Η προσπάθεια “Βαλκανιοποίησης” της Ελλάδας

Εκτιμήσεις  περί  …… Γεωγραφίας , Ισχύος  , Αφγανιστάν , και …….   Πρόσφατων   Διπλωματικών  Ελιγμών.

Γράφει ο

Διονύσιος Ι. Θεοδωρίτσης                                                                    Αντιστράτηγος ε.α.

Σε δημοσίευμα εφημερίδας   του εξωτερικού αναφέρθηκε   ότι η Γερμανία , μια χώρα φιλική και εταίρος  μας στην ΕΕ, στην οποία  και επικρατεί οικονομικώς σήμερα ,  ευνοεί  τη διαμεσολάβηση  της Αλβανίας προς επίλυση των Ελληνο-Τουρκικών (Ε/Τ)  διαφορών . Δεν είναι γνωστό εάν  τυχόν αυτό διαψεύσθηκε, αρμοδίως και επισήμως .

Στη χώρα μας, το δημοσίευμα αυτό άλλοι το αναπαρήγαγαν , άλλοι το προέβαλαν , άλλοι το ξεπέρασαν , και ο χορός των ειδήσεων εξυπηρετεί ( όπως και κάθε χορός, μέχρι και του χορού της αρχαίας τραγωδίας ) το βαθύτερο σκοπό του. Μένει  τελικά  στο νου, το «δείγμα αλληλεγγύης»  από την Αλβανία – μια Βαλκανική χώρα –  πρωτίστως προς την Ελλάδα , αλλά  και προς την Τουρκία , μια  παραδοσιακά φιλική  χώρα της Αλβανίας . 

Η σκέψη πάει παντού , στη γεωγραφία, στην πολιτική , στην ενέργεια , στην  οικονομία , στη διπλωματία, στη …. γενετική ,  στη …. συμφεροντολογία, κλπ.  Μήπως η σκέψη πληρώνει; Ένα ακόμα δωρεάν ταξίδι κάνει.  Τώρα, πώς φτάνει  η σκέψη μέχρι και το Αφγανιστάν , αφήνεται  στην κρίση καθενός.                                             

Για όσους ίσως ενθυμούνται, προ πολλών ετών έγιναν συζητήσεις στη Βόννη για το Αφγανιστάν στις οποίες ( εκτός βεβαίως εκπροσώπων της διεθνούς κοινότητας )  συμμετείχαν εκπρόσωποι φατριών – φυλών – εθνοτήτων του Αφγανιστάν, κάποιοι και εδρεύοντες εκτός της χώρας τους, με σκοπό την επικράτηση της κανονικότητας  στη χώρα αυτή. Μεταξύ αυτών και κάποιοι  βεβαίως εκπρόσωποι, της επικρατούσας στο Αφγανιστάν ισχυρής εθνότητας των Παστούν .                                    

Καλά, και οι συζητήσεις τότε για το Αφγανιστάν  γιατί  ( ; ) έγιναν στη Βόννη , και όχι – και το πλέον φυσικό  – κάπου εκτός Γερμανίας , θα απορούσε  ίσως εύλογα κάποιος . Η απάντηση είναι λίγο «θολή » , έχει σχέση με τη διπλωματία , φαίνεται ίσως και αστεία , αλλά …… «και  όμως γυρίζει».  Οι Παστούν  θεωρούν (α) ότι έλκουν την  προέλευση / καταγωγή τους  από την «Αρία Φυλή» .  Από εκεί και μετά, αυτό και μόνο θα εξυπηρετούσε βεβαίως τότε στη Βόννη πολλά ( «δένει το  κυδωνόπαστο»,  που λέει και ο θυμόσοφος λαός μας ), καίτοι  χρησιμοποιούσε και το «ρατσισμό» σε διπλωματικό ελιγμό.        

Κρίνεται επίσης σκόπιμο να αναφερθεί , ότι ξεπρόβαλε κάποια στιγμή στο παρελθόν ( μετ ΄ επιβραδύνσεως και από το πουθενά )  και ένα  πολεμικό γερμανικό πλοίο  στην Αραβική Θάλασσα , και μάλιστα παρά τα καθοριζόμενα  στο γερμανικό σύνταγμα,  που – εν τω μεταξύ – τροποποιήθηκε όμως κατάλληλα προς τούτο.

Εν προκειμένω , πώς (;) ενδεχομένως μπορεί να έχουν κάποια σχέση  σήμερα το Αφγανιστάν και  η Αλβανία ,  είναι επίσης απορίας άξιον. Καίτοι δεν δικαιολογεί τη συγκεκριμένη  περίπτωση, είναι γνωστό ότι  οι δύο αυτές χώρες δεν υφίστανται σήμερα  τιμωρητικά  μνημόνια  όπως η Ελλάδα ( μια « χώρα τεμπέληδων» για κάποιους …),  και δεν  ενδιαφέρει  ιδιαίτερα  η δική τους εθνική οικονομία  τους όποιους «ειδικούς» στην Ευρώπη και Παγκόσμια.

