Η Υπερθέρμανση του Πλανήτη και τι δείχνουν τα στοιχεία! Αντώνης Φώσκολος

 Του Αντώνη Φώσκολου*

• Από το 1985 ξεκίνησε η συζήτηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη βασιζόμενη σε θεωρητικά μοντέλα που είχαν σαν βασικό συντελεστή την συγκέντρωση του ατμοσφαιρικού CO2 το οποίο κατά την γνώμη των ειδικών προήρχετο αποκλειστικά και μόνο από την καύση των υδρογονανθράκων, (εικόνα 1). 
• Η επί 45 χρόνια αποτυχία των μοντέλων να συσχετίσουν την αύξηση της μέσης γήινης θερμοκρασίας με την αύξηση του εκπεμπόμενου από τους υδρογονάνθρακες CO2
• Καταδεικνύεται από τα στοιχεία των μετεωρολογικών σταθμών, (βλέπε εικόνες 2 , 3 και 4). Αυτή την πραγματικότητα την απέκρυψαν και την αποκρύπτουν συστηματικά οι επιστήμονες του ΟΗΕ και όλα τα ΜΜΕ. Δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ των συγκεντρώσεων του ατμοσφαιρικού CO2 και  ανόδου θερμοκρασίας, (εικόνα 4).
• Επί 20 χρόνια, ήτοι από το 2003 μέχρι σήμερα η μέση γήινη θερμοκρασία παραμένει σταθερά με μία αύξηση της τάξης των 0.4 βαθμών Kελσίου, πάνω από τους 15.0 βαθμούς Κελσίου που είναι η βέλτιστη μέση γήινη θερμοκρασία, (εικόνα 5). 
• Δηλαδή η πιστοποιημένη άνοδος της μέσης γήινης θερμοκρασίας, από τους μετεωρολογικούς σταθμούς, είναι 15.4 βαθμοί Κελσίου. Άρα τα μοντέλα πρόβλεψης, στα οποία οι κυβερνήσεις στηρίζονται για να βάλλουν τους πράσινους φόρους είναι τελείως λανθασμένα, αναξιόπιστα και άχρηστα.
• Οι μόνοι που κατάλαβαν την αποτυχία των μοντέλων πρόβλεψης ανόδου της μέσης γήινης θερμοκρασίας  ήταν οι διεστραμμένοι επιστήμονες του ΟΗΕ. 
• Έτσι άλλαξαν το σημείο αναφοράς που ήταν η βέλτιστη μέση γήινη θερμοκρασία των 15.0 βαθμών Kελσίου και η οποία επικρατούσε από το 1950 μέχρι το 1980 και μετέφεραν το σημείο αναφοράς  370 χρόνια πίσω, στην λεγόμενη Προβιομηχανική εποχή. 
• Κατ’ αυτόν, τον εσκεμμένο τρόπο, διότι ο περισσότερος κόσμος θεωρεί ως προβιομηχανική εποχή τις αρχές του 1900 και όχι το τέλος της Αναγέννησης (Renaissance) δηλαδή την περίοδο μεταξύ 1500 μ Χ. έως 1800 μ. Χ., σημείο αναφοράς έγιναν οι 14.0 βαθμοί κελσίου, (βλέπε εικόνα 6). 
• Κατ’ αυτή την περίοδο, που ήταν η χειρότερη της ανθρωπότητας λόγω ψύξης της γης με μέση γήινη θερμοκρασία τους 14.0 βαθμούς Κελσίου, πάγωσαν οι ποταμοί και λίμνες στην Ευρώπη, ενώ η Βαλτική θάλασσα ήταν βατή, (εικόνα 7), και οι παγετώνες έφθασαν μέχρι την Ελβετία, (εικόνα 8). 
• Εξ’ αιτίας της κατάψυξης ο κόσμος δεν είχε νερό για να πλυθεί  με αποτέλεσμα να αναπτυχθεί η βουβωνική πανώλη που εξολόθρεψε 100 εκατομμύρια ανθρώπους, ήτοι το 1/3 του τότε πληθυσμού της γης. 
• Με σημείο αναφοράς την θερμοκρασία των 14.0 βαθμών Κελσίου  που υπήρχε πριν 370 χρόνια δικαιολογούν, σήμερα οι επιστήμονες του ΟΗΕ την αύξηση της θερμοκρασίας κατά 1.4 βαθμούς Κελσίου. Και με βάση αυτή την πολύ μεγάλη απάτη δικαιολογούν την πίστη τους ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα γήινης καταστροφής. 
• Και εξαπατούν ότι  «άρα τα μοντέλα πρόβλεψης είναι σωστά» και δικαιολογούν τους πράσινους φόρους, επιδοτήσεις για την εγκατάσταση των ΑΠΕ, κοκ. 
• Ποιός όμως θα ήθελε να ζήσει σε μια τέτοια περίοδο επειδή είχε συγκέντρωση ατμοσφαιρικού CO2 180 ppm, και που το προσδόκιμο ζωής ήταν τα 49 χρόνια; Διερωτώμαι αν οι διεστραμμένοι επιστήμονες γνωρίζουν γιατί η συγκέντρωση του ατμοσφαιρικού CO2 ήταν τόσο χαμηλή το 1650 μ. Χ.
• Αλλά ας έρθουμε και στην πραγματικότητα, για όσους πιστεύουν ότι το ατμοσφαιρικό CO2 είναι η αιτία ανόδου της γήινης θερμοκρασίας.
• Με βάση την βέλτιστη μέση γήινη θερμοκρασία των 15.0 βαθμών Κελσίου, (εικόνα 5), και την συγκέντρωση του ατμοσφαιρικού CO2 στα 350 ppm, όπως την παραδέχεται ο θασιώτης της κλιματικής αλλαγής James Hansen, (εικόνα 9), και δάσκαλος του Αλ Γκορ, παρατηρούμε τα εξής:

