Η μυστηριώδης Ινδή πριγκίπισσα κορυφαία κατάσκοπος των συμμάχων

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Στις φλέβες της έρρεε βασιλικό αίμα.

Ήταν Ινδή πριγκίπισσα, με τεράστιο κύκλο γνωριμιών, πολυταξιδεμένη και σπουδές ανωτάτου επιπέδου.

Εξελίχθητε σε κορυφαία κατάσκοπο, ήταν η πρώτη ασυρματίστρια που έδρασε πίσω από τις γραμμές του εχθρού κυρίως στην κατεχομένη από τους Γερμανούς Γαλλία, και διοχέτευσε σημαντικές πληροφορίες για τα οχυρωματικά έργα στην Νορμανδία καθώς οι σύμμαχοι ετοίμαζαν την μεγάλη απόβαση.

Αιχμαλωτίστηκε, βασανίστηκε απάνθρωπα και το τέλος της ήταν τραγικό.

Μετά θάνατον τιμήθηκε για την ανεκτίμητη προσφορά της με ανώτατες διακρίσεις και η μορφή της αποτυπώθηκε σε γραμματόσημο από τα ταχυδρομεία της Μεγάλης Βρετανίας.

Με απλά λόγια ήταν μια ηρωίδα…

Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΩΔΗΣ ΖΩΗ ΤΗΣ

Η Noor Inayat Khan   γεννήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 1914 στη Μόσχα από έναν Ινδό πατέρα, τον Χαζράτ Ιναγιάτ Χαν και μια Αμερικανίδα μητέρα.

 Ηταν η δισέγγονη του Tipu Sultan, του μουσουλμάνου ηγεμόνα του δέκατου όγδοου αιώνα.

 Ο πατέρας της ήταν μουσουλμάνος Σούφι που ίδρυσε το Μυστικό Τάγμα Σούφι της Δύσης.

Σπούδασε μουσική στο Ωδείο του Παρισιού και Παιδοψυχολογία στη Σορβόννη.

Μετά την εισβολή της Γερμανίας στη Γαλλία το 1940, η Khan και ο αδελφός της Vilayet αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν τη ναζιστική επιθετικότητα.

 Πήραν μια πτήση από το Παρίσι στο Μπορντό και στη συνέχεια επιχείρησαν ένα θαλάσσιο ταξίδι με μια βάρκα στην Αγγλία.

Εκεί, η Inayat εντάχθηκε στη Γυναικεία Βοηθητική Αεροπορία (WAAA) και αργότερα στρατολογήθηκε από τη μυστική δύναμη του Winston Churchill, Special Operation Executive (SOE). Ήταν η πρώτη γυναίκα ασυρματιστρια που στάλθηκε στην κατεχόμενη από τους Ναζί Γαλλία στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με την κωδική ονομασία « Madeline ».

Τότε μια μαζική επιχείρηση  από τη Γκεστάπο (μυστική αστυνομία των γερμανικών κρατών κατά τη διάρκεια του ναζιστικού καθεστώτος)  κατέστρεψε το δίκτυο κατασκοπείας της SOE στο Παρίσι.

 Της διέταξαν να γυρίσει στην Αγγλία, αλλά αρνήθηκε!

 Κι αυτό γιατί δεν ήθελε να αφήσει τους συναδέλφους της μυστικούς πράκτορες χωρίς καμία επικοινωνία.

Η αποστολή του Noor ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνη. Τόσο κινήσεις ήταν οι γυναίκες που μεταφέρθηκαν που αποφασίστηκαν να χρησιμοποιήσουν και ως χειριστές ασύρματων δικτύων, κάτι που ήταν ακόμα πιο επικίνδυνο έργο, ίσως το πιο επικίνδυνο από όλα.

 Η δουλειά του χειριστή ήταν να διατηρεί μια σύνδεση μεταξύ του κυκλώματος στο πεδίο και του Λονδίνου, στέλνοντας και λαμβάνοντας μηνύματα σχετικά με προγραμματισμένες επιχειρήσεις δολιοφθοράς ή για το πού χρειάζονταν όπλα για τους μαχητές της αντίστασης. 

