Ο Επίτιμος Α/ΓΕΣ Κ. Ζιαζιάς γράφει για τη θητεία και τη “μικροπολιτική της εκμετάλλευση”
Γράφει ο
ΕΠΙΤΙΜΟΣ Α/ΓΕΣ
Στρατηγός ΚΩΝ.ΖΙΑΖΙΑΣ
Το άρθρο 4 παρ. 6 του Συντάγματος ορίζει ότι «Κάθε Έλληνας,που μπορεί να φέρει όπλα, είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας, σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων». Σήμερα ο χρόνος της θητείας καθορίζεται με απόφαση του Υπουργού Εθνικής Άμυνας.
Ιστορικά οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις βασίζονται στη στράτευση των αρρένων πολιτών για την εθνική άμυνα της χώρας και αυτό δεν προβλέπεται να αλλάξει στο ορατό μέλλον τόσο λόγω οικονομικών και δημογραφικών περιορισμών, όσο και διότι αυτό προϋποθέτει η ιδιότητα του πολίτη σε ένα δημοκρατικό καθεστώς όταν υπάρχει αίσθηση εξωτερικής απειλής.
Τα τελευταία χρόνια φθάσαμε, ύστερα από κατά διαστήματα μειώσεις, σε θητεία ΕΝΝΕΑ ΜΗΝΩΝ και υπήρχε προϊδεασμός και για εξάμηνη, χωρίς ΠΟΤΕ να ληφθούν υπόψη οι αντιρρήσεις των ηγεσιών των ΕΝΟΠΛΩΝ Δυνάμεων, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι απειλές κατά της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι επιχειρησιακές ανάγκες σε προσωπικό των ΕΝΟΠΛΩΝ Δυνάμεων και κυρίως του Στρατού Ξηράς. H μακρά περίοδος ειρήνης και ένα διάχυτο κλίμα κατευνασμού, «ήσσονος προσπαθείας», που ταλανίζει και άλλους τομείς σ’ αυτή τη χώρα, συνεπικουρούμενο και από την ψηφοθηρική τάση των πολιτικών κομμάτων, υπαγόρευσαν στο παρελθόν αλλεπάλληλες μειώσεις στον χρόνο θητείας.
Στον Κλάδο του Στρατού Ξηράς, από τις 22 Ιουνίου 2009 , η πλήρης θητεία διαμορφώθηκε στους 9 μήνες, δημιουργώντας σοβαρότατα επιχειρησιακά και λειτουργικά προβλήματα στις ΕΝΟΠΛΕΣ Δυνάμεις και κυρίως στον Στρατό Ξηράς, όπου κατατάσσεται ο μεγαλύτερος αριθμός εφέδρων οπλιτών .
Είναι γεγονός ότι από την μείωση της θητείας προκλήθηκαν επιχειρησιακά, λειτουργικά και διοικητικά προβλήματα, με σημαντικότερο αυτό της επάνδρωσης, το οποίο επηρεάζει την εκπλήρωση της αποστολής των ΕΝΟΠΛΩΝ Δυνάμεων, ακόμη και την εκπλήρωση στοιχειωδών λειτουργιών του στρατεύματος. Για γνωστούς λόγους και κυρίως λόγω υπεραπασχόλησης του ελλειμματικού στρατεύσιμου προσωπικού σε εργασίες εκτός της στρατιωτικής εκπαίδευσης (φρουρά, αγγαρεία, συντήρηση, μεταναστευτικό κ.λ.π.), οι εκπαιδευτικές σειρές λαμβάνουν μειωμένη εκπαίδευση, ενώ δεν λαμβάνουν πλέον εκπαίδευση ορισμένων κύριων ειδικοτήτων.