1. Ότι τo ατμοσφαιρικό CO2 ανέβηκε από τα 350 ppm το 1970 στα 415 ppm το 2021, ήτοι μια αύξηση των 65 ppm ενώ η θερμοκρασία από τους 15.0 βαθμούς κελσίου ανέβηκε στους 15.4 βαθμούς Κελσίου, ήτοι μια άνοδο της τάξης των 0.4 βαθμών Κελσίου.

2. Στην εικόνα 8, ο καθηγητής του CALTEC Rutledge αναφέρει ότι, όταν τελειώσουν όλα τα αποθέματα αργού πετρελαίου, φυσικού αερίου και λιθάνθρακα οι συγκεντρώσεις του CO2 στην ατμόσφαιρα θα προσθέσουν άλλα 45 ppm ήτοι το επίπεδο θα φθάσει συνολικά τα 460 ppm , (εικόνα 10). 

Άρα εννοείται, για όσους πιστεύουν ότι η συγκέντρωση του ατμοσφαιρικού CO2 επηρεάζει την μέση γήινη θερμοκρασία

Ότι αν για μία αύξηση του ατμοσφαιρικού CO2 κατά 65 ppm ( 350 ppm το 1970 στα 415 ppm to 2021) θα έχουμε μια άνοδο της θερμοκρασίας κατά 0.4 βαθμούς Κελσίου, ήτοι από 15.0 βαθμούς στους 15.4 βαθμούς

Τότε η επόμενη αύξηση του ατμοσφαιρικού CO2 μέχρι το 2075  που θα είναι της τάξης των 45 ppm  θα οδηγήσει σε άνοδο της θερμοκρασίας κατά 0.3 βαθμούς. 

Δηλαδή, συνολικά η άνοδος της θερμοκρασίας από το έτος 1970 μέχρι το 2075 θα φθάσει περίπου τους 0.7 βαθμούς Κελσίου σε μια εκατονταετία. Θεωρείται η άνοδος της θερμοκρασίας στους 15.7 βαθμούς Κελσίου “Υπερθέρμανση του Πλανήτη”;.

 Το ερώτημα που τίθεται είναι τι σημασία έχουν όλες οι προβλέψεις ανόδου της μέσης γήινης θερμοκρασίας  αν έχουμε μία νέα μεσοπαγετώδη περίοδο όπως αυτή που είχαμε πριν 372 χρόνια. 

Και όπως φαίνεται στην  εικόνα 11 έχουμε ήδη μπει σε μια τέτοια περίοδο, δηλαδή την μεσοπαγετώδη περίοδο Eddy  που θα κρατήσει 33 χρόνια και όχι 66 χρόνια όπως η μεσοπαγετώδης περίοδος Maunder. 

Αυτές οι κλιματικές αλλαγές αποδίδονται στην αδράνεια των γεωμαγνητικών πεδίων του Ηλίου. Κατά την περίοδο Eddy εκτιμάται ότι  η θερμοκρασία θα πέσει κατά 1.4 βαθμούς Κελσίου, ήτοι στους 14.0 βαθμούς, (Valentina Zarkhova, 2020). 

