Η “κόντρα” Μακρόν-Ερντογάν και η στάση που πρέπει να τηρήσει η Ελλάδα

Ο Υποναύαρχος ε.α και πρόεδρος της Κοινωνίας Αξιών Στέλιος Φενέκος , “φωτίζει” και αναλύει τη σύγκρουση Μακρόν-Ερντογάν επισημαίνοντας πια θα πρέπει να είναι η στάση που πρέπει να τηρήσει η Ελλάδα.

Ο Ερντογκάν θα το εκμεταλλευθεί (όπως και γίνεται) και θα προβάλλει την θρησκευτική αντιπαλότητα, μεταθέτοντας τα προβλήματα που δημιουργεί στην περιοχή σε θρησκευτική αντιπαλότητα, με σκοπό να μεταστρέψει την προσοχή εκεί και να πάρει με το μέρος του μουσουλμανικές χώρες και μουσουλμάνους στην Ευρώπη αλλά και στον κόσμο ολόκληρο.

Καλά κάνει ο Μακρόν και ανακαλεί το πρέσβη μετά τις ύβρεις προς το πρόσωπό του και οξύνει την αντιπαράθεσή του με τον Ερντογκάν.

Όμως……

Η στρατηγική Μακρόν (αν είναι στρατηγική και όχι συναισθηματική αντίδραση) έχει δύο σκέλη:

• Το ένα είναι τα μέτρα για τον περιορισμό/ ανάσχεση/αντιστροφή της φονταμενταλιστικής ισλαμικής διείσδυσης στην ζωή της Γαλλικής κοινωνίας.

• Το δεύτερο η δημόσια συμβολική δήλωση με ξεκάθαρο και αποφασιστικό τρόπο (προβολή των σκίτσων στα κυβερνητικά κτίρια), ότι δεν θα κάνει πίσω και δεν θα αλλάξει τον Γαλλικό τρόπο ζωής ούτε θα ανεχθεί τον περιορισμό της ελευθερίας έκφρασης στην Γαλλία, λόγω των φονταμενταλιστών ισλαμιστών.

Εκτιμώ ότι ο πρωθυπουργός μας κακώς αναφέρθηκε στην ανακοίνωση του σε θρησκευτικό ζήτημα και το συνέδεσε με τον Ερντογκάν (πέφτει στην παγίδα της θρησκευτικής εκμετάλλευσης του ζητήματος από Ερντογκάν).

Ο πρωθυπουργός μας θα έπρεπε να καυτηριάσει οπωσδήποτε την απαράδεκτη και χυδαία επίθεση του Ερτογκάν προς τον πρόεδρο της Γαλλίας, ως αντίθετη προς τα διεθνή πρότυπα και πολιτισμικά ειωθότα, να φωτίσει δηλαδή την διάσταση του Ερντογκάν με τις ευρωπαϊκές αξίες και να μιλήσει για την ανάγκη καταπολέμησης της φονταμενταλιστικής τρομοκρατίας.

Σε ότι αφορά δε τον αποκεφαλισμό του Γάλλου καθηγητή, να αναφερθούμε επίσημα με ανακοίνωση του ΥΠΕΞ στην ανάγκη αντιμετώπισης της τρομοκρατίας (Εξηγώ πιο κάτω γιατί).

Και αυτό γιατί:

1. Το να φορτώνουμε σε όλο το Ισλάμ τις τρομοκρατικές ενέργειες των τρομοκρατών και των ακραίων φονταμενταλιστών είναι εσφαλμένη στρατηγική, διότι δεν συγκεκριμενοποιούμε το πρόβλημα και συνάγουμε συμπεράσματα από το έλασσον για το μείζον, με αποτέλεσμα να χάνουμε και τους μετριοπαθείς μουσουλμάνους, και να τους παρακινούμε να μην συμμαχήσουν και να μην τοποθετηθούν (στην καλύτερη περίπτωση) ξεκάθαρα εναντίον των ακραίων φονταμενταλιστών και τρομοκρατών.

2. Ξαφνικά ο Μακρόν ανοίγει πόλεμο σε δύο μέτωπα (στην ουσία αναλαμβάνει ηγετικό ρόλο και στην Ευρώπη) στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό της χώρας του (και εντός της ΕΕ, αφού υποστηρίχθηκε από τις χώρες της ΕΕ) και χρειάζεται να γίνουν έγκαιρα οι κατάλληλες ρυθμίσεις στρατηγικής από πλευράς του αλλά και στο εσωτερικό της Ευρώπης (και κάποιων κρατών μελών που τοποθετηθήκαν επικροτώντας τις προβολές των σκίτσων και ως προς το Ισλάμ γενικά).

