Ο πιλότος που αυτομόλησε το 1949 για να μη σκοτώσει με ναπάλμ τον αδελφό του

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Την περίοδο 1948-49 ο εμφύλιος πόλεμος μαίνεται.
Στις πόλεις και τα βουνά της Μακεδονίας οι Ένοπλες Δυνάμεις και οι αντάρτες του Δημοκρατικού στρατού, δίνουν μάχες σώμα με σώμα, σε μια ανελέητη σύγκρουση που όλοι εύχονται να μην ζήσει ποτέ ξανά η χώρα!
Γίνονται αγριότητες ,καταστροφές, ερημώνονται χωριά, οικογένειες στρέφουν τα όπλα μεταξύ τους και η πατρίδα ματώνει…

Εκείνη την μαύρη εποχή, οι Ηνωμένες Πολιτείες ,( που έχουν θέσει σε εφαρμογή το «σχέδιο Μάρσαλ» εφοδιάζοντας τις Ε.Δ. με υλικό για να αποκρούσουν τον «κουμμουνιστικό κίνδυνο»), αποφασίζουν να δοκιμάσουν στην ρημαγμένη Ελλάδα ,ένα υπερσύγχρονο και εξελιγμένο όπλο που χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά στο τέλος του Πολέμου, το οποίο προκαλούσε φρικτούς θανάτους και τεράστιες καταστροφές.
Τις βόμβες ναπάλμ.

Ένα τρομακτικό όπλο που έχει συνδεθεί με το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων σε πολεμικές επιχειρήσεις, που κατασκευάστηκε σε εργαστήριο του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ ,από τον χημικό Λούις Φίσερ. …
Η χρήση των ναπάλμ προκαλεί απίστευτα υψηλά επίπεδα θερμότητας που φτάνουν μέχρι και τους 2760 °C.

Για το λόγο αυτό ,ακόμα και η παραμικρή επαφή με τα υλικά που εκρήγνυνται από τη βόμβα μπορούν να προκαλέσουν εγκαύματα δευτέρου βαθμού.
Σύμφωνα με γιατρούς της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Physicians for Social Responsibility», τα εγκαύματα αυτά είναι πολύ δύσκολο να θεραπευτούν. Εκτός από τα εγκαύματα η χρήση των ναπάλμ, μπορεί να προκαλέσει θάνατο και από ασφυξία….

Ο ΒΑΝ ΦΛΙΤ ΚΑΙ ΟΙ ΒΟΜΒΕΣ

Στις 24 Φεβρουαρίου 1948 ο στρατηγός Βαν Φλιτ έφθασε στην Ελλάδα για να εποπτεύσει την εφαρμογή του Δόγματος Τρούμαν.

Ένα χρόνο πριν, ο πρόεδρος Τρούμαν είχε εξαγγείλει το περίφημο «δόγμα», με το οποίο σηματοδοτήθηκε το πέρασμα της Ελλάδας από τη βρετανική στην αμερικανική σφαίρα επιρροής, που συνοδεύτηκε με τη ροή στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας προς την Αθήνα.

Ήταν επικεφαλής των  στρατιωτικών συμβούλων, οι οποίοι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην έκβαση του εμφυλίου πολέμου υπέρ των εθνικών δυνάμεων.

Η αποστολή, αποτελούμενη από τετρακόσιους πενήντα συνολικά αξιωματικούς, ήρθε επιφορτισμένη με το έργο της διαχείρισης της αμερικανικής βοήθειας και της εκπαίδευσης των αξιωματικών του ελληνικού στρατού.

Σε έκθεση του ο Βαν Φλιτ ανέφερε ότι έως τις 30 Σεπτεμβρίου του 1948 είχε δοθεί βοήθεια ύψους 260 εκατομμυρίων δολαρίων υπό την εξής μορφή:
6 κανονιοφόροι, 143 αεροπλάνα, 7.000 βόμβες, υγειονομικός εξοπλισμός, 10.142 οχήματα, 3.890 όλμοι και πυροβόλα, 97.000 μικρά όπλα, 43.399 ελαστικά, 3.956.629 βλήματα πυροβολικού και βλήματα όλμων, 280.462.392 σφαίρες, 1.450.000 στολές, 185.294.600 συσκευασίες ατομικής τροφής, 8.650 ημίονοι, 50.681 τόνοι ζωοτροφών, 26.364.610 γαλόνια βενζίνη και 4.279 ασύρματοι.

Ο Βαν Φλιτ διαχειρίστηκε και την αμερικανική στρατιωτική βοήθεια στη χώρα μας, συνολικού ύψους 304 εκατομμυρίων δολαρίων.
Ουσιαστικά, ήταν ο διοικητής του Εθνικού Στρατού!

