Η έρευνα για τις θηριωδίες εν καιρώ πολέμου στο Channel Island θα αναζητήσει γιατί οι Ναζί δεν δικάστηκαν ποτέ στη Βρετανία. Συγκεκριμένα, η κυβερνητική έρευνα για τις θηριωδίες των Ναζί εν καιρώ πολέμου στο νησί της Μάγχης του Άλντερνεϊ έχει επεκταθεί. Και αυτό για να διερευνηθεί γιατί κανένας από τους ναζί που ήταν υπεύθυνοι για τα εγκλήματα δεν δικάστηκε στη Βρετανία.
Σύμφωνα με τον Observer, για την έρευνα, η οποία είχε αρχικά συσταθεί για να εξετάσει τον αριθμό των θυμάτων σε καταυλισμούς στο νησί, θα δημοσιευθεί μια έκθεση εντός του Μαΐου που θα αποκαλύπτει την πλήρη κλίμακα της «ανείπωτης και αφάνταστης βαρβαρότητας και σαδισμού» επί βρετανικού εδάφους.
Νέα στοιχεία που προέκυψαν από την έρευνα, η οποία ξεκίνησε τον περασμένο Ιούλιο, περιλαμβάνουν ιστορικά έγγραφα από την Επιτροπή Εγκλημάτων Πολέμου των Ηνωμένων Εθνών που περιγράφουν τις φρικαλεότητες στο Alderney ως «συστηματική τρομοκρατία» με «δολοφονίες και σφαγές» και «βασανιστήρια αμάχων».
Αποκαλύψεις για φρικαλεότες των Ναζί
Όπως αναφέρει ο Guardian, το 1981 αποκαλύφθηκε από τον συγγραφέα Solomon Steckoll ότι οι ανώτεροι αξιωματικοί των Ναζί που ήταν υπεύθυνοι για τις μαζικές φρικαλεότητες στο Alderney ζούσαν ελεύθερα στη Γερμανία.
Η έρευνα εξέταζε εάν υπήρχε κυβερνητική συγκάλυψη εκείνη την εποχή για να διασφαλιστεί ότι η πλήρης έκταση της φρίκης δεν είχε φτάσει στο βρετανικό κοινό.
Μια ομάδα περισσότερων από 12 εμπειρογνωμόνων που συγκέντρωσε ο απεσταλμένος του ΗΒ για το Ολοκαύτωμα, ο Λόρδος Πικλς, θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πολλές εκατοντάδες κρατούμενοι σκοτώθηκαν σε ναζιστικά στρατόπεδα στο νησί, αλλά θα αποδεχθούν ότι είναι αδύνατο να καταλήξουμε σε έναν ακριβή αριθμό λόγω προβλημάτων στην τεκμηρίωση. Τα πτώματα των θυμάτων συχνά τα πέταγαν στη θάλασσα και πολλοί περισσότεροι άρρωστοι εργάτες σκλάβων πέθαναν αφού μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα εξόντωσης στην ηπειρωτική χώρα, αφού είχαν εργαστεί μέχρι θανάτου.
Τα περισσότερα από τα θύματα ήταν σκλάβοι εργάτες από τη Ρωσία που μεταφέρθηκαν στο νησί για να χτίσουν το λεγόμενο αμυντικό δίκτυο του Ατλαντικού Τείχους του Αδόλφου Χίτλερ. Άλλα θύματα ήταν από 20 χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, της Ισπανίας, της Γερμανίας και της Πολωνίας.
Η έρευνα θα αποκαλύψει λεπτομέρειες για τους εκατοντάδες Εβραίους που συγκεντρώθηκαν από τους Ναζί και μεταφέρθηκαν στο Alderney, πολλοί από τους οποίους ήταν Γάλλοι. Ενώ πολλοί επέζησαν, υποβλήθηκαν σε φρικτή μεταχείριση στον καταυλισμό, συμπεριλαμβανομένου του ξυλοδαρμού μετά από πείνα και τιμωρίες. Ενώ δεν υπήρχε στρατόπεδο μαζικής εξόντωσης στο Άλντερνεϊ, ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης διοικούνταν από τη διαβόητη Μονάδα Θανάτου των SS που ήταν υπεύθυνη για τη διαχείριση της Τελικής Λύσης.