Χωρίς τέτοια επικοινωνία ήταν σχεδόν αδύνατο για μια στρατηγική αντίσταση να συντονιστεί, αλλά οι χειριστές εξαιρετικά ευάλωτοι στην ανίχνευση, η οποία βελτιώνονταν καθώς προχωρούσε ο πόλεμος.

Κρύβοντας τους εαυτούς τους όσο καλύτερα μπορούσαν, με κεραίες στριμωγμένες σε σοφίτες ή μεταμφιεσμένες σε γραμμές πλυσίματος, χτυπούσαν τον Μορς στο κλειδί των πομπών και συχνά περίμεναν μόνο για ώρες για μια απάντηση λέγοντας ότι τα μηνύματα είχαν ληφθεί.

 Εάν παρέμεναν στον αέρα εκπέμποντας για περισσότερα από 20 λεπτά, τα σήματα τους ήταν πιθανό να εμφανιστούν από τον εχθρό και τα φορτηγά ανίχνευσης που εντόπιζαν την πηγή αυτών των ύποπτων σημάτων.

 Όταν ο χειριστής μετακινούσε τη θέση του, ο ογκώδης πομπός έπρεπε να μεταφερθεί, μερικές φορές κρυμμένος σε μια βαλίτσα ή σε μια δέσμη καυσόξυλων.

Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΛΛΗΨΗ

Η Noor έμενε σε μια εξοχική κατοικία στοBuckinghamshire, ένα μέρος όπου οι πράκτορες είχαν την τελευταία ευκαιρία να προσαρμοστούν με τις νέες ταυτότητές τους και να εξετάσουν τις αποστολές τους πριν από την αναχώρηση.

Από τις 24 Ιουνίου 1943 το δίκτυο «Prosper» στο οποίο είχε σταλεί η Noor να γίνει ασυρματιστής κατάσκοπος άρχισε να παρακολουθείται από τους Γερμανούς.

 Η Noor Inayat Khan προδόθηκε στους Γερμανούς, πιθανώς από τη Renée Garry.

Η Renée Garry φέρεται να πληρωθεί με 100.000 φράγκα (ορισμένες πηγές αναφέρουν 500 λίρες.

Στις 13 Οκτωβρίου 1943 ή γύρω στις 13 Οκτωβρίου 1943, ο Noor συνελήφθη και ανακρίθηκε στα κεντρικά γραφεία της SD στην 84 Avenue Fochστο Παρίσι.

 Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, επιχείρησε να δραπετεύσει δύο φορές. 

Η Hans Kieffer, μια πρώην επικεφαλής της SD στο Παρίσι, κατέθεσε μετά τον πόλεμο ότι δεν έδωσε στη Γκεστάπο πληροφορία, αλλά έλεγε συνεχώς ψέματα.

Στις 25 Νοεμβρίου 1943, ο Noor δραπέτευσε από το Αρχηγείο της Σ.Δ., μαζί με τον συνάδελφό του πράκτορα της Σ.Ο.Ε.John Renshaw Starrκαι τον αρχηγό της αντίστασης Léon Faye, αλλά συνελήφθη ξανά στην περιοχή. Υπήρξε συναγερμός αεροπορικής επιδρομής καθώς διέφυγε από την οροφή. 

Οι κανονισμοί απαιτούσαν καταμέτρηση κρατουμένων σε τέτοιες στιγμές και η απόδρασή τους ανακαλύφθηκε πριν προλάβουν να φύγουν. 

Αφού αρνήθηκε να υπογράψει δήλωση αποκήρυξης μελλοντικών προσπαθειών απόδρασης, η Noor οδηγήθηκε στη Γερμανία στις 27 Νοεμβρίου 1943 «για ασφαλή φύλαξη» και φυλακίστηκε στοPforzheimσε απομόνωση ως «Nacht und Nebel» («Νύχτα και ομίχλη»: καταδικάστηκε σε «εξαφάνιση». χωρίς ίχνος») κρατούμενος, με απόλυτη μυστικότητα.

 Για δέκα μήνες, την κράτησαν εκεί, δεμένη στα χέρια και τα πόδια της.

