Μήπως πρέπει να έχουμε κι εμείς Υφυπουργείο Αμυντικής Βιομηχανίας;

Δηλώνουμε έκπληκτοι από την ανάπτυξη της τουρκικής αμυντικής αμυντικής βιομηχανίας. Δεν ήρθε από την μια μέρα στην άλλη, αλλά δεν κράτησε και δεκαετίες η προσπάθεια για την άνθησή της. Πάνω κάτω η περίοδος αυτή, ταυτίζεται με την περίοδο εξουσίας Ερντογάν.

Δεν υπάρχει καμία έκπληξη, κανένα μυστικό. Στόχους έθεσαν και τήρησαν με προσήλωση όλα όσα έπρεπε για να τους πετύχουν.

Πρώρα απ΄ όλα δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι στην Τουρκία υπάρχει Υφυπουργείο που ασχολείται μόνο με την αμυντική βιομηχανία. Κουμάντο κάνει ο Ερντογάν ,αλλά το Υφυπουργείο είναι το “εργαλείο” που συντονίζει,παρακολουθεί και εκτελεί κατά γράμμα το κεντρικό σχέδιο. Οι Τούρκοι δεν ανακάλυψαν τον τροχό.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και σε πολλές άλλες χώρες όπως για παράδειγμα είδαμε προχθές την επίσκεψη του Ιάπωνα υφυπουργού ομολόγου του αντίστοιχου επικεφαλής της ΓΔΑΕΕ. Το ίδιο συμβαίνει στη Σερβία και τη Βουλγαρία.

Μία τέτοια αντιμετώπιση θα έδινε άλλη προοπτική στην αμυντική μας βιομηχανία γιατί τότε ίσως δεν θα είχαμε υπό διαπραγμάτευση για πώληση την ΕΛΒΟ τα τελευταία επτά χρόνια χωρίς ενδιάμεσα να παράγει το οτιδήποτε και το κράτος να αγωνιά να έχει κάθε μήνα πληρωμένους τους εργάτες της . Κάτι που πετυχαίνει μεν αλλά με κόστος μεγάλο.

Ανάλογη είναι η κατάσταση με τα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά ενώ παράλληλα τα ναυπηγεία Ελευσίνας «σπρώχνονται» σε μία προσπάθεια ολοκλήρωσης του προγράμματος των πυραυλακάτων.

Συγχρόνως είναι γνωστά τα προβλήματα των ΕΑΣ και ΕΑΒ που με συνεχείς «ασπιρίνες» (συνεχόμενες νομοθετικές ρυθμίσεις) κινούνται στα όρια τις επιβίωσης με τον κύριο μέτοχο τους (Υπ. Οικονομικών) να σφυρίζει αδιάφορα.

Στις χώρες που προαναφέραμε έχουν πραγματικές αμυντικές βιομηχανίες , κρατικές και ιδιωτικές . Λίγες και καλές. Εμείς πάλι εδώ έχουμε πάρα πολλές “ταμπέλες”, αλλά δεν ξέρουμε ποιες απ΄ όλες αυτές είναι πραγματικά αμυντικές βιομηχανίες. Δείτε ΕΔΩ τον πιο πρόσφατο κατάλογο των ελληνικών αμυντικών βιομηχανιών και θα βγάλετε πολύ χρήσιμα συμπεράσματα.

Με δυο λόγια μήπως θα πρέπει να ξαναδούμε το θέμα των εξοπλισμών, συμπεριλαμβανομένης της αμυντικής μας βιομηχανίας, από μηδενική βάση και με την σοβαρότητα που πρέπει ακολουθώντας, κατ΄ ελάχιστον  τα πρότυπα των γύρω μας; Για να δικαιούμεθα να μιλάμε ότι οραματιζόμεθα ανάπτυξη.