Ο αριθμός των ανδρών της, όλων των κατηγοριών και των ειδικοτήτων, κυμαινόταν γύρω στις 150.000.
H κυβερνητική παράταξη διέθετε σε αφθονία πεδινό και ορεινό πυροβολικό, όλμους, άρματα μάχης και τεθωρακισμένα, και πάνω απ’ όλα Αεροπορία, εκατό περίπου αεροπλάνα, μεταξύ των οποίων, εκτός από τα Spitfire, υπήρχαν και βομβαρδιστικά καθέτου εφορμήσεως Helldiver.
Με την καθοδήγηση των Αμερικανών η αεροπορία χρησιμοποίησε τις βόμβες ναπάλμ, οι οποίες συνέτειναν αποφασιστικά στην έκβαση της αναμέτρησης υπέρ των κυβερνητικών δυνάμεων.

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

Το αίμα στο ορεινό ανάγλυφο Γράμμου – Βιτσίου κυλάει ποτάμι.
Σκυμμένος πάνω στο μεγάλο οβάλ τραπέζι του στρατιωτικού αρχηγείου στην Καστοριά, ο Αμερικανός στρατηγός Τζέιμς βαν Φλιτ μελετά με προσοχή τους απλωμένους χάρτες των βουνοπλαγιών όπου μαίνονται φονικές μάχες μεταξύ των δυνάμεων του «Εθνικού Στρατού» και του «Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας».

Ψυχρός και απότομος, στρέφεται στους παριστάμενους Έλληνες αξιωματικούς και λέει σε ύφος που δεν σηκώνει αντιρρήσεις:

«Σας έχουμε δώσει όπλα και εφόδια, αλλά οι συμμορίτες εξακολουθούν να υπάρχουν και να πολεμούν.

Σας φέραμε τώρα μπαζούκας και βόμβες ναπάλμ.
Επιτέλους, ξεμπερδέψτε μ’ αυτούς…».

Οι βομβαρδισμοί και ιδιαίτερα οι πυρκαγιές που προκάλεσαν οι βόμβες ΝΑΠΑΛΜ και οι διαδοχικές επιθέσεις του πεζικού της 52ης ταξιαρχίας, που ακολούθησαν ευθύς αμέσως, δημιούργησαν σκηνικό κόλασης!

Δεκαοκτώ ΣΠΙΤΦΑΪΡ έριχναν ρουκέτες και βόμβες ΝΑΠΑΛΜ στο ύψωμα ενώ άλλα τέσσερα κάλυπταν από κοντά, τις επιθέσεις του πεζικού.
Πόνος και θάνατος παντού…

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΕΡΟΠΟΡΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΤΟΥ

Κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων και των ρίψεων ναπάλμ, κάποιοι χειριστές της Βασιλικής (τότε) Αεροπορίας, αρνήθηκαν να πάρουν μέρος σε αυτές τις αποστολές.
Ένας από αυτούς, προκειμένου να μην γίνει αδελφοκτόνος, αυτομόλησε!
Πρόκειται για τον Ιωάννη Καλτσά υπηρετούσε το 1949 ως πιλότος στην Πολεμική Αεροπορία με το βαθμό του Υποσμηναγού.

Ο αδελφός του είχε περάσει στις τάξεις του Δημοκρατικού στρατού.

Στην μάχη του Γράμμου και του Βίτσι προς το τέλος των μαχών, το καλοκαίρι του 1949, ο πιλότος πήρε διαταγή να βομβαρδίσει με βόμβες “ναπάλμ” τις οχυρώσεις των μαχητών του Δ.Σ στο Γράμμο.

Στις γραμμές του και στα τμήματα του Γράμμου, βρισκόταν ο αδελφός του.
Ο Ιωάννης Καλτσάς ανέβηκε στο μαχητικό αεροπλάνο του, αμερικανικής κατασκευής και προελεύσεως, χωρίς να πει κουβέντα.
Όταν έφτασε στο σημείο που έπρεπε να αδειάσει τις “ναπάλμ”, το φορτίο θανάτου που κουβαλούσε κάτω από φτερά του, η συνείδηση του δεν του επέτρεψε να το κάνει.
Μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου πήρε την απόφαση του.
Να μην βομβαρδίσει τον αδελφό του, αλλά και πίσω δεν μπορούσε να γυρίσει, γιατί τον περίμενε το εκτελεστικό απόσπασμα.
Τα σύνορα ήταν κοντά, πολύ κοντά από εκεί που τον διέταξαν να σκορπίσει τον θάνατο.

Έστριψε το αεροπλάνο και προσγειώθηκε σε αλβανικό έδαφος.
Μια μεγάλη περιπέτεια, που κράτησε πάνω από 30 χρόνια, μόλις άρχιζε.
Το περιστατικό κρατήθηκε μυστικό στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Δεν ήταν δυνατόν να διαρρεύσει ότι ένας πιλότος του κυβερνητικού στρατού με ένα μαχητικό αεροπλάνο, τελευταίου τύπου, από αυτά της αμερικανικής βοήθειας, “αυτομόλησε” και βρίσκεται στην Αλβανία.

Ο Καλτσας έζησε πολιτικός πρόσφυγας στην Πολωνία απ΄ όπου και επέστρεψε στην Ελλάδα μετά από πολλά χρόνια….