Η μειωμένη επάνδρωση και η εξ αυτής μείωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης δεν αφορά μόνο την εκπαίδευση των εφέδρων οπλιτών αλλά αφορά και την επιχειρησιακή εκπαίδευση των Στελεχών του Στρατού μας, όπως των διοικητών όλων των κλιμακίων και των επιτελεί ων. ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να δούμε αν και πόσο χρήσιμη είναι η εμπειρία που αποκτά λοχαγός- υπολοχαγός από την διοίκηση λόχου των 20 – 30 ανδρών, που σε περίπτωση πολέμου θα κληθεί να διοικήσει (σίγουρα για πρώτη φορά) λόχο 120 ανδρών, ή ποιο πραγματικό περιεχόμενο έχει η εμπειρία από χρόνο διοίκησης τάγματος ενός αξιωματικού που σε καιρό ειρήνης διοικεί τάγμα των 60-70 ανδρών, αντί ενός κανονικού τάγματος με αριθμητική δύναμη 600 ανδρών.
Η μείωση της ΘΗΤΕΙΑΣ και η μη επαρκή εκπαίδευση των στρατευσίμων οπλιτών είχε ως αποτέλεσμα να μην έχουμε επαρκώς εκπαιδευμένη εφεδρεία, στην οποία στηρίζεται η εν πολεμώ επάνδρωση των Σχηματισμών μας.
Η επαρκής επάνδρωση, τόσο άμεσα όσο και σε βάθος χρόνου, μαζί με το απόλυτο ζητούμενο της σοβαρής εκπαίδευσης στελεχών και στρατεύσιμου προσωπικού και «εξαγωγής» εκπαιδευμένης εφεδρείας, μπορούν να ικανοποιηθούν ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΘΗΤΕΙΑΣ. ΟΙ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ ΚΑΙ ΑΡΧΗΓΟΙ ΤΩΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΕΩΝ, ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΥΠΕΘΑ, ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ, ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΥΞΗΣΗΣ ΤΗΣ ΘΗΤΕΙΑΣ, ΠΟΥ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΖΗΤΟΥΝ ΟΙ ΗΓΕΣΙΕΣ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΛΑΔΩΝ, ΑΛΛΑ ΣΤΑ «ΣΚΑΛΙΑ» ΤΟΥ ΥΠΕΘΑ ΞΕΧΝΟΥΝ ΤΙΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ……….ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΥΠΕΡΕΚΤΙΜΟΥΝ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ, ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΒΑΖΟΥΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟ ΑΤΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ. ΚΥΡΙΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΑΥΞΗΣΗΣ ΤΗΣ ΘΗΤΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΚΟΛΑΚΕΥΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΝΕΟΛΑΙΕΣ .
Όταν μία απόφαση για την αύξηση της θητείας τίθεται σοβαρά, με αποφασιστικότητα, ενημερώνεται ο λαός, ενημερώνεται η νεολαία για την αναγκαιότητα και διευκρινίζεται κατηγορηματικά ότι εξαιρέσεις και υπεκφυγές δεν πρόκειται να γίνουν ανεκτές, δεν υπάρχει πολύς χώρος για αντιρρήσεις. Η αύξηση του χρόνου της θητείας είναι ένα από τα κεντρικά «εργαλεία»για την ενίσχυση του αμυντικού μηχανισμού και της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας.
Είναι κοινώς αποδεκτό πως η χώρα μας αντιμετωπίζει απειλή συμβατικού χαρακτήρα ,με στοιχεία πολέμου υψηλής έντασης από τη Τουρκία. Η τελευταία χρονική περίοδος σημαδεύτηκε από επιχειρήσεις υβριδικού πολέμου και ασύμμετρων απειλών στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα της χώρας μας, οι οποίες κινητοποίησαν μεγάλο μέρος χερσαίων και ναυτικών δυνάμεων των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Τα γεγονότα στον Έβρο, στην περιοχή ευθύνης του Δ’ Σώματος Στρατού, κατέδειξαν έντονα το ζήτημα της έλλειψης προσωπικού επάνδρωσης των επιχειρησιακών μονάδων, η οποία διορθώθηκε προσωρινά με την μεταφορά προσωπικού από μονάδες του εσωτερικού της χώρας. Γεγονός που δεν θα ήταν εφικτό σε περίπτωση μιας συμβατικής κρίσης. Η θητεία των εννέα μηνών είναι πλήρως ανεπαρκής καθότι εκτός από ποσοτική έλλειψη χρόνου υφίστανται και ποιοτική ένταση της επιχειρησιακής εκπαίδευσης.
