Η Ανάσταση για την Ελλάδα δεν μπορεί να είναι θαύμα! Πρέπει εμείς να την προκαλέσουμε

Η Ανάσταση που αναμένουμε άπαντες για την Ελλάδα, μετά από τόσα χρόνια κρίσης δεν μπορεί να είναι θαύμα! Δεν μπορεί να γίνει με θεϊκή παρέμβαση, ούτε από οποιαδήποτε “μεγαλόψυχη παρέμβαση” των ¨”μεγάλων” του πλανήτη. Κανείς δεν θα την προκαλέσει ,γιατί κανένας δεν την επιθυμεί…

Η “εθνική Ανάσταση” την οποία κάθε χρόνο σ΄ αυτά τα χρόνια της κρίσης “κολλάμε” μαζί με τις ευχές για Καλό Πάσχα, δεν μπορεί να μας προκύψει αν δεν την επιδιώξουμε μόνοι μας. Ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί. Ο “Θεός της Ελλάδας” υπάρχει μόνο στο μυαλό μας και είναι πάντα ένα καλό άλοθι για να …περιμένουμε ότι “κάτι θα γίνει”. Τίποτα δεν γίνεται μόνο του…

Μετά από οκτώ Αναστάσεις μέσα στη κρίση αυτό που προκαλεί απόγνωση στους πολίτες είναι πως σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Κυβερνήσεις ήρθαν κι έφυγαν , “σωτήρες” πολλοί εμφανίστηκαν, αλλά όλοι τους εξακολουθούσαν και εξακολουθούν να λειτουργούν με τα γνωστά κοντόφθαλμα, μικροκομματικά κριτήρια της προσωπικής τους πολιτικής επιβίωσης. Κανένας δεν έδειξε και δεν δείχνει διατεθειμένος να θυσιάσει την προσωπική και πολιτική του πορεία για να πάρει δύσκολες αλλά αναγκαίες αποφάσεις. Όλοι δείχνουν ικανοποιημένοι με μια καρέκλα κι ένα “υπουργικό κοστούμι”. Το γεγονός ότι η χώρα “μικραίνει” δεν φαίνεται να απασχολεί και τόσο. Αρκεί να υπάρχει ελεγχόμενη, δεσμευμένη και υποθηκευμένη για να έχουν κάτι να κυβερνήσουν…

Το πρόβλημα δεν προέκυψε με την κρίση… Προϋπήρχε και ήταν πάρα πολύ σοβαρό και έντονο πολλά χρόνια πριν. Πολιτικές ηγεσίες που μας έπνιξαν στο ψέμμα και τώρα παριστάνουν τους …υπερασπιστές της αλήθειας έχουν τεράστιες ευθύνες έφεραν τη χώρα σ΄ αυτά τα χάλια. Αυτοί οι “υπερασπιστές της αλήθειας” συνεχίζουν και σήμερα να ψεύδονται ,γιατί δεν έχουν το θάρρος να παραδεχτούν ότι όταν μας έλεγαν πως “όλα πάνε καλά”, όταν μίλαγαν για την “ισχυρή Ελλάδα” που θα πρωταγωνιστούσε στην Ευρώπη έλεγαν συνειδητά ψέμματα, γνωρίζοντας ότι περιέγραφαν μια εικονική πραγματικότητα που οδήγησε στον εφιάλτη.

Τίποτα απ΄ όλα αυτά δεν θα είχε σημασία αν έστω και τώρα υπήρχαν σημάδια ότι κάτι θα αλλάξει. Ότι θα υπάρξει η στοιχειώδης σοβαρότητα και υπευθυνότητα για να σταθεί η χώρα στα πόδια της. Δεν υπάρχει τίποτα…

Από τον πρώτο κιόλας της κρίσης πολλοί έλεγαν ότι μαζί με τα οικονομικά θέματα που μας άνοιξαν, θα μας άνοιγαν και τα εθνικά. Όλοι συμφωνούσαν και κούναγαν το κεφάλι δήθεν προβληματισμένοι. Η ώρα που τα εθνικά θέματα τέθηκαν στο τραπέζι ήρθε. Όσοι ανέμεναν ότι αυτό θα ήταν ένα σοκ για όσους έχουν τη τύχη της χώρας στα χέρια τους διαψεύστηκαν. Τα ελληνοτουρκικά βρίσκονται σε μια από τις πιο κρίσιμες φάσεις τους από το 1974 και μετά. Διαπιστώνει κανείς να υπάρχει σοβαρότητα, ομοψυχία, συνεννόηση και σχέδιο για το πως θα αντιμετωπίσουμε την κρίση που απειλεί πλέον την εθνική μας υπόσταση; Δεν υπάρχει τίποτα…

Οι πιο απαισιόδοξοι λένε ότι μόνο μετά από εθνική καταστροφή οι Έλληνες -ακόμη και οι πολιτικοί- αποφασίζουν να ενωθούν και να δράσουν! Ελπίζουμε κι ευχόμαστε να μην χρειαστεί να ζήσουμε οποιαδήποτε εθνική καταστροφή και να καταλάβουν σήμερα όλοι όσοι κυβερνούν ή φιλοδοξούν να κυβερνήσουν πως τ΄ αστεία έχουν προ πολλού τελειώσει. Να καταλάβουν ότι σ΄ ότι αφορά στην εθνική επιβίωσή μας δεν θα υπάρξει καμία Ανάσταση από θαύμα. Είμαστε καταδικασμένοι να την προκαλέσουμε μόνοι μας κι αυτοί έχουν την ευθύνη να μας οδηγήσουν προς αυτή τη κατεύθυνση.