Το μύθευμα της ελληνοτουρκικής προσέγγισης “πνίγηκε” στο Αιγαίο και “θάφτηκε” στον Έβρο

Το “αφήγημα” της ελληνοτουρκικής “προσέγγισης και φιλίας” μας το ΄χουν “διαβάσει” πολλές φορές στην ιστορία μας. Θέλαμε να το ακούμε, γιατί η Ελλάδα δεν είχε και δεν έχει λόγο να μην επιθυμεί καλές σχέσεις με την Τουρκία. Προς το συμφέρον της είναι …

Το αφήγημα αποδείχτηκε πάντα μύθευμα. Δεν θέλαμε να το παραδεχτούμε. Κάθε φορά που μια κρίση, ένα επεισόδιο μας αφύπνιζε, παριστάναμε ότι η κατάσταση θα αλλάξει και ο μύθος θα γίνει πραγματικότητα. Κάθε φορά διαψευδόμασταν.

Η κατάσταση στα ελληνοτουρκικά το τελευταίο χρονικό διάστημα δείχνει ότι αυτό το μύθευμα με το οποίο ζούμε -ειδικά από το 1974 και μετά- κάπου πρέπει να τελειώνει. “Πνίγεται” στο Αιγαίο, “θάβετε” στα χιόνια του Έβρου και φυλακίζεται στην Αδριανούπολη. Η Ελλάδα πρέπει να καταλάβει πως έχει έναν γείτονα που δεν επιδιώκει τις καλές σχέσεις αλλά την επιβολή τετελεσμένων. Αυτή η πραγματικότητα δυστυχώς δεν πρόκειται να αλλάξει και η κατάσταση μάλλον θα επιδεινωθεί στην μετά Ερντογάν εποχή.

Η πραγματικότητα αυτή δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με οικονομική ανάπτυξη, χρηματιστήρια και “εισόδους στην ΟΝΕ” και την ΕΕ. Όπως έχουμε καταλάβει κανένας και τίποτα δεν μας εγγυώνται την ασφάλειά μας και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Κάθε φορά που αυτά αμφισβητήθηκαν από την Τουρκία στην πράξη, κανένας δεν ήρθε να της υπενθυμίσει…τις εγγυήσεις. Και τώρα πάλι μόνοι μας ήμαστε…

Η Τουρκία είτε θέλουμε να το αποδεχτούμε, είτε όχι καταλαβαίνει μόνο μία γλώσσα. Κι αυτή έχει να κάνει με την ισχύ… Η Τουρκία “χτυπά” πάντα στα σίγουρα. Ποτέ δεν ρισκάρει. Αν απέναντί της έχει κάποιον που υποψιάζεται ότι θα αντισταθεί δεν κάνει το παραμικρό. Περιμένει πάντα την αδυναμία σου και τη διάλυσή σου για να κάνει τη κίνησή της.

Χωρίς να εγκαταλείψουμε την όποια προσπάθεια συνεννόησης με μια χώρα μη δημοκρατική και με μια ιστορία που οι σελίδες της θυμίζουν …ποινικό μητρώο , θα πρέπει επιτέλους να αποδεχτούμε ότι πρέπει να σοβαρευτούμε, να “μαζευτούμε”, να οργανωθούμε και να ισχυροποιηθούμε. Δεν λέμε να εξοπλιστούμε. Έχουμε όπλα που μπορούμε να τα βάλουμε να δουλέψουν αν γίνουν όλα τα προηγούμενα. Βεβαίως κάποια στιγμή πρέπει και να εξοπλιστούμε. Όμως το βασικό μας πρόβλημα δεν είναι αυτό. Το κυρίαρχο που πρέπει να νικήσουμε είναι η νοοτροπία μας, οι ψευδαισθήσεις μας ,ο εθισμός μας σ΄ ένα κλίμα ηττοπάθειας που κάποιοι κι εντός της χώρας καλλιεργούν , η “τουρκοφοβία” μας και τη βεβαιότητα ότι δήθεν τίποτα δεν μπορεί ν΄ αλλάξει. Πρέπει να καταπολεμήσουμε την αυτοκαταστροφική μας πορεία προς την απόλυτη διάλυση ,η οποία αυτή τη φορά επιβεβαιώθηκε στον Έβρο. Γιατί υπάρχουν ευθύνες για το φιάσκο του Έβρου, οι οποίες βεβαίως δεν ανήκουν στα δύο στελέχη των ΕΔ που συνελήφθησαν.

Όσο γρηγορότερα εγκαταλείψουμε το μύθευμα της ελληνοτουρκικής προσέγγισης κι αρχίσουμε να διαβάζουμε το αφήγημα της εθνικής μας επιβίωσης, τόσο το καλύτερο θα ΄ναι. Διαφορετικά τα όσα έρχονται μόνο ευχάριστα δεν θα ΄ναι.