Η Ακαδημία Αθηνών, σε μελέτη της με τίτλο «Δημογραφία και Άμυνα», παίρνει θέση στο θέμα της διάρκειας της θητείας. Το κριτήριο γι’ αυτήν, πολύ ορθά, είναι ο χρόνος που απαιτείται, ώστε ένας νέος με παντελή άγνοια των στρατιωτικών πραγμάτων, να καταστεί ικανός μαχητής και απολυόμενος, να ενταχθεί στην εφεδρεία, για την περίπτωση που η πατρίδα τον χρειασθεί σε ώρα ανάγκης. Αυτός ο χρόνος, υπολογίζοντας τις απαιτήσεις σε εκπαίδευση -σημειώνει η μελέτη – δεν μπορεί να είναι μικρότερος των 16 μηνών .
H άποψη ότι ο σημερινός νέος αφομοιώνει ταχύτερα τα διδασκόμενα και δεν απαιτείται μακρά θητεία, δεν είναι ορθή, διότι τείνουμε να παραβλέπουμε το είδος της στρατιωτικής εκπαίδευσης, που δεν περιορίζεται στην απόκτηση κάποιων γνώσεων και μόνο, αλλά συμπληρώνεται με την εξάσκηση, σωματική και ψυχική, την προσαρμογή και συνεργασία μέσα σε ένα σύνολο, την αυτενέργεια κάτω από ορισμένες συνθήκες, την πειθαρχία και τον αυτοέλεγχο. O απρόθυμος πολίτης πρέπει να μετατραπεί σε πρόθυμο για θυσίες μαχητή, στο όνομα της πατρίδος που καλείται να υπηρετήσει, να ασφαλίσει. H στρατιωτική εκπαίδευση δεν είναι μόνο μάθηση, αλλά κυρίως βίωση και αυτή η τελευταία είναι που στρατιωτικοποιεί τον νέο, τον έφεδρο οπλίτη.
Στη Χώρα μας βέβαια από χρόνια τώρα, υφίσταται ελαστική «κουλτούρα» ΘΗΤΕΙΑΣ με ευθύνη της πολιτείας αλλά και των ΕΝΟΠΛΩΝ Δυνάμεων, η οποία θητεία χαρακτηρίζεται… βάρος της κοινωνίας… χαμένος χρόνος… τροχοπέδη για τους νέους… αναχρονιστικός θεσμός που πρέπει να καταργηθεί. Να ανατεθεί η άμυνα στους επαγγελματίες (επαγγελματικός στρατός) και να αποσυνδεθεί από τον λαό. Όμως θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο επαγγελματικός στρατός έχει υψηλό κόστος και στη δική μας περίπτωση μπορεί να υπάρξει σε μικρό ποσοστό και μόνο για την κάλυψη αναγκών σε εξειδικευμένο προσωπικό για τα πολεμικά μέσα υψηλής τεχνολογίας. H αποσύνδεση της άμυνας από τη λαϊκή βάση της και η μετατόπιση της ευθύνης στον επαγγελματικό στρατό δεν ανταποκρίνεται στο αμυντικό πρόβλημα μας, αλλά ούτε στο πατριωτικό συναίσθημα του ΕΛΛΗΝΑ , ούτε στην συνταγματική υποχρέωση του ΕΛΛΗΝΑ να υπερασπίσει την ΠΑΤΡΙΔΑ .
Είναι προφανές, ότι η εθνική άμυνα είναι ευθέως ανάλογη με την ποιότητα της παιδείας και της εκπαίδευσης που παρέχεται στους νέους μας. Η παιδεία είναι μια σοβαρή εθνική υπόθεση με την οποία γαλουχούνται οι νέοι στα νάματα των ακατάλυτων και διαχρονικών αξιών του έθνους, γεγονός που τους καθιστά υπευθύνους και ικανούς πολίτες για να επιτελέσουν το εθνικό τους χρέος όταν απαιτηθεί. Έτσι θα δημιουργηθεί και πάλι «εθνική κουλτούρα» ΘΗΤΕΙΑΣ, η οποία θα πρέπει να παραμένει υπόθεση όλου του λαού . Οι Έλληνες είναι ταυτισμένοι με τον Στρατό, απόρροια της θητείας τους και εκτός μιας μικρής μειοψηφίας, είναι υπερήφανοι γι’ αυτό.
