Ο μεγαλύτερος κίνδυνος στα ελληνοτουρκικά βρίσκεται εντός της χώρας!
Η πολιτική επικαιρότητα των τελευταίων ημερών και η χθεσινοβραδινή συζήτηση για τον προϋπολογισμό στη Βουλή επιβεβαιώνουν όσους εκτιμούν ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζουμε στα εθνικά μας θέματα και ειδικά στα ελληνοτουρκικά βρίσκεται εντός της χώρας! Το κλίμα πόλωσης για το οποίο υπεύθυνα είναι τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας είναι ότι χειρότερο για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας. Ο κίνδυνος να αποδειχτεί για μια ακόμη φορά ότι δεν μαθαίνουμε τίποτα από τα παθήματα μας είναι πολύ μεγάλος.
Σ΄ όλες τις μεγάλες κρίσεις που έχουμε ζήσει με την Τουρκία από το 1974 ακόμη και στις οποίες πάθαμε ζημιά, υπήρχε ένα κοινό στοιχείο: στην Αθήνα επικρατούσε κλίμα πολιτικής οξύτητας και αστάθειας. Τελευταίο παράδειγμα η κρίση των Ιμίων το 1996, την οποία η τότε κυβέρνηση διαχειρίστηκε με όρους…εσωκομματικών ισορροπιών και φόβων. Οι Τούρκοι επιλέγουν πάντα τέτοιες συγκυρίες για να “χτυπήσουν”. Από την άλλη θα πρέπει να θυμηθούμε ότι τη μοναδική κρίση που αξιοπρεπώς αντιμετωπίσαμε, εκείνη του Μαρτίου του 1987, την αντιμετωπίσαμε έχοντας μια σταθερή κυβέρνηση η οποία πήρε αποφάσεις γρήγορα και κινήθηκε ακόμη γρηγορότερα.
Σήμερα η κατάσταση στην καθημερινή πολιτική επικαιρότητα είναι τραγική! Οι κατηγορίες που εκτοξεύονται μεταξύ των δύο κομμάτων εξουσίας είναι απίστευτες και η εικόνα της Βουλής χθες βράδι τραγική. Η κυβέρνηση είναι προφανές ότι λειτουργεί με “τακτικισμούς” και στρατηγικές που έχουν να κάνουν με το πότε θα γίνουν οι εκλογές και η αξιωματική αντιπολίτευση ακολουθεί με μεγάλη προθυμία, έξαλλη και αναστατωμένη.
Θα μπορούσαμε να καταλάβουμε αυτή την άγρια κομματική αντιπαράθεση στην οποία το θέμα συζήτησης είναι ποιο κόμμα…καταδικάζει περισσότερο και καλύτερα την τρομοκρατία (!!!) ,αν στο μεταξύ είχαν υπάρξει συζητήσεις, συνεννοήσεις και συμφωνίες για το πως το πολιτικό-κομματικό σύστημα της χώρας θα αντιμετωπίσει την όποια επιθετική κίνηση της Τουρκίας. Δυστυχώς δεν έχει υπάρξει τίποτα απ΄ όλα αυτά και ακόμη χειρότερα δεν φαίνεται να υπάρχει και καμία απολύτως διάθεση για να γίνει οποιαδήποτε προσπάθεια συνεννόησης.
Έχουμε ξαναγράψει ότι αν κάτι προκύψει στα ελληνοτουρκικά, δεν θα υπάρχει χρόνος για να …συζητήσουμε πως θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Η διαδικασίες αντιμετώπισης οποιασδήποτε πρόκλησης ή επιθετικής κίνησης θα πρέπει να είναι αυτοματοποιημένες! Δεν θα υπάρξει η πολυτέλεια για …φροντιστήρια περί “κανόνων εμπλοκής” όπως το 1996! Για να υπάρξει όμως ακαριαία αντίδραση που θα στείλει και το ανάλογο μήνυμα στους απέναντι απαιτείται να υπάρχει από πριν η συμφωνία για την δημιουργία ενός “ατσάλινου” εθνικού μετώπου. Αυτονόητα θα πείτε όλα αυτά! Είναι όμως αυτονόητα; Παρακολουθώντας τη χθεσινοβραδινή συζήτηση στη Βουλή δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι ότι είναι έτσι. Νομίζουμε ότι ακόμη και τα εθνικά θέματα μπορούν να μπουν άνετα στην ατζέντα της κομματικής αντιπαράθεσης με το κάθε κόμμα να ευελπιστεί ότι θα κερδίσει “πόντους” ακόμη και από μια πιθανή ελληνοτουρκική κρίση.
