Η κυβερνητική διγλωσσία και η φιλοτουρκική ουδετερότητα του ΝΑΤΟ για τους 2 στρατιωτικούς μας

Άρθρο του Χρήστου Καπούτση

Με την τουρκική απειλή να είναι ante portas ( προ των πυλών) και με τους δυο έλληνες στρατιωτικούς να «σαπίζουν» στα μπουντρούμια της φυλακής υψίστης ασφαλείας στην Αδριανούπολη, έχει ξεσπάσει σοβαρή ενδοκυβερνητική κρίση. Καταγράφεται διάσταση απόψεων του ΥΠΕΘΑ Π. Καμμένου με τον ΑΝΥΕΘΑ Φ. Κουβέλη, σχετικά με τον πολιτικό χειρισμό της υπόθεσης των δύο προφυλακισμένων στρατιωτικών.
Ο ΑΝΥΕΘΑ Φ. Κουβέλης, χαρακτήρισε, ως «υπερτροφικό λόγο» τα όσα λέει για την κράτηση των δύο στρατιωτικών ο ΥΠΕΘΑ Π. Καμμένος, τους οποίους και χαρακτηρίζει ως «ομήρους». Πρόκειται για διπλωματική, αλλά σαφέστατη διαφοροποίηση του Αναπληρωτή από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας. Επίσης δημόσια αποδοκίμασε ο υπουργός Εσωτερικών Π. Σκουρλέτης τη δήλωση του υπουργού Εθνικής Άμυνας Π. Καμμένου περί ομηρίας των δύο στρατιωτικών, που κρατούνται σε τουρκικές φυλακές. «Άστοχη η φράση του κ. Καμμένου περί ομηρίας. Εμείς σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει ως χώρα να εμπλακούμε στους αντιφατικούς και επικίνδυνους χειρισμούς της άλλης πλευράς» ανέφερε σε δηλώσεις του στην κρατική τηλεόραση ο Π. Σκουρλέτης.

Έτσι η Κυβέρνηση εμφανίζει μια διγλωσσία σε επίπεδο κορυφαίων υπουργών, για ένα μείζων εθνικό θέμα, μια διχογνωμία, που αναμφίβολα τραυματίζει το διεθνές κύρος της χώρας, ενώ προκαλεί έντονο προβληματισμό, αν όχι και απογοήτευση στο εσωτερικό, ειδικά στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, σε μια περίοδο μάλιστα, που θα έπρεπε να ήταν δεδομένη, όχι μόνο η Κυβερνητική, άλλα και η κοινωνική συνοχή.

Ο ΥΕΘΑ Π. Καμμένος, ο ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιάς, αλλά και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Πρ. Παυλόπουλος, εκτιμούν ότι το θέμα της προφυλάκισης των δύο στρατιωτικών, οι προκλήσεις της Τουρκίας σε Θράκη, , Αιγαίο και Κύπρο, η σύλληψη των δυο στρατιωτικών στον Έβρο και οι εμπρηστικές δηλώσεις του Τ. Ερντογάν σε βάρος της Ελλαδας, δεν συνιστούν μόνο διμερή ελληνοτουρκικά προβλήματα , αλλά είναι θέματα που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν συλλογικά από τους υπερεθνικούς και ευρωατλαντικούς θεσμούς (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε., Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων).

Στην αντίπερα όχθη ο σκληρός κομματικός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Φίλης, Π. Σκουρλέτης, Δ. Παπαδημούλης και ο επανελθών στην κομματική «ορθοδοξία» ΑΝΥΕΘΑ Φ. Κουβέλης, εκτιμούν ότι, το ζήτημα της προφυλάκισης των δύο στρατιωτικών, είναι ελάσσονος σημασίας νομικό ζήτημα, που θα λυθεί από την Τουρκική Δικαιοσύνη και ότι οι εξωτερικές παρεμβάσεις προς την Τουρκία είναι προβληματικές και οξύνουν την ελληνοτουρκική κρίση. Διατυπώνουν την άποψη ότι, άλλα κράτη ή Διεθνείς οργανισμοί, δεν μπορούν να παρέμβουν στην Δικαιοσύνη μιας κυρίαρχης χώρας, της Τουρκίας στην προκείμενη περίπτωση, χωρίς να διαταράξουν την έννομη Τάξη της, όπως αυτή καθορίζεται από την εσωτερική νομοθεσία της, παρότι, αναγνωρίζουν, ότι η Δικαιοσύνη στην Τουρκία χειραγωγείται από το σύστημα εξουσίας του Τ. Ερντογάν. Φαίνεται ότι με αυτή την άποψη συμφωνεί και ο Πρωθυπουργός Α. Τσίπρας, που σύμφωνα με πληροφορίες είναι δυσαρεστημένος με το χειρισμό της υπόθεσης στα αρχικά στάδια από τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ Ναύαρχο Ευ. Αποστολάκη (επικοινωνία με τον Τούρκο Επιτελάρχη Στρατηγό Ακάρ), διότι τον είχε διαβεβαιώσει ότι είναι θέμα ωρών η απελευθέρωση των συλληφθέντων στρατιωτικών.

