O τζιχαντιστής που πέρασε σαν μετανάστης από την Ελλάδα “έδωσε” την επίθεση στο Ντίσελντορφ!

Γράφει ο Πολυδεύκης

Την 1^η Φεβρουαρίου 2016 παρουσιάστηκε στο Κεντρικό Αστυνομικό Τμήμα του 18^ου Διαμερίσματος στο Παρίσι ένας 28χρονος Σύριος επ’ ονόματι A. Saleh. Ο εν λόγω Σύριος προειδοποίησε τις γαλλικές αρχές για ένα σχέδιο επίθεσης του ISIS στο Dusseldorf, το οποίο γνώριζε αφού και ο ίδιος ήταν τζιχαντιστής και μάλιστα επικεφαλής ενός εν υπνώσει θύλακα 20 περίπου ατόμων που βρίσκονται σε Dusseldorf και έναν καταυλισμό προσφύγων στο Nijmegen της Ολλανδίας. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, που είδαν το φως της δημοσιότητας, ο Saleh λάμβανε οδηγίες και εντολές από τον Abu Dujana Al Tunisi, ηγετικός στέλεχος του ISIS, γνωστό και ως «εμίρη των ξένων». Η αποστολή για την οποία προειδοποίησε ο Saleh ήταν επίθεση αυτοκτονίας στην εμπορική συνοικία του Dusseldorf, την οποία οι αρχές δεν γνώριζαν και ουσιαστικά θα αποτελούσε την πρώτη επίθεση τζιχαντιστών σε γερμανικό έδαφος.

Επίσης ο Saleh αποκάλυψε ότι μαζί με συνεργάτη του επρόκειτο να μεταβεί στο Βατικανό (!) για να διαπραγματευτεί την πώληση οπτικοακουστικού υλικού, προς €10,000, στο οποίο φαίνεται πως ο ιταλός ιερέας Paolo Dall’ Oglio, που είχε απαχθεί από την τρομοκρατική οργάνωση στις 29-07-13, στη Raqqah, είναι ζωντανός. Φυσικά αποτελεί απορίας άξιο πώς ένας τζιχαντιστής από τη Συρία μπόρεσε να αποκτήσει πρόσβαση σε κάποιον αξιωματούχο ή ιερωμένο του Βατικανού και να διαπραγματευτεί την πώληση οπτικοακουστικού υλικού που δεν έχει αποκαλύψει το ISIS, αλλά αυτός διέθετε στα χέρια του. Φυσικά όλα αυτά αποτελούν αποκαλύψεις, που φέρεται να έχει πραγματοποιήσει ο ίδιος και ελέγχονται από τις αρχές.

Αυτό όμως που είναι εξαιρετικά σημαντικό είναι η ζωή του Saleh, μέχρι τη σύλληψή του. Ο ίδιος ήταν ενάντιος προς το καθεστώς Assad και ανήκε στο γενικότερο ρεύμα μουσουλμάνων της Συρίας που ήταν δυσαρεστημένοι προς το συριακό καθεστώς, λόγω περιορισμένης συμμετοχής τους στα πολιτικά δρώμενα. Το Νοέμβριο του 2009 (σ.σ. πριν την έναρξη του εμφυλίου) ο Saleh ανέλαβε ακτιβιστική δράση εναντίον του Σύρου Προέδρου και συνελήφθη για περιύβρισή του. Φυλακίστηκε στη Δαμασκό, μέχρι το 2013, όταν και ο Assad άνοιξε τις φυλακές, αφού δε μπορούσε να αναλάβει την προστασία του καθεστώτος και τη φύλαξη των σωφρονιστικών ιδρυμάτων ταυτόχρονα. Με την απελευθέρωσή του εντάχθηκε στις δυνάμεις των ανταρτών του FSA, με τους οποίους πολεμούσε το καθεστώς. Ωστόσο, όταν ο Saleh διαπίστωσε την αδυναμία του FSA επέλεξε την ένταξή του στην Jabhat Al Nusra, το παρακλάδι της Al Qaeeda στη Συρία.