Όπως κατέθεσε ο διευθυντής της φυλακής μετά τον πόλεμο, η Noor παρέμεινε μη συνεργάσιμη και συνέχισε να αρνείται να δώσει πληροφορίες για τη δουλειά της ή τους συναδέλφους της, αν και μέσα στην απόγνωσή της για τον φρικτό χαρακτήρα του εγκλεισμού της, άλλοι που κρατήθηκαν την άκουγαν να κλαίει τη νύχτα. 

Ωστόσο, ξύνοντας μηνύματα στη βάση του φλιτζανιού της, η Noor μπόρεσε να ενημερώσει έναν άλλο κρατούμενο για την ταυτότητά της, δίνοντας το όνομα της Nora Baker και τη διεύθυνση του σπιτιού της στο Λονδίνο.

ΤΙΜΕΣ ΚΑΙ ΒΡΑΒΕΙΑ

 

Η Noor Inayat Khan τιμήθηκε μετά θάνατον με τονΣταυρό του Γεωργίουτο 1949 και της απονεμήθηκε το γαλλικό Croix de Guerreμε ένα ασημένιο αστέρι (avec étoile de vermeil).

Η ανακοίνωση της απονομής του Σταύρου Γεωργίου έγινε στην Εφημερίδα του Λονδίνου της 5ης Απριλίου 1949.

 Η πλήρης αναφορά έχει ως εξής

«Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ με χαρά ενέκρινε το μεταθανάτιο βραβείο του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ σε:— Βοηθό Αξιωματικό τμήμα Nora INAYAT-KHAN (9901), Γυναικεία Βοηθητική Πολεμική Αεροπορία.

Ο βοηθός του τμήματος Nora INAYAT-KHAN ήταν η πρώτη γυναίκα χειριστής που διείσδυσε στην εχθρική κατεχόμενη Γαλλία και προσέφυγε με αεροσκάφος Lysander στις 16 Ιουνίου 1943 κάτι που είχε αναφερθεί λεπτομερώς. 

Ωστόσο, αρνήθηκε να εγκαταλείψει αυτό που είχε γίνει το κύριο και πιο επικίνδυνο πόστο στη Γαλλία, παρόλο που της είχε δοθεί η ευκαιρία να επιστρέψει στην Αγγλία, επειδή δεν ήθελε να αφήσει τους Γάλλους συντρόφους της χωρίς επικοινωνία και ήλπιζε επίσης να την ξαναχτίσει την ομάδα. 

Ως εκ τούτου, παρέμεινε στη θέση της και έκανε την εξαιρετική δουλειά που της χάρισε μια μεταθανάτια Μνεία στο Despatches.

Η Γκεστάπο είχε μια πλήρη περιγραφή της, αλλά γνώριζε μόνο τον κωδικό της όνομα “Madeleine”.

 Ανέπτυξε σημαντικές δυνάμεις στην προσπάθειά της να πιάσει και να σπάσει τον τελευταίο δεσμό που είχε απομείνει με το Λονδίνο. 

Μετά από 3 μήνες, την πρόδωσαν στο Γκεστάπο και την πήγαν στο αρχηγείο της στη Λεωφόρο Φοχ. 

Η Γκεστάπο είχε βρει τους κωδικούς και τα μηνύματά της και ως αποτέλεσμα, ήταν πλέον σε θέση να επιστρέψει στο Λονδίνο. 

Της ζήτησε να συνεργαστεί, αλλά εκείνη αρνήθηκε και δεν έδωσε καμία πληροφορία.

 Φυλακίστηκε σε από τα κελιά στον 5ο όροφο του αρχηγείου της και παρέμεινε εκεί για αρκετές εβδομάδες κατά τη διάρκεια των οποίων έκανε δύο ανεπιτυχείς προσπάθειες να δραπετεύσει.

 Της ζητήθηκε να υπογράψει μια δήλωση στην οποία ανέφερε ότι δεν έκανε άλλες προσπάθειες διαφυγής, αλλά αρνήθηκε να υπογράψει και ο Αρχηγός της Γκεστάπο πήρε άδεια να στείλει στη Γερμανία για «ασφαλή φύλαξη» από το Βερολίνο.

Οδηγήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου με άλλες τρεις γυναίκες κρατούμενες στις 12 Σεπτεμβρίου 1944, όπου και εκτελέστηκε.

Πληροφορίες

Khan, Noor-un-Nisa Inayat». Oxford Dictionary of National Biography 

eminisminindia-com