Ο «Έλληνας Θεός» που σχεδίασε για τους Άγγλους πολεμικό υλικό αλλά και το MINI COOPER

Ήταν γνωστός με το προσωνύμιο «Έλληνας Θεός» ανάμεσα στους συναδέλφους του –αυτούς τουλάχιστον που δεν τον μισούσαν θανάσιμα!

Ο σερ Άλεκ (Αλέξανδρος Αρνόλδος Κωνσταντίνος) Ισηγόνης (18 Νοεμβρίου 1906 – 2 Οκτωβρίου 1988) ήταν Έλληνας σχεδιαστής αυτοκινήτων. 

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Η πιο γνωστή δημιουργία του είναι το θρυλικό και ανεπανάληπτο Mini του 1959.

Η ζωή του ήταν μια περιπέτεια.

Ο χαρακτήρας του δύσκολος!

Εγωιστής και σνομπ…

Ήταν όμως ένας χαρισματικός και απίστευτα δημιουργικός με πρωτοποριακές ιδέες και λύσεις.

Παρέμεινε πάντα ένας αδιόρθωτος ατομικιστής.

 Το απόφθεγμά του «Η καμήλα είναι ένα άλογο που το σχεδίασε μια επιτροπή» είναι από τα αγαπημένα του.

 Όπως και ένα άλλο 

«Ειδικός είναι κάποιος που σου εξηγεί πως δεν θα καταφέρεις να κάνεις κάτι».

 Σε όλη του την ζωή απεχθανόταν τις συμβάσεις και κυρίως τις επεμβάσεις και δεν δεχόταν συμβουλές από κανέναν πιστεύοντας πάντα ότι αυτό που σχεδίαζε ήταν το καλύτερο για όλους. 

Χαρακτήρες τέτοιου είδους γίνονται ο πιο σταθεροί θαμώνες στον πάγκο του μπαρ της γειτονιάς τους.

Στην διάρκεια του πολέμου  πρόσφερε τις υπηρεσίες του στην Μεγάλη Βρετανία, με αποτέλεσμα αρκετές από τις μηχανικές επινοήσεις του Ισιγόνη κυρίως σε οχήματα κάθε τύπου, να χρησιμοποιηθούν από τον Στρατό, την Αεροπορία και το Ναυτικό.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΜΥΡΝΗ ΣΤΗΝ ΜΑΛΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ

Ο Αλέξανδρος Ισηγόνης γεννήθηκε στη Σμύρνη.

 Ο πατέρας του, Κωνσταντίνος Ισηγόνης, και ο παππούς του ήταν Έλληνες μηχανικοί, ενώ η μητέρα του ήταν από τη Βαυαρία.

 Η οικογένεια του κατείχε ένα εργοστάσιο παραγωγής λεβήτων. 

Ο Αλέξανδρος δεν είχε δει αυτοκίνητο μέχρι την ηλικία των 12 ετών.

Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, κατά την πολυτάραχη περίοδο που η Τουρκία αποκτούσε τη σύγχρονη μορφή της, η οικογένειά του αναγκάστηκε να καταφύγει στη Μάλτα το 1922, και ο πατέρας του πέθανε στο νησί.

 Τότε η μητέρα του τον πήγε στην Αγγλία, όπου δύο χρόνια αργότερα κατάφερε να αγοράσει το πρώτο του αυτοκίνητο, ένα “Singer” με αμάξωμα Weymann, με το οποίο ταξίδεψε τη μητέρα του στην Ευρώπη το 1925.

Το 1934, ο Ισηγόνης προσχώρησε στην ομάδα σχεδίασης της Χάμπερ (Humber Ltd.) στο Κόβεντρι (Coventry), όπου εργάστηκε για τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης ανάρτησης. 

Μόλις δύο χρόνια αργότερα, το 1936, η Μόρρις Μότορς (Morris Motors) τον προσέλαβε, λόγω των εξαιρετικών ικανοτήτων του και της τεχνογνωσίας του στον τομέα εξέλιξης των πλαισίων (σασί).