Την ίδια θερμοκρασία είχαμε και κατά την περίοδο Maunder την οποία ονομάζαμε Προβιομηχανική Περίοδο. 

Άρα τι προβλέψεις μπορούμε να κάνουμε σήμερα που αφορούν την αύξηση της θερμοκρασίας βάσει άχρηστων μοντέλων όταν μέχρι το 2055 η μέση γήινη θερμοκρασία θα είναι πολύ πιο κάτω από την βέλτιστη μέση γήινη θερμοκρασία των 15.0 βαθμών Κελσίου 

Και όταν το 90% των αποθεμάτων των υδρογονανθράκων θα έχουν τελειώσει;

 Υπερθέρμανση του Πλανήτη βάσει ποιων στοιχείων; 

Των μοντέλων που επί 40 χρόνια αποδείχτηκαν άχρηστα, η την τελεία έλλειψη συσχετισμού μεταξύ της αύξησης των συγκεντρώσεων του ατμοσφαιρικού CO2 και αύξησης της μέσης γήινης θερμοκρασία η οποία τα τελευταία 20 χρόνια παραμένει σταθερή στους 15.4 βαθμούς Κελσίου. 

Υπερθέρμανση του Πλανήτη εξ’ αιτίας του αγνώστου προέλευσης παραμένοντος στην ατμόσφαιρα CO2; (εικόνα 13) 

Κάθε χρόνο εκλύονται στην ατμόσφαιρα περίπου 98 δις τόνοι CO2, εκ των οποίων μόνο οι 37 δις τόνοι προέρχονται από τους υδρογονάνθρακες. 

Τελικά, κάθε χρόνο παραμένουν στην ατμόσφαιρα μόνο 15.6 δις τόνοι των οποίων την προέλευση καίτοι δεν γνωρίζουμε 

Οι διεστραμμένοι επιστήμονες, χωρίς να έχουν καμία απολύτως απόδειξη, μας λένε ότι προέρχεται από τους υδρογονάνθρακες, δηλαδή τους 37 δις τόνους. 

Γιατί δεν προέρχονται από τους υπόλοιπους 61 δις τόνους κανείς δεν μας το εξηγεί. Πάλι απάτη.

   Και τελικά γιατί θεωρούμε το πλεονάζον ατμοσφαιρικό CO2 ως καταστροφικό για την ανθρωπότητα. Έξη μόρια CO2 αντιδρούν με έξη μόρια H20  παρουσία χλωροφύλλης και ηλίου, φωτοσύνθεσης, για να παράγουν ένα μόριο γλυκόζης δεσμεύοντας 686 Kcal ηλιακής ενέργειας, (εικόνα 14). 

Άρα, όσο αυξάνεται το ατμοσφαιρικό CO2 αυξάνεται και η παραγόμενη βιομάζα την οποία έχει ανάγκη το ζωικό βασίλειο. Που είναι το έγκλημα;

   Μήπως το ιερατείο του ΟΗΕ προωθεί μια νέα θρησκεία ( Religion Cult), αυτή της καταστροφής του πλανήτη με βάσει τις συγκεντρώσεις του ατμοσφαιρικού CO2 ούτως ώστε να επιβληθούν οι πράσινοι φόροι από τους οποίους θα επωφεληθούν ορισμένα κράτη και επιχειρηματίες;

Αυτό είναι έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας. Και αυτή την εγκληματική ενέργεια την ασπάζεται και θέλει να την επιβάλλει η ΕυρωπαΪκή Ένωση στα μέλη της. Επόμενο είναι τα κράτη να επαναστατήσουν διότι όλοι πλέον γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει αλλά ούτε θα υπάρξει Υπερθέρμανση του Πλανήτη.

 

Εικόνα 1. Οι επί τριακοπενταετία (35) αποτυχημένες προβλέψεις, βάση θεωρητικών μοντέλων, ανόδου της μέσης γήινης θερμοκρασίας κατά 1.5 – 2.0 βαθμούς Κελσίου από την Διεθνή Κλιματική Επιτροπή του ΟΗΕ ( UN ICCP Scenarios) σε σύγκριση με την πρόβλεψη του καθηγητή Rutledge, CALTECH, για άνοδο μικρότερη του 1 βαθμού Κελσίου όταν αναλωθούν όλοι οι υδρογονάνθρακες.

 

Εικόνα 2. Η αποτυχία των ετησίων συνεδρίων του ΟΗΕ να σταματήσουν την άνοδο των ατμοσφαιρικών συγκεντρώσεων του CO2, ιδιαίτερα μετά το 2019 όταν οι εκπομπές του CO2 από την καύση των υδρογονανθράκων σταθεροποιήθηκαν στα 36.8 δις τόνους ετησίως.

