα είναι η αναξιοπιστία που εκπέμπει η Ελλάδα έναντι μιας χώρας, της Γαλλίας, η οποία αυτή τη στιγμή λόγω συγκυρίας βρίσκεται “στη δική μας πλευρά”. Και μάλλον είναι η μοναδική που μπορεί να προσφέρει κάτι ουσιαστικό εκτός από δηλώσεις. Την ίδια ώρα ακούμε και διαβάζουμε για πολλά και μεγάλα επιχειρηματικά σχέδια με το Ισραήλ, που προέκυψαν μετά από την επίσκεψη Μητσοτάκη. Δεν ακούμε όμως τίποτα για τη προσφορά κάποιας αμυντικής συμφωνίας, ανάλογης μ΄ αυτή που προτείνουν οι Γάλλοι. Αντιθέτως η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι “οι σχέσεις μας με το Ισραήλ είναι εξαιρετικές, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πολεμήσουν για εμάς”.

Το συμπέρασμα είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καμία σταθερή στρατηγική σε μια περίοδο που αυτό είναι το Α και το Ω. Ελπίζουμε ότι η τακτική του “βλέποντας και κάνοντας” δεν θα πληρωθεί ακριβά…