Κατά τη διάρκεια του Πολέμου, ο Αλέξανδρος ανέλαβε να βοηθήσει το στρατό με τη σχεδίαση ενός ελαφρού αναγνωριστικού οχήματος της Morris και άλλων στρατιωτικών οχημάτων κάθε τύπου. 

Κυρίως πειραματιζόταν με διάφορα στρατιωτικά οχήματα, τα οποία, με το πρακτικό πνεύμα και την ευφυΐα του, τα χρησιμοποίησε για τεστ, δοκιμάζοντας έτσι νέα τεχνικά χαρακτηριστικά και ιδέες.

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΜΙΝΙ

Την δεκαετία του 50 μπήκε σε εφαρμογή το πρότζεκτ για το νέο μικρό αυτοκίνητο. Ο βασικός στόχος ήταν να είναι ευρύχωρο, για 4 άτομα και παράλληλα να χρησιμοποιεί έναν από τους ήδη υπάρχοντες κινητήρες με κωδικό ADO15.

 Το προϊόν αυτής της συντονισμένης προσπάθειας ήταν το BMC Mini, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 1959.

Με τη δύναμη και την επιβολή του χαρακτήρα του, ο Ισηγόνης κατάφερε να αντέξει την πίεση που υπέστη η εξέλιξη του νέου μικρού αυτοκινήτου λόγω της κρίσης του Σουέζ το 1956 .

 Οδήγησε την ομάδα του σε κορυφαίες επιδόσεις, παραμένοντας ανένδοτος σε οποιοδήποτε συμβιβασμό για το αυτοκίνητο και την αποστολή του αυτή καθαυτή. 

Παρά την πίεση, το προσωπικό του τον σεβόταν κι αναπτύχθηκαν φιλίες ζωής μαζί του, καθώς ο Ισηγόνης για πολλούς αποτελούσε πρότυπο επαγγελματία.

Στις 26 Αυγούστου 1959, το Mini Classic παρουσιάστηκε επίσημα σε όλες τις χώρες στις οποίες είχε εκπροσώπηση η British Motor Corporation.

 Αρχικά το αυτοκίνητο κυκλοφόρησε σε δύο εκδόσεις, ως Morris Mini-Minor και Austin Seven, αν και τα μόνα στοιχεία διαφοροποίησης ήταν η μάσκα, οι αποχρώσεις του αμαξώματος και οι καλύπτρες στις ζάντες (τάσια).

 Τα δύο μοντέλα συμπτωματικά προέρχονταν από διαφορετικά εργοστάσια παραγωγής, με το Austin να κατασκευάζεται στο Μπέρμινχαμ και το Morris στην Οξφόρδη, αν και αργότερα η BMC κατασκεύαζε και τις δύο εκδόσεις και στα δύο εργοστάσια.

 Με τιμή αγοράς £ 496 στη χώρα παραγωγής του, το Mini ήταν το δεύτερο πιο οικονομικό αυτοκίνητο που κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή.

Πολύ σύντομα, η μεγάλη επιτυχία του Mini έκανε και τον “πατέρα” του αυτοκινήτου διάσημο σε όλο τον κόσμο. Αλλά ο Ισηγόνης τόνιζε συνεχώς 

«Δεν εφηύρα εγώ το Μίνι, το σχεδίασα». Το Μίνι έγινε το βρετανικό αυτοκίνητο με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην ιστορία και που κατασκευαζόταν μέχρι το 2000.

Τρία χρόνια μετά το Mini, ακολούθησε το 4-πορτο μεσαίο Morris 1100 και, τέλος, το 1964 κυκλοφόρησε το μεγάλο και ευρύχωρο Austin 1800. 

Επιπλέον, πρέπει να σημειωθεί ότι ο Ισηγόνης είναι και ο δημιουργός τριών από τα πέντε βρετανικά αυτοκίνητα με τις υψηλότερες πωλήσεις στην ιστορία, το Μόρρις Μάινορ, το Ώστιν 1100 και το Μίνι.

