Γιατί επιμένουμε να μην αξιοποιούμε το επιστημονικό προσωπικό των ΕΔ;

Ο πολλές φορές υπερβολικός μας θαυμασμός για τα επιτεύγματα της Τουρκίας στην αμυντκή βιομηχανία καλύπτει δυστυχώς την οργή που θα ΄πρεπε να υπερτερεί. Όχι για την Τουρκία και τον Ερντογάν, αλλά για την δική μας ανεξήγητη απροθυμία να αξιοποιήσουμε εδώ και πολλά χρόνια , το εξειδικευμένο προσωπικό που διαθέτουν οι Ένοπλες Δυνάμεις στον τομέα της έρευνας. Προσωπικό που μορφώθηκε και εξειδικεύτηκε με χρήματα του ελληνικού κράτους, το οποίο όμως αρνείται πεισματικά να το αξιοποιήσει.

Το κείμενο που έφθασε στο Militaire.gr είναι …εκνευριστικά ορθό. Γράφτηκε με αφορμή ένα άρθρο του συναδέλφου Βασίλη Νέδου στην Καθημερινή:

Με αφορμή άρθρο της ηλεκτρονικής έκδοσης της Καθημερινής την 7/4/2019 του κου Βασίλειου Νέδου με τίτλο «Εξοπλιστικό χάσμα Ελλάδας – Τουρκίας», θα ήθελα να σας υπενθυμίσω το δικό σας άρθρο με τον πολύ εύστοχο τίτλο που δώσατε: «Το επιστημονικό προσωπικό των ΕΔ στο “ψυγείο” για να θαυμάζουμε την τουρκική αμυντική βιομηχανία!» στις 02/04/2018. Προκύπτει ότι προηγούμαστε κατά 1 χρόνο σε αυτά διαπιστώνουμε και καταγράφουμε!

Δυστυχώς Έλληνες αξιωματικοί με πτυχία, διαδακτορικά σε τεχνολογίες αιχμής, με μεταπτυχιακά, με διπλώματα ευρεσιτεχνίας, με ανακοινώσεις υψηλού επιπέδου σε παγκόσμια συνέδρια, με μεράκι και όρεξη για την πραγματική καινοτομία, εξακολουθούν να απαξιώνονται επιστημονικά με εκκωφαντικό τρόπο από την Στρατιωτική Υπηρεσία διεκπεραιώνοντας ευτελούς δυναμικού θέματα στρατιωτικής αλληλογραφίας. Δημιουργείται η εντύπωση ότι η Υπηρεσία ή δεν θέλει ή δεν μπορεί να διαχειριστεί το παραπάνω ανθρώπινο δυναμικό (Ποιο από τα δύο είναι χειρότερο είναι άλλη μεγάλη κουβέντα).

Το παραπάνω εγείρει πολύ σοβαρά ερωτήματα σχετικά με την ορθότητα της δομής και την οργάνωση των ΕΔ διαχρονικά. Γνωρίζω ότι δεν έκανα καμιά σημαντική διαπίστωση αφού υπηρετώ πάνω από τριάντα χρόνια στις ΕΔ. Αυτό που δεν γνωρίζω (γιατί δεν φαίνεται κάτι τέτοιο) είναι το πότε θα αλλάξει αυτό και πότε επιτέλους θα μπορέσουμε να απομακρύνουμε όλα τα βαρίδια που με την παθητική τους στάση ή την ανεπάρκειά τους διαιωνίζουν αυτή την ταπεινωτική κατάσταση. Είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει η κατάλληλη δομή που να μπορεί να αξιολογήσει, να κατανοήσει και να σταχυολογήσει όλη αυτή την συσσωρευμένη δυναμική που εγκολπώνεται στις τάξεις των ΕΔ, έτσι ώστε να εισηγηθεί στην ιεραρχία συγκεκριμένες δράσεις με μετρήσιμα αποτελέσματα.

Όμως σας διαβεβαιώνω ότι πολλά από τα ερευνητικά αποτελέσματα του προσωπικού μας με τη βοήθεια των εταιρειών του ΣΕΚΠΥ και στο πλαίσιο συνεργασιών που επιτέλους έχει ξεκινήσει με τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, θα έδιναν την απαραίτητη ώθηση τόσο σε οικονομικό, όσο και σε τεχνολογικό επίπεδο στην εγχώρια αμυντική βιομηχανία, εργαλειοποιώντας τις γνώσεις των στελεχών αλλά και την τεχνογνωσία των στρατιωτικών υποδομών.
Χρειάζονται όμως ρηξικέλευθες δράσεις από πλευράς της Υπηρεσίας.

Προτείνεται ενδεικτικά η διενέργεια μιας δράσης (ημερίδας ή διημερίδας) με την υποχρεωτική συμμετοχή όλων των κατόχων μεταπτυχιακών τίτλων, (οι οποίοι τους κατέθεσαν και μοριοδοτούνται αναλόγως), με την συμμετοχή στρατιωτικού νομικού προσωπικού για να ελέγξουν το νομικό πλαίσιο, οι οποίοι θα υποβάλλουν συγκεκριμένες και μετρήσιμες δράσεις για την αλλαγή του υφιστάμενου πλαισίου τοποθετήσεων-μεταθέσεων των υπόψη στελεχών. Επίσης προτείνεται η υιοθέτηση υποχρεωτικής υποβολής υπομνήματος προς το ΑΣΣ, από όλες τις Δνσεις Ο-Σ του ΓΕΣ, μετά την υλοποίηση των μεταθέσεων που να εξηγεί για ποιο λόγο τα στελέχη που έχουν τεκμηριωμένη επιστημονική δράση και εμπειρία δεν αξιοποιήθηκαν κατάλληλα, ειδικά για τα υψηλόβαθμα στελέχη που οδεύουν αναπόφευκτα προς την έξοδο και τα χρονικά περιθώρια αξιοποίησης τους λιγοστεύουν.

Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω το αυτονόητο, ότι δηλαδή το παραπάνω θέμα δεν επιλύεται με λίγες αράδες. Απαιτεί στοχευμένες δράσεις κυρίως από τους πρωταγωνιστές του που είναι τα στελέχη και από τον πολιτικό μας προϊστάμενο που είναι η ηγεσία του υπουργείου άμυνας. Με τον τρόπο αυτό οποιαδήποτε τεκμηριωμένη εισήγηση η οποία μπορεί να προκύψει ακόμα και με δημόσια διαβούλευση έτσι όπως γίνεται και με το νομοθετικό έργο θα μπορεί να λειτουργήσει προς όφελος της κατά κοινής ομολογίας παρακμάζουσας εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας.