Ο εκδημοκρατισμός της ΕΕ. όρος για την ανάκαμψη του νότου 

Γράφει η

Αίθρα Γενναδίου, οικονομολόγος

Η κρίση της ευρωζώνης είναι κρίση δημοκρατίας, επειδή δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς γενική ευημερία που είναι η υλική βάση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα μνημόνια ήταν η ταφόπλακα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, θέτοντας θέμα και πολιτειακής μεταρρύθμισης, για την ενίσχυση των αντιπροσωπευτικών θεσμών, σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης. Όπως και η απουσία λογοδοσίας, με τις εθνικές κυβερνήσεις να μεταθέτουν τις ευθύνες τους, στην υπερεθνική εξουσία της ΕΕ, που καλύπτεται και όχι τυχαία, από ασυλία. Αλλά, χωρίς λογοδοσία δεν υπάρχει δημοκρατία. 

Κι’ ωστόσο, για όποιον έχει μελετήσει τις Συνθήκες, όλα αυτά που ζούμε από το 2010 και μετά, προοιωνίζονταν στις Συνθήκες, που είναι μια συρραφή από θεσμοθετημένα πραξικοπήματα κατά του δημόσιου συμφέροντος και της γενικής ευημερίας, από τις συνασπισμένες ελίτ βορά νότου, κατά των λαών της ΕΕ και κυρίως του νότου. Όπως η υπερχρέωση του νότου στις γαλλογερμανικές αγορές, σε πρώτη φάση, με βάση το νόμο αιμοδότη των αγορών 123 της ΣΛΕΕ (σε ρόλο κεντρικών δανειστών του νότου, με το χρήμα της ΕΚΤ) και σε δεύτερη φάση, η ληστεία του νότου, από τις αγορές και τις ντόπιες ελίτ. με πρόσχημα το χρέος (να πάρουν οι «έντιμοι» δανειστές τα χρήματά τους πίσω) για να διατηρούν τα κράτη το δήθεν, δημοκρατικό προσωπείο τους, για την αποτροπή των κοινωνικών αντιδράσεων. 

Εξού και η πιστωτική ασυδοσία καθόλη τη δεκαετία του ευρώ, με στόχο την υπερχρέωση και του ιδιωτικού τομέα (επιχειρήσεις, νοικοκυριά) στις τράπεζες, για την υποθήκευση και υφαρπαγή των περιουσιακών στοιχείων και του ιδιωτικού τομέα, μέσω της φτωχοποίησης των ανυπαίτιων δανειοληπτών, με τα δημοσιονομικά μέτρα! 

Με κύριο στόχο την Ελλάδα λόγω υδρογονανθράκων, με γνωστή την ύπαρξή τους, στα ερευνητικά κέντρα, εντός και εκτός της χώρας, από τη δεκαετία του 60, αλλά όχι και στον ελληνικό λαό, για να μην σαμποτάρει την ένταξη της χώρας στην ΕΕ, όπως έκανε ο νορβηγικός λαός, επίσης κάτοχος υδρογονανθράκων που απέρριψε την ένταξή του στην ΕΕ, με δημοψήφισμα και γλίτωσε το οικονομικό λιντσάρισμα. Συνεπώς, μόνο τυχαίο δεν είναι που οι Συνθήκες, τόσο η ιδρυτική του Μάαστριχτ (1992) όσο και η τροποποιητική της Λισαβόνας (Δεκ. 2009) δεν τέθηκαν ποτέ σε δημοψήφισμα από τα κράτη του νότου στους λαούς τους. 

Λόγος που η κρίση αυτή ήρθε για να μείνει, επειδή συμφέρει τους δανειστές (αγορές) και τις ντόπιες ελίτ. Λόγος που μόνο οι λαοί του νότου μπορούν να βάλουν τέλος στη κρίση. Φτάνει να συνειδητοποιήσουν την απάτη εις βάρος τους, από τις αυθαίρετες κρατικές εξουσίες τους, στην υπηρεσία των κερδοσκόπων δανειστών (αγορές)  και των ντόπιων ελίτ. Κοινώς «μαζί τα τρώνε»! 

Στο ίδιο πνεύμα εξαπάτησης, είναι και το πληθυσμιακό κριτήριο στις ευρωεκλογές, λες και οι χώρες βορά νότου, π.χ. Γερμανία και Ελλάδα, έχουμε τα ίδια εθνικά συμφέροντα. Με στόχο, φυσικά, την προώθηση των συμφερόντων των πληθυσμιακά μεγάλων και ισχυρών χωρών της ΕΕ, εις βάρος των μικρών χωρών του νότου!  Λόγος που υπονομεύει τη, δήθεν. ισοπολιτεία και ισονομία των λαών του νότου με του βορά, έναντι των θεσμών, που υποτίθεται ότι προωθούν οι Συνθήκες.

Υπεύθυνο για τα δεινά των λαών του νότου, το τραπεζικό παρακράτος της ΟΝΕ! 

Ο θεσμικός ρόλος μιας Κεντρικής Τράπεζας είναι να ελέγχει τη ρευστότητα της οικονομίας (ποσότητα του κυκλοφορούντος χρήματος) είτε αγοράζοντας κρατικά ομόλογα, για να προσφέρει ρευστότητα στο κράτος (με την κοπή εθνικού νομίσματος στο εθνικό νομισματοκοπείο), είτε πουλώντας κρατικά ομόλογα, για τη μείωση της ρευστότητας στην οικονομία (πολιτική της ανοιχτής αγοράς). 

Με εξαίρεση την ΕΚΤ, που μόνο υπό έκτακτες περιστάσεις, όπως π.χ η πανδημία, ασκεί το θεσμικό ρόλος της! Γιατί; Επειδή έτσι αρέσει στους …ιδιώτες! Τις γαλλογερμανικές επενδυτικές τράπεζες καζίνα, τις λεγόμενες αγορές! Με υπεύθυνο το νόμο αιμοδότη των αγορών, 123 της ΣΛΕΕ (πρώην άρθρο 104 της ΣΕΕ της Συνθήκης του Μάαστριχτ) που απαγορεύει στα κράτη της ΟΝΕ (άκουσον, άκουσον!) να δανείζονται το δημόσιο χρήμα τους, από την ΕΚΤ, αλλά το επιτρέπει στους …ιδιώτες (εμπορικές τράπεζες, αγορές)! Λόγος που ο νόμος αιμοδότης των αγορών 123 της ΣΛΕΕ αποτελεί πραξικόπημα κατά του δημόσιου συμφέροντος, στο πιο νευραλγικό τομέα της λειτουργίας ενός  κράτους, όπως είναι η διαχείριση της ρευστότητας της οικονομίας του. Επειδή όποιος ελέγχει το χρήμα μιας οικονομίας αυτός και την εξουσιάζει! Απόδειξη η μεγάλη ληστεία του νότου, με όπλο την πιστωτική ασφυξία!

Με, σκανδαλωδώς, ευνοημένες τις γαλλογερμανικές αγορές, που λόγω του τεράστιου μεγέθους του ενεργητικού τους, νέμονται τις πιστώσεις της ΕΚΤ, προς ίδιον όφελος και εις βάρος των ελλειμματικών κρατών του νότου, με τις μικρές εμπορικές τράπεζες, για να τα στέλνουν να δανείζονται το χρήμα, σαν εμπόρευμα, από τις αγορές. Λόγος που η υπερχρέωση του νότου ήταν μόνο θέμα χρόνου να συμβεί! Όπως και συνέβη μέσα σε μια δεκαετία από τη σύσταση της ΟΝΕ (1999 – 2009). Πόσο μάλλον της Ελλάδας, με τις υπέρογκες εξοπλιστικές της δαπάνες και με ευθύνη της ΕΕ που δεν τήρησε τη δέσμευσή της, απέναντι στην Ελλάδα, για την κοινή άμυνα (κοινό αμυντικό δόγμα).

Κι’ ωστόσο, η τραγωδία του νότου, θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, αν τα κράτη του νότου, ασκούσανε το δικαίωμά τους, με βάση την αρχή του δημόσιου συμφέροντος, να δανείζονται από την ΕΚΤ, έναντι της εκχώρησης σε αυτήν, του εκδοτικού τους προνομίου (της κοπής νομίσματος). Λόγος που η απεμπόλησή του, υπέρ των κερδοσκόπων δανειστών, ισοδυναμεί με απιστία κατά του δημοσίου. Αυτοί θα μας σώσουν;  

Λόγος που δεν υπάρχει επιστροφή στη ρευστότητα, την ανάπτυξη και τη γενική ευημερία, χωρίς την άρση του νόμου «Μεφιστοφελή» των αγορών 123 της ΣΛΕΕ και την αποκατάσταση του δικαιώματος των κρατών του νότου να δανείζονται από την ΕΚΤ. Ένα, αποκλειστικά, κρατικό προνόμιο που στην ΟΝΕ το υφάρπαξαν από τα κράτη, οι αγορές και με τη συνενοχή των κρατών του νότου! Λόγος που η Ελλάδα δικαιούνται να διαγράψει το χρέος της προς τις αγορές και προς την ΑΕ EFSF/ESM (το καμουφλάζ των αγορών) σαν προϊόν εγκλήματος. 

Κάτι που, ωστόσο, δεν πρόκειται να συμβεί, αφού οι αγορές είναι οι νέοι απολυταρχικοί ηγεμόνες της ΟΝΕ! Γι’ αυτές έγινε η ΟΝΕ! Με φερέφωνά τους το σάπιο πολιτικό προσωπικό της ΕΕ, που αυτές διορίζουν στις υψηλόμισθες θέσεις του, για να τις υπηρετούν! Λόγος που η τύχη της Ελλάδας είναι στα χέρια του ελληνικού λαού!

Η Γερμανία προετοίμασε το έγκλημά της εις βάρος του νότου

Εκεί, ωστόσο, όπου «μεγαλουργεί» η γερμανική αμετροέπεια, αναξιοπιστία και δολιότητα, είναι η τροποποιητική Συνθήκη της Λισαβόνας (που τέθηκε σε ισχύ το Δεκ. του 2009, έξη μήνες πριν το πρώτο ελληνικό μνημόνιο) με την οποία η Γερμανία υπονόμευσε τον ιδρυτικό  στόχο της οικονομικής  πολιτικής της ΕΕ, της ιδρυτικής Συνθήκης του Μάαστριχτ, που είναι η σταθερή ανάπτυξη με πλήρη απασχόληση, προσθέτοντας, υποβολιμαία «και την σταθερότητα των τιμών», ασχέτως φάσης του οικονομικού κύκλου, (άρθρο 3 της ΣΕΕ της Συνθήκης της Λισαβόνας). Που σημαίνει, την έμμεση νομιμοποίηση της λιτότητας, αφού επιτρέπει στην ΕΚΤ να ασκεί περιοριστική νομισματική πολιτική, ακόμα και σε περίοδο ύφεσης! Με στόχο τον εγκλωβισμό του νότου στην ύφεση και την υπερχρέωση, σαν πρόσχημα για τη ληστεία του νότου που θα ακολουθούσε, με εξιλαστήριο θύμα την Ελλάδα. 

Που σημαίνει ότι η Γερμανία προετοίμασε το έγκλημά της εις βάρος του νότου, βλέποντας από το 2007, το τσουνάμι των τραπεζικών χρεοκοπιών στις ΗΠΑ, να έρχεται καταπάνω της, λόγω της υπέρμετρης έκθεσης της Deutsche bank στα αμερικανικά τοξικά ομόλογα της Lehman brothers! Με τη συνενοχή και των κρατών (ελίτ) του νότου, για τη διάσωση των γερμανικών τραπεζών σε χρέωση του νότου, με τα μνημόνια που καταστρατηγούν, de facto, τη ρήτρα αλληλεγγύης! Για τη μεταφορά του χρέους των αγορών (ύψους 5 τρις ευρώ) στο δημόσιο χρέος του νότου.  Με μοναδικό τους άλλοθι τη μεταξύ τους συνενοχή! 

Συνεπώς, έχουν λόγο σοβαρό οι γερμανοί αξιωματούχοι, όπως ο  επανακάμψας κύριος Σόϊμπλε και ο γερμανός κεντρικός τραπεζίτης, κύριος  Βάϊντεν, που απαιτούν την άμεση  διακοπή του προγράμματος PEPP της ΕΚΤ  (Pandemic Emergency Purchase Programme) για τη παροχή  φθηνής χρηματοδότησης στα κράτη της ΟΝΕ, μέσω της αγοράς κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ,  λόγω πανδημίας και πριν καλά καλά οι οικονομίες της ΕΕ συνέλθουν από το σοκ της πανδημίας (αν συνέλθουν ποτέ!) και παρότι, αυτός είναι ο θεσμικός ρόλος της ΕΚΤ, όπως εξηγήσαμε! Λόγος που προκαλούν το δημόσιο αίσθημά μας!

Και με ένα νέο ελληνικό ολοκαύτωμα προ των πυλών, με βάση τη σχεδιαζόμενη  περικοπή ρευστότητας στο 10% του ΑΕΠ, μέσα τέσσερα χρόνια (2022 – 2025) με την ονομασία «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής, 2022-2025»!  

Ιδού λοιπόν, το πρόσωπο του εχθρού! Το ολοκληρωτικό κακό, με νομικά,  οικονομικά και υγειονομικά μέσα! Με τη μάσκα του διασώστη! Κλείνοντας και τον κόσμο στα σπίτια του, για την αποτροπή των κοινωνικών αντιδράσεων. 

Αλλά η ώρα της Νέμεσης πλησιάζει! Απόδειξη ότι το γενικό καλό, πάντα επικρατεί, κατά τρόπο νομοτελειακό! Κι’ αυτό μόνο οι μωροί και οι ανιστόρητοι το αγνοούν! Φτάνει ο ελληνικός λαός να ανακτήσει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του και να απαιτήσει τη ζωή του και τη χώρα του πίσω! Δείχνοντας το δρόμο και στους άλλους λαούς του νότου. Το μόνο που του λείπει, είναι μια ελληνική κυβέρνηση, για την Ελλάδα… «ρε γαμώ το»! Και θα τη βρει! Είναι θέμα εθνικής επιβίωσης!