Ερώτημα γιατί δεν τους δίκασαν στη Βρετανία
Μετά από μια έκθεση του Observer τον περασμένο Ιούλιο, ο Pickles κάλεσε τον καθηγητή Anthony Glees, ειδικό σε θέματα ασφάλειας και πληροφοριών, να διερευνήσει γιατί δεν έγιναν δίκες εγκλημάτων πολέμου των υπευθύνων για τους θανάτους στο Alderney.
Μια μεταπολεμική βρετανική στρατιωτική έρευνα που διεξήχθη στον Άλντερνεϊ σχετικά με τις φρικαλεότητες, παρείχε έναν εκτενή κατάλογο εγκληματιών πολέμου του Άλντερνεϊ μαζί με στοιχεία για τα εγκλήματά τους. Αυτοί οι εγκληματίες περιελάμβαναν τον διοικητή του νησιού, ταγματάρχη Καρλ Χόφμαν, ο οποίος βρισκόταν υπό κράτηση στη Βρετανία. Αλλά τον Ιούλιο του 1945 η βρετανική κυβέρνηση πήρε την απόφαση να μην ασκήσει δίωξη.
Ο καθηγητής Glees, ο οποίος ήταν σύμβουλος της ναζιστικής έρευνας εγκλημάτων πολέμου της Μάργκαρετ Θάτσερ τη δεκαετία του 1980, διεξήγαγε μια πλήρη ανασκόπηση των ιστορικών κυβερνητικών αρχείων για να καταλάβει γιατί το βρετανικό κράτος δεν δίωξε τους εγκληματίες πολέμου που προσδιορίστηκαν από τις στρατιωτικές πληροφορίες.
Εκείνη την εποχή, η Διακήρυξη της Μόσχας που υπογράφηκε από τον Winston Churchill, τον πρόεδρο των ΗΠΑ Franklin D Roosevelt και τον σοβιετικό ηγέτη Joseph Stalin, κατέστησε σαφές ότι οι υπεύθυνοι για τις θηριωδίες των Ναζί πρέπει να δικαστούν στη χώρα όπου διαπράχθηκαν τα εγκλήματα. Ωστόσο, αυτή η διεθνής συμφωνία φαίνεται να αγνοήθηκε όταν έφτασε το θέμα για το Alderney.
Ανείπωτη βαρβαρότητα – πολλοί οι θάνατοι
Ο καθηγητής Glees δήλωσε: «Αυτό που είναι πραγματικά συγκλονιστικό και πρέπει να τονιστεί είναι ότι, πέρα από τους αριθμούς, είναι απολύτως αλήθεια ότι οι Ναζί έφεραν την εξοντωτική τους νοοτροπία στο Alderney και ενεπλάκησαν στην πιο ανείπωτη και ασύλληπτη βαρβαρότητα και σαδισμό στο νησί που οδήγησε σε πολλούς θανάτους. Ο Λόρδος Πικκλς μου ζήτησε να μάθω γιατί οι υπεύθυνοι δεν οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη».
Το θέμα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο καθώς το Ηνωμένο Βασίλειο ανέλαβε φέτος την προεδρία της Διεθνούς Συμμαχίας Μνήμης του Ολοκαυτώματος (IHRA).
Ο Λόρδος Πικλς εξήγησε στον Observer γιατί είχε παρατείνει την αρμοδιότητα της έρευνας του Alderney: «Αυτό είναι σημαντικό όχι μόνο επειδή αυτά τα γεγονότα συνέβησαν στο βρετανικό έδαφος, αλλά επειδή η βαρβαρότητα και η απανθρωπιά έγιναν αισθητές με πλήρη ισχύ εδώ. Από την αρχή, το μεγάλο ερώτημα ήταν γιατί δεν έγιναν δίκες εγκλημάτων πολέμου για τις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν εκεί».