Εικόνα 3. Οι διακυμάνσεις της μέσης γήινης θερμοκρασίας από το 1979 έως το 2021. Η μέγιστη άνοδος ήταν 0.4 βαθμούς Κελσίου.

 

Εικόνα 4. Η ασυναρτησία μεταξύ των συγκεντρώσεων του ατμοσφαιρικού CO2 και της ανόδου της μέσης γήινης θερμοκρασίας, Koutsoyiannis and Kundzewicz, 2020.Atmospheric temperature and CO2: Hen or egg causality, Sci, 2 (4),83.

Εικόνα 5. Οι διακυμάνσεις των θερμοκρασιών κατά το Ολόκαινο με βάση την βέλτιστη μέση γήινη θερμοκρασία για το ανθρώπινο γένος των 15.0 βαθμών Κελσίου.

 

Εικόνα 6.  H διάρκεια της μεσοπαγετώδους περιόδου Maunder η οποία θεωρείται ιδεώδης από τους ακτιβιστές περιβαλλοντολόγους διότι οι μέση γήινη θερμοκρασία ήταν 14.0 βαθμοί Κελσίου.

Εικόνα 7. Η διάβαση της παγωμένης Βαλτικής θάλασσας, από τις 30 Ιανουαρίου έως τις 8 Φεβρουαρίου, του 1658, από τον βασιλιά Γουστάβο Κάρολο της Σουηδίας τον 10, με τα στρατεύματα και το ιππικό  του για να καταλάβει την Δανία (Sjaelland).

Εικόνα 8. Η κάθοδος των παγετώνων στην νότια Ελβετία κατά την μεσοπαγετώδη περίοδο Maunder, 1645 μ. Χ. έως 1715 μ. Χ. Η μέση γήινη θερμοκρασία ήταν 14.0 βαθμοί Κελσίου που τελευταίως έχει γίνει σημείο αναφοράς από διεστραμμένους επιστήμονες.

 

Εικόνα 9. Ατμοσφαιρικές συγκεντρώσεις βάσει διαφορετικών σεναρίων εκπομπών μεταξύ των ετών 2005 έως το 2400. Είναι σαφές ότι ποτέ δεν θα υπερβούμε τα 460 ppm. Επίσης βλέπουμε τα όρια επικινδυνότητας κατά τον καθηγητή James Hansen, Un. of Columbia and Director o Goddard Institute for Space Studies, Rutledge 2008. O καθηγητής James Hansen είναι υπέρμαχος της κλιματικής αλλαγής, Rutledge, Caltech, 2008

 

Εικόνα 10. Ποσοστά των αποθεμάτων που θα παραμείνουν προς εκμετάλλευση μέχρι το 2090, Rutledge, Caltech, 2008.

 

Εικόνα 11. Αθροιστική παραγωγή υδρογονανθράκων ανά μέχρι το 2090. Μέχρι το 2070 θα έχει καταναλωθεί το 90% των παγκοσμίων αποθεμάτων των υδρογονανθράκων, Rutledge, Caltech, 2009.

 

Εικόνα 12. Προσομοίωση των εκπομπών του CO2 με βάση το πρόγραμμα MAGICC από τον Tom Wigley, Director, National Center for Atmospheric Research (NCAR), Boulder, Colorado, USA. Αυτό το πρόγραμμα είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό που χρησιμοποιούν οι επιστήμονες του ICCP του ΟΗΕ. Οι διαφορές οφείλονται στις ποσότητες των υδρογονανθράκων που μπορούν να ανακτηθούν (recoverable reserves).www.rutledge.caltech.edu. October, 2008. Είναι σαφές ότι ουδέποτε θα υπερβούμε την συγκέντρωση των 460 ppm. Αυτό μας οδηγεί αβίαστα ότι η άνοδος της μέσης γήινης θερμοκρασία θα είναι μικρότερη του 1 βαθμό Κελσίου, εικόνα 1.

