Κυπριακό: “Ασπονδία, Παρασπονδία, Ομοσπονδία, Συνομοσπονδία”

   “Η σημερινή τηλεδιάσκεψη της Ε.Ε. για την Ανατολική Μεσόγειο, χωρίς 

   την αλήθεια του Κυπριακού δράματος, ευλογεί τα γένια της Τουρκίας!”

                 “Κάθε λαός οφείλει να θεωρεί εθνικό, το αληθές”  

                                           Παράφραση της γνωστής φράσης του εθνικού ποιητή

Γράφουν οι Χρήστος Κηπουρός και Πασχάλης Χριστοδούλου

Αν η πλατωνική ρήση: “αρχή ήμισυ παντός” ισχύει ως προς τα γραπτά κείμενα, τότε ο ύπερθεν τίτλος, ίσως μπορεί να συμπεριληφθεί σε αυτή. Δεν είναι βέβαια γνωστό, αν ο τίτλος αυτός αξίζει ίσαμε το μισό του παρόντος κειμένου, όμως εμάς μας εμπνέει. Και όχι μόνο εξ αιτίας της λέξης “σπονδή” που είναι ένα είδος ιερής επίσημης τελετής των Αρχαίων Ελλήνων ή/και αναίμακτης θυσίας, και που υπάρχει ως δεύτερο συνθετικό, αλλά και γιατί η παράθεση των τεσσάρων αυτών λέξεων, συνιστά την ιστορική περίληψη του Κυπριακού δράματος. Και μπορεί στις επικλήσεις να συνηθίζεται η φράση: “πέστε το, με δυο λέξεις”, όμως δεν χάλασε ο κόσμος, αν εκφραστεί και με τέσσερις.

Αν πάντως “σπονδή” είναι επίσης το χύσιμο στο έδαφος κρασιού, σαν προσφορά στους θεούς, η λέξη Ασπονδία, η προερχόμενη από το στερητικό “α” και τη λέξη “σπονδή”, μπορεί μεν να είναι ένα προάστιο της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο, όμως επί προσώπου, σημαίνει τον άσπονδο, τον μισητό. Επί του προκειμένου, ένα γείτονα, τον Ελληνισμό, πλην όμως άσπονδο εχθρό του αείποτε Τουρκικού φασισμού και ρατσισμού. Ο οποίος εμπνέεται από τα κηρύγματα της θρησκείας, μετά των συχνών επικλήσεων του θεού από τον Τούρκο προκαθήμενο, λες και είναι Πρόεδρος μαζί και Χότζας ασκεπής. Και επιπλέον βεβηλωτής Χριστιανικών Ναών, σαν τον της του θεού Σοφίας.         

Αντίθετα, η δεύτερη από τις τέσσερις έννοιες, η Παρασπονδία, είναι η αθέτηση μιας δέσμευσης. Η αθέτηση απέναντι στην Κύπρο. Μόνο που στην περίπτωση αυτή, ο παράσπονδος εκτείνεται και προς άλλες συνώνυμες έννοιες. Μια από τις οποίες είναι, ο προδοτικός. Η γνωστή, απέναντι στο παλλαϊκό Κυπριακό αίτημα για την Ένωση με την Ελλάδα, δήλωση της Αθήνας του 1950: “Η Ελλάς αναπνέει σήμερον με δύο πνεύμονας, τον μεν Αγγλικό, τον δε Αμερικανικό. Δεν μπορεί, λόγω του Κυπριακού, να διακινδυνεύσει από ασφυξία!”

Η Ομοσπονδία δηλαδή δεν έπεσε από τους ουρανούς. Μπορεί να αποτελούσε διακαή και διαρκή πόθο του φασιστικού Τουρκισμού, όμως διευκολύνθηκε τα μέγιστα με τις ετεροβαρείς συμφωνίες για την Κύπρο, στις διάφορες Ευρωπαϊκές πόλεις. Και βέβαια με τη συμβολή της προδοτικής χούντας των Αθηνών, με την εξαγωγή χούντας και στη Μεγαλόνησο να είναι ένα είδος χαριστικής βολής, λίγο πριν από την εισβολή του Αττίλα και την έκτοτε κατοχή του Κυπριακού Βορά. Και μια ακόμη Κυπριακή θυσία, για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και την Ελλαδική μεταπολίτευση, που καθ οδόν εξανεμίστηκαν.    

Κατά τα άλλα, ως προς την κυριολεκτική διάσταση των πραγμάτων, από πουθενά δεν προκύπτει ότι μπορούν να υλοποιηθούν τα των “ομού σπονδών”.  Πόσο μάλλον τα ζητήματα ως προς την ένωση προς μια ενιαία κρατική υπόσταση με Διεθνή Προσωπικότητα, Κοινό Σύνταγμα και Εσωτερικό Δίκαιο. Μια ουτοπία δηλαδή σε όλο της το μεγαλείο.   

