ΟΧΙ Γερμανών σε κυρώσεις κατά της Τουρκίας και το “σβήσιμο” των κόκκινων γραμμών της Αθήνας που προκαλεί υποψίες

Η Γερμανία λέει ξανά όχι σε κυρώσεις κατά της Τουρκίας! Αυτό μεταδίδουν οι Έλληνες ανταποκριτές από το Βερολίνο. ο Κώστας Συμεωνίδης της DW, μετέδωσε ότι οι Γερμανοί υποστηρίζουν ότι μπορεί μεν η προϋπόθεση για τον όποιο διάλογο είναι η αποφυγή προκλήσεων, αυτό δε σημαίνει ότι όταν αυτές προκύπτουν, θα πρέπει να υπάρχουν αυτόματα κυρώσεις κατά της Τουρκίας!

Η θέση της Γερμανίας δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει. Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι το γεγονός ότι στην Αθήνα ουδείς από την κυβέρνηση έχει αντιδράσει! Η κυβερνητική επιλογή να “ποντάρει τα πάντα” στο Βερολίνο δεν αποδεικνύεται απλά λανθασμένη, αλλά καταστροφική και άκρως επικίνδυνη για τα εθνικά συμφέροντα. Αυτό που προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση και προβληματισμό είναι η επιμονή της κυβέρνησης Μητσοτάκη σ΄ αυτή την επιλογή! Για να την υποστηρίξει “σβήνει” διαρκώς τις “κόκκινες γραμμές” της! Από το “θα χτυπήσουμε” και θα “κάψουμε και μετά θα ρωτήσουμε”, έχουμε φθάσει στις χθεσινοβραδινές δηλώσεις του υπουργού Επικρατείας Γιώργου Γεραπετρίτη, σύμφωνα με τις οποίες η “κόκκινη γραμμή” μας στα όσα γίνονται στο Καστελόριζο είναι πλέον τα 6 μίλια! Πάει η υφαλοκρηπίδα, πάνε τα 12 μίλια και αν το Oruc Reiw κάνει έρευνες στα 6,5 μίλια δεν υπάρχει θέμα.

Ο χάρτης από το marinetraffic δείχνει την κατάσταση στην περιοχή χθες το βράδυ. Από τη μία το γεωτρύπανο Kanuni και από την άλλη το Oruc Reis. Η Τουρκία πιέζει την Ελλάδα και δείχνει να περιφρονεί την Ευρώπη και τη προστάτιδα της Γερμανία. Λέμε δείχνει, γιατί νομίζουμε ότι ο καθένας έχει πλέον κάθε δικαίωμα να πιστεύει ότι όσα κάνει ο Ερντογάν έχουν την έγκριση της κυρίας Μέρκελ και των Αμερικανών. Ίσως θα πρέπει να εξετάσουμε το ενδεχόμενο ότι όλοι οι “σύμμαχοι” που θέλουν να επιβάλλουν στην περιοχή “ηρεμία’ θεωρούν ότι ο ευκολότερος τρόπος για να το κάνουν είναι να πιέσουν -μέσω της Τουρκίας- την Ελλάδα. Η ελληνική κυβέρνηση με τον τρόπο που διαχειρίζεται την κρίση από τον Ιούλιο δυστυχώς δίνει τέτοια δικαιώματα. Και στους “συμμάχους” αλλά και στο εσωτερικό της χώρας, όπου η κοινή γνώμη έχει αρχίσει να προβληματίζεται και να ανησυχεί σοβαρά.