 

Εικόνα 13. Ετήσιο σκαμπανέβασμα του ατμοσφαιρικού CO2 από 410 ppm (Οκτώβριος 2019) έως 422 ppm (Ιούνιος 2019) που μεταφράζεται σε μια αυξομείωση του ατμοσφαιρικού CO2 της τάξης των 82 δισ., τόνων ετησίως, ήτοι από το μέγιστο των 98 δισ., τόνων ετησίως στο ελάχιστο των, περίπου 16 δισ., τόνων. Οι ετήσιες εκπομπές από την χρήση των υδρογονανθράκων ανέρχονται σε λιγότερο  ετησίως. Οι ετήσιες εκπομπές CO2 από την καύση των υδρογονανθράκων ανέρχεται σε 37 δις τόνους. Όλη η ποσότητα των 82 δισ., τόνων του ατμοσφαιρικού CO2 επανέρχεται στην γη με την βροχή για αυτό την ονομάζομε και όξινη βροχή που και αυτή είναι Θείο δώρο.

 

Εικόνα 14. Οι ενδεκαετείς κύκλοι  Wolf-Glassberg συναρτήσει της δραστηριότητος των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων του Ηλίου . Όταν αδρανήσουν τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία έχουμε τις μεσοπαγετώδεις περιόδους, Maunder, Dalton, Glassberg και την επερχόμενη Eddy. Modern Grand Solar Minimum will lead to terrestrial cooling by Valentina Zharkova, https://doi.org/10.1080/23328940.2020.1796243 Pages 217-222 | Published online: 04 Aug 2020.

 

Εικόνα 15.  Φωτοσύνθεσης. Όσο αυξάνεται το ατμοσφαιρικό CO2 τόσο η αντίδραση πάει προς τα δεξιά ήτοι, αυξάνεται η βιομάζα. Μαθήματα χημείας στους πρωτοετείς φοιτητές.

————————

* Λίγα λόγια για το κ. Αντώνη Φώσκολο, Ομότιμο καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης και  Ομότιμο Ερευνητή της Γεωλογικής Υπηρεσίας του Καναδά

Μετά το πέρας των μεταπτυχιακών σπουδών από το Πανεπιστήμιο  του  Berkeley της Καλιφόρνιας το 1966 προσελήφθηκα στο Ινστιτούτο της Ιζηματογενούς Γεωλογίας και Πετρελαίου της Καναδικής Κυβέρνησης, με στόχο την έρευνα υδρογονανθράκων στην Κεντρική Αλμπέρτα, Βορειοανατολική Βρετανική Κολομβία, την θαλάσσια περιοχή του Beaufort MacΚenzie και των εκβολών του ποταμού Mac-Kenzie και τα πολικά νησιά του Καναδά (Queen Elizabeth islands,Canadian Arctic ). Ένα τρίτο των επιστημονικών δημοσιεύσεων μου σχετίζονται με την έρευνα σε αυτές τις περιοχές. Το 1986 απεχώρησα από το Ινστιτούτο της Ιζηματογενούς Γεωλογίας και Πετρελαίου της Καναδικής Κυβέρνησης αλλά παρέμεινα έως σήμερα ομότιμος επιστημονικός ερευνητής της Γεωλογικής Υπηρεσίας του Καναδά.

Το 1986 εξελέγην καθηγητής στο τμήμα Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του Πολυτεχνείου Κρήτης. Αντικείμενο της διδασκαλίας ήταν η “Ανόργανη και Οργανική Γεωχημεία και Οργανική Πετρογραφία των Ιζηματογενών Πετρωμάτων”. Η διδασκαλία συνεχίστηκε μέχρι το 2003, ήτοι και μετά την συνταξιοδότησή μου.

Μεταξύ των ετών 1986 έως το 1997 (έτος συνταξιοδότησης) διετέλεσα ως Αντιπρόεδρος Ακαδημαϊκών θεμάτων του Πολυτεχνείου Κρήτης, 1988-1993, πρόεδρος του τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων, 1993-1995, μέλος της συγκλήτου από το 1985 έως το 1997, σύμβουλος για θέματα ενεργειακά των Ηνωμένων Εθνών κατά την διάρκεια των θητειών των Kurt Waldheim και Xavier Perez de Cuellar,1976-1986, και συμβασιούχος καθηγητής στα τμήματα Γεωγραφίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου του Κάλγκαρυ, Αλμπέρτας, 1975-1986.

Το επιστημονικό μου έργο συνοψίζεται σε: 84 επιστημονικές δημοσιεύσεις σε περιοδικά με κριτές, Citation Index of 338, 52 ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια στην Ευρώπη στην Αμερική, Ευρώπη Ελλάδα και ΝΑΤΟ και 14 τεχνικές εκθέσεις για λογαριασμό των ΔΕΠ-ΕΚΥ (Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου-Έρευνα Κοιτασμάτων Υδρογονανθράκων), ΔΕΗ, ΙΓΜΕ και τα Ηνωμένα Έθνη.