Ο Ερντογάν σχοινοβατεί μεταξύ Δύσης και Ρωσίας

Της ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ

Η συνάντηση Τραμπ-Ερντογάν όπως ήταν φυσικό προσέλκυσε τα φώτα της δημοσιότητας παγκοσμίως. Χύθηκε πολύ μελάνι για το τι συζήτησαν και τι αποφάσισαν οι δυο αλλοπρόσαλλοι ηγέτες.

Ασφαλώς ο Τραμπ επιχείρησε να κάνει ένα εξαιρετικό show στο Λευκό Οίκο για να στρέψει το ενδιαφέρον των ψηφοφόρων του από τις οθόνες, όπου μετέδιδαν ζωντανά τις διεργασίες που γίνονται με σκοπό την καθαίρεση του, για το σκάνδαλο της Ουκρανίας, οι  οποίες συμπτωματικά ξεκίνησαν στις 13 Νοεμβρίου, ημέρα επίσκεψης του Ερντογάν στο Οβάλ Γραφείο.

Κανείς δεν γνωρίζει το περιεχόμενο της κατ΄ ιδίαν συνάντησης  των δυο ηγετών , ούτε αν συμφώνησαν σε κάτι από τα θέματα που συζήτησαν. Όπως είναι γνωστό ο Ερντογάν δεν συνηθίζει να χρησιμοποιεί διπλωμάτες για να κάνουν διερμηνεία ή να κρατούν πρακτικά των συνομιλιών του. Επιλέγει συνήθως τον γαμπρό του ή κάποιον πολύ έμπιστο του. Έτσι, οι ιστορικοί του μέλλοντος θα μπορέσουν να πληροφορηθούν για το τι διημείφθη μεταξύ των δυο ανδρών, όταν παρέλθει ο χρόνος και οι Αμερικανοί άρουν το απόρρητο αυτών των συνομιλιών. Μέχρι τότε ποιος ζει και ποιος πεθαίνει.

Πρωτοφανείς και πρωτόγνωρες οι φιλοφρονήσεις που έκανε ένας πλανητάρχης σε έναν Πρόεδρο τόσο κατά την συνάντηση τους όσο και κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης Τύπου. Έφτασε στο σημείο μάλιστα  να πει ότι ο Ερντογάν θα δεχθεί ερωτήσεις μόνο από φιλοκυβερνητικό δημοσιογράφο, προσβάλλοντας την ανεξαρτησία την ελευθερία του Τύπου και υποβιβάζοντας το έργο των “ελεγκτών” της εξουσίας . Δικαίως η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung  παρομοίασε τον Τραμπ με “σκυλάκι που κουνάει την ουρά του” μπροστά στον Ερντογάν.

Από όσα έγιναν γνωστά μέχρι στιγμής φαίνεται ότι δεν υπήρξε κανένα αποτέλεσμα από τη συνάντηση. Η κατάσταση αυτή ευνοεί τον Ερντογάν, γιατί στην πραγματικότητα δεν θέλει να κάνει καμία επιλογή ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Για τη διαιώνιση της εξουσίας του και το συμφέρον της πατρίδας πιστεύει ότι πρέπει να διατηρεί δεσμούς με τις δυο χώρες και να τους αξιοποιεί ανάλογα με τις ανάγκες του. Όποτε τον συμφέρει είναι με το ΝΑΤΟ και όποτε δεν τον συμφέρει είναι με τους άλλους.  Αυτό το παιχνίδι συνεχίζεται εδώ και δέκα χρόνια.

Η σύγκρουση μεταξύ Δύσης και Ρωσίας διευκολύνει τον Ερντογάν να διατηρεί μια πολιτική ισορροπία ανάμεσα στις δυο πλευρές. Όλοι είναι αντίπαλοι και όλοι εν δυνάμει εταίροι. Δεν υπάρχει καμία συμμαχία που να στηρίζεται σε αξίες και σε μακρόπνοες αποφάσεις. Όλα επιτυγχάνονται με σκληρά παζάρια μιας και τα κράτη μετατράπηκαν σε επιχειρήσεις και οι πολίτες σε πελάτες.

Ο Ερντογάν διαβάζει σωστά, καταλαβαίνει τον Τράμπ και γι αυτό μπορεί και τον χειρίζεται . Οι αντιλήψεις, οι χαρακτήρες, τα πιστεύω των δυο ανδρών ομοιάζουν και γι αυτό ταιριάζουν. Δεν ισχύουν όμως τα ίδια με τον Πούτιν. Ο καθηγητής Omer Taspinar ( επικεφαλής τουρκικών θεμάτων του Brooking Institute και καθηγητής στρατηγικής εθνικής ασφάλειας του National Defense University ) σε συνέντευξη του στο Medyascope υποστήριξε ότι ο Ρώσος Πρόεδρος έχει πολλούς φακέλους στην κατοχή του που μπορεί να φέρουν σε δύσκολη θέση τον Ερντογάν.  Υπάρχουν βρώμικοι φάκελοι διαφθοράς αλλά και αποκαλυπτικοί για το Πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου.
Τελικά, ο ένας και μοναδικός ηγέτης της Τουρκίας που διαμένει σε  σαράι τέσσερις φορές μεγαλύτερο από το  Λευκό Οίκο, κατάφερε να μετατρέψει, όπως γράφει στην εφημερίδα New Yorker ο Robin Wright, την ενενηντάχρονη συμμαχία με τις ΗΠΑ, σε συμμαχία μόνο κατ΄ όνομα.

Το show στο Οβάλ Γραφείο πρόσφερε στην Άγκυρα χρόνο μιας πνοής και όχι μεγαλύτερο, γιατί ο Τραμπ δεν είναι πια σε θέσει να φρενάρει τις κυρώσεις που έρχονται σαν χιονοστιβάδα.