Από το ανωτέρω διαφαίνεται αυτό το οποίο υποστηρίζεται καιρό τώρα, κυρίως από τη Ρωσία, ότι δηλαδή η αντιπολίτευση της Συρίας και η Al Qaeeda διαθέτουν διάτρητα στεγανά και ουσιαστικά συνεργάζονται. Αυτό όμως, που «περιεργεί» περισσότερο είναι πως ο Saleh ανέλαβε την πρωτοβουλία να διαπραγματευτεί την προσχώρηση μίας ομάδας που διοικούσε στον ISIS, επειδή, όπως δήλωσε, ήταν ακόμα καλύτερα εξοπλισμένη. Όλα αυτά μέχρι τον Ιανουάριο του 2014, όταν και συνελήφθηκε ξανά, αυτή τη φορά από το ISIS, μιας και οι διαπραγματεύσεις δεν τελεσφόρησαν. Μετά από σύντομη κράτησή του, βρέθηκε σε στρατόπεδο εκπαίδευσης για 2 μήνες, όπου και γνώρισε ένα μέλος της μυστικής αστυνομίας των τζιχαντιστών (AMNI), ο οποίος τον ενημέρωσε για την ύπαρξη του προαναφερόμενου οπτικοακουστικού υλικού.

Αυτό λοιπόν που βλέπουμε είναι ότι οι Σύροι μουσουλμάνοι σουνίτες δεν διαθέτουν κανένα πρόβλημα στη μεταπήδηση ανάμεσα σε διάφορες ένοπλες δυνάμεις, με τελικό προορισμό το ISIS, από το οποίο πολύ δύσκολα μπορούν να διαφύγουν ζωντανοί, λόγω της σκληρής πολιτικής του. Επίσης, όπως φαίνεται, η πιο καλά εξοπλισμένη οργάνωση στη συριακή επικράτεια είναι το ISIS, γεγονός που εγείρει ξανά ερωτήματα για τους χρηματοδότες και προμηθευτές όπλων, που διαθέτει η οργάνωση. Η στρατιωτική ισχύς του ISIS αποτελεί ένα πρώτης τάξης δέλεαρ για όσους επιθυμούν να πολεμήσουν εναντίον του καθεστώτος, είτε απλά θέλουν να ικανοποιήσουν το χρέος τους προς τις προφητείες του σουνισμού.

Ο Saleh ήταν από τους τυχερούς των στρατολογημένων στους τζιχαντιστές, αφού πολύ νωρίς βρέθηκε απεσταλμένος της οργάνωσης εκτός Συρίας. Συγκεκριμένα τον Απρίλιο του 2014, λογικά με τη λήξη της εκπαίδευσής του από την οργάνωση, υπήρξε διακινητής μεταναστών στην Τουρκία, έως το Φεβρουάριο του 2015, όταν και έλαβε την εντολή να μεταβεί στη Δυτική Ευρώπη. Αυτό σημαίνει ότι ανάμεσα στους διάφορους διακινητές που διαθέτει η Άγκυρα εντός των εδαφών της υπάρχουν σίγουρα και διακινητές από την τρομοκρατική οργάνωση. Αν αναλογιστούμε πως τα σημεία ελέγχου στα παράλια είναι εξαιρετικά αυστηρά και πολλά (ένα ανά 800 μέτρα) τότε καταλαβαίνουμε, όχι απλά ότι οι διακινητές βρίσκονται σε αρμονική συνεργασία με τους φορείς του κράτους (αν όχι και με το ίδιο το κράτος), αλλά ότι οι φορείς του κράτους βρίσκονται σε αρμονική συνεργασία και με τον ISIS.

Άλλο ένα ενδιαφέρον σημείο, που προκύπτει από την ανάκριση του Saleh, είναι ότι η μετάβασή του στην Ευρώπη έγινε δια μέσω Ελλάδας, ως μετανάστης και εν συνεχεία πέρασε από Σερβία και Ουγγαρία για να φτάσει στη Γερμανία, όπου και ζήτησε άσυλο το Μάρτιο του 2015. Αφήνοντας ασχολίαστο το γεγονός ότι για άλλη μία φορά ένας τζιχαντιστής πέρασε δια μέσω Ελλάδας θα μείνω μόνο στο γεγονός ότι οι ίδιοι οι διακινητές μπορούν να περάσουν με μία βάρκα στην Ευρώπη ως μετανάστες. Το ISIS επιχειρεί το τελευταίο χρονικό διάστημα να υποδαυλίσει το φόβο μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτών για την παρουσία προσφύγων στις χώρες τους.