Η ευνοϊκή κριτική  κάποιων για τη διαμεσολάβηση  της Αλβανίας στον Ε/Τ διάλογο, έστω και ως φιλοξενούσας τις Ε/Τ συνομιλίες χώρας , εκτιμάται ότι καταυγάζει και  την προσπάθεια από μερικούς «εταίρους και φίλους»  για τη «Βαλκανιοποίηση»  της Χώρας μας  ( κάτι που από μόνο του έφθανε για να αντιδράσει άμεσα η ελληνική πολιτική σκηνή ). 

 Συνωδά,  εμπεδώνει   στο νου  ότι  ο φυσικός χώρος της  Ελλάδας είναι αποκλειστικά  τα  «ανταγωνιστικά» της Βαλκάνια  και όχι η Ανατολική Μεσόγειος , η πηγή πλούτου της Χώρας μας και το ιστορικό  λίκνο του Ελληνισμού.                                                                                                          

Η ίδια επίσης προσπάθεια,  εκτιμάται  ως και ο λόγος  του αποκλεισμού  και  της απουσίας της Χώρας μας  από την πρόσφατη  διεθνή  διάσκεψη  στο Βερολίνο  για τη Λιβύη , κάτι που δεν μπορεί να γίνει κατανοητό διαφορετικά, όσο καλή διάθεση και να έχει κάποιος , όταν η Λιβύη είναι μια χώρα της  γειτονιάς  μας. 

Ευκαιρία λοιπόν η Γεωγραφία, αλλά και η Ισχύς ( αυτά πάνε πάντα μαζί,  ως συνθετικά  του όρου  της Γεωστρατηγικής , και – κατ΄επέκταση – της Γεωπολιτικής ), για να αρχίσουν να γίνονται ευδιάκριτα και κάποια παρελθόντα  γεγονότα στη Χώρα μας .                                                        

Στη σκέψη έρχονται πολλά . Επί παραδείγματι, όταν η Ελλάδα  φάνηκε ότι «κεντούσε» με την Εξωτερική της Πολιτική και τις πρωτοβουλίες της στην Ανατολική Μεσόγειο  ( σημ. : και ας χρεωστούσε στους δανειστές της και εταίρους μας ), μέχρι και πυραμίδες έβγαλαν  φτερά και  χωρίς να ιδρώσει κανένας .  Μάλιστα , είδαμε ότι χάθηκε από τη σκηνή του «πατριωτισμού»  μετά από λίγο σχετικά καιρό και  ένας  μικρός φαραώ.   «Ουδέν καινόν υπό τον ήλιον » , και τα ευκόλως εννοούμενα  παραλείπονται .

Τέλος, και κάτι που πρέπει επίσης να αναφερθεί. Δεν έχουμε διαφορές με τους λαούς κάθε χώρας. Υπάρχει αλληλοσεβασμός. Όμως τα συμφέροντα (πολιτικά και οικονομικά), είναι πιο ισχυρά από τα αισθήματα μεταξύ των ανθρώπων. Και οι διάφοροι «πόλεμοι»  ( περιοχικές στρατιωτικές κρίσεις – πολεμικές συρράξεις – οικονομικές  κρίσεις – κ.α.), δεν είναι παρά προσπάθειες για την κατοχύρωση αυτών των συμφερόντων. 

Όλα λοιπόν ανάγονται  σε συμφέροντα. Μεταξύ όμως συμφέροντος και ειλικρίνειας, δεν υπάρχει καμία συνάφεια. Όταν λοιπόν  τα συμφέροντα τείνουν να μας εξαφανίσουν ως λαό, οφείλουμε όλοι να  αμυνθούμε. Οφείλουμε να προσέχουμε την Πατρίδα  και τη Δημοκρατία περισσότερο από τον εαυτό μας και τα ατομικά μας συμφέροντα. Το παν είναι «Πατρίδα και Δημοκρατία» και μετά έπονται όλα τα άλλα.  Και για να μας γίνει αυτό πλήρως αντιληπτό, δεν  χρειάζεται παρά μόνο λίγη παιδεία και σταθερή προσήλωση στην ανθρώπινη ύπαρξη και αξία. 

(α) : Διδάσκεται σε Στρατιωτική Ακαδημία  χώρας , στην οποία  γνωρίζουν  την ευρύτερη περιοχή της Μέσης  Ανατολής , βαθύτερα  από πολλούς, εγχώριους και μη,  «ειδικούς  αναλυτές  ».