Η Αστυνομία του «τι να κάνουμε’’ και «με τι άνδρες να το κάνουμε»

Γράφει ο 

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΖΕΡΒΑΣ

Υποστράτηγος ε.α

Γεννάται μεγάλος λόγος τελευταία και απολύτως δικαιολογημένα για την έννομη ασφάλεια και τάξη που επικρατεί σε όλη την ελληνική επικράτεια αναφορικά με την αστυνομική λειτουργία και επάρκεια.

Σε ένα ευνομούμενο καθεστώς είτε αυταρχικό είτε δημοκρατικό, ζωτικής σημασίας για την απρόσκοπτη και ομαλή λειτουργία του είναι το αίσθημα ασφάλειας, ελευθερίας και αυτοκυριαρχίας των πολιτών έναντι στη βία, την ασυδοσία και εν γένει την αναποτελεσματικότητα ή όχι  των κρατικών θεσμών.

Η βία που για διαφόρους λόγους αναπτύσσεται, κυριαρχεί και αποσταθεροποιεί την  σημερινή ελληνική κοινωνία όταν εξαπλώνεται δημόσια πρέπει να μπορεί να πατάσσεται με οποιοδήποτε τρόπο και μηχανισμό είτε προληπτικά είτε κατασταλτικά, όπως σαφώς και σίγουρα η ιεραρχία της ΕΛ.ΑΣ γνωρίζει. Θεσμοί του παρελθόντος όπως η Χωροφυλακή, Περιπολία και Επίδειξη Αστυνομικής Παρουσίας πανελλαδικά όχι μόνο εποχούμενα αλλά Πεζή που είναι και το αποτελεσματικότερο, σε σημεία ανάλογα με την επικρατούσα παραβατικότητα με θάρρος, τόλμη, αποφασιστικότητα αλλά κυρίως αποτελεσματικούς κανόνες εμπλοκής δεν φαντάζει  αναχρονιστικό, αλλά λύση επαναφοράς για τη κατάσταση που βρισκόμαστε. Κανόνες εμπλοκής χωρίς διλήμματα, νομικές αμφιβολίες και αναστολές όπου χρειάζεται επιβάλλονται από χθες, αν επιθυμούμε έννομη τάξη και ανθρώπινη διαβίωση σε αυτή την χώρα. Προβολή αστυνομικής ισχύος αλλά κυρίως φήμης, με την έννοια ο επιζήμιος στη κοινωνία να γνωρίζει εκ των προτέρων ότι θα συλληφθεί και θα τιμωρηθεί είτε ΄΄άμεσα΄΄  που είναι και το αποτελεσματικότερο, είτε ΄΄έμμεσα εν ευθέτω χρόνο΄΄, αλλά ‘’οπωσδήποτε’’.

Δεν μπορεί:

