ΗΠΑ: Το πραξικόπημα των εκατομμυριούχων κατά Ρούζβελτ

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Σύσσωμος ο διεθνής τύπος, οι περισσότεροι ξένοι ηγέτες και η παγκόσμια κοινή γνώμη εξακολουθούν να καταδικάζουν την εισβολή των οπαδών του Τραμπ στο Καπιτώλιο, τα εκτεταμένα έκτροπα, τους βανδαλισμούς και εκφράζοντας σοβαρές ανησυχίες, κάνουν λόγο για βαρύ πλήγμα στη Δημοκρατία, προσπάθεια συνταγματικής εκτροπής και εν τέλει, απόπειρα πραξικοπήματος!

Σ αυτές τις δύσκολες ώρες για τις Ηνωμένες Πολιτείες, το βαρύ κλίμα και τον φόβο που προκάλεσαν σε όλο τον κόσμο οι σκληρές εικόνες από την Ουάσιγκτον, αρκετοί αναρωτήθηκαν, αν υπάρχει προηγούμενο στη μακρά πολιτική ιστορία της Αμερικής.
Κι όμως υπάρχει!…

Ογδόντα επτά χρόνια πριν, το 1934,-όχι φυσικά με παρόμοιο τρόπο- το club των εκατομμυριούχων της χώρας, επιχείρησαν να ανατρέψουν τον πρόεδρο Ρούσβελτ, να συγκροτήσουν 5η Φάλαγγα μέσα στη χώρα και να εγκαθιδρύσουν μια φασιστική δικτατορία, που θα περιείχε ακόμη και στρατόπεδα «για τους Εβραίους και για άλλους ανεπιθύμητους».

Ο ΓΕΝΝΑΙΟΣ ΠΕΖΟΝΑΥΤΗΣ

Το σχέδιο αποκαλύφθηκε χάρις στην γενναιότητα ενός αξιωματικού των πεζοναυτών και η Δημοκρατία διασώθηκε.
Συγκεκριμένα τον Νοέμβριο του 1934 ο πασίγνωστος υποστράτηγος των πεζοναυτών των ΗΠΑ Smedley Butler αποκάλυψε σε μια κατάθεση κεκλεισμένων των θυρών στην Επιτροπή McCormack-Dickstein (που τη διαδέχτηκε αργότερα η Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων) μια συνωμοσία ομάδας πλούσιων επιχειρηματιών, μελών της Αμερικανικής Λίγκας για την Ελευθερία, για την εγκαθίδρυση μιας φασιστικής δικτατορίας στις ΗΠΑ.
Τον Butler τον είχε προσεγγίσει ο Gerald P. MacGuire από την εταιρεία Grayson M.-P. Murphy & Co της Wall Street.
Ο MacGuire ισχυρίστηκε ότι θα συγκέντρωναν έναν στρατό από 500.000 άνεργους κυρίως βετεράνους του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και θα βάδιζαν συγκεντρωμένοι στην Ουάσινγκτον.
Οι πλουτοκράτες ήθελαν τον Butler να ηγηθεί του πραξικοπήματος, με τη σκέψη ότι, όπως έκαναν οι μπολσεβίκοι, θα καταλάμβαναν μια σημαντική πόλη (την Ουάσινγκτον, όπως είχε γίνει στην Πετρούπολη) και το γεγονός αυτό θα οδηγούσε στην πτώση της κυβέρνησης. Υποσχέθηκαν να καταβάλουν για αρχή 3 εκατομμύρια δολάρια και υποσχέθηκαν σαν δόλωμα 300 εκατομμύρια δολάρια.
Ο Butler έκανε ότι συμφωνούσε με τη συνωμοσία, ωσότου ανακαλύψει ποιοι ήταν ακριβώς οι συνωμότες.
Κανείς από τους συνωμότες δεν κλήθηκε ποτέ να καταθέσει ή να του καταλογιστεί η κατηγορία της προδοσίας.
Στην πραγματικότητα όλοι τους αποτελούσαν ιδρυτικά μέλη του Συμβουλίου των Εξωτερικών Υποθέσεων (CFR- Council on Foreign Relations, με ιδρυτή τον David Rockefeller). Επικεφαλής της Λίγκας ήταν τα καρτέλ των DuPont και της J. P. Morgan, με την οικονομική υποστήριξη της οικογένειας Andrew Mellon, της Sun Oil, της οικογένειας Rockefeller, των συνεταίρων της E. F. Hutton, της U. S. Steel, της General Motors, της Chase, της Standard Oil και των ελαστικών Goodyear

ΘΑ ΒΟΗΘΟΥΣΕ… Ο ΧΙΤΛΕΡ!