Ο ΘΡΥΛΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΩΝΥΜΟΙ ΟΔΗΓΟΙ

Ο Ισιγόνης  θεωρούσε άχρηστη πολυτέλεια τις άνετες θέσεις, όπως και το ραδιόφωνο (αντίθετα, ως φανατικός καπνιστής φρόντισε να υπάρχει τασάκι στο σχέδιο) φτάνοντας στο σημείο να πει κάποτε «… θα προτιμούσα να κάθονται πάνω σε καρφιά, να μην νιώθουν καμία άνεση όλη την ώρα». 

Το Mini βγήκε τελικά στην αγορά το 1959 και έγινε πολύ σύντομα το πρώτο σε πωλήσεις αυτοκίνητο της Ευρώπης ταιριάζοντας απόλυτα με την εικόνα της αισιοδοξίας που έφερναν οι αρχές της δεκαετίας του ’60. 

Θα ταίριαζε, επίσης, και με το ρεύμα της ανεξαρτησίας και της επαναστατικότητας που θα έφερναν τα επόμενα χρόνια. 

Γιατί το Mini ήταν, εκτός από «αισιόδοξο», προσιτό και πρωτότυπο και έδινε τον απαραίτητο για την εποχή αέρα αντισυμβατικότητας στον ιδιοκτήτη του.

Ανάμεσα στα εκατομμύρια αυτοκίνητα Mini που πλημμύρισαν την Ευρώπη (αλλά όχι τις Η.Π.Α.) ήταν και εκείνα των Beatles, του Πίτερ Σέλερς, του Ντάντλεϊ Μουρ και του Στιβ ΜακΚουίν.

 Ο πραγματικός θρίαμβος μετουσιώθηκε και σε κινηματογραφική εικόνα στην ταινία «Ληστεία αλά Ιταλικά» του 1969, όπου ο Μάικλ Κέιν είναι ο αρχηγός μιας συμμορίας που κλέβει χρυσάφι και το μεταφέρει στην Ιταλία μέσα σε ένα Mini Cooper. 

Η πριγκίπισσα Γκρέις του Μονακό, αργότερα η πριγκίπισσα Νταϊάνα, το τοπ μόντελ σύμβολο των 60’s Τουίγκι, η Μέρι Κουάντ, αλλά ακόμη και η βασίλισσα Ελισάβετ (που αποθανατίζεται σε ένα Mini –για το απαραίτητο τέστ ντράιβ, μαζί με τον Ισιγόνη) ήταν μερικές μόνο από τις προσωπικότητες που του έδωσαν ακόμη μεγαλύτερη λάμψη.

Στις τιμητικές απονομές των γενεθλίων του 1964 , ο Ισηγόνης διορίστηκε Διοικητής του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας σε αναγνώριση του ρόλου του ως Τεχνικού Διευθυντή της British Motor Corporation . 

Στα Γενέθλια της Βασίλισσας του 1969 , διορίστηκε ιερέας Knight Bachelor σε αναγνώριση του ρόλου του ως Τεχνικού Διευθυντή της British Leyland Motor Corporation Ltd , και ως εκ τούτου έδωσε τον τίτλο κύριε (Sir ).

Στις 22 Ιουλίου 1969, τιμήθηκε από τη βασίλισσα Ελισάβετ Β ‘ κατά τη διάρκεια τελετής στο παλάτι του Μπάκιγχαμ .

Το 1964 ο Ισηγόνης διορίστηκε Βασιλικός Σχεδιαστής για τη Βιομηχανία (RDI). Εκλέχτηκε μέλος της Βασιλικής Εταιρείας (FRS) το 1967.

Συνέχισε να σχεδιάζει μέχρι τα 80 του, όταν πλέον η κατάσταση της υγείας του, εξαιτίας της αρρώστιας του Πάρκινσον από την οποία είχε προσβληθεί, επιδεινώθηκε.

 Ήταν μάλλον η μόνη δύναμη που κατάφερε να του επιβληθεί.

Πληροφορίες

MIKRASIATIS.GR