Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας “η υπόθεση, στην οποία εμπλέκονται στρατιωτικοί και πολίτες, εξ αρχής διαχωρίστηκε και εκδικάστηκε από δύο δικαστήρια. Το ποινικό δικαστήριο ανέλαβε τους πολίτες και το Στρατοδικείο τους στρατιωτικούς. Επίσης, διαχωρίστηκε ως προς την εκδίκασή του ανά ημερομηνίες. Υπήρχε άλλη εκδίκαση για το αυτόφωρο, δηλαδή την ημέρα της σύλληψης (21η Μαΐου 2012) και άλλη για τα ευρήματα της αστυνομικής έρευνας των επόμενων ημερών. Οι αποφάσεις των δικαστηρίων προκαλούν ερωτηματικά στους εμπλεκομένους καθώς έρχονται σε αντίθεση”.
Αναφερόμενη στην εκδίκαση της υπόθεσης η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ επισημαίνει ότι “οι αστυνομικοί που κατέθεσαν, ζητώντας μάλιστα σε έντονο ύφος την απονομή της δικαιοσύνης από το εν λόγω δικαστήριο, περιέγραψαν εκείνο το πρωινό. Ένα βυτιοφόρο εξήλθε του στρατοπέδου και το ακολουθούσε ένα αγροτικό. Το βυτιοφόρο που οδηγούσε εργαζόμενος ως πολιτικό προσωπικό μπήκε σε μια αποθήκη και το αγροτικό πήγε και στάθηκε σε μια κοντινή αερογέφυρα για να επιβλέπει. Οι αστυνομικοί μπήκαν στην αποθήκη τη στιγμή της μετάγγισης. Εν συνεχεία, σύμφωνα πάντα με την περιγραφή τους, οι δύο στρατιωτικοί καλούσαν στο τηλέφωνο τους πολίτες που έκαναν τη μετάγγιση. Λίγο αργότερα ο ένας εξ αυτών (ταξίαρχος ε.α.) έφτασε με το όχημά του κοντά στην αποθήκη, αλλά μόλις τους είδε έκανε αναστροφή και έφυγε. Οι πολίτες παλιότερα είχαν δηλώσει τόσο στα δικαστήρια όσο και στους αστυνομικούς πως όλα γίνονταν με εντολή των δύο στρατιωτικών.
Από την άλλη, ο ένας στρατιωτικός τόνισε στην απολογία του πως τα καύσιμα ήταν απόβλητα και τα έδινε σε πολίτη για να τα καθαρίσει και έπειτα να τα χρησιμοποιήσει για εργασίες –κυρίως αποψίλωσης- που έκανε στο στρατόπεδο. Ο άλλος στρατιωτικός (λοχαγός) ισχυρίστηκε πως εκείνη την ημέρα ταξίδευε και πως δεν είχε καμία σχέση με την υπόθεση.
Τόσο ο εισαγγελέας όμως όσο και τα πέντε μέλη του δικαστηρίου δεν πείστηκαν και οδηγήθηκαν σε καταδικαστική απόφαση. Έκριναν ένοχους τους στρατιωτικούς για την πράξη της κλοπής στρατιωτικών πραγμάτων (ανηκόντων στο κράτος) προσιτών στους δράστες λόγω της υπηρεσίας τους, σε περίοδο ειρήνης κατά συναυτουργία. Αφού τους αναγνωρίστηκαν ελαφρυντικά, τους επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης δυόμισι και τριών ετών με τριετή αναστολή και επιλογή μετατροπής προς 5 ευρώ ημερησίως αλλά και δυνατότητα άσκησης έφεσης.
Η απόφαση αυτή είναι εντελώς αντίθετη από την αθωωτική κρίση (λόγω αμφιβολιών κατά πλειοψηφία) στην οποία οδηγήθηκε το 2017 το Στρατοδικείο Λάρισας για την υπόθεση των ευρημάτων των επόμενων ημερών. Η εισαγγελέας διαφώνησε και έστειλε την υπόθεση στο Αναθεωρητικό Δικαστήριο (δευτεροβάθμιο στρατιωτικό δικαστήριο), αλλά εκεί κρίθηκε απαράδεκτη η έφεση και ισχύει η αθωωτική απόφαση.
Κι ενώ για τα ευρήματα των επόμενων ημερών οι στρατιωτικοί αθωώθηκαν, οι πολίτες για το ίδιο σκέλος καταδικάστηκαν!
Αρχικά από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο, σύμφωνα με το οποίο «οι δύο στρατιωτικοί ήταν σε συνεννόηση» και ήταν σε θέση «να πετυχαίνουν την παράτυπη έξοδο των καυσίμων καθότι αμφότεροι διοικητές» (ο ένας του Λόχου Διοίκησης και ο άλλος της 1ης ΔΑΚΑ). Εν συνεχεία, εκδικάστηκε η υπόθεση σε δεύτερο βαθμό από το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων και οι κατηγορούμενοι κρίθηκαν πάλι ένοχοι, με ελαφρυντικά αυτή τη φορά. Ένας εξ αυτών, όμως, σύμφωνα με πληροφορίες, παίρνει τον δρόμο της αίτησης αναίρεσης στον Άρειο Πάγο.
Πριν λίγο διάστημα οι πολίτες κρίθηκαν ένοχοι και για το κομμάτι του αυτοφώρου (21ης Μαΐου 2012), ενώ σε λίγες ημέρες θα εκδικαστεί και η έφεση την οποία άσκησαν.