Φυσικά στο ερώτημα, αν έχει δίκιο ή όχι ο Π. Καμμένος, ότι οι δυο στρατιωτικοί είναι όμηροι ή αιχμάλωτοι των Τούρκων, αυτό θα φανεί στο προσεχές διάστημα, εφόσον το περιστατικό αξιοποιηθεί πολιτικά από την Τουρκία.

Σε κάθε περίπτωση, ο στόχος της απελευθέρωσης των δυο στρατιωτικών και της άμεσης επιστροφής τους στην πατρίδα, γίνεται δυσκολότερος, στο βαθμό που δεν υπάρχει μια ισχυρή κοινή κυβερνητική γραμμή στην αντιμετώπιση ενός θέματος , που ασφαλώς, έχει και ιδιαιτέρως σημαντικές πολιτικο -διπλωματικές και στρατιωτικές παρενέργειες.

Πάντως, η ενημέρωση που έγινε από τον Π. Καμμένο στους ομολόγους του στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε., κρίνεται, εκ του αποτελέσματος, ως μη αποτελεσματική, διότι: Σε δηλώσεις του, στο τουρκικό πρακτορείο Anadolu και σε σχετική ερώτηση με την προφυλάκιση των δύο ελλήνων στρατιωτικών , ο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ απάντησε: «Πρόκειται για ένα θέμα, το οποίο πρέπει να λύσουν αποκλειστικά η Ελλάδα και η Τουρκία». Δεν προέβαλε, ο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ την αξίωση της άμεσης αποφυλάκισης των δυο ελλήνων στρατιωτικών, που είναι και στρατιωτικοί του ΝΑΤΟ. Προτίμησε ο Γ. Στόλτενμπεργκ, την φιλοτουρκική ουδετερότητα, «αδειάζοντας» τον Έλληνα Υπουργό Εθνικής Άμυνας. Μάλιστα, στην ίδια συνέντευξη, ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, πλέκοντας το εγκώμιο της γείτονος χώρας, τόνισε, ότι «η Τουρκία συνεχίζει να είναι ένας πολύτιμος σύμμαχος του ΝΑΤΟ», δήλωση, που μπορεί και να ερμηνευτεί ως πολιτική κάλυψη των επιλογών της Τουρκίας, προφανώς, σε ευρύτερη γεωπολιτική κλίμακα.
Αν σε όλα αυτά, συνυπολογίσουμε και τις διαμετρικά αντίθετες απόψεις του ΥΠΕΘΑ Π. Καμμένου με εκείνες της υπόλοιπης Κυβέρνησης σχετικά με το «Μακεδονικό», τότε, η Εξωτερική και Αμυντική πολιτική της Κυβέρνησης, δηλαδή η Εθνική Στρατηγική της χώρας μας, είναι τουλάχιστον προβληματική, σε μία ιδιαιτέρως κρίσιμη διεθνοπολιτική συγκυρία, όπου διακυβεύονται ζωτικά εθνικά συμφέρονται και κυριαρχικά δικαιώματα.
Κοντολογίς, το ατυχές περιστατικό στον Έβρο, που ακόμη δεν γνωρίζουμε τις πραγματικές συνθήκες της σύλληψης των δυο ελλήνων στρατιωτικών, ο πρόσφατος εμβολισμός του σκάφους του Λιμενικού «Γαύδος» από πλοίο της τουρκικής ακτοφυλακής, η σαφής διεκδίκηση από την Άγκυρα ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και η τουρκική πειρατεία στην κυπριακή ΑΟΖ , αποτελούν σαφείς ενδείξεις της Τουρκικής επιθετικής και επεκτατικής πολιτικής, που εκδηλώνεται με την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας. Η αντιμετώπιση της θανάσιμης τουρκικής απειλής, απαιτεί εθνική ομοψυχία, ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις και διασφαλισμένη Κυβερνητική ομοφωνία.
Η Ελλάδα, αποτελεί ακόμη νησίδα σταθερότητας και δεν ανήκει στην «πολεμική ζώνη» (Συρία, Β. Ιράκ, Αν. Μεσόγειος), όμως εφάπτεται σε αυτή και αναπόφευκτα δέχεται παρενέργειες, που πιθανότατα να αποτελούν προμηνύματα πιο άμεσης εμπλοκής. Στην γεωγραφική περιοχή μας, υπάρχει ένα πλέγμα οξύτατων γεωστρατηγικών και ενεργειακών ανταγωνισμών, με την ισχυρή στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας, ενώ παρεμβαίνουν επίσης Ε.Ε. και Κίνα. Γι’ αυτό, από ελληνικής πλευράς, απαιτείται μια αρραγής Κυβέρνηση Εθνικής σοβαρότητας.