Οπότε ένας αντικειμενικός παρατηρητής θα επέρριπτε ευθύνες για την Ομοσπονδία, τόσο στον εισβολέα και κάτοχο του Κυπριακού βορά, Τουρκικό φασισμό, όσο και στην παράσπονδο πολιτική. Η οποία μάλιστα στις κρίσιμες ιστορικές στιγμές του 1974, έφτασε να εκστομίσει το αλήστου μνήμης: “Η Κύπρος κείται μακράν!” 

Και επειδή η Σολωμική ρήση περί του ότι εθνικό είναι το αληθές και όχι αληθές το εθνικό, όλα αυτά δείχνουν ποια είναι η πραγματική εθνική διάσταση της Κυπριακής τραγωδίας. 

Ζητήματα που από δεκαετιών, ήταν οργανικά ενσωματωμένα στη συνείδηση και την ψυχή των πολιτών της Κύπρου, όταν κλήθηκαν να ψηφίσουν την Ομοσπονδία, και μάλιστα μια εκτρωματική εκδοχή της, όπως προέβλεπε το, Τουρκικών προδιαγραφών, σχέδιο Ανάν. 

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, επανέρχεται και ο Ερντογάν, πότε με τους παράνομους χάρτες της θαλάσσιας Τουρκίας {βλέπετε Χάρτη A΄,}, και πότε με τα Βαρώσια και τα δήθεν δύο κράτη. Και από τη μια ζητάει το 50% από τα έσοδα των υδρογονανθράκων της θαλάσσιας Κύπρου ενώ από την άλλη αποχαιρετά την Ομοσπονδία. Λες και οι Έλληνες της Κύπρου καίγονται για αυτή. Οπότε όφειλε κανείς να του πει μια κάπως παραφρασμένη, πλην όμως γνωστή παροιμία: “Εδώ δεν σε θέλουν στα κατεχόμενα, και συ ζητάς να σουφρώσεις και τα τιμαλφή του Προεδρικού Μεγάρου της Λευκωσίας”. 

Αν λοιπόν η λύση στο λεγόμενο Κυπριακό δεν είναι ούτε η Ομοσπονδία ούτε πολύ περισσότερο η Συνομοσπονδία, το μόνο που έχουμε να κάνουμε ως Ελληνισμός, ως μια ιστορική και πολιτισμική οντότητα, και όχι ως αποτυχημένη πολιτική εκδοχή, είναι να περιμένουμε. Να καρτερούμε μέραν νύχτα να φυσήσει ένας αέρας….

Μια προωθημένη και ενεργητική πολιτική απέναντι στην προηγούμενη που έλεγε: “Καλύτερα η μη λύση, παρά μια, made in Turkey, λύση Ομοσπονδίας ή Συνομοσπονδίας” που στην ούγια θα γράφει τη φράση: “Έξωση από την Ανατολική Μεσόγειο”. Και που τότε πάλι θα ακολουθήσουν, νέοι πρόσφυγες και νέοι κλαυθμοί και οδυρμοί, για την μεγαλύτερη στην ιστορία μας, πολιτισμική και θαλάσσια ορφάνια.   

Για να μη χρειαστεί όμως να πάμε προς τα εκεί, μπορούμε να ζητάμε από τώρα, σε κάθε ευκαιρία και από κάθε βήμα ευρείας διεθνούς ακρόασης: ”Αναστολή διασκέψεων, μέχρι να ανακληθούν οι παράνομοι χάρτες της θαλάσσιας Τουρκίας”. Όχι ότι είναι το ένα και μοναδικό ζητούμενο ή προσχηματικός λόγος ή μπορεί να είναι και μικρό απέναντι στα μεγάλα, όπως η γενοκτονία, αλλά η δυνατότητα να κερδίζουμε χρόνο, ως προς την προοπτική επίλυσης του Τουρκικού ζητήματος. 

Παράλληλα, όπως ο παπάς μαζί με τις ευχές παίρνει και μια γάτα, για να φύγουν τα ποντίκια, ας κάνουμε και μεις κάτι ανάλογο. Όχι μόνο με τα “Rafale” και τις φρεγάτες, αλλά και το ερευνητικό σκάφος και το πλωτό γεωτρύπανο, για την Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο. Και οι διασκέψεις, ας πάνε στο καλό, μαζί με τις προδιαγεγραμμένες, πλην όμως αποσοβημένες πλέον τροχιές.   

Ένα τέτοιο δείγμα γραφής δίνεται σήμερα 26 Φεβρουαρίου 2021, στην τηλεδιάσκεψη της Ε. Ε., όπου συμμετέχουμε, σχετικά με την ασφάλεια και την άμυνα στην Ανατολική Μεσόγειο.    

Οπότε είναι στο χέρι της Ευρωπαϊκής Ένωσης να δεχθεί την πρότασή μας, αντί για την Τουρκική ιδέα της πολυμερούς διάσκεψης για την Ανατολική Μεσόγειο, μια και τα Τουρκικά ενδιαφέροντα αφορούν τόσο την αναβάθμιση σε κράτος! αλλά και σε χώρα!! της Τουρκοκυπριακής κοινότητας, όσο και τη νομιμοποίηση των πολλαπλών πλιάτσικων, στο σώμα της Ανατολικής Μεσογείου.

Χάρτης Α΄,  Blue Homeland, Πηγή: gazetevatan.com,