Τα χρήματα έρχονταν από τη Union Banking Corporation και την Brown Brothers Harriman όπου ηγούνταν ο γερουσιαστής Πρέσκοτ Μπους.
Οι συνωμότες κόμπαζαν για τις σχέσεις του Πρέσκοτ Μπους με τον Χίτλερ και είχαν φτάσει να ισχυρίζονται ότι η Γερμανία θα τους παρείχε υλικά για το πραξικόπημά τους.
Ένα χρόνο νωρίτερα, ο πρόεδρος της Σεβρολέτ William S. Knudsen (που είχε δωρίσει 10.000 δολάρια στη Λίγκα) είχε ταξιδέψει στη Γερμανία, όπου συναντήθηκε με ηγετικά στελέχη των ναζί, και με την επιστροφή του στις ΗΠΑ δήλωσε ότι η Γερμανία του Χίτλερ αποτελούσε «το θαύμα του εικοστού αιώνα».
Εκείνη την εποχή, η εταιρεία Adam-Opal Co είχε αρχίσει να παράγει τα τανκς, τα φορτηγά οχήματα και τις μηχανές των βομβαρδιστικών των ναζί.
Ο James D. Mooney, αντιπρόεδρος της General Motors για τις εξωτερικές υποθέσεις, μαζί με τον Henry Ford και τον επικεφαλής της IBM, Tom Watson, έλαβαν τον Μεγάλο Σταυρό του Γερμανικού Αετού για τις σημαντικές υπηρεσίες τους προς το Τρίτο Ράιχ.
Όταν η Επιτροπή αντιλήφθηκε ότι ο στρατηγός Butler έλεγε την αλήθεια, προφανώς δεν ήταν σε θέση να αμφισβητήσει με ακλόνητο τρόπο τα λεγόμενά του, ώστε να καταπέσουν αυτά που κατέθετε ο ίδιος.
Ο Τύπος, που ελεγχόταν από τις εταιρείες (απλά ήταν ντουντούκα των εταιρειών), προσπάθησε να δημιουργήσει αμφιβολίες για τον στρατηγό, που ήταν ήρωας του πολέμου, προσπαθώντας να τον χαρακτηρίσει εύπιστο.
Αυτό που προωθούσε ο Knudsen ήταν ότι όλα αυτά ήταν μια «φλυαρία σε μια συνάντηση τύπου κοκτέιλ πάρτι».
Αυτήν την παραπλανητική άποψη και ολική στρέβλωση της πραγματικότητας προώθησε το Associated Press, με τον τίτλο «Το πραξικόπημα του κοκτέιλ».
Ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης Fiorello LaGuardia προσπάθησε να υποβαθμίσει εντελώς το πραξικόπημα σαν «κάτι που ειπώθηκε σε έναν πρώην πεζοναύτη έτσι, για αστείο».
Από το 1934 μέχρι και το 1936 η Λίγκα είχε τριάντα πέντε πρωτοσέλιδες δημοσιεύσεις στους New York Times.
To εβδομαδιαίο περιοδικό Time προσπάθησε να γελοιοποιήσει τον Butler στο εξώφυλλό του στις 3 Δεκεμβρίου 1934, ακόμη και όταν αυτά που κατέθεσε ο Butler ενισχύονταν με νέα αποδεικτικά στοιχεία από τον πρόεδρο των βετεράνων των πολέμων των ΗΠΑ στο εξωτερικό (The Veterans of Foreign Wars of the USA), τον James E. Van Zandt, που ανακοίνωσε ότι τον είχαν πλησιάσει και αυτόν για να ηγηθεί του πραξικοπήματος.
Τα έγγραφα της Επιτροπής στήριξαν τον Ρούζβελτ και παρουσίασαν αυτά που όντως είχαν συμβεί.
Ο πρόεδρος Ρούζβελτ αποκάλεσε τους συνωμότες «οικονομικούς βασιλόφρονες».

Η ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΡΟΥΖΒΕΛΤ

Ο Ρούζβελτ επέζησε των προσπαθειών των συνωμοτών και στις 3 Ιανουαρίου 1936 μίλησε σφόδρα εναντίον της Αμερικανικής Λίγκας για την Ελευθερία σε μία κοινή συνεδρίαση του Κογκρέσου, κατά την οποία ανήγγειλε την απαγόρευση εξαγωγών στρατιωτικού υλικού προς την Ιταλία:
«Η περίλαμπρη οικονομική μας αριστοκρατία δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτόν τον εγωκεντρισμό για τον οποίο μωρολογούν, τα πλεονεκτήματα του οποίου κατευθύνονταν προς όφελος των αδίστακτων και των ισχυρών.
Κατανοούν σαφώς ότι μέσα σε τριάντα τέσσερις μήνες έχουμε δημιουργήσει νέα εργαλεία δημόσιας εξουσίας.
Στα χέρια μιας κυβέρνησης που απορρέει από τον λαό η εξουσία αυτή είναι ορθή και ευεργετική.
Αλλά στα χέρια των πολιτικών ανδρείκελων μιας οικονομικής αριστοκρατίας, μια τέτοια εξουσία θα εξασφάλιζε δεσμά για τις ελευθερίες του λαού.
Εάν τους αφήσετε να περάσει το δικό τους, αυτό θα πάρει την κατεύθυνση που έπαιρνε πάντοτε μια αριστοκρατία κατά το παρελθόν -εξουσία για τους εαυτούς τους και εξανδραποδισμό για τον κόσμο».
Ο Ρούζβελτ δεν μπόρεσε να στείλει τους συνωμότες στη Δικαιοσύνη.
Δεν κατάφερε να χαλιναγωγήσει τον Πρέσκοτ Μπους παρά μονάχα το 1942, όταν η κυβέρνηση κατάσχεσε τους πόρους των φιλο-ναζί εταιρειών του Μπους.

Επιμύθιο

Αυτό που δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε είναι ότι, όπως τόνισε και ο πρόεδρος Ρούζβελτ, οι «οικονομικοί βασιλόφρονες» διαθέτουν τη σαφέστατα αντιλαϊκιστική ατζέντα, και εφόσον δεν πλήρωσαν απολύτως τίποτε για το πραξικόπημά τους, δεν έχουν ξεφύγει από την ελιτίστικη ιδεολογία τους.
Τώρα πλέον νοθεύουν τις εκλογές, στήνουν τεράστιους μηχανισμούς επιτήρησης (βλέπε τα κοινωνικά δίκτυα) και «ασφάλειας» και στρέφονται εναντίον οποιουδήποτε απειλεί την κυριαρχία τους.

Πηγή

efsyn