“Ηθικόν”; Ποια είναι η απάντηση μετά από 8 χρόνια κρίσης στις ΕΔ και τα τουρκικά “κόλπα”;

Το επεισόδιο με το τουρκικό φορτηγό πλοίο και την κανονιοφόρο ΑΡΜΑΤΩΛΟΣ, ήρθε να προστεθεί στην σύγκρουση του σκάφους της τουρκικής ακτοφυλακής με το ΓΑΥΔΟΣ και στην αιχμαλωσία των δύο στρατιωτικών μας στον Έβρο. Το επεισόδιο με την κανονιοφόρο ΑΡΜΑΤΩΛΟΣ, “απελευθέρωσε” ένα μέρος της κοινής γνώμης που επεσήμανε με σχόλια ένα κοινό στοιχείο και στις τρεις περιπτώσεις: τη νωχελικότητα.

Μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια και να αρνηθούμε την σωστή επισήμανση που γίνεται από τον κόσμο. Η απόφαση του Α/ΓΕΝ για αντικατάσταση του κυβερνήτη της κανονιοφόρου κατά κάποιο τρόπο την δικαιολογεί και την επιβεβαιώνει βεβαίως. Οι διαρροές από το ΠΝ επίσης αιτιολογούν την απόφαση του Αρχηγού με το επιχείρημα που λέει ότι “ο Α/ΓΕΝ κατ΄ επανάληψη είχε επιστήσει τη προσοχή σε κυβερνήτες και στελέχη για την ετοιμότητα που πρέπει να ΄χουν”. Μην ξεχνάμε ότι πριν λίγο καιρό είχαμε την προσάραξη της φρεγάτας έξω από το Ναύσταθμο.

Θα είναι τραγικό λάθος, αυτοκαταστροφικό ν΄αρχίσουμε να ρίχνουμε ευθύνες απ΄ ευθείας στο προσωπικό των ΕΔ. Πριν φθάσουμε σ΄ αυτό το σημείο θα πρέπει νομίζουμε να γίνει αυστηρή αυτοκριτική από την κορυφή της πυραμίδας της ηγεσίας σ΄ όλα τα Γενικά Επιτελεία και μετά να “κατηφορίσουμε” προς τα κάτω, φθάνοντας μέχρι τα στελέχη που υπηρετούν στη πρώτη γραμμή. Για τα οποία δεν πρέπει να μας διαφεύγουν κάποια αδιαμφισβήτητα δεδομένα:

•Είναι αυτά τα στελέχη που συμπλήρωσαν οκτώ χρόνια υπηρεσίας σε συνθήκες κρίσης. Μετά από το σοκ των πρώτων περικοπών του 2010 και την “καταιγίδα” που ακολούθησε επί κυβερνήσεως Σαμαρά-Βενιζέλου, συνεχίζουν και επί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να “μάχονται” με τις συνέπειες μιας κρίσης που δεν την προκάλεσαν αλλά καλούνται να την πληρώσουν.Σχεδόν κανένα απ΄ αυτά τα στελέχη δεν έχει συνδέσει τις παράλογες έως ατιμωτικές περικοπές με την απόδοσή του. Στρατιωτικός δεν έγινε κανένας για τα λεφτά. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως οι δυσκολίες και τα προβλήματα δεν επηρεάζουν τη ψυχολογία τους.

•Είναι τα στελέχη που διαπίστωσαν ότι η πιθανότητα να προκύψει κάτι θετικό μέσα από την κρίση ήταν φρούδα ελπίδα. Προς στιγμήν ίσως κάποιοι να πιστέψαμε ότι λόγω της κρίσης θέματα και προβλήματα που επί δεκαετίες ταλαιπωρούσαν τις ΕΔ θα διορθώνονταν. Η κρίση πιστέψαμε θα “λύγιζε” τις αντιστάσεις και τις αντιδράσεις από “κάστες” που έθεταν εμπόδια. “Κάστες” εντός κι εκτός ΕΔ. Αποδείχτηκαν ξανά ανίκητες κι έτσι ούτε “σαρωτική αναδιοργάνωση” έχουμε μέχρι στιγμής δει, ούτε την αξιοκρατία σε μεταθέσεις, τοποθετήσεις, ακόμη και σε επιλογές Αρχηγών.

•Είναι τα στελέχη από τα οποία οκτώ χρόνια τώρα, ζητάμε κάθε μέρα να “εφεύρουν” μία ακόμη “πατέντα” για να δουλεύψουν όλα τα “γρανάζια” της στρατιωτικής μηχανής. Δεν μας νοιάζει πως…Απλά δίνουμε τη διαταγή και αναμένουμε την εκτέλεσή της. Και επειδή δεν υπάρχει και όριο στην αλαζονεία υιοθετούμε και τις “αμερικανιές” με συνθήματα τύπου “δεν υπάρχει δεν γίνεται”!

•Είναι τα στελέχη που τα στέλνουμε να περιπολούν με αβολίδωτα γιατί “εμείς δεν κλιμακώνουμε”! Κι αν μας τύχει το κακό ποντάρουμε στην λήθη και στον εθισμό της κοινής γνώμης.

•Είναι τέλος τα στελέχη που βλέπουν, ζουν και βιώνουν την αδικία. Που ζουν ,βλέπουν και δεν μπορούν να πιστέψουν ότι για τα άσχημα και τραγικά που κατά καιρούς πλήττουν τις ΕΔ ουδείς από τους “από πάνω” έχει οποιαδήποτε συνέπεια και κανένας δεν έχει το θάρρος να αναλάβει τις ευθύνες του. Αμέσως όλοι σπεύδουμε τα στελέχη πρώτης γραμμής να βγάλουμε στην αναφορά και να ζητήσουμε απόδοση ευθυνών και επιβολή ποινών.

•Αν η ετοιμότητα είναι αυτή που πρέπει, αν υπάρχει εγρήγορση ή νωχελικότητα, όποιο κι αν είναι τέλος πάντων το κλίμα, το μόνο βέβαιο είναι ότι αυτό διαμορφώνεται και καλλιεργείται πρώτα από “τα ψηλά” και μεταδίδεται παρακάτω , φθάνοντας μέχρι στον τελευταίο στρατιωτικό και στρατιώτη.

Για όλα αυτά και για πολλά ακόμη που έχουν γραφτεί όχι μόνο στο Militaire.gr αλλά κι αλλού, ας είμαστε προσεκτικοί όταν ζητάμε απόδοση ευθυνών. Ας τις αναζητήσουμε πρώτα απ΄ όλα εκεί που ασκείται διοίκηση για να φθάσουμε σε ασφαλή συμπεράσματα όταν θα εξεταστούν και οι ευθύνες του προσωπικού. Βεβαίως και γίνονται λάθη. Οι στρατιωτικοί δυστυχώς ανήκουν σ΄ εκείνες τις κατηγορίες εργαζομένων που τα λάθη δεν συγχωρούνται, γιατί πολλές φορές έχουν συνέπειες στη χώρα. Δεν είναι όμως δυνατόν κάθε φορά που κάτι πάει στραβά να κοιτάμε πάντα προς τα κάτω για να βρούμε ενόχους και να μην σηκώνουμε το βλέμμα ψηλά για να δούμε από που ξεκινούν τα λάθη.

Παρόλα αυτά νομίζουμε ότι όλοι πρέπει να είμαστε βέβαιοι πως στο ερώτημα-παράγγελμα “Ηθικόν;” η απάντηση παραμένει το βροντερό “Ακμαιότατον”!