Εν μέρει η τακτική αυτή προκύπτει από τη λογική που διαθέτουν οι ηγετικές φυσιογνωμίες της Μέσης Ανατολής, πως ένας στρατός στηρίζεται στη συνοχή που προκύπτει από το πρόσωπο του ηγέτη. Αν προσβάλεις την εμπιστοσύνη της μάζας προς τον ηγέτη, τότε ακολουθούν αναταραχές και ο στρατός αυτός πέφτει ως πύργος από τραπουλόχαρτα. Όποτε κάποιοι εξ αυτών, που διαμένουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, ταυτοποιούνται ως τζιχαντιστές, προκαλείται αναταραχή μεταξύ των Ευρωπαίων, οι οποίοι θεωρούν συλλήβδην τρομοκράτες όλους τους πρόσφυγες που ζητούν άσυλο στην Ευρώπη.

Κατά δεύτερον οι σχεδιαστές του ISIS ικανοποιούν τον κύριο στόχο τους, που είναι η διασπορά τρόμου και η αλλοίωση των ευρωπαϊκών και δυτικών αξιών. Κατά τρίτον αν προξενήσουν φόβο θα προξενήσουν ταυτόχρονα ριζοσπαστικές και ακραίες αντιδράσεις βίας από τα υπαρκτά και γνωστά ακροδεξιά μορφώματα της Ευρώπης, τα οποία με τη σειρά τους και νομοτελειακά θα σπείρουν το φόβο στις μάζες των μεταναστών, που έχουν προστρέξει στη Γηραιά Ήπειρο. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να πυροδοτήσει μία βόμβα εντός των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών, οι οποίοι φοβούμενοι για την ασφάλειά τους θα επιτίθονταν εναντίον των ευρωπαϊκών δομών, που δεν τους προστάτεψαν. Αν το αναγάγουμε σε ένα φαύλο κύκλο βίας, με τον οποίο αυξάνονται γεωμετρικά οι πρόθυμοι να αναλάβουν ακραία δράση εναντίον του προβλήματος, ενός κύκλου που θα διογκωνόταν συνεχώς από τις ριζοσπαστικές δράσεις Ευρωπαίων και μεταναστών, τότε θα δούμε το σκηνικό της συριακής κρίσης στην καρδιά της Ευρώπης.

Είναι τελικά άγνωστο αν ο A. Saleh που παραδόθηκε στο Παρίσι διέθετε όντως πυρήνα τρομοκρατών υπό τις οδηγίες του και αν προτίθετο πραγματικά να επιτεθεί εναντίον του Dusseldorf. Ίσως να φοβήθηκε για τη ζωή του, εφόσον επρόκειτο για επίθεση αυτοκτονίας, ίσως να απογοητεύτηκε από τα προβλήματα χρηματοδότησης, τα οποία ανέφερε στην ανάκρισή του. Ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποκλειστεί το γεγονός η πραγματική αποστολή του Saleh να είναι η έκθεση της Ευρώπης, προς τους πολίτες της και η έκρηξη θυμού προς τις κυβερνήσεις τους, ώστε να διογκωθεί το ακροδεξιό ρεύμα, που ήδη ενισχύεται σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ηπείρου. Όσο πολύπλοκο και αν φαίνεται ως σχέδιο, η ύπαρξη εκατομμυρίων μεταναστών αποτελεί μία πραγματικά «πυρηνική βόμβα» στα θεμέλια του ευρωπαϊκού πολιτισμού, η οποία αν οπλιστεί θα αποτελεί την τελειωτική νίκη των τζιχαντιστών έναντι της δημοκρατίας μας. Το μέγεθος της επιτυχίας, χωρίς τη χρήση ούτε μίας σφαίρας, αποτελεί σίγουρα σημαντικό δέλεαρ για το ISIS, το οποίο από τον υβριδικό πόλεμο περνά στην εποχή της υβριδικής διπλωματίας. Άλλωστε εξίσου πολύπλοκο και απίθανο θα μπορούσε να θεωρηθεί το εγχείρημα επιβολής ενός «κράτους», από μία τρομοκρατική οργάνωση και η δυνατότητα αντιμετώπισης οργανωμένων στρατών από αυτή. Το γεγονός ότι το βιώνουμε αποτελεί ενδείκτη ότι μπορούμε να βιώσουμε και άλλα παρόμοια απίθανα μέχρι την ολοκλήρωση αυτής της ιστορίας.

Militaire.gr