• Στην εμπλοκή του αστυνομικού με τον κακοποιό σύμφωνα με την αρχή του ισοδύναμου τετελεσμένου, να απαιτείται  να απαντάει ο αστυνομικός με ισοδύναμο μέσο, ισχύ και βία με αυτή που χρησιμοποίησε ο κακοποιός, διαφορετικά θα βρεθεί υπόλογος στη δικαιοσύνη. Αυτομάτως έτσι χάνει την ισχύ του και φυσικά αδυνατεί να εκτελέσει την αποστολή του.
• Ο ιδιοκτήτης οικίας ή περιουσίας να βρίσκεται υπόλογος σε περίπτωση που αμυνόμενος ασκήσει βία  με οποιοδήποτε τρόπο έναντι του εισβολέα.
• Σε μια χώρα κράτος – μέλος της ΕΕ να έχουμε την 2^η μεγαλύτερη αναλογία αστυνομικών προς κατοίκους και σύμφωνα με δηλώσεις προέδρων σωματείων της ΕΛ.ΑΣ το μείζον του αστυνομικού προσωπικού να είναι στα μεγάλα αστικά κέντρα και να απασχολείται σε καθήκοντα φύλαξης πάσης φύσεως πολιτικών προσώπων, επιχειρηματιών, εφοπλιστών  καθώς και άλλων στόχων, πλην της προστασίας του πολίτη. Το αποτέλεσμα είναι να αποδυναμώνονται σε προσωπικό τα Αστυνομικά Τμήματα (ΑΤ) – Τμήματα Ασφαλείας και όταν γίνεται το κακό, η δικαιολογία των αρμοδίων να είναι ,΄΄Τι να κάνουμε?’’ και ΄΄Με τι άνδρες να το κάνουμε?’’.
• Σε περιστατικά που απαιτείται άμεση εμπλοκή αστυνομικού, αυτός να αρνείται δημοσίως να επέμβει με την δικαιολογία ότι δεν είναι αρμόδιος για να αποφύγει την εμπλοκή.
• Να παραμένουν εν υπηρεσία επίορκοι αστυνομικοί με καταδίκες εις βάροςτους.(https://www.pentapostagma.gr/koinonia/7233791_elas-paramenoyn-en-ypiresia-107-enstoloi-me-katadikes)
• Να συλλαμβάνεται από τα αστυνομικά όργανα  ο οιοσδήποτε επιζήμιος για τη κοινωνία και μέχρι το επόμενο πρωί , αν δεν έχει οδηγηθεί στο αυτόφωρο για τον οποιοδήποτε λόγο όπως να μην έχει γίνει μήνυση εναντίον του, με βάση το πρωτόκολλο να αφήνεται ελεύθερος ή να  απαλλάσσεται στο μέλλον σε ευνοϊκές για αυτόν δίκες.
• Η επικράτεια να είναι ανεξέλεγκτη στις βουλές του κάθε ληστή ή ανεξέλεγκτου παράνομου μετανάστη με τη δικαιολογία  ότι ΄΄δεν υπάρχει επαρκή αστυνομική δύναμη’’  για την αυτονόητη αστυνόμευση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και μάχιμοι αστυνομικοί όπως η ομάδα ΔΙΑΣ που περιπολούν σθεναρά, εμφανώς και επαξίως, όπου όμως επιχειρούν.

Όλα τα παραπάνω είναι στοιχεία διάλυσης της δημόσιας ασφάλειας και  έννομης τάξης, ευνοείται έτσι  η ασυδοσία ,  η ατιμωρησία γίνεται συνήθεια ,  το κράτος δικαίου καταλύεται, οπότε οδηγούμαστε σταδιακά αλλά νομοτελειακά είτε στην ιδιωτική αστυνόμευση είτε όταν αυτό δεν είναι εφικτό στην αυτοδικία και στο νόμο της ζούγκλας.

Η αποστολή της ΕΛ.ΑΣ είναι η δημόσια ειρήνη και ευταξία, η πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος , η αποτροπή και η προστασία της χώρας από την παράνομη μετανάστευση.

Κύριο και πρωταρχικό μέλημα της ΕΛ.ΑΣ θα πρέπει να είναι η διασφάλιση των δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών, με την έννοια κατά πρώτον ότι τα δικαιώματα συνιστούν και υποχρεώσεις και  κατά δεύτερον ότι η ελευθερία του ενός σταματάει εκεί που αρχίζει του άλλου. Αυτό φυσικά εκτός από την παιδεία του κάθε πολίτη, προϋποθέτει  μια κυρίαρχη και ουσιαστική Αστυνομία που θα κάνει χωρίς φόβο και πάθος την δουλεία της για την Προστασία κυρίως του Πολίτη σύμφωνα με την ονομαστική της ύπαρξη (Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη). Διαφορετικά πρόκειται για  παραπολιτικό εκτελεστικό σώμα που θα εκτελεί μόνο τις εντολές  της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας, εξουσίες  οι οποίες  δυστυχώς δεν έχουν στεγανά όπως θα έπρεπε για την ασφαλή λειτουργεία τους, αλλά αλληλεξαρτώνται και υποκαθιστούν η μια την άλλη με ότι αυτό συνεπάγεται. (‘’τρίγωνο της διαφθοράς,’’https://www.militaire.gr/trigono-diafthoras-skotonei-ti-chora-panagiotis-geroglis/). Ως αποτέλεσμα, δεν υπάρχει δημόσια εμπιστοσύνη για την ΕΛ.ΑΣ αλλά πολύ περισσότερο για την δικαιοσύνη και ακόμα περισσότερο για την πολιτική εξουσία. (https://www.militaire.gr/molis-to-27-ton-politon-empisteyetai-pleon-ti-dikaiosyni-dimoskopisi/)