Ως μέρος της ανασκόπησης της έρευνας, ο διεθνής ειδικός σε εγκλήματα πολέμου, καθηγητής Νταν Πλες, προσκόμισε επίσης στοιχεία ότι η βρετανική κυβέρνηση έχασε περαιτέρω ευκαιρίες για να οδηγηθούν οι υπεύθυνοι στη δικαιοσύνη. Μετά τον πόλεμο, τόσο οι τσεχικές όσο και οι γαλλικές αρχές επιθυμούσαν να ξεκινήσουν διώξεις σχετικά με εγκλήματα πολέμου στο Alderney.
Ο φάκελος αποδεικτικών στοιχείων του Plesch από την Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Εγκλήματα Πολέμου, η οποία λειτούργησε την περίοδο 1943-48, περιλαμβάνει ένα έγγραφο που περιγράφει τις φρικαλεότητες στο Alderney ως «συστηματική τρομοκρατία», συμπεριλαμβανομένων των «δολοφονιών και σφαγών» και «βασανιστηρίων αμάχων».
Ναζιστικά εγκλήματα στο Alderney
Έγγραφο του βρετανικού κλάδου εγκλημάτων πολέμου αποκαλύπτει ένα κατηγορητήριο εναντίον 25 φερόμενων εγκληματιών πολέμου στο Άλντερνεϊ και περιλαμβάνει μαρτυρία του Τσέχου κρατούμενου Ρόμπερτ Πρόκοπ που περιέγραφε πώς χορηγούνταν θανατηφόρες ενέσεις σε κρατούμενους.
Ο Prokop δήλωσε: «Όλοι οι κατηγορούμενοι ήταν υπεύθυνοι και συμμετείχαν στις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν σε βάρος των κρατουμένων. Οι κρατούμενοι ξυλοκοπήθηκαν βάναυσα και κακομεταχειρίστηκαν απάνθρωπα. Πολλοί από αυτούς δολοφονήθηκαν. Οι άρρωστοι κρατούμενοι σκοτώθηκαν με ενέσεις».
Ο Plesch τόνισε: «Τα ναζιστικά εγκλήματα στο Alderney, συμπεριλαμβανομένων της εξόντωσης και των περιστασιακών πυροβολισμών, αναφέρθηκαν από μια διεθνή νομική αρχή τη δεκαετία του 1940 που ηγήθηκε η Βρετανία. Ο κατηγορούμενος θα έπρεπε να είχε δικαστεί σε βρετανικό δικαστήριο για εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο βρετανικό έδαφος βάσει του βρετανικού νόμου περί εγκλημάτων πολέμου».
Η Δρ Gilly Carr, από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, που συντονίζει την ομάδα εμπειρογνωμόνων, σημείωσε: «Είναι σημαντικό να γίνει μια ανασκόπηση του αριθμού των θυμάτων και ολόκληρου του εργατικού πληθυσμού στο Alderney, επειδή αυτό γινόταν θέμα αυξανόμενων –και ολοένα και πιο άγριων–. εικασιών τα τελευταία χρόνια. Για χάρη των θυμάτων και όλων εκείνων που υπέστησαν αυτές τις συνθήκες στο νησί, ήταν ζωτικής σημασίας να συγκεντρωθεί μια εξειδικευμένη ομάδα ειδικών για να εξετάσει εξονυχιστικά όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες από όλη την Ευρώπη και όχι μόνο».
Ο Μάρκους Ρόμπερτς, Εβραίος ιστορικός που αγωνίζεται για την πλήρη αποκάλυψη της κλίμακας της φρίκης για το Άλντερνεϊ, σημείωσε: «Ελπίζω ότι η ανασκόπηση θα παράσχει μια εντελώς ειλικρινή έκθεση για να τελειώσει επιτέλους η συγκάλυψη των γερμανικών εγκλημάτων πολέμου στο Ηνωμένο Βασίλειο και να δώσει πραγματικό κλείσιμο στις πληγείσες κοινότητες μετά από 80 χρόνια».
Η έρευνα θα δημοσιοποιήσει τα ευρήματά της προς το τέλος του μήνα. Η ακριβής ημερομηνία και τοποθεσία της έρευνας τηρούνται εμπιστευτικά για λόγους ασφαλείας, δεδομένης της ευαισθησίας του θέματος.