Σήμερα βλέπουμε η Γαλλία σχεδιάζει να επαναφέρει την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία. Ο Macron δήλωσε ότι οι Γάλλοι πολίτες επιθυμούν μια «άμεση στρατιωτική εμπειρία ζωής».
Στην Ελβετία, η στρατιωτική θητεία είναι υποχρεωτική για τους άνδρες ηλικίας 18-34 ετών. Η βασική στρατιωτική εκπαίδευση διαρκεί 21 εβδομάδες, και στη συνέχεια γίνεται πρόσθετη εκπαίδευση ετησίως. Για τις γυναίκες η στρατιωτική θητεία δεν είναι υποχρεωτική αλλά μπορούν να καταταγούν και να υπηρετήσουν.
Όσον αφορά την Τουρκία, η οποία διαθέτει το δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ ( 510.600) μετά τις ΗΠΑ, η υποχρεωτική θητεία σήμερα είναι 15 μήνες. Ο ανδρικός πληθυσμός της χώρας οφείλει να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία μεταξύ των ηλικιών 19 – 40 χρονών
Στο Ισραήλ, η θητεία είναι υποχρεωτική για άνδρες και γυναίκες. Για τους άνδρες διαρκεί τρία χρόνια, ενώ για τις γυναίκες η νομοθεσία προβλέπει δύο έτη στρατιωτικής θητείας. Αυτή η υποχρέωση ισχύει για όλους τους Ισραηλινούς πολίτες εντός και εκτός της χώρας.
Εάν η κυβέρνηση θέλει να μείνει στην Ιστορία ότι ενίσχυσε την Εθνική Άμυνα, ότι προσέφερε εθνικό έργο, οφείλει :
• Να αυξήσει άμεσα τη θητεία στους 14 μήνες για τον Στρατό Ξηράς, να τη βελτιώσει ποιοτικώς με εντατική εκπαίδευση και τέλος να αξιοποιήσει τη μεγάλη δεξαμενή εφέδρων σε όλη την επικράτεια.
• Να εξετάσει την υποχρεωτική στράτευση των γυναικών, οι οποίες ήδη υπηρετούν ως μόνιμα στελέχη στις ΕΝΟΠΛΕΣ Δυνάμεις και χειρίζονται βαριά και πολύπλοκα οπλικά συστήματα.
• Να εξετάσει την στράτευση των νέων αμέσως μετά το τέλος του Λυκείου και την διεξαγωγή των Πανελληνίων Κατακτήριων Εξετάσεων στα Ανώτατα και Ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα .
• Να εξετάσει την οργάνωση των Εθελοντών Εφέδρων, που κάθε Σαββατοκύριακο εκπαιδεύονται σκληρά στα βουνά και τα πεδία ασκήσεων της Χώρας και θα ενισχύσουν μαζί με την Εφεδρεία τον Στρατό μας.
Όλοι πρέπει να αντιληφθούν ότι ο Στρατός μας δεν είναι ένας τυπικός νατοϊκός στρατός, που μάχεται τρομοκράτες, αλλά αντιμετωπίζει μια απειλή συμβατικής φύσης. Επίσης, δεν δύναται να είναι πλήρως επαγγελματικός για οικονομικούς, επιχειρησιακούς και εθνικούς λόγους.
Οι ΕΝΟΠΛΕΣ Δυνάμεις συνιστούν την τελευταία «γραμμή άμυνας» του ΕΘΝΟΥΣ και της Κοινωνίας. ΤΙΠΟΤΕ δε μπορεί να λειτουργήσει αν δεν υπάρχει ασφάλεια και Ειρήνη, η οποία βεβαίως δεν εξασφαλίζεται με συνθήματα και ιδεοληψίες, αλλά μόνο με επιτυχημένη στρατηγική αξιόπιστης αποτροπής, την οποία μόνο αποτελεσματικές ΕΝΟΠΛΕΣ Δυνάμεις μπορούν να εγγυηθούν .