3. Η Ευρώπη έχει πολλά προβλήματα να διαχειριστεί και δεν είναι η κατάλληλη περίοδος για να ανοίγει νέα και εξόχως επικίνδυνα μέτωπα, τα οποία μάλιστα είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιμετωπισθούν επιχειρησιακά.

4. Το ίδιο και η χώρα μας, πέραν του ότι υπάρχει κίνδυνος να υποβαθμισθούν τα ζητήματα παραβιάσεων και επιθετικής συμπεριφοράς της Τουρκίας προς εμάς, και να υπάρξουν και άλλες προσπάθειες κατευνασμού του Ερντογκάν ως προς τα θρησκευτικά πλέον ζητήματα (θα τα βάλει όλα στο τραπέζι και θα ζητάει ανταλλάγματα και γι αυτά).

5. Εάν ο Μακρόν χρησιμοποιούσε ρητορική που να καυτηριάζει την τρομοκρατία και τον φανατισμό, θα είχε τα εξής πλεονεκτήματα:

– Τα λοιπά κοινωνικά μέτρα που λαμβάνει στο εσωτερικό της χώρας του θα περνούσαν ηπιότερα, ενώ τώρα με τα σκίτσα πάει σε ευθεία σύγκρουση χωρίς να έχει τους μετριοπαθείς μουσουλμάνους τουλάχιστον ουδετέρους και πιο ανεκτικούς.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον αντιπαλότητας, μέτρα κοινωνικά με αυτές τις συνθήκες, συνήθως προλειαίνουν το έδαφος για ακραίες αντιδράσεις και κοινωνικές αναταραχές με μεγάλο κόστος

– Το θεσμικό πλαίσιο σε διεθνές επίπεδο για την τρομοκρατία είναι ήδη εν ισχύει, με αποφάσεις σε επίπεδο ΣΑ/ΟΗΕ αλλά και ΝΑΤΟ και ΕΕ, ο πόλεμος κατά της τρομοκρατία έχει διαρκή χαρακτήρα, όπως και τα εγκλήματα που επιτελούνται από φανατικούς, και ήδη έχουν σχηματισθεί πολυεθνικές συμμαχίες για την αντιμετώπισή της, δοκιμασμένες εδώ και καιρό στο πεδίο.

– Το μεγαλύτερο πρόβλημα σε μία στρατηγική αυτής της μορφής, που το πεδίο εφαρμογής της είναι υβριδικό (αστικές περιοχές, σε όλες τις χώρες, μεταξύ ειρήνης και πολέμου, ανάγκης για ευρεία συναίνεση κρατών για τις παρεμβάσεις στο εσωτερικό τους κλπ κλπ), δεν είναι οι πολιτικές, όσο το επιχειρησιακό πρόβλημα:

Πως δηλαδή εφαρμόζεις την στρατηγική αυτή στο πεδίο, πως διατηρείς την ασφάλεια των χωρών σου και των πολιτών σου και πως πολεμάς τους φανατικούς τρομοκράτες σε ένα πολυεπίπεδο και πολύπλοκο διεθνές περιβάλλον.

– Με την ρητορική που ακολουθεί και την προβολή των σκίτσων χάνει εν πολλοίς την δυνατότητα να εκμεταλλευθεί το ήδη διαμορφωμένο συμμαχικό περιβάλλον και τις επιχειρησιακές δυνατότητες που έχουν διαμορφωθεί σε αυτό. Και θα πρέπει να καταλάβει, όπως και όλοι οι Ευρωπαίοι, αλλά και εμείς, ότι καμία χώρα μόνη της, δεν μπορεί να καλύψει επιχειρησιακά τα εκρηκτικά ζητήματα ασφαλείας που προκύπτουν από αυτήν την πολιτική και στρατηγική, που αναγκάζει πολλές μουσουλμανικές χώρες να μείνουν ουδέτερες και πολλές ευρωπαϊκές να αναθεωρήσουν την υποστήριξή τους (θα το δούμε αυτό εάν τεθούν τα ζητήματα Ευρωπαϊκής ασφάλειας σε επιχειρησιακό επίπεδο.

– Και φυσικά μην περιμένει συνδρομή από το ΝΑΤΟ με αυτήν την πολιτική/στρατηγική/ρητορική, αφενός γιατί θα υπάρχει το ΒΕΤΟ της Τουρκίας, αφετέρου γιατί θα κρυφτούν πίσω από το ΒΕΤΟ και άλλοι επιτήδειοι ουδέτεροι, με το πρόσχημα της εσφαλμένης επιθετικής στρατηγικής γενικευμένα προς το Ισλάμ.

Όσον αφορά εμάς, θα πρέπει να φωτίσουμε το θέμα της τρομοκρατίας και η υποστήριξή μας να γίνει σε αυτό το πλαίσιο, εάν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, συνεπείς προς τις διεθνείς υποχρεώσεις μας και δίκαιοι προς τον μουσουλμανικό κόσμο.