Δεδομένου ότι  δικαιοσύνη  και αξιοκρατία είναι τα ζητούμενα  όχι μόνο  στον δημόσιο αλλά  και στον ιδιωτικό τομέα , οι άξιοι σήμερα δεν σταδιοδρομούν και δεν παίρνουν την κατάλληλη θέση που τους αξίζει, θεωρώ άμεση και επιτακτική την ανάγκη επίλυσης του κομβικού αυτού σημείου για την αξιοπιστία και το κύρος της ΕΛ.ΑΣ, σε δύο κυρίως άξονες.

Πρώτον, πλήρη αποκοματικοποίηση των στελεχών όλων των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας και ειδικά των ανωτάτων με κατανόηση της ανάγκης αυτής τόσο από την πολιτική όσο και την αστυνομική ηγεσία.

Δεύτερον, ουσιαστική υφιστάμενη αξιολόγηση των στελεχών της ΕΛ.ΑΣ κατά μείζονα λόγο με βάση:

ι) Την ικανότητα Προστασίας του πολίτη, της δημόσιας/ιδιωτικής περιουσίας και την επικρατούσα έννομη τάξη για κάθε  υπηρεσία και ΑΤ στο τομέα ευθύνης του για όλο  το ένοπλο προσωπικό του μέχρι το τελευταίο στην ιεραρχία Στέλεχος, ανάλογα με τα καθήκοντά που του έχουν ανατεθεί και την ειδικότητά του και σε συνδυασμό με ουσιαστικές επιθεωρήσεις/αξιολογήσεις από ανεξάρτητα ανώτερα κλιμάκια.

ιι) Τα χρήματα της Υπηρεσίας που δαπανήθηκαν σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο για το πάσης φύσεως υλικό και μέσο  επωφελεία του κάθε ΑΤ , κατά παραλαμβάνοντα και παραδίδοντα επικεφαλή τμήματος ανάλογα με την επικρατούσα έννομη τάξη στη περιοχή του ΑΤ κατά την παραπάνω χρονική περίοδο.

ιιι) Την εν γένει αποδεδειγμένη και τεκμηριωμένη, άμεση ή έμμεση , εμφανή ή μή προσφορά του κάθε στελέχους στην αποστολή του.

Δεδομένου ότι ο ιεραρχικά προϊστάμενος στις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας λειτουργεί ως παράδειγμα προς μίμηση, στο πλαίσιο της Δικαιοσύνης και της Αξιοκρατίας , η εντρύφηση με το «Δέον γενέσθαι» είναι απαραίτητη και αναγκαία, ειδικά όταν αυτό θα έχει άμεσο αντίκτυπο <<στο Αίσθημα Ασφάλειας του Πολίτη >>.

Πρέπει να αποφασιστεί αν θέλουμε να υπάρχει Νόμος – Τάξη και Αποφασιστικότητα από ένοπλο Σώμα  ή Χάος – Αναρχία με την ευρύτερη έννοια και Αναβλητικότητα. Να αποφασιστεί αν θέλουμε αστυνομικούς με όλες τις απαιτούμενες αστυνομικές αρετές ή αστυνομικούς με δημοσιοϋπαλληλική/συνδικαλιστική  νοοτροπία πίσω από τη ατολμία και την απραξία όλων των αρμοδίων φορέων. Αυτή τη φορά όμως είμαστε όλοι υπεύθυνοι είτε γιατί περιμένουμε άπραγοι το τέλος,  είτε γιατί συνεχίζουμε να πράττουμε το λάθος χωρίς αίσθηση και αιδώ, χωρίς να αλλάζουμε.