Μεταθέσεις-τοποθετήσεις: Η αξιοκρατία που αγνοείται και τα “παζάρια εξ ονόματος”

Το ΚΙΝΑΛ σε χθεσινή ανακοίνωση του πολύ ορθά έθεσε το ζήτημα των μεγάλων καθυστερήσεων στις απαντήσεις των ενδικοφανών προσφυγών στελεχών των ΕΔ. Οικογένειες περιμένουν πότε θα δεήσουν να απαντήσουν οι αρμόδιοι και παιδιά ταλαιπωρούνται , ξεκινώντας τη σχολική τους χρονιά σε ένα σχολείο για να την συνεχίσουν και να την τελειώσουν σε άλλο.

Όλα αυτά βεβαίως θα αποφεύγονταν αν στις μεταθέσεις-τοποθετήσεις των στελεχών υπήρχε αξιοκρατία και στοιχειώδης λογική. Δεν υπάρχει τίποτα από τα δύο… 

Το γεγονός ότι κάθε χρόνο υπάρχουν σοβαρές διαμαρτυρίες για το συνολικό σύστημα μεταθέσεων των Γενικών Επιτελείων (επιλογές – μοριοδότηση – μηχανισμός εξέτασης ενδικοφανών προσφυγών),είναι γνωστό. Κάθε χρόνο όμως παρατηρούμε ότι προστίθενται ολοένα και περισσότερα παράπονα στα άλυτα του παρελθόντος. Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε δει απίστευτα πράγματα: έκτακτες μεταθέσεις που να έχουν περισσότερες μετακινήσεις από τις τακτικές, μετακινήσεις πριν τη συμπλήρωση διετίας, πίνακες μοριοδοτήσεων και κριτήρια που αποκλείουν την πλειοψηφία των «ενδιαφερόμενων» κλπ. Ατελείωτος κατάλογος.

Σα να μην έφταναν αυτά, πρόσφατα ακούστηκαν φήμες ότι έχουν υπάρξει περιπτώσεις όπου το θεσμοθετημένο αμετάθετο στρατιωτικών για «ειδικούς» λόγους έγινε εργαλείο «διαπραγματεύσεων» .

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες ακόμα και σε περιπτώσεις όπου δεν υπήρχαν «αρκετές» θέσεις για αμετάθετο, υπήρξαν διευθετήσεις (ή υποσχέσεις) για ευνοϊκές μεταθέσεις εκτός λογικής. Γράψαμε για υγειονομικούς που έχουν μετατεθεί…στην ΕΥΠ!

Το προσωπικό πλέον διερωτάται απολύτως λογικά, ποια είναι η αξιοκρατία που πρεσβεύει η ηγεσία του ΥΠΕΘΑ και τα Γενικά Επιτελεία όταν διαρκώς υπάρχουν παιδιά και αποπαίδια; 

Το μόνο σίγουρο είναι ότι προνόμια που μπορεί να θεσμοθετήθηκαν κάποτε δικαίως για ειδικούς σκοπούς όπως το αμετάθετο, δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης, ειδικά από την στιγμή που φέρεται να γίνονται και αντικείμενο διαπραγμάτευσης.

Όμως το καλύτερο είναι ότι πολλές φορές οι πλάτες δεν είναι απευθείας των «πάνω», αλλά και κάποιων από «χαμηλότερα» που παίρνουν τηλέφωνα «εξ ονόματος». Τέτοιες πρακτικές θα έκαναν ακόμα και τον γνωστό πράκτορα Θου Βου